9. பாலை

	கொல் வினைப் பொலிந்த, கூர்ங் குறும் புழுகின்,
	வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
	அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை,
	செப்பு அடர் அன்ன செங் குழை அகம்தோறு,
5	இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய்வாய்
	உழுது காண் துளைய ஆகி, ஆர் கழல்பு,
	ஆலி வானின் காலொடு பாறி,
	துப்பின் அன்ன செங் கோட்டு இயவின்,
	நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும்
10	அத்தம் நண்ணிய அம் குடிச் சீறூர்
	கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
	தொடி மாண் உலக்கைத் தூண்டு உரல் பாணி,
	நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
	குன்று பின் ஒழியப் போகி, உரம் துரந்து,
15	ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது,
	துனை பரி துரக்கும் துஞ்சாச் செலவின்
	எம்மினும், விரைந்து வல் எய்தி, பல் மாண்
	ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலைஇ,
	பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
20	கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி,
	கை கவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி,
	பிடிக் கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி,
	தொடிக் கை தைவரத் தோய்ந்தன்றுகொல்லோ
	நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாள் நுதல்,
25	அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
	மென் தோள் பெற நசைஇச் சென்ற என் நெஞ்சே?

15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

81. பாலை

	நாள் உலா எழுந்த கோள் வல் உளியம்
	ஓங்குசினை இருப்பைத் தீம் பழம் முனையின்,
	புல் அளைப் புற்றின் பல் கிளைச் சிதலை
	ஒருங்கு முயன்று எடுத்த நனை வாய் நெடுங் கோடு,
5	இரும்பு ஊது குருகின், இடந்து, இரை தேரும்
	மண் பக வறந்த ஆங்கண், கண் பொரக்
	கதிர் தெற, கவிழ்ந்த உலறுதலை நோன் சினை
	நெறி அயல் மராஅம் ஏறி, புலம்பு கொள
	எறி பருந்து உயவும் என்றூழ் நீள் இடை
10	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி சிறந்த
	செம்மல் உள்ளம் துரத்தலின், கறுத்தோர்
	ஒளிறு வேல் அழுவம் களிறு படக் கடக்கும்
	மா வண் கடலன் விளங்கில் அன்ன, எம்
	மை எழில் உண்கண் கலுழ
15	ஐய! சேறிரோ, அகன்று செய் பொருட்கே?

95. பாலை

	பைபயப் பசந்தன்று நுதலும்; சாஅய்,
	ஐது ஆகின்று, என் தளிர் புரை மேனியும்;
	பலரும் அறியத் திகழ்தரும், அவலமும்;
	உயிர் கொடு கழியின் அல்லதை, நினையின்
5	எவனோ? வாழி, தோழி! பொரிகால்
	பொகுட்டு அரை இருப்பைக் குவிகுலைக் கழன்ற
	ஆலி ஒப்பின் தூம்புடைத் திரள் வீ,
	ஆறு செல் வம்பலர் நீள் இடை அழுங்க,
	ஈனல் எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
10	சுரம் பல கடந்தோர்க்கு இரங்குப என்னார்,
	கௌவை மேவலர்ஆகி, 'இவ் ஊர்
	நிரையப் பெண்டிர் இன்னா கூறுவ
	புரையஅல்ல, என் மகட்கு' எனப் பரைஇ,
	நம் உணர்ந்து ஆறிய கொள்கை
15	அன்னை முன்னர், யாம் என், இதற் படலே?

107. பாலை

	நீ செலவு அயரக் கேட்டொறும், பல நினைந்து,
	அன்பின் நெஞ்சத்து, அயாஅப் பொறை மெலிந்த
	என் அகத்து இடும்பை களைமார், நின்னொடு
	கருங் கல் வியல் அறைக் கிடப்பி, வயிறு தின்று
5	இரும் புலி துறந்த ஏற்றுமான் உணங்கல்,
	நெறி செல் வம்பலர் உவந்தனர் ஆங்கண்,
	ஒலிகழை நெல்லின் அரிசியொடு ஓராங்கு
	ஆன் நிலைப் பள்ளி அளை பெய்து அட்ட
	வால் நிணம் உருக்கிய வாஅல் வெண் சோறு
10	புகர் அரைத் தேக்கின் அகல் இலை மாந்தும்
	கல்லா நீள் மொழிக் கத நாய் வடுகர்
	வல் ஆண் அரு முனை நீந்தி, அல்லாந்து,
	உகு மண் ஊறு அஞ்சும் ஒரு காற் பட்டத்து
	இன்னா ஏற்றத்து இழுக்கி, முடம் கூர்ந்து,
15	ஒரு தனித்து ஒழிந்த உரனுடை நோன் பகடு
	அம் குழை இருப்பை அறை வாய் வான் புழல்
	புல் உளைச் சிறாஅர் வில்லின் நீக்கி,
	மரை கடிந்து ஊட்டும் வரைஅகச் சீறூர்
	மாலை இன் துணைஆகி, காலைப்
20	பசு நனை நறு வீப் பரூஉப் பரல் உறைப்ப,
	மண மனை கமழும் கானம்
	துணை ஈர் ஓதி என் தோழியும் வருமே.

135. பாலை

	திதலை மாமை தளிர் வனப்பு அழுங்க,
	புதல் இவர் பீரின் எதிர் மலர் கடுப்பப்
	பசலை பாய்ந்த நுதலேன் ஆகி,
	எழுது எழில் மழைக் கண் கலுழ, நோய் கூர்ந்து,
5	ஆதிமந்தியின் அறிவு பிறிதுஆகி,
	பேதுற்றிசினே காதல்அம் தோழி!
	காய்கதிர் திருகலின் கனைந்து கால் கடுகி,
	ஆடுதளிர் இருப்பைக் கூடு குவி வான் பூ,
	கோடு கடை கழங்கின், அறைமிசைத் தாஅம்
10	காடு இறந்தனரே, காதலர்; அடுபோர்,
	வீயா விழுப் புகழ், விண் தோய் வியன் குடை,
	ஈர் எழு வேளிர் இயைந்து ஒருங்கு எறிந்த
	கழுவுள் காமூர் போலக்
	கலங்கின்றுமாது, அவர்த் தெளிந்த என் நெஞ்சே.

149. பாலை

	சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த
	நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,
	புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்
	பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
5	அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்
	அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்
	வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்
	சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,
	யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்
10	பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்
	வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,
	அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய
	நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்
	கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,
15	பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,
	ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,
	வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து
	எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்
	அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

171. பாலை

	'நுதலும் நுண் பசப்பு இவரும்; தோளும்
	அகல் மலை இறும்பின் ஆய்ந்து கொண்டு அறுத்த
	பணை எழில் அழிய வாடும்; நாளும்
	நினைவல்மாது அவர் பண்பு' என்று ஓவாது
5	இனையல் வாழி, தோழி! புணர்வர்
	இலங்கு கோல் ஆய் தொடி நெகிழ, பொருள் புரிந்து
	அலந்தலை ஞெமையத்து அதர் அடைந்திருந்த
	மால் வரைச் சீறூர் மருள் பல் மாக்கள்
	கோள் வல் ஏற்றை ஓசை ஓர்மார்,
10	திருத்திக் கொண்ட அம்பினர், நோன் சிலை
	எருத்தத்து இரீஇ, இடம் தொறும் படர்தலின்,
	கீழ்ப்படு தாரம் உண்ணா, மேற் சினைப்
	பழம் போற் சேற்ற தீம் புழல் உணீஇய,
	கருங் கோட்டு இருப்பை ஊரும்
15	பெருங் கை எண்கின் சுரன் இறந்தோரே!

225. பாலை

	அன்பும், மடனும், சாயலும், இயல்பும்,
	என்பு நெகிழ்க்கும் கிளவியும், பிறவும்,
	ஒன்றுபடு கொள்கையொடு ஓராங்கு முயங்கி,
	இன்றே இவணம் ஆகி, நாளை,
5	புதல் இவர் ஆடு அமை, தும்பி குயின்ற
	அகலா அம் துளை, கோடை முகத்தலின்,
	நீர்க்கு இயங்கு இன நிரைப் பின்றை வார் கோல்
	ஆய்க் குழல் பாணியின் ஐது வந்து இசைக்கும்,
	தேக்கு அமல் சோலைக் கடறு ஓங்கு அருஞ் சுரத்து,
10	யாத்த தூணித் தலை திறந்தவைபோல்,
	பூத்த இருப்பைக் குழை பொதி குவி இணர்
	கழல் துளை முத்தின் செந் நிலத்து உதிர,
	மழை துளி மறந்த அம் குடிச் சீறூர்ச்
	சேக்குவம் கொலோ நெஞ்சே! பூப் புனை
15	புயல் என ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	செறி தொடி முன்கை, நம் காதலி
	அறிவு அஞர் நோக்கமும் புலவியும் நினைந்தே?

247. பாலை

	மண்ணா முத்தம் ஒழுக்கிய வன முலை
	நல் மாண் ஆகம் புலம்பத் துறந்தோர்
	அருள் இலர் வாழி, தோழி! பொருள் புரிந்து,
	இருங் கிளை எண்கின் அழல் வாய் ஏற்றை,
5	கருங் கோட்டு இருப்பை வெண் பூ முனையின்,
	பெருஞ் செம் புற்றின் இருந் தலை இடக்கும்
	அரிய கானம் என்னார், பகை பட
	முனை பாழ்பட்ட ஆங்கண், ஆள் பார்த்துக்
	கொலை வல் யானை சுரம் கடி கொள்ளும்
10	ஊறு படு கவலைய ஆறு பல நீந்தி,
	படு முடை நசைஇய பறை நெடுங் கழுத்தின்
	பாறு கிளை சேக்கும் சேண் சிமைக்
	கோடு உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
10	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!

275. பாலை

	ஓங்கு நிலைத் தாழி மல்கச் சார்த்தி,
	குடை அடை நீரின் மடையினள் எடுத்த
	பந்தர் வயலை, பந்து எறிந்து ஆடி,
	இளமைத் தகைமையை வள மனைக் கிழத்தி!
5	'பிதிர்வை நீரை வெண் நீறு ஆக' என,
	யாம் தற் கழறுங் காலை, தான் தன்
	மழலை இன் சொல், கழறல் இன்றி,
	இன் உயிர் கலப்பக் கூறி, நன்னுதல்
	பெருஞ் சோற்று இல்லத்து ஒருங்கு இவண் இராஅள்,
10	ஏதிலாளன் காதல் நம்பி,
	திரள் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூக்
	குருளை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
	வெம் மலை அருஞ் சுரம், நம் இவண் ஒழிய,
	இரு நிலன் உயிர்க்கும் இன்னாக் கானம்,
15	நெருநைப் போகிய பெரு மடத் தகுவி
	ஐது அகல் அல்குல் தழை அணிக் கூட்டும்
	கூழை நொச்சிக் கீழது, என் மகள்
	செம் புடைச் சிறு விரல் வரித்த
	வண்டலும் காண்டிரோ, கண் உடையீரே?

321. பாலை

	பசித்த யானைப் பழங்கண் அன்ன
	வறுஞ் சுனை முகந்த கோடைத் தெள் விளி
	விசித்து வாங்கு பறையின் விடரகத்து இயம்ப,
	கதிர்க் கால் அம் பிணை உணீஇய, புகல் ஏறு
5	குதிர்க் கால் இருப்பை வெண் பூ உண்ணாது,
	ஆண் குரல் விளிக்கும் சேண் பால் வியன் சுரைப்
	படு மணி இன நிரை உணீஇய, கோவலர்
	விடு நிலம் உடைத்த கலுழ் கண் கூவல்,
	கன்றுடை மடப் பிடி களிறொடு தடவரும்
10	புன் தலை மன்றத்து அம் குடிச் சீறூர்,
	துணையொடு துச்சில் இருக்கும்கொல்லோ?
	கணையோர் அஞ்சாக் கடுங்கண் காளையொடு
	எல்லி முன்னுறச் செல்லும்கொல்லோ?
	எவ் வினை செயுங்கொல்? நோகோ யானே!
15	அரி பெய்து பொதிந்த தெரி சிலம்பு கழீஇ,
	யாய் அறிவுறுதல் அஞ்சி,
	வேய் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோளே.

331. பாலை

	நீடு நிலை அரைய செங் குழை இருப்பை,
	கோடு கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ,
	ஆடு பரந்தன்ன, ஈனல் எண்கின்
	தோடு சினை உரீஇ உண்ட மிச்சில்
5	பைங் குழைத் தழையர் பழையர் மகளிர்
	கண் திரள் நீள் அமைக் கடிப்பின் தொகுத்து,
	குன்றகச் சிறுகுடி மறுகுதொறும் மறுகும்
	சீறூர் நாடு பல பிறக்கு ஒழிய,
	சென்றோர் அன்பு இலர் தோழி!என்றும்,
10	அருந் துறை முற்றிய கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாணர் ஆர்ப்ப, பல் கலம் உதவி,
	நாளவை இருந்த நனை மகிழ்த் திதியன்,
	வேளிரொடு பொரீஇய, கழித்த
	வாள் வாய் அன்ன வறுஞ் சுரம் இறந்தே!

351. பாலை

	வேற்று நாட்டு உறையுள் விருப்புறப் பேணி,
	பெறல் அருங் கேளிர் பின் வந்து விடுப்ப,
	பொருள் அகப்படுத்த புகல் மலி நெஞ்சமொடு
	குறை வினை முடித்த நிறைவு இன் இயக்கம்
5	அறிவுறூஉம்கொல்லோ தானே கதிர் தெற,
	கழல் இலை உகுத்த கால் பொரு தாழ் சினை,
	அழல் அகைந்தன்ன அம் குழைப் பொதும்பில்,
	புழல் வீ இருப்பைப் புன் காட்டு அத்தம்,
	மறுதரல் உள்ளமொடு குறுக, தோற்றிய
10	செய் குறி ஆழி வைகல்தோறு எண்ணி,
	எழுது சுவர் நினைந்த அழுது வார் மழைக் கண்
	விலங்கு வீழ் அரிப் பனி பொலங் குழைத் தெறிப்ப,
	திருந்துஇழை முன்கை அணல் அசைத்து ஊன்றி,
	இருந்து அணை மீது, பொருந்துழிக் கிடக்கை,
15	வருந்து தோள் பூசல் களையும் மருந்து என
	உள்ளுதொறு படூஉம் பல்லி,
	புள்ளுத் தொழுது உறைவி செவிமுதலானே?