333. பாலை

	'யாஅ ஒண் தளிர் அரக்கு விதிர்த்தன்ன நின்
	ஆக மேனி அம் பசப்பு ஊர,
	அழிவு பெரிது உடையையாகி, அவர்வயின்
	பழி தலைத்தருதல் வேண்டுதி; மொழி கொண்டு
5	தாங்கல் ஒல்லுமோ மற்றே; ஆங்கு நின்
	எவ்வம் பெருமை உரைப்பின்; செய் பொருள்
	வயங்காதுஆயினும் பயம் கெடத் தூக்கி,
	நீடலர் வாழி, தோழி! கோடையில்,
	குருத்து இறுபு உக்க வருத்தம் சொலாது,
10	தூம்புடைத் துய்த் தலை கூம்புபு திரங்கிய,
	வேனில், வெளிற்றுப் பனை போலக் கை எடுத்து,
	யானைப் பெரு நிரை வானம் பயிரும்
	மலை சேண் இகந்தனர்ஆயினும், நிலை பெயர்ந்து,
	நாள் இடைப்படாமை வருவர், நமர்' என,
15	பயம் தரு கொள்கையின் நயம் தலைதிரியா
	நின் வாய் இன் மொழி நல் வாயாக
	வருவர் ஆயினோ நன்றே; வாராது,
	அவணர் காதலர்ஆயினும், இவண் நம்
	பசலை மாய்தல் எளிதுமன் தில்ல
20	சென்ற தேஎத்துச் செய் வினை முற்றி,
	மறுதரல் உள்ளத்தர்எனினும்,
	குறுகு பெரு நசையொடு தூது வரப்பெறினே.