167. பாலை

	வயங்கு மணி பொருத வகைஅமை வனப்பின்
	பசுங் காழ் அல்குல் மாஅயோளொடு
	வினை வனப்பு எய்திய புனை பூஞ் சேக்கை,
	விண் பொரு நெடு நகர்த் தங்கி, இன்றே
5	இனிது உடன் கழிந்தன்றுமன்னே; நாளைப்
	பொருந்தாக் கண்ணேம் புலம்பு வந்து உறுதரச்
	சேக்குவம்கொல்லோ, நெஞ்சே! சாத்து எறிந்து
	அதர் கூட்டுண்ணும் அணங்குடைப் பகழிக்
	கொடு வில் ஆடவர் படு பகை வெரீஇ,
10	ஊர் எழுந்து உலறிய பீர் எழு முது பாழ்,
	முருங்கை மேய்ந்த பெருங் கை யானை
	வெரிந் ஓங்கு சிறு புறம் உரிஞ, ஒல்கி
	இட்டிகை நெடுஞ் சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென,
	மணிப் புறாத் துறந்த மரம் சோர் மாடத்து
15	எழுது அணி கடவுள் போகலின், புல்லென்று
	ஒழுகுபலி மறந்த மெழுகாப் புன் திணைப்
	பால் நாய் துள்ளிய பறைக்கட் சிற்றில்,
	குயில் காழ் சிதைய மண்டி, அயில் வாய்க்
	கூர் முகச் சிதலை வேய்ந்த
20	போர் மடி நல் இறைப் பொதியிலானே?