20. நெய்தல்

	பெருநீர் அழுவத்து எந்தை தந்த
	கொழு மீன் உணங்கற் படு புள் ஓப்பி,
	எக்கர்ப் புன்னை இன் நிழல் அசைஇ,
	செக்கர் ஞெண்டின் குண்டு அளை கெண்டி,
5	ஞாழல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த கொடுங் கழித்
	தாழை வீழ் கயிற்று ஊசல் தூங்கி,
	கொண்டல் இடு மணல் குரவை முனையின்
	வெண் தலைப் புணரி ஆயமொடு ஆடி,
	மணிப் பூம் பைந் தழை தைஇ, அணித்தகப்
10	பல் பூங் கானல் அல்கினம் வருதல்
	கவ்வை நல் அணங்கு உற்ற, இவ் ஊர்,
	கொடிது அறி பெண்டிர் சொற்கொண்டு, அன்னை
	கடி கொண்டனளே தோழி! 'பெருந்துறை,
	எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லென
15	வலவன் ஆய்ந்த வண் பரி
	நிலவு மணல் கொட்கும் ஓர் தேர் உண்டு' எனவே.

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

90. நெய்தல்

	மூத்தோர் அன்ன வெண் தலைப் புணரி
	இளையோர் ஆடும் வரிமனை சிதைக்கும்
	தளை அவிழ் தாழைக் கானல் அம் பெருந் துறை,
	சில் செவித்து ஆகிய புணர்ச்சி அலர் எழ,
5	இல்வயிற் செறித்தமை அறியாய்; பல் நாள்
	வரு முலை வருத்தா, அம் பகட்டு மார்பின்,
	தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தும், நின்வயின்,
	'நீங்குக' என்று, யான் யாங்ஙனம் மொழிகோ?
	அருந் திறற் கடவுட் செல்லூர்க் குணாஅது
10	பெருங் கடல் முழக்கிற்று ஆகி, யாணர்,
	இரும்பு இடம் படுத்த வடுவுடை முகத்தர்,
	கருங் கட் கோசர் நியமம் ஆயினும்,
	'உறும்' எனக் கொள்குநர்அல்லர்
	நறு நுதல் அரிவை பாசிழை விலையே.

100. நெய்தல்

	அரையுற்று அமைந்த ஆரம் நீவி,
	புரையப் பூண்ட கோதை மார்பினை,
	நல் அகம் வடுக் கொள முயங்கி, நீ வந்து,
	எல்லினில் பெயர்தல் எனக்குமார் இனிதே.
5	பெருந் திரை முழக்கமொடு இயக்கு அவிந்திருந்த
	கொண்டல் இரவின் இருங் கடல் மடுத்த
	கொழு மீன் கொள்பவர் இருள் நீங்கு ஒண் சுடர்
	ஓடாப் பூட்கை வேந்தன் பாசறை,
	ஆடு இயல் யானை அணி முகத்து அசைத்த
10	ஓடை ஒண் சுடர் ஒப்பத் தோன்றும்
	பாடுநர்த் தொடுத்த கை வண் கோமான்,
	பரியுடை நல் தேர்ப் பெரியன், விரிஇணர்ப்
	புன்னைஅம் கானல் புறந்தை முன்துறை
	வம்ப நாரைஇனன் ஒலித்தன்ன
15	அம்பல் வாய்த்த தெய்ய தண் புலர்
	வைகுறு விடியல் போகிய எருமை
	நெய்தல் அம் புது மலர் மாந்தும்
	கைதை அம் படப்பை எம் அழுங்கல் ஊரே!

130. நெய்தல்

	அம்ம வாழி, கேளிர்! முன் நின்று
	கண்டனிர்ஆயின், கழறலிர்மன்னோ
	நுண் தாது பொதிந்த செங் காற் கொழு முகை
	முண்டகம் கெழீஇய மோட்டு மணல் அடைகரை,
5	பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை
	எயிறுடை நெடுந் தோடு காப்ப, பல உடன்
	வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇ,
	புலவுப் பொருது அழித்த பூ நாறு பரப்பின்
	இவர் திரை தந்த ஈர்ங் கதிர் முத்தம்
10	கவர் நடைப் புரவி கால் வடுத் தபுக்கும்
	நல் தேர் வழுதி கொற்கை முன் துறை
	வண்டு வாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற்
	போது புறங்கொடுத்த உண்கண்
	மாதர் வாள் முகம் மதைஇய நோக்கே.

170. நெய்தல்

	கானலும் கழறாது; கழியும் கூறாது;
	தேன் இமிர் நறு மலர்ப் புன்னையும் மொழியாது;
	ஒரு நின் அல்லது பிறிது யாதும் இலனே;
	இருங் கழி மலர்ந்த கண் போல் நெய்தல்
5	கமழ் இதழ் நாற்றம் அமிழ்து என நசைஇ,
	தண் தாது ஊதிய வண்டினம் களி சிறந்து,
	பறைஇ தளரும் துறைவனை, நீயே,
	சொல்லல் வேண்டுமால் அலவ! பல்கால்
	கைதைஅம் படுசினை எவ்வமொடு அசாஅம்
10	கடற் சிறு காக்கை காமர் பெடையொடு
	கோட்டுமீன் வழங்கும் வேட்டம் மடி பரப்பின்
	வெள் இறாக் கனவும் நள்ளென் யாமத்து,
	'நின் உறு விழுமம் களைந்தோள்
	தன் உறு விழுமம் நீந்துமோ!' எனவே.

180. நெய்தல்

	நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,
	கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,
	வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,
	கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,
5	தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை
	அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி
	பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,
	நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,
	நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே
10	புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்
	புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்
	தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,
	படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்
	பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,
15	என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

210. நெய்தல்

	குறியிறைக் குரம்பைக் கொலை வெம் பரதவர்
	எறிஉளி பொருத ஏமுறு பெரு மீன்
	புண் உமிழ் குருதி புலவுக் கடல் மறுப்பட,
	விசும்பு அணி வில்லின் போகி, பசும் பிசிர்த்
5	திரை பயில் அழுவம் உழக்கி, உரன் அழிந்து,
	நிரைதிமில் மருங்கில் படர்தரும் துறைவன்,
	பானாள் இரவில், நம் பணைத் தோள் உள்ளி,
	தான் இவண் வந்த காலை, நம் ஊர்க்
	கானல்அம் பெருந் துறை, கவின் பாராட்டி,
10	ஆனாது புகழ்ந்திசினோனே; இனி, தன்
	சாயல் மார்பின் பாயல் மாற்றி,
	'கைதை அம் படு சினைக் கடுந் தேர் விலங்கச்
	செலவு அரிது என்னும்' என்பது
	பல கேட்டனமால் தோழி! நாமே.

330. நெய்தல்

	கழிப் பூங் குற்றும், கானல் அல்கியும்,
	வண்டற் பாவை வரி மணல் அயர்ந்தும்,
	இன்புறப் புணர்ந்தும், இளி வரப் பணிந்தும்,
	தன் துயர் வெளிப்படத் தவறி, நம் துயர்
5	அறியாமையின், அயர்ந்த நெஞ்சமொடு
	செல்லும், அன்னோ; மெல் அம் புலம்பன்!
	செல்வோன் பெயர் புறத்து இரங்கி, முன் நின்று,
	தகைஇய சென்ற என் நிறை இல் நெஞ்சம்
	எய்தின்றுகொல்லோ தானே? எய்தியும்,
10	காமம் செப்ப, நாண் இன்றுகொல்லோ?
	உதுவ காண், அவர் ஊர்ந்த தேரே;
	குப்பை வெண் மணற் குவவுமிசையானும்,
	எக்கர்த் தாழை மடல்வயினானும்,
	ஆய் கொடிப் பாசடும்பு பரிய ஊர்பு இழிபு,
15	சிறுகுடிப் பரதவர் பெருங் கடல் மடுத்த
	கடுஞ் செலல் கொடுந் திமில் போல,
	நிவந்து படு தோற்றமொடு இகந்து மாயும்மே!

340. நெய்தல்

	பல் நாள் எவ்வம் தீர, பகல் வந்து,
	புன்னை அம் பொதும்பின் இன் நிழல் கழிப்பி,
	மாலை மால் கொள நோக்கி, பண் ஆய்ந்து,
	வலவன் வண் தேர் இயக்க, நீயும்
5	செலவு விருப்புறுதல் ஒழிகதில் அம்ம
	'செல்லா நல் இசை, பொலம் பூண், திரையன்
	பல் பூங் கானற் பவத்திரி அன்ன இவள்
	நல் எழில் இள நலம் தொலைய, ஒல்லென,
	கழியே ஓதம் மல்கின்று; வழியே
10	வள் எயிற்று அரவொடு வய மீன் கொட்கும்;
	சென்றோர் மன்ற; மான்றன்று பொழுது' என,
	நின் திறத்து அவலம் வீட, இன்று இவண்
	சேப்பின் எவனோ பூக் கேழ் புலம்ப!
	பசு மீன் நொடுத்த வெண் நெல் மாஅத்
15	தயிர் மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே;
	வடவர் தந்த வான் கேழ் வட்டம்
	குட புல உறுப்பின் கூட்டுபு நிகழ்த்திய
	வண்டு இமிர் நறுஞ் சாந்து அணிகுவம் திண் திமில்
	எல்லுத் தொழில் மடுத்த வல் வினைப் பரதவர்
20	கூர் உளிக் கடு விசை மாட்டலின், பாய்பு உடன்,
	கோட் சுறாக் கிழித்த கொடு முடி நெடு வலை
	தண் கடல் அசைவளி எறிதொறும், வினை விட்டு,
	முன்றில் தாழைத் தூங்கும்
	தெண் கடற் பரப்பின், எம் உறைவு இன், ஊர்க்கே?

353. பாலை

	ஆள்வினைப் பிரிதலும் உண்டோ? பிரியினும்,
	கேள், இனி வாழிய, நெஞ்சே! நாளும்
	கனவுக் கழிந்தனையவாகி, நனவின்,
	நாளது செலவும், மூப்பினது வரவும்,
5	அரிது பெறு சிறப்பின் காமத்து இயற்கையும்,
	இந் நிலை அறியாய்ஆயினும், செந் நிலை
	அமை ஆடு அம் கழை தீண்டி, கல்லென
	ஞெமை இலை உதிர்த்த எரி வாய்க் கோடை
	நெடு வெண் களரி நீறு முகந்து சுழல,
10	கடு வெயில் திருகிய வேனில் வெங் காட்டு,
	உயங்கு நடை மடப் பிணை தழீஇய, வயங்கு பொறி,
	அறு கோட்டு, எழிற் கலை அறுகயம் நோக்கி,
	தெண் நீர் வேட்ட சிறுமையின், தழை மறந்து,
	உண்நீர் இன்மையின், ஒல்குவன தளர,
15	மரம் நிழல் அற்ற இயவின் சுரன் இறந்து,
	உள்ளுவை அல்லையோ மற்றே உள்ளிய
	விருந்து ஒழிவு அறியாப் பெருந் தண் பந்தர்,
	வருந்தி வருநர் ஓம்பி, தண்ணெனத்
	தாது துகள் உதிர்த்த தாழை அம் கூந்தல்
20	வீழ் இதழ் அலரி மெல் அகம் சேர்த்தி,
	மகிழ் அணி முறுவல் மாண்ட சேக்கை,
	நம்மொடு நன் மொழி நவிலும்
	பொம்மல் ஓதிப் புனையிழை குணனே?

380. நெய்தல்

	தேர் சேண் நீக்கி, தமியன் வந்து, 'நும்
	ஊர் யாது?' என்ன, நணி நணி ஒதுங்கி,
	முன் நாள் போகிய துறைவன், நெருநை,
	அகல் இலை நாவல் உண்துறை உதிர்த்த
5	கனி கவின் சிதைய வாங்கிக் கொண்டு, தன்,
	தாழை வேர் அளை, வீழ் துணைக்கு இடூஉம்
	அலவற் காட்டி, 'நற்பாற்று இது' என,
	நினைந்த நெஞ்சமொடு, நெடிது பெயர்ந்தோனே;
	உதுக் காண் தோன்றும், தேரே இன்றும்;
10	நாம் எதிர் கொள்ளாம்ஆயின், தான் அது
	துணிகுவன் போலாம்; நாணு மிக உடையன்;
	வெண் மணல் நெடுங் கோட்டு மறைகோ?
	அம்ம, தோழி! கூறுமதி நீயே.