20. நெய்தல்

	பெருநீர் அழுவத்து எந்தை தந்த
	கொழு மீன் உணங்கற் படு புள் ஓப்பி,
	எக்கர்ப் புன்னை இன் நிழல் அசைஇ,
	செக்கர் ஞெண்டின் குண்டு அளை கெண்டி,
5	ஞாழல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த கொடுங் கழித்
	தாழை வீழ் கயிற்று ஊசல் தூங்கி,
	கொண்டல் இடு மணல் குரவை முனையின்
	வெண் தலைப் புணரி ஆயமொடு ஆடி,
	மணிப் பூம் பைந் தழை தைஇ, அணித்தகப்
10	பல் பூங் கானல் அல்கினம் வருதல்
	கவ்வை நல் அணங்கு உற்ற, இவ் ஊர்,
	கொடிது அறி பெண்டிர் சொற்கொண்டு, அன்னை
	கடி கொண்டனளே தோழி! 'பெருந்துறை,
	எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லென
15	வலவன் ஆய்ந்த வண் பரி
	நிலவு மணல் கொட்கும் ஓர் தேர் உண்டு' எனவே.

70. நெய்தல்

	கொடுந் திமிற் பரதவர் வேட்டம் வாய்த்தென,
	இரும் புலாக் கமழும் சிறுகுடிப் பாக்கத்துக்
	குறுங் கண் அவ் வலைப் பயம் பாராட்டி,
	கொழுங் கண் அயிலை பகுக்கும் துறைவன்
5	நம்மொடு புணர்ந்த கேண்மை முன்னே
	அலர் வாய்ப் பெண்டிர் அம்பல் தூற்ற,
	பலரும் ஆங்கு அறிந்தனர்மன்னே; இனியே
	வதுவை கூடிய பின்றை, புதுவது
	பொன் வீ ஞாழலொடு புன்னை வரிக்கும்
10	கானல் அம் பெருந் துறைக் கவினி மா நீர்ப்
	பாசடைக் கலித்த கணைக்கால் நெய்தல்
	விழவு அணி மகளிர் தழை அணிக் கூட்டும்
	வென் வேற் கவுரியர் தொல் முது கோடி
	முழங்கு இரும் பௌவம் இரங்கும் முன் துறை,
15	வெல்போர் இராமன் அரு மறைக்கு அவித்த
	பல் வீழ் ஆலம் போல,
	ஒலி அவிந்தன்று, இவ் அழுங்கல் ஊரே.

180. நெய்தல்

	நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,
	கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,
	வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,
	கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,
5	தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை
	அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி
	பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,
	நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,
	நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே
10	புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்
	புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்
	தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,
	படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்
	பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,
15	என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

216. மருதம்

	'நாண் கொள் நுண் கோலின் மீன் கொள் பாண் மகள்
	தான் புனல் அடைகரைப் படுத்த வராஅல்,
	நார் அரி நறவு உண்டு இருந்த தந்தைக்கு,
	வஞ்சி விறகின் சுட்டு, வாய் உறுக்கும்
5	தண் துறை ஊரன் பெண்டிர் எம்மைப்
	பெட்டாங்கு மொழிப' என்ப; அவ் அலர்ப்
	பட்டனம்ஆயின், இனி எவன் ஆகியர்;
	கடல் ஆடு மகளிர் கொய்த ஞாழலும்,
	கழனி உழவர் குற்ற குவளையும்,
10	கடி மிளைப் புறவின் பூத்த முல்லையொடு,
	பல் இளங் கோசர் கண்ணி அயரும்,
	மல்லல் யாணர்ச் செல்லிக் கோமான்
	எறிவிடத்து உலையாச் செறி சுரை வெள் வேல்
	ஆதன் எழினி அரு நிறத்து அழுத்திய
15	பெருங் களிற்று எவ்வம் போல,
	வருந்துபமாது, அவர் சேரி யாம் செலினே.

240. நெய்தல்

	செவ் வீ ஞாழற் கருங் கோட்டு இருஞ் சினைத்
	தனிப் பார்ப்பு உள்ளிய தண் பறை நாரை
	மணிப் பூ நெய்தல் மாக் கழி நிவப்ப,
	இனிப் புலம்பின்றே கானலும்; நளி கடல்
5	திரைச் சுரம் உழந்த திண் திமில் விளக்கில்
	பல் மீன் கூட்டம் என்னையர்க் காட்டிய,
	எந்தையும் செல்லுமார் இரவே; அந்தில்
	அணங்குடைப் பனித் துறை கைதொழுது ஏத்தி,
	யாயும் ஆயமோடு அயரும்; நீயும்,
10	தேம் பாய் ஓதி திரு நுதல் நீவி,
	கோங்கு முகைத்தன்ன குவிமுலை ஆகத்து,
	இன் துயில் அமர்ந்தனைஆயின், வண்டு பட
	விரிந்த செருந்தி வெண் மணல் முடுக்கர்,
	பூ வேய் புன்னை அம் தண் பொழில்,
15	வாவே தெய்ய, மணந்தனை செலற்கே.

270. நெய்தல்

	இருங் கழி மலர்ந்த வள் இதழ் நீலம்,
	புலாஅல் மறுகின் சிறுகுடிப் பாக்கத்து
	இன மீன் வேட்டுவர், ஞாழலொடு மிலையும்
	மெல் அம் புலம்ப! நெகிழ்ந்தன, தோளே;
5	சேயிறாத் துழந்த நுரை பிதிர்ப் படு திரை
	பராஅரைப் புன்னை வாங்கு சினைத் தோயும்
	கானல்அம் பெருந் துறை நோக்கி, இவளே,
	கொய் சுவற் புரவிக் கை வண் கோமான்
	நல் தேர்க் குட்டுவன் கழுமலத்து அன்ன,
10	அம் மா மேனி தொல் நலம் தொலைய,
	துஞ்சாக் கண்ணள் அலமரும்; நீயே,
	கடவுள் மரத்த முள் மிடை குடம்பைச்
	சேவலொடு புணராச் சிறு கரும் பேடை
	இன்னாது உயங்கும் கங்குலும்,
15	நும் ஊர் உள்ளுவை; நோகோ, யானே.

370. நெய்தல்

	'வளை வாய்க் கோதையர் வண்டல் தைஇ,
	இளையோர், செல்ப; எல்லும் எல்லின்று;
	அகல் இலைப் புன்னைப் புகர் இல் நீழல்,
	பகலே எம்மொடு ஆடி, இரவே,
5	காயல் வேய்ந்த தேயா நல் இல்
	நோயொடு வைகுதிஆயின், நுந்தை
	அருங் கடிப் படுவலும்' என்றி; மற்று, 'நீ
	செல்லல்' என்றலும் ஆற்றாய்; 'செலினே,
	வாழலென்' என்றி, ஆயின்; ஞாழல்
10	வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, நெய்தல்
	தண் அரும் பைந் தார் துயல்வர, அந்தி,
	கடல் கெழு செல்வி கரை நின்றாங்கு,
	நீயே கானல் ஒழிய, யானே
	வெறி கொள் பாவையின் பொலிந்த என் அணி துறந்து,
15	ஆடு மகள் போலப் பெயர்தல்
	ஆற்றேன்தெய்ய; அலர்க, இவ் ஊரே!