237.பாலை

	'புன் காற் பாதிரி அரி நிறத் திரள் வீ
	நுண் கொடி அதிரலொடு நுணங்கு அறல் வரிப்ப,
	அரவு எயிற்று அன்ன அரும்பு முதிர் குரவின்
	தேன் இமிர் நறுஞ் சினைத் தென்றல் போழ,
5	குயில் குரல் கற்ற வேனிலும் துயில் துறந்து
	இன்னா கழியும் கங்குல்' என்று நின்
	நல் மா மேனி அணி நலம் புலம்ப,
	இனைதல் ஆன்றிசின் ஆயிழை! கனைதிறல்
	செந் தீ அணங்கிய செழு நிணக் கொழுங் குறை
10	மென் தினைப் புன்கம் உதிர்த்த மண்டையொடு,
	இருங் கதிர் அலமரும் கழனிக் கரும்பின்
	விளை கழை பிழிந்த அம் தீம் சேற்றொடு,
	பால் பெய் செந்நெற் பாசவல் பகுக்கும்
	புனல் பொரு புதவின், உறந்தை எய்தினும்,
15	வினை பொருளாகத் தவிரலர் கடை சிவந்து
	ஐய அமர்த்த உண்கண் நின்
	வை ஏர் வால் எயிறு ஊறிய நீரே.

317. பாலை

	' "மாக விசும்பின் மழை தொழில் உலந்தென,
	பாஅய் அன்ன பகல் இருள் பரப்பி,
	புகை நிற உருவின் அற்சிரம் நீங்க,
	குவிமுகை முருக்கின் கூர் நுனை வை எயிற்று
5	நகை முக மகளிர் ஊட்டு உகிர் கடுக்கும்
	முதிராப் பல் இதழ் உதிரப் பாய்ந்து, உடன்
	மலர் உண் வேட்கையின் சிதர் சிதர்ந்து உகுப்ப,
	பொன் செய் கன்னம் பொலிய, வெள்ளி
	நுண் கோல் அறை குறைந்து உதிர்வன போல,
10	அரவ வண்டினம் ஊதுதொறும் குரவத்து
	ஓங்கு சினை நறு வீ கோங்கு அலர் உறைப்ப,
	துவைத்து எழு தும்பி, தவிர் இசை விளரி
	புதைத்து விடு நரம்பின், இம்மென இமிரும்
	ஆன் ஏமுற்ற காமர் வேனில்,
15	வெயில் அவிர் புரையும் வீ ததை மராஅத்துக்
	குயில் இடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப
	வருவேம்" என்ற பருவம் ஆண்டை
	இல்லைகொல்?' என மெல்ல நோக்கி,
	நினைந்தனம் இருந்தனமாக, நயந்து ஆங்கு
20	உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல,
	வந்து நின்றனரே காதலர்; நந் துறந்து
	என்னுழியதுகொல் தானே பல் நாள்
	அன்னையும் அறிவுற அணங்கி,
	நல் நுதல் பாஅய பசலை நோயே?