5. பாலை

	அளி நிலை பொறாஅது அமரிய முகத்தள்,
	விளி நிலை கொள்ளாள், தமியள், மென்மெல,
	நலம் மிகு சேவடி நிலம் வடுக் கொளாஅ,
	குறுக வந்து, தன் கூர் எயிறு தோன்ற
5	வறிது அகத்து எழுந்த வாய் அல் முறுவலள்,
	கண்ணியது உணரா அளவை, ஒண்ணுதல்,
	வினை தலைப்படுதல் செல்லா நினைவுடன்
	முளிந்த ஓமை முதையல்அம் காட்டு,
	பளிங்கத்து அன்ன பல் காய் நெல்லி,
10	மோட்டு இரும் பாறை, ஈட்டு வட்டு ஏய்ப்ப,
	உதிர்வன படூஉம் கதிர் தெறு கவாஅன்,
	மாய்த்த போல மழுகு நுனை தோற்றி,
	பாத்தியன்ன குடுமிக் கூர்ங் கல்,
	விரல் நுதி சிதைக்கும் நிரை நிலை அதர,
15	பரல் முரம்பு ஆகிய பயம் இல், கானம்
	இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் "அறத்தாறு
	அன்று" என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி
	அன்ன ஆக' என்னுநள் போல,
	முன்னம் காட்டி, முகத்தின் உரையா,
20	ஓவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி,
	பாவை மாய்த்த பனிநீர் நோக்கமொடு,
	ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன் தலைத்
	தூ நீர் பயந்த துணை அமை பிணையல்
	மோயினள் உயிர்த்த காலை, மா மலர்
25	மணி உரு இழந்த அணி அழி தோற்றம்
	கண்டே கடிந்தனம், செலவே ஒண்டொடி
	உழையம் ஆகவும் இனைவோள்
	பிழையலள்மாதோ, பிரிதும் நாம் எனினே!

54. முல்லை

	விருந்தின் மன்னர் அருங்கலம் தெறுப்ப,
	வேந்தனும் வெம்பகை தணிந்தனன். தீம் பெயற்
	காரும் ஆர்கலி தலையின்று. தேரும்
	ஓவத்தன்ன கோபச் செந் நிலம்,
5	வள் வாய் ஆழி உள் உறுபு உருள,
	கடவுக. காண்குவம் பாக! மதவு நடைத்
	தாம்பு அசை குழவி வீங்குசுரை மடிய,
	கனைஅல்அம் குரல காற் பரி பயிற்றி,
	படு மணி மிடற்ற பய நிரை ஆயம்
10	கொடு மடி உடையர் கோற் கைக் கோவலர்
	கொன்றைஅம் குழலர் பின்றைத் தூங்க,
	மனைமனைப் படரும் நனை நகு மாலை,
	தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன்
	பண்ணன் சிறுகுடிப் படப்பை நுண் இலைப்
15	புன் காழ் நெல்லிப்பைங் காய் தின்றவர்
	நீர் குடி சுவையின் தீவிய மிழற்றி,
	'முகிழ் நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்!
	பொன்னுடைத் தாலி என் மகன் ஒற்றி,
	வருகுவைஆயின், தருகுவென் பால்' என,
20	விலங்கு அமர்க் கண்ணள் விரல் விளி பயிற்றி,
	திதலை அல்குல் எம் காதலி
	புதல்வற் பொய்க்கும் பூங்கொடி நிலையே.

67. பாலை

	யான் எவன் செய்கோ? தோழி! பொறி வரி
	வானம் வாழ்த்தி பாடவும், அருளாது
	உறை துறந்து எழிலி நீங்கலின், பறைபு உடன்,
	மரம் புல்லென்ற முரம்பு உயர் நனந்தலை,
5	அரம் போழ் நுதிய வாளி அம்பின்,
	நிரம்பா நோக்கின், நிரயம் கொண்மார்,
	நெல்லி நீளிடை எல்லி மண்டி,
	நல் அமர்க் கடந்த நாணுடை மறவர்
	பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்
10	பீலி சூட்டிய பிறங்கு நிலை நடுகல்
	வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்
	மொழி பெயர் தேஎம் தருமார், மன்னர்
	கழிப் பிணிக் கறைத்தோல் நிரை கண்டன்ன
	உவல் இடு பதுக்கை ஆள் உகு பறந்தலை,
15	'உரு இல் பேஎய் ஊராத் தேரொடு
	நிலம் படு மின்மினி போல, பல உடன்
	இலங்கு பரல் இமைக்கும்' என்ப நம்
	நலம் துறந்து உறைநர் சென்ற ஆறே!

241. பாலை

	'துனி இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்
	இனியர் அம்ம, அவர்' என முனியாது
	நல்குவர் நல்ல கூறினும், அல்கலும்,
	பிரியாக் காதலொடு உழையர் ஆகிய
5	நமர்மன் வாழி, தோழி! உயர்மிசை
	மூங்கில் இள முளை திரங்க, காம்பின்
	கழை நரல் வியல் அகம் வெம்ப, மழை மறந்து
	அருவி ஆன்ற வெருவரு நனந்தலை,
	பேஎய் வெண் தேர் பெயல் செத்து ஓடி,
10	தாஅம் பட்ட தனி முதிர் பெருங் கலை
	புலம் பெயர்ந்து உறைதல் செல்லாது, அலங்குதலை
	விருந்தின் வெங் காட்டு வருந்தி வைகும்
	அத்த நெல்லித் தீஞ் சுவைத் திரள் காய்
	வட்டக் கழங்கின் தாஅய், துய்த் தலைச்
15	செம் முக மந்தி ஆடும்
	நல் மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

271. பாலை

	பொறி வரிப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	சிறு புன் பெடையொடு சேண் புலம் போகி,
	அரி மணல் இயவில் பரல் தேர்ந்து உண்டு,
	வரி மரல் வாடிய வான் நீங்கு நனந்தலைக்
5	குறும்பொறை மருங்கின் கோட் சுரம் நீந்தி,
	நெடுஞ் சேண் வந்த நீர் நசை வம்பலர்
	செல் உயிர் நிறுத்த சுவைக் காய் நெல்லிப்
	பல் காய் அம் சினை அகவும் அத்தம்
	சென்று, நீர் அவணிர் ஆகி, நின்று தரு
10	நிலை அரும் பொருட் பிணி நினைந்தனிர்எனினே,
	வல்வதாக, நும் செய் வினை! இவட்கே,
	களி மலி கள்ளின் நல் தேர் அவியன்
	ஆடு இயல் இள மழை சூடித் தோன்றும்
	பழம் தூங்கு விடரகத்து எழுந்த காம்பின்
15	கண் இடை புரையும் நெடு மென் பணைத் தோள்,
	திருந்து கோல் ஆய் தொடி ஞெகிழின்,
	மருந்தும் உண்டோ, பிரிந்து உறை நாட்டே?

284. முல்லை

	சிறியிலை நெல்லிக் காய் கண்டன்ன
	குறு விழிக் கண்ண கூரல் அம் குறு முயல்
	முடந்தை வரகின் வீங்கு பீள் அருந்துபு,
	குடந்தை அம் செவிய கோட் பவர் ஒடுங்கி,
5	இன் துயில் எழுந்து, துணையொடு போகி,
	முன்றில் சிறு நிறை நீர் கண்டு உண்ணும்
	புன் புலம் தழீஇய பொறைமுதல் சிறு குடி,
	தினைக் கள் உண்ட தெறி கோல் மறவர்,
	விசைத்த வில்லர், வேட்டம் போகி,
10	முல்லைப் படப்பைப் புல்வாய் கெண்டும்
	காமர் புறவினதுவே காமம்
	நம்மினும் தான் தலைமயங்கிய
	அம் மா அரிவை உறைவு இன் ஊரே.

291. பாலை

	வானம் பெயல் வளம் கரப்ப, கானம்
	உலறி இலை இலவாக, பல உடன்
	ஏறுடை ஆயத்து இனம் பசி தெறுப்ப,
	கயன் அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப்
5	பெரு வரை நிவந்த மருங்கில், கொடு வரிப்
	புலியொடு பொருது சினம் சிறந்து, வலியோடு
	உரவுக் களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில், பரூஉப் பரல்,
	சிறு பல் மின்மினி கடுப்ப, எவ்வாயும்
	நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள் இடை
10	எருவை இருஞ் சிறை இரீஇய, விரி இணர்த்
	தாது உண் தும்பி முரல் இசை கடுப்ப,
	பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர
	உவலை சூடிய தலையர், கவலை
	ஆர்த்து, உடன் அரும் பொருள் வவ்வலின், யாவதும்
15	சாத்து இடை வழங்காச் சேண் சிமை அதர
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் சுவைத் திரள் காய்
	உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வு இன்று,
	புள்ளி அம் பிணை உணீஇய உள்ளி,
	அறு மருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல் பொதி,
20	மறு மருப்பு இளங் கோடு அதிரக் கூஉம்
	சுடர் தெற வருந்திய அருஞ் சுரம் இறந்து, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போது எனப்
	புலம் கமழ் நாற்றத்து இரும் பல் கூந்தல்,
	நல் எழில், மழைக் கண், நம் காதலி
25	மெல் இறைப் பணைத்தோள் விளங்கும் மாண் கவினே.

315. பாலை

	'கூழையும் குறு நெறிக் கொண்டன; முலையும்
	சூழி மென் முகம் செப்புடன் எதிரின;
	பெண் துணை சான்றனள், இவள்' எனப் பல் மாண்
	கண் துணை ஆக நோக்கி, நெருநையும்,
5	அயிர்த்தன்றுமன்னே, நெஞ்சம்; பெயர்த்தும்,
	அறியாமையின் செறியேன், யானே;
	பெரும் பெயர் வழுதி கூடல் அன்ன தன்
	அருங் கடி வியல் நகர்ச் சிலம்பும் கழியாள்,
	சேணுறச் சென்று, வறுஞ் சுனைக்கு ஒல்கி,
10	புறவுக் குயின்று உண்ட புன் காய் நெல்லிக்
	கோடை உதிர்த்த குவி கண் பசுங் காய்,
	அறு நூல் பளிங்கின் துளைக் காசு கடுப்ப,
	வறு நிலத்து உதிரும் அத்தம், கதுமென,
	கூர் வேல் விடலை பொய்ப்பப் போகி,
15	சேக்குவள் கொல்லோதானே தேக்கின்
	அகல் இலை கவித்த புதல் போல் குரம்பை,
	ஊன் புழுக்கு அயரும் முன்றில்,
	கான் கெழு வாழ்நர் சிறுகுடியானே.

363. பாலை

	நிரை செலல் இவுளி விரைவுடன் கடைஇ,
	அகல் இரு விசும்பில் பகல் செலச் சென்று,
	மழுகு சுடர் மண்டிலம் மா மலை மறைய,
	பொழுது கழி மலரின், புனையிழை! சாஅய்,
5	அணை அணைந்து இனையை ஆகல் கணை அரைப்
	புல் இலை நெல்லிப் புகர் இல் பசுங் காய்
	கல் அதர் மருங்கில் கடு வளி உதிர்ப்ப,
	பொலம் செய் காசின் பொற்பத் தாஅம்
	அத்தம் நண்ணி, அதர் பார்த்து இருந்த
10	கொலை வெங் கொள்கைக் கொடுந் தொழில் மறவர்
	ஆறு செல் மாக்கள் அரு நிறத்து எறிந்த
	எஃகு உறு விழுப்புண் கூர்ந்தோர் எய்திய,
	வளை வாய்ப் பருந்தின், வள் உகிர்ச் சேவல்
	கிளை தரு தெள் விளி கெழு முடைப் பயிரும்
15	இன்னா வெஞ் சுரம் இறந்தோர், முன்னிய
	செய் வினை வலத்தர் ஆகி, இவண் நயந்து,
	எய்த வந்தனரே தோழி! மை எழில்
	துணை ஏர் எதிர் மலர் உண்கண்
	பிணை ஏர் நோக்கம் பெருங் கவின் கொளவே.

385. பாலை

	தன் ஓரன்ன ஆயமும், மயில் இயல்
	என் ஓரன்ன தாயரும், காண,
	கை வல் யானைக் கடுந் தேர்ச் சோழர்
	காவிரிப் படப்பை உறந்தை அன்ன
5	பொன்னுடை நெடு நகர், புரையோர் அயர,
	நல் மாண் விழவில் தகரம் மண்ணி,
	யாம் பல புணர்ப்பச் சொல்லாள், காம்பொடு
	நெல்லி நீடிய கல் அறைக் கவாஅன்,
	அத்த ஆலத்து அலந்தலை நெடு வீழ்
10	தித்திக் குறங்கில் திருந்த உரிஞ,
	வளையுடை முன்கை அளைஇ, கிளைய
	பயில் இரும் பிணையல் பசுங் காழ்க் கோவை
	அகல் அமை அல்குல் பற்றி, கூந்தல்
	ஆடு மயில் பீலியின் பொங்க, நன்றும்,
15	தான் அமர் துணைவன் ஊக்க, ஊங்கி,
	உள்ளாது கழிந்த முள் எயிற்றுத் துவர் வாய்ச்
	சிறு வன்கண்ணி சிலம்பு கழீஇ,
	அறியாத் தேஎத்தள் ஆகுதல் கொடிதே.

	மகட் போக்கிய செவிலித்தாய் சொல்லியது. - குடவாயிற் கீரத்தனார்
	உரை

399. பாலை

	சிமையக் குரல சாந்து அருந்தி, இருளி,
	இமையக் கானம் நாறும் கூந்தல்,
	நல் நுதல், அரிவை! இன் உறல் ஆகம்
	பருகுவன்ன காதல் உள்ளமொடு,
5	திருகுபு முயங்கல் இன்றி, அவண் நீடார்
	கடற்று அடை மருங்கின் கணிச்சியின் குழித்த
	உடைக்கண் நீடு அமை ஊறல் உண்ட,
	பாடு இன் தெண் மணி, பயம் கெழு பெரு நிரை
	வாடு புலம் புக்கென, கோடு துவைத்து அகற்றி,
10	ஒல்கு நிலைக் கடுக்கை அல்கு நிழல் அசைஇ,
	பல் ஆன் கோவலர் கல்லாது ஊதும்
	சிறு வெதிர்ந் தீம் குழற் புலம்பு கொள் தெள் விளி,
	மை இல் பளிங்கின் அன்ன தோற்றப்
	பல் கோள் நெல்லிப் பைங் காய் அருந்தி,
15	மெல்கிடு மட மரை ஓர்க்கும் அத்தம்,
	காய் கதிர் கடுகிய கவின் அழி பிறங்கல்,
	வேய் கண் உடைந்த சிமைய,
	வாய் படு மருங்கின் மலை இறந்தோரே.