11. பாலை

	வானம் ஊர்ந்த வயங்கு ஒளி மண்டிலம்
	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் அம் காட்டு,
	இலை இல மலர்ந்த முகை இல் இலவம்
	கலி கொள் ஆயம் மலிபு தொகுபு எடுத்த
5	அம் சுடர் நெடுங் கொடி பொற்பத் தோன்றி,
	கயம் துகள் ஆகிய பயம் தபு கானம்
	எம்மொடு கழிந்தனர்ஆயின், கம்மென,
	வம்பு விரித்தன்ன பொங்கு மணற் கான் யாற்றுப்
	படு சினை தாழ்ந்த பயில் இணர் எக்கர்,
10	மெய் புகுவு அன்ன கை கவர் முயக்கம்
	அவரும் பெறுகுவர்மன்னே! நயவர,
	நீர் வார் நிகர் மலர் கடுப்ப, ஓ மறந்து
	அறு குளம் நிறைக்குந போல, அல்கலும்
	அழுதல் மேவல ஆகி,
15	பழி தீர் கண்ணும் படுகுவமன்னே!

17. பாலை

	வளம் கெழு திரு நகர்ப் பந்து சிறிது எறியினும்,
	இளந் துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும்,
	'உயங்கின்று, அன்னை! என் மெய்' என்று அசைஇ,
	மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள், தண்ணென,
5	முயங்கினள் வதியும்மன்னே! இனியே,
	தொடி மாண் சுற்றமும் எம்மும் உள்ளாள்,
	நெடு மொழித் தந்தை அருங் கடி நீவி,
	நொதுமலாளன் நெஞ்சு அறப் பெற்ற என்
	சிறு முதுக்குறைவி சிலம்பு ஆர் சீறடி
10	வல்லகொல், செல்லத் தாமே கல்லென
	ஊர் எழுந்தன்ன உரு கெழு செலவின்,
	நீர் இல் அத்தத்து ஆர் இடை, மடுத்த,
	கொடுங் கோல் உமணர், பகடு தெழி தெள் விளி
	நெடும் பெருங் குன்றத்து இமிழ் கொள இயம்பும்,
15	கடுங் கதிர் திருகிய, வேய் பயில், பிறங்கல்,
	பெருங் களிறு உரிஞ்சிய மண்அரை யாஅத்து
	அருஞ் சுரக் கவலைய அதர் படு மருங்கின்,
	நீள் அரை இலவத்து ஊழ் கழி பல் மலர்,
	விழவுத் தலைக்கொண்ட பழ விறல் மூதூர்,
20	நெய் உமிழ் சுடரின் கால் பொரச் சில்கி,
	வைகுறு மீனின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

185. பாலை

	எல் வளை ஞெகிழச் சாஅய், ஆயிழை
	நல் எழிற் பணைத் தோள் இருங் கவின் அழிய,
	பெருங் கையற்ற நெஞ்சமொடு நத் துறந்து,
	இரும்பின் இன் உயிர் உடையோர் போல,
5	வலித்து வல்லினர், காதலர்; வாடல்
	ஒலி கழை நிவந்த நெல்லுடை நெடு வெதிர்
	கலி கொள் மள்ளர் வில் விசையின் உடைய,
	பைது அற வெம்பிய கல் பொரு பரப்பின்
	வேனில் அத்தத்து ஆங்கண், வான் உலந்து
10	அருவி ஆன்ற உயர்சிமை மருங்கில்,
	பெரு விழா விளக்கம் போல, பல உடன்
	இலை இல மலர்ந்த இலவமொடு
	நிலை உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

245. பாலை

	'உயிரினும் சிறந்த ஒண் பொருள் தருமார்
	நன்று புரி காட்சியர் சென்றனர், அவர்' என
	மனை வலித்து ஒழியும் மதுகையள் ஆதல்
	நீ நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீங்கி,
5	மழை பெயல் மறந்த கழை திரங்கு இயவில்,
	செல் சாத்து எறியும் பண்பு இல் வாழ்க்கை
	வல் வில் இளையர் தலைவர், எல் உற,
	வரி கிளர் பணைத் தோள், வயிறு அணி திதலை,
	அரியலாட்டியர் அல்கு மனை வரைப்பில்,
10	மகிழ் நொடை பெறாஅராகி, நனை கவுள்
	கான யானை வெண் கோடு சுட்டி,
	மன்று ஓடு புதல்வன் புன் தலை நீவும்
	அரு முனைப் பாக்கத்து அல்கி, வைகுற,
	நிழல் படக் கவின்ற நீள்அரை இலவத்து
15	அழல் அகைந்தன்ன அலங்குசினை ஒண் பூக்
	குழல் இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண்,
	குறும் பொறை உணங்கும் ததர் வெள் என்பு
	கடுங் கால் ஒட்டகத்து அல்கு பசி தீர்க்கும்
	கல் நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி,
20	அம் மா அரிவை ஒழிய,
	சென்மோ நெஞ்சம்! வாரலென் யானே.

309. பாலை

	வய வாள் எறிந்து, வில்லின் நீக்கி,
	பயம் நிரை தழீஇய கடுங்கண் மழவர்,
	அம்பு சேண் படுத்து வன்புலத்து உய்த்தென,
	தெய்வம் சேர்ந்த பராரை வேம்பில்
5	கொழுப்பு ஆ எறிந்து, குருதி தூஉய்,
	புலவுப் புழுக்கு உண்ட வான் கண் அகல் அறை,
	களிறு புறம் உரிஞ்சிய கருங் கால் இலவத்து
	அரலை வெண் காழ் ஆலியின் தாஅம்
	காடு மிக நெடிய என்னார், கோடியர்
10	பெரும் படைக் குதிரை, நல் போர், வானவன்
	திருந்து கழற் சேவடி நசைஇப் படர்ந்தாங்கு,
	நாம் செலின், எவனோ தோழி! காம்பின்
	வனை கழை உடைந்த கவண் விசைக் கடி இடிக்
	கனை சுடர் அமையத்து வழங்கல் செல்லாது,
15	இரவுப் புனம் மேய்ந்த உரவுச் சின வேழம்
	தண் பெரு படாஅர் வெரூஉம்
	குன்று விலங்கு இயவின், அவர் சென்ற, நாட்டே?