2. குறிஞ்சி

	கோழிலை வாழைக் கோள் முதிர் பெருங் குலை
	ஊழுறு தீம் கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த
	சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ் படு
	பாறை நெடுஞ் சுனை, விளைந்த தேறல்
5	அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது
	கறி வளர் சாந்தம் ஏறல்செல்லாது,
	நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும்
	குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப்
	பல் வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட!
10	குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய?
	வெறுத்த ஏஎர், வேய் புரை பணைத் தோள்,
	நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு,
	இவளும், இனையள்ஆயின், தந்தை
	அருங் கடிக் காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி,
15	கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம் புதல்
	வேங்கையும் ஒள் இணர் விரிந்தன;
	நெடு வெண் திங்களும் ஊர்கொண்டன்றே.

7. பாலை

	'முலை முகம்செய்தன; முள் எயிறு இலங்கின;
	தலை முடிசான்ற; தண் தழை உடையை;
	அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்;
	மூப்புடை முது பதி தாக்குஅணங்கு உடைய;
5	காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை;
	பேதை அல்லை மேதைஅம் குறுமகள்!
	பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து' என,
	ஒண் சுடர் நல் இல் அருங் கடி நீவி,
	தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை
10	ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!
	வலை காண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர்
	தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு, என் மகள்
	இச் சுரம் படர்தந்தோளே. ஆயிடை,
	அத்தக் கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென,
15	பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி,
	மெய்த் தலைப்படுதல்செல்லேன்; இத் தலை,
	நின்னொடு வினவல் கேளாய்! பொன்னொடு
	புலிப் பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி,
	ஒலிக் குழைச் செயலை உடை மாண் அல்குல்,
20	ஆய் சுளைப் பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த
	துய்த் தலை வெண் காழ் பெறூஉம்
	கல் கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே.

8. குறிஞ்சி

	ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த
	குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை
	தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,
	பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,
5	அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய
	கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை
	பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்
	கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு
	வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,
10	படு கடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலிய,
	பிடி படி முறுக்கிய பெரு மரப் பூசல்
	விண் தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு,
	எண் அரும் பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது,
	மின்னு விடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெல,
15	துளி தலைத் தலைஇய மணி ஏர் ஐம்பால்
	சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ,
	நெறி கெட விலங்கிய, நீயிர், இச் சுரம்,
	அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே.

12. குறிஞ்சி

	யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே;
	எந்தையும், நிலன் உறப் பொறாஅன்; 'சீறடி சிவப்ப,
	எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி?' என்னும்;
	யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
5	இரு தலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே;
	ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும்,
	கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெருஞ் சினை,
	விழுக் கோட் பலவின் பழுப் பயம் கொண்மார்,
	குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய,
10	வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம்
	புலி செத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம்,
	மழை படு சிலம்பில் கழைபட, பெயரும்
	நல் வரை நாட! நீ வரின்,
	மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே.

91. பாலை

	விளங்குபகல் உதவிய பல் கதிர் ஞாயிறு
	வளம் கெழு மா மலை பயம் கெடத் தெறுதலின்,
	அருவி ஆன்ற பெரு வரை மருங்கில்
	சூர்ச் சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது,
5	பாசி தின்ற பைங் கண் யானை
	ஓய் பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க,
	வேய் கண் உடைந்த வெயில் அவிர் நனந்தலை
	அரும் பொருள் வேட்கையின் அகன்றனர் ஆயினும்,
	பெரும் பேர் அன்பினர் தோழி!-இருங் கேழ்
10	இரலை சேக்கும், பரல் உயர் பதுக்கைக்
	கடுங்கண் மழவர் களவு உழவு எழுந்த
	நெடுங் கால் ஆசினி ஒடுங்காட்டு உம்பர்,
	விசிபிணி முழவின் குட்டுவன் காப்ப,
	பசி என அறியாப் பணை பயில் இருக்கை,
15	தட மருப்பு எருமை தாமரை முனையின்,
	முடம் முதிர் பலவின் கொழு நிழல் வதியும்,
	குடநாடு பெறினும் தவிரலர்
	மடமான் நோக்கி! நின் மாண் நலம் மறந்தே.

162. குறிஞ்சி

	கொளக் குறைபடாஅக் கோடு வளர் குட்டத்து
	அளப்பு அரிது ஆகிய குவை இருந் தோன்றல,
	கடல் கண்டன்ன மாக விசும்பின்
	அழற்கொடி அன்ன மின்னு வசிபு நுடங்க,
5	கடிதுஇடி உருமொடு கதழ்உறை சிதறி,
	விளிவு இடன் அறியா வான் உமிழ் நடு நாள்,
	அருங் கடிக் காவலர் இகழ்பதம் நோக்கி,
	பனி மயங்கு அசைவளி அலைப்ப, தந்தை
	நெடு நகர் ஒரு சிறை நின்றனென்ஆக;
10	அறல் என அவிர்வரும் கூந்தல், மலர் என
	வாள் முகத்து அலமரும் மா இதழ் மழைக் கண்,
	முகை நிரைத்தன்ன மா வீழ் வெண் பல்,
	நகை மாண்டு இலங்கும் நலம் கெழு துவர் வாய்,
	கோல் அமை விழுத் தொடி விளங்க வீசி,
15	கால் உறு தளிரின் நடுங்கி, ஆனாது,
	நோய் அசா வீட முயங்கினள் வாய்மொழி
	நல் இசை தரூஉம் இரவலர்க்கு உள்ளிய
	நசை பிழைப்பு அறியாக் கழல்தொடி அதிகன்
	கோள் அறவு அறியாப் பயம் கெழு பலவின்
20	வேங்கை சேர்ந்த வெற்பகம் பொலிய,
	வில் கெழு தானைப் பசும் பூண் பாண்டியன்
	களிறு அணி வெல் கொடி கடுப்ப, காண்வர
	ஒளிறுவன இழிதரும் உயர்ந்து தோன்று அருவி,
	நேர் கொள் நெடு வரைக் கவாஅன்
25	சூரரமகளிரின் பெறற்கு அரியோளே.

172. குறிஞ்சி

	வாரணம் உரறும் நீர் திகழ் சிலம்பில்
	பிரசமொடு விரைஇய வயங்கு வெள் அருவி
	இன் இசை இமிழ் இயம் கடுப்ப, இம்மெனக்
	கல் முகை விடர்அகம் சிலம்ப, வீழும்
5	காம்பு தலைமணந்த ஓங்கு மலைச் சாரல்;
	இரும்பு வடித்தன்ன கருங் கைக் கானவன்
	விரி மலர் மராஅம் பொருந்தி, கோல் தெரிந்து,
	வரி நுதல் யானை அரு நிறத்து அழுத்தி,
	இகல் அடு முன்பின் வெண் கோடு கொண்டு, தன்
10	புல் வேய் குரம்பை புலர ஊன்றி,
	முன்றில் நீடிய முழவு உறழ் பலவில்,
	பிழி மகிழ் உவகையன், கிளையொடு கலி சிறந்து,
	சாந்த ஞெகிழியின் ஊன் புழுக்கு அயரும்
	குன்ற நாட! நீ அன்பிலை ஆகுதல்
15	அறியேன் யான்; அஃது அறிந்தனென்ஆயின்
	அணி இழை, உண்கண், ஆய் இதழ்க் குறுமகள்
	மணி ஏர் மாண் நலம் சிதைய,
	பொன் நேர் பசலை பாவின்றுமன்னே!

182. குறிஞ்சி

	பூங் கண் வேங்கைப் பொன் இணர் மிலைந்து,
	வாங்கு அமை நோன் சிலை எருத்தத்து இரீஇ,
	தீம் பழப் பலவின் சுளை விளை தேறல்
	வீளை அம்பின் இளையரொடு மாந்தி,
5	ஓட்டு இயல் பிழையா வய நாய் பிற்பட,
	வேட்டம் போகிய குறவன் காட்ட
	குளவித் தண் புதல் குருதியொடு துயல் வர,
	முளவுமாத் தொலைச்சும் குன்ற நாட!
	அரவு எறி உருமோடு ஒன்றிக் கால் வீழ்த்து
10	உரவு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	தனியை வந்த ஆறு நினைந்து, அல்கலும்,
	பனியொடு கலுழும் இவள் கண்ணே; அதனால்,
	கடும் பகல் வருதல் வேண்டும் தெய்ய
	அதிர் குரல் முது கலை கறி முறி முனைஇ,
15	உயர்சிமை நெடுங் கோட்டு உகள, உக்க
	கமழ் இதழ் அலரி தாஅய் வேலன்
	வெறி அயர் வியன் களம் கடுக்கும்
	பெரு வரை நண்ணிய சாரலானே.

189. பாலை

	பசும் பழப் பலவின் கானம் வெம்பி,
	விசும்பு கண் அழிய, வேனில் நீடி,
	கயம் கண் அற்ற கல் ஓங்கு வைப்பின்
	நாறு உயிர் மடப் பிடி தழைஇ, வேறு நாட்டு
5	விழவுப் படர் மள்ளரின் முழவு எடுத்து உயரி,
	களிறு அதர்ப்படுத்த கல் உயர் கவாஅன்
	வெவ் வரை அத்தம் சுட்டி, பையென,
	வயலை அம் பிணையல் வார்ந்த கவர்வுற,
	திதலை அல்குல் குறுமகள் அவனொடு
10	சென்று பிறள் ஆகிய அளவை, என்றும்
	படர் மலி எவ்வமொடு மாதிரம் துழைஇ,
	மனை மருண்டு இருந்த என்னினும், நனை மகிழ்
	நன்னராளர் கூடு கொள் இன் இயம்
	தேர் ஊர் தெருவில் ததும்பும்
15	ஊர் இழந்தன்று, தன் வீழ்வு உறு பொருளே.

208. குறிஞ்சி

	யாம இரவின் நெடுங் கடை நின்று,
	தேம் முதிர் சிமையக் குன்றம் பாடும்
	நுண் கோல் அகவுநர் வேண்டின், வெண் கோட்டு
	அண்ணல் யானை ஈயும் வண் மகிழ்
5	வெளியன் வேண்மான் ஆஅய் எயினன்,
	அளி இயல் வாழ்க்கைப் பாழிப் பறந்தலை,
	இழை அணி யானை இயல் தேர் மிஞிலியொடு
	நண்பகல் உற்ற செருவில் புண் கூர்ந்து,
	ஒள் வாள் மயங்கு அமர் வீழ்ந்தென, 'புள் ஒருங்கு
10	அம் கண் விசும்பின் விளங்கு ஞாயிற்று
	ஒண் கதிர் தெறாமை, சிறகரின் கோலி,
	நிழல் செய்து உழறல் காணேன், யான்' எனப்
	படுகளம் காண்டல்செல்லான், சினம் சிறந்து,
	உரு வினை நன்னன், அருளான், கரப்ப,
15	பெரு விதுப்புற்ற பல் வேள் மகளிர்
	குரூஉப் பூம் பைந் தார் அருக்கிய பூசல்,
	வசை விடக் கடக்கும் வயங்கு பெருந் தானை
	அகுதை கிளைதந்தாங்கு, மிகு பெயல்
	உப்புச் சிறை நில்லா வெள்ளம் போல,
20	நாணு வரை நில்லாக் காமம் நண்ணி,
	நல்கினள், வாழியர், வந்தே ஓரி
	பல் பழப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லிக்
	கார் மலர் கடுப்ப நாறும்,
	ஏர் நுண், ஓதி மாஅயோளே!

209. பாலை

	'தோளும் தொல் கவின் தொலைந்தன; நாளும்
	அன்னையும் அருந் துயர் உற்றனள்; அலரே,
	பொன் அணி நெடுந் தேர்த் தென்னர் கோமான்,
	எழு உறழ் திணி தோள் இயல் தேர்ச் செழியன்,
5	நேரா எழுவர் அடிப்படக் கடந்த
	ஆலங்கானத்து ஆர்ப்பினும் பெரிது' என,
	ஆழல் வாழி, தோழி! அவரே,
	மாஅல் யானை மறப் போர்ப் புல்லி
	காம்புடை நெடு வரை வேங்கடத்து உம்பர்
10	அறை இறந்து அகன்றனர் ஆயினும், நிறை இறந்து
	உள்ளார்ஆதலோ அரிதே செவ் வேல்
	முள்ளூர் மன்னன் கழல்தொடிக் காரி
	செல்லா நல் இசை நிறுத்த வல் வில்
	ஓரிக் கொன்று சேரலர்க்கு ஈத்த
15	செவ் வேர்ப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லி,
	நிலை பெறு கடவுள் ஆக்கிய,
	பலர் புகழ் பாவை அன்ன நின் நலனே.

255. பாலை

	உலகு கிளர்ந்தன்ன உரு கெழு வங்கம்
	புலவுத் திரைப் பெருங் கடல் நீர் இடைப் போழ,
	இரவும் எல்லையும் அசைவு இன்று ஆகி,
	விரை செலல் இயற்கை வங்கூழ் ஆட்ட,
5	கோடு உயர் திணி மணல் அகன் துறை, நீகான்
	மாட ஒள் எரி மருங்கு அறிந்து ஒய்ய,
	ஆள் வினைப் பிரிந்த காதலர் நாள் பல
	கழியாமையே, அழி படர் அகல,
	வருவர்மன்னால் தோழி! தண் பணைப்
10	பொரு புனல் வைப்பின் நம் ஊர் ஆங்கண்,
	கருவிளை முரணிய தண் புதல் பகன்றை
	பெரு வளம் மலர அல்லி தீண்டி,
	பலவுக் காய்ப் புறத்த பசும் பழப் பாகல்
	கூதள மூதிலைக் கொடி நிரைத் தூங்க,
15	அறன் இன்று அலைக்கும் ஆனா வாடை
	கடி மனை மாடத்துக் கங்குல் வீச,
	'திருந்துஇழை நெகிழ்ந்து பெருங் கவின் சாய,
	நிரை வளை ஊருந் தோள்' என,
	உரையொடு செல்லும் அன்பினர்ப் பெறினே.

282. குறிஞ்சி

	பெரு மலைச் சிலம்பின் வேட்டம் போகிய,
	செறி மடை அம்பின், வல் வில், கானவன்
	பொருது தொலை யானை வெண் கோடு கொண்டு,
	நீர் திகழ் சிலம்பின் நன் பொன் அகழ்வோன்,
5	கண் பொருது இமைக்கும் திண் மணி கிளர்ப்ப,
	வைந் நுதி வால மருப்பு ஒடிய உக்க
	தெண் நீர் ஆலி கடுக்கும் முத்தமொடு,
	மூவேறு தாரமும் ஒருங்குடன் கொண்டு,
	சாந்தம் பொறைமரம் ஆக, நறை நார்
10	வேங்கைக் கண்ணியன் இழிதரும் நாடற்கு
	இன் தீம் பலவின் ஏர் கெழு செல்வத்து
	எந்தையும் எதிர்ந்தனன், கொடையே; அலர் வாய்
	அம்பல் ஊரும் அவனொடு மொழியும்;
	சாய் இறைத் திரண்ட தோள் பாராட்டி,
15	யாயும், 'அவனே' என்னும்; யாமும்,
	'வல்லே வருக, வரைந்த நாள்!' என,
	நல் இறை மெல் விரல் கூப்பி,
	இல் உறை கடவுட்கு ஆக்குதும், பலியே!

292.குறிஞ்சி

	கூறாய், செய்வது தோழி! வேறு உணர்ந்து,
	அன்னையும் பொருள் உகுத்து அலமரும்; மென் முறிச்
	சிறு குளகு அருந்து, தாய் முலை பெறாஅ,
	மறி கொலைப் படுத்தல் வேண்டி, வெறி புரி
5	ஏதில் வேலன் கோதை துயல்வரத்
	தூங்கும்ஆயின், அதூஉம் நாணுவல்;
	இலங்கு வளை நெகிழ்ந்த செல்லல்; புலம் படர்ந்து,
	இரவின் மேயல் மரூஉம் யானைக்
	கால் வல் இயக்கம் ஒற்றி, நடு நாள்,
10	வரையிடைக் கழுதின் வன் கைக் கானவன்
	கடு விசைக் கவணின் எறிந்த சிறு கல்
	உடு உறு கணையின் போகி, சாரல்
	வேங்கை விரி இணர் சிதறி, தேன் சிதையூஉ,
	பலவின் பழத்துள் தங்கும்
15	மலை கெழு நாடன் மணவாக்காலே!

303. பாலை

	இடை பிறர் அறிதல் அஞ்சி, மறை கரந்து,
	பேஎய் கண்ட கனவின், பல் மாண்
	நுண்ணிதின் இயைந்த காமம் வென் வேல்,
	மறம் மிகு தானை, பசும்பூண், பொறையன்
5	கார் புகன்று எடுத்த சூர் புகல் நனந்தலை
	மா இருங் கொல்லி உச்சித் தாஅய்,
	ததைந்து செல் அருவியின் அலர் எழப் பிரிந்தோர்
	புலம் கந்தாக இரவலர் செலினே,
	வரை புரை களிற்றொடு நன் கலன் ஈயும்
10	உரை சால் வண் புகழ்ப் பாரி பறம்பின்
	நிரை பறைக் குரீஇயினம் காலைப் போகி,
	முடங்கு புறச் செந்நெல் தரீஇயர், ஓராங்கு
	இரை தேர் கொட்பின் ஆகி, பொழுது படப்
	படர் கொள் மாலைப் படர்தந்தாங்கு,
15	வருவர் என்று உணர்ந்த, மடம் கெழு, நெஞ்சம்!
	ஐயம் தெளியரோ, நீயே; பல உடன்
	வறல் மரம் பொருந்திய சிள்வீடு, உமணர்
	கண நிரை மணியின், ஆர்க்கும் சுரன் இறந்து,
	அழி நீர் மீன் பெயர்ந்தாங்கு, அவர்
20	வழி நடைச் சேறல் வலித்திசின், யானே.

323. பாலை

	இம்மென் பேர் அலர், இவ் ஊர், நம்வயின்
	செய்வோர் ஏச் சொல் வாட, காதலர்
	வருவர் என்பது வாய்வதாக,
	ஐய, செய்ய, மதன் இல, சிறிய நின்
5	அடி நிலன் உறுதல் அஞ்சி, பையத்
	தடவரல் ஒதுக்கம் தகைகொள இயலி,
	காணிய வம்மோ? கற்பு மேம்படுவி!
	பலவுப் பல தடைஇய வேய் பயில் அடுக்கத்து,
	யானைச் செல் இனம் கடுப்ப, வானத்து
10	வயங்கு கதிர் மழுங்கப் பாஅய், பாம்பின்
	பை பட இடிக்கும் கடுங் குரல் ஏற்றொடு
	ஆலி அழி துளி தலைஇக்
	கால் வீழ்த்தன்று, நின் கதுப்பு உறழ் புயலே!

352. குறிஞ்சி

	'முடவு முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
	பல் கிளைத் தலைவன் கல்லாக் கடுவன்,
	பாடு இமிழ் அருவிப் பாறை மருங்கின்,
	ஆடு மயில் முன்னது ஆக, கோடியர்
5	விழவு கொள் மூதூர் விறலி பின்றை
	முழவன் போல அகப்படத் தழீஇ,
	இன் துணைப் பயிரும் குன்ற நாடன்
	குடி நன்கு உடையன்; கூடுநர்ப் பிரியலன்;
	கெடு நா மொழியலன்; அன்பினன்' என, நீ
10	வல்ல கூறி, வாய்வதின் புணர்த்தோய்;
	நல்லை; காண், இனி காதல் அம் தோழீஇ!
	கடும் பரிப் புரவி நெடுந் தேர் அஞ்சி,
	நல் இசை நிறுத்த நயம் வரு பனுவல்,
	தொல் இசை நிறீஇய உரை சால் பாண்மகன்
15	எண்ணு முறை நிறுத்த பண்ணினுள்ளும்,
	புதுவது புனைந்த திறத்தினும்,
	வதுவை நாளினும், இனியனால் எமக்கே.

357. பாலை

	கொடு முள் ஈங்கை சூரலொடு மிடைந்த
	வான் முகை இறும்பின் வயவொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் தீரிய,
	தட மருப்பு யானை வலம் படத் தொலைச்சி,
5	வியல் அறை சிவப்ப வாங்கி, முணங்கு நிமிர்ந்து,
	புலவுப் புலி புரண்ட புல் சாய் சிறு நெறி
	பயில் இருங் கானத்து வழங்கல்செல்லாது,
	பெருங் களிற்று இன நிரை கை தொடூஉப் பெயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின் தொழுதி, உம்பற்
10	பெருங் காடு இறந்தனர்ஆயினும், யாழ நின்
	திருந்து இழைப் பணைத் தோள் வருந்த நீடி,
	உள்ளாது அமைதலோ இலரே; நல்குவர்
	மிகு பெயல் நிலைஇய தீம் நீர்ப் பொய்கை
	அடை இறந்து அவிழ்ந்த தண் கமழ் நீலம்
15	காலொடு துயல்வந்தன்ன, நின்
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் அமர்த்த நோக்கே.

378. குறிஞ்சி

	'நிதியம் துஞ்சும் நிவந்து ஓங்கு வரைப்பின்,
	வதுவை மகளிர் கூந்தல் கமழ் கொள,
	வங்கூழ் ஆட்டிய அம் குழை வேங்கை
	நன் பொன் அன்ன நறுந் தாது உதிர,
5	காமர் பீலி ஆய் மயில் தோகை
	வேறு வேறு இனத்த வரை வாழ் வருடைக்
	கோடு முற்று இளந் தகர்ப் பாடு விறந்து, அயல
	ஆடு கள வயிரின் இனிய ஆலி,
	பசும் புற மென் சீர் ஒசிய, விசும்பு உகந்து,
10	இருங் கண் ஆடு அமைத் தயங்க இருக்கும்
	பெருங் கல் நாடன் பிரிந்த புலம்பும்,
	உடன்ற அன்னை அமரா நோக்கமும்,
	வடந்தை தூக்கும் வரு பனி அற்சிரச்
	சுடர் கெழு மண்டிலம் அழுங்க, ஞாயிறு
15	குட கடல் சேரும் படர் கூர் மாலையும்,
	அனைத்தும், அடூஉ நின்று நலிய, உஞற்றி,
	யாங்ஙனம் வாழ்தி?' என்றி தோழி!
	நீங்கா வஞ்சினம் செய்து; நத் துறந்தோர்
	உள்ளார்ஆயினும், உளெனே அவர் நாட்டு
20	அள் இலைப் பலவின் கனி கவர் கைய
	கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும்
	கடுந் திறல் அணங்கின் நெடும் பெருங் குன்றத்து,
	பாடு இன் அருவி சூடி,
	வான் தோய் சிமையம் தோன்றலானே.

382. குறிஞ்சி

	'பிறர் உறு விழுமம் பிறரும் நோப;
	தம் உறு விழுமம் தமக்கோ தஞ்சம்;
	கடம்பு கொடி யாத்து, கண்ணி சூட்டி,
	வேறு பல் குரல ஒரு தூக்கு இன் இயம்
5	காடு கெழு நெடு வேட் பாடு கொளைக்கு ஏற்ப,
	அணங்கு அயர் வியன் களம் பொலிய, பையத்
	தூங்குதல் புரிந்தனர், நமர்' என, ஆங்கு அவற்கு
	அறியக் கூறல் வேண்டும் தோழி!
	அருவி பாய்ந்த கரு விரல் மந்தி
10	செழுங் கோட் பலவின் பழம் புணையாக,
	சாரல் பேர் ஊர் முன்துறை இழிதரும்
	வறன் உறல் அறியாச் சோலை,
	விறல் மலை நாடன் சொல் நயந்தோயே!