1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

2. குறிஞ்சி

	கோழிலை வாழைக் கோள் முதிர் பெருங் குலை
	ஊழுறு தீம் கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த
	சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ் படு
	பாறை நெடுஞ் சுனை, விளைந்த தேறல்
5	அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது
	கறி வளர் சாந்தம் ஏறல்செல்லாது,
	நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும்
	குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப்
	பல் வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட!
10	குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய?
	வெறுத்த ஏஎர், வேய் புரை பணைத் தோள்,
	நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு,
	இவளும், இனையள்ஆயின், தந்தை
	அருங் கடிக் காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி,
15	கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம் புதல்
	வேங்கையும் ஒள் இணர் விரிந்தன;
	நெடு வெண் திங்களும் ஊர்கொண்டன்றே.

6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

8. குறிஞ்சி

	ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த
	குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை
	தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,
	பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,
5	அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய
	கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை
	பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்
	கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு
	வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,
	படு கடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலிய,
	பிடி படி முறுக்கிய பெரு மரப் பூசல்
	விண் தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு,
	எண் அரும் பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது,
	மின்னு விடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெல,
15	துளி தலைத் தலைஇய மணி ஏர் ஐம்பால்
	சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ,
	நெறி கெட விலங்கிய, நீயிர், இச் சுரம்,
	அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே.

12. குறிஞ்சி

	யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே;
	எந்தையும், நிலன் உறப் பொறாஅன்; 'சீறடி சிவப்ப,
	எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி?' என்னும்;
	யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
5	இரு தலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே;
	ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும்,
	கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெருஞ் சினை,
	விழுக் கோட் பலவின் பழுப் பயம் கொண்மார்,
	குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய,
10	வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம்
	புலி செத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம்,
	மழை படு சிலம்பில் கழைபட, பெயரும்
	நல் வரை நாட! நீ வரின்,
	மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே.

15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

16. மருதம்

	நாயுடை முது நீர்க் கலித்த தாமரைத்
	தாதின் அல்லி அவிர் இதழ் புரையும்,
	மாசு இல் அங்கை, மணி மருள் அவ் வாய்,
	நாவொடு நவிலா நகைபடு தீம் சொல்,
5	யாவரும் விழையும் பொலந்தொடிப் புதல்வனை,
	தேர் வழங்கு தெருவில், தமியோற் கண்டே!
	கூர் எயிற்று அரிவை குறுகினள்; யாவரும்
	காணுநர் இன்மையின், செத்தனள் பேணி,
	பொலங்கலம் சுமந்த பூண் தாங்கு இள முலை,
10	'வருகமாள, என் உயிர்!' எனப் பெரிது உவந்து,
	கொண்டனள் நின்றோட் கண்டு, நிலைச் செல்லேன்,
	'மாசு இல் குறுமகள்! எவன் பேதுற்றனை?
	நீயும் தாயை இவற்கு?' என, யான் தற்
	கரைய, வந்து விரைவனென் கவைஇ
15	களவு உடம்படுநரின் கவிழ்ந்து, நிலம் கிளையா,
	நாணி நின்றோள் நிலை கண்டு, யானும்
	பேணினென் அல்லெனோ மகிழ்ந! வானத்து
	அணங்கு அருங் கடவுள் அன்னோள் நின்
	மகன் தாய் ஆதல் புரைவது ஆங்கு எனவே?

27. பாலை

	"கொடு வரி இரும் புலி தயங்க, நெடு வரை
	ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும்
	கானம் கடிய என்னார், நாம் அழ,
	நின்றது இல் பொருட் பிணிச் சென்று இவண் தருமார்,
5	செல்ப" என்ப' என்போய்! நல்ல
	மடவைமன்ற நீயே; வடவயின்
	வேங்கடம் பயந்த வெண் கோட்டு யானை,
	மறப் போர்ப் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும்
	கொற்கை அம் பெரும் துறை முத்தின் அன்ன
10	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்
	தகைப்பத் தங்கலர்ஆயினும், இகப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே தேம் படத்
	தெள் நீர்க்கு ஏற்ற திரள் காற் குவளைப்
	பெருந்தகை சிதைத்தும், அமையா, பருந்து பட,
15	வேத்து அமர்க் கடந்த வென்றி நல் வேல்
	குருதியொடு துயல்வந்தன்ன நின்
	அரி வேய் உண்கண் அமர்த்த நோக்கே?

39. பாலை

	'ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழிப் படர்ந்து,
	உள்ளியும் அறிதிரோ, எம்?' என, யாழ நின்
	முள் எயிற்றுத் துவர் வாய் முறுவல் அழுங்க,
	நோய் முந்துறுத்து நொதுமல் மொழியல்; நின்
5	ஆய் நலம் மறப்பெனோ மற்றே? சேண் இகந்து
	ஒலி கழை பிசைந்த ஞெலி சொரி ஒண் பொறி
	படு ஞெமல் புதையப் பொத்தி, நெடு நிலை
	முளி புல் மீமிசை வளி சுழற்றுறாஅக்
	காடு கவர் பெருந் தீ ஓடுவயின் ஓடலின்,
10	அதர் கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு
	மதர் புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து
	இனம் தலை மயங்கிய நனந் தலைப் பெருங் காட்டு,
	ஞான்று தோன்று அவிர் சுடர் மான்றால் பட்டென,
	கள் படர் ஓதி! நிற் படர்ந்து உள்ளி,
15	அருஞ் செலவு ஆற்றா ஆர் இடை, ஞெரேரெனப்
	பரந்து படு பாயல் நவ்வி பட்டென,
	இலங்கு வளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு,
	நிலம் கிளை நினைவினை நின்ற நிற் கண்டு,
	'இன்னகை'! இனையம் ஆகவும், எம்வயின்
20	ஊடல் யாங்கு வந்தன்று?' என, யாழ நின்
	கோடு ஏந்து புருவமொடு குவவு நுதல் நீவி,
	நறுங் கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து,
	வறுங் கை காட்டிய வாய் அல் கனவின்
	ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல்
25	போற்றாய்ஆகலின், புலத்தியால், எம்மே!

47. பாலை

	அழிவு இல் உள்ளம் வழிவழிச் சிறப்ப
	வினை இவண் முடித்தனம்ஆயின், வல் விரைந்து
	எழு இனி வாழிய நெஞ்சே! ஒலி தலை
	அலங்கு கழை நரலத் தாக்கி, விலங்கு எழுந்து,
5	கடு வளி உருத்திய கொடி விடு கூர் எரி
	விடர் முகை அடுக்கம் பாய்தலின், உடன் இயைந்து,
	அமைக் கண் விடு நொடி கணக் கலை அகற்றும்
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி, கைம்மிக்கு,
	அகன் சுடர் கல் சேர்பு மறைய, மனைவயின்
10	ஒண் தொடி மகளிர் வெண் திரிக் கொளாஅலின்,
	குறு நடைப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	நெடு நிலை வியல் நகர் வீழ்துணைப் பயிரும்
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை,
	'யாண்டு உளர்கொல்?' எனக் கலிழ்வோள் எய்தி,
15	இழை அணி நெடுந் தேர்க் கை வண் செழியன்
	மழை விளையாடும் வளம் கெழு சிறுமலைச்
	சிலம்பின் கூதளங் கமழும் வெற்பின்
	வேய் புரை பணைத் தோள், பாயும்
	நோய் அசா வீட, முயங்குகம் பலவே.

65. பாலை

	உன்னம் கொள்கையொடு உளம் கரந்து உறையும்
	அன்னை சொல்லும் உய்கம்; என்னதூஉம்
	ஈரம் சேரா இயல்பின் பொய்ம்மொழிச்
	சேரிஅம் பெண்டிர் கௌவையும் ஒழிகம்;
5	நாடு கண் அகற்றிய உதியஞ்சேரற்
	பாடிச் சென்ற பரிசிலர் போல
	உவ இனி வாழி, தோழி! அவரே,
	பொம்மல் ஓதி! நம்மொடு ஒராங்குச்
	செலவு அயர்ந்தனரால் இன்றே மலைதொறும்
10	மால் கழை பிசைந்த கால் வாய் கூர் எரி,
	மீன் கொள் பரதவர் கொடுந் திமில் நளி சுடர்
	வான் தோய் புணரிமிசைக் கண்டாங்கு,
	மேவரத் தோன்றும் யாஅ உயர் நனந்தலை
	உயவல் யானை வெரிநுச் சென்றன்ன
15	கல் ஊர்பு இழிதரும் புல் சாய் சிறு நெறி,
	காடு மீக்கூறும் கோடு ஏந்து ஒருத்தல்
	ஆறு கடிகொள்ளும் அருஞ் சுரம்; 'பணைத் தோள்,
	நாறு ஐங் கூந்தல், கொம்மை வரி முலை,
	நிரை இதழ் உண்கண், மகளிர்க்கு
20	அரியவால்' என அழுங்கிய செலவே!

72. குறிஞ்சி

	இருள் கிழிப்பது போல் மின்னி, வானம்
	துளி தலைக்கொண்ட நளி பெயல் நடுநாள்,
	மின்மினி மொய்த்த முரவு வாய்ப் புற்றம்
	பொன் எறி பிதிரின் சுடர வாங்கி,
5	குரும்பி கெண்டும் பெருங்கை ஏற்றை
	இரும்பு செய் கொல் எனத் தோன்றும் ஆங்கண்,
	ஆறே அரு மரபினவே; யாறே
	சுட்டுநர்ப் பனிக்கும் சூருடை முதலைய;
	கழை மாய் நீத்தம் கல் பொருது இரங்க,
10	'அஞ்சுவம் தமியம்' என்னாது, மஞ்சு சுமந்து,
	ஆடுகழை நரலும் அணங்குடைக் கவாஅன்,
	ஈர் உயிர்ப் பிணவின் வயவுப் பசி களைஇய,
	இருங் களிறு அட்ட பெருஞ் சின உழுவை
	நாம நல்லராக் கதிர்பட உமிழ்ந்த
15	மேய் மணி விளக்கின் புலர ஈர்க்கும்
	வாள் நடந்தன்ன வழக்கு அருங் கவலை,
	உள்ளுநர் உட்கும் கல் அடர்ச் சிறு நெறி,
	அருள் புரி நெஞ்சமொடு எஃகு துணையாக
	வந்தோன் கொடியனும் அல்லன்; தந்த
20	நீ தவறு உடையையும் அல்லை; நின்வயின்
	ஆனா அரும் படர் செய்த
	யானே, தோழி! தவறு உடையேனே.

82. குறிஞ்சி

	ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்
	கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,
	பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை
	தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,
5	கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,
	மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,
	இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,
	மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,
	கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்
10	நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்
	உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,
	செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,
	புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,
	மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்
15	பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,
	ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,
	ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,
	நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

85. பாலை

	'நல் நுதல் பசப்பவும், பெருந் தோள் நெகிழவும்,
	உண்ணா உயக்கமொடு உயிர் செலச் சாஅய்,
	இன்னம் ஆகவும், இங்கு நத் துறந்தோர்
	அறவர்அல்லர் அவர்' எனப் பல புலந்து,
5	ஆழல் வாழி, தோழி! 'சாரல்,
	ஈன்று நாள் உலந்த மெல் நடை மடப் பிடி,
	கன்று, பசி களைஇய, பைங் கண் யானை
	முற்றா மூங்கில் முளை தருபு. ஊட்டும்
	வென் வேல் திரையன் வேங்கட நெடு வரை,
10	நல் நாள் பூத்த நாகு இள வேங்கை
	நறு வீ ஆடிய பொறி வரி மஞ்ஞை
	நனைப் பசுங் குருந்தின் நாறு சினை இருந்து,
	துணைப் பயிர்ந்து அகவும் துணைதரு தண் கார்,
	வருதும், யாம்' எனத் தேற்றிய
15	பருவம்காண் அது; பாயின்றால் மழையே.

91. பாலை

	விளங்குபகல் உதவிய பல் கதிர் ஞாயிறு
	வளம் கெழு மா மலை பயம் கெடத் தெறுதலின்,
	அருவி ஆன்ற பெரு வரை மருங்கில்
	சூர்ச் சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது,
5	பாசி தின்ற பைங் கண் யானை
	ஓய் பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க,
	வேய் கண் உடைந்த வெயில் அவிர் நனந்தலை
	அரும் பொருள் வேட்கையின் அகன்றனர் ஆயினும்,
	பெரும் பேர் அன்பினர் தோழி!-இருங் கேழ்
10	இரலை சேக்கும், பரல் உயர் பதுக்கைக்
	கடுங்கண் மழவர் களவு உழவு எழுந்த
	நெடுங் கால் ஆசினி ஒடுங்காட்டு உம்பர்,
	விசிபிணி முழவின் குட்டுவன் காப்ப,
	பசி என அறியாப் பணை பயில் இருக்கை,
15	தட மருப்பு எருமை தாமரை முனையின்,
	முடம் முதிர் பலவின் கொழு நிழல் வதியும்,
	குடநாடு பெறினும் தவிரலர்
	மடமான் நோக்கி! நின் மாண் நலம் மறந்தே.

97. பாலை

	'கள்ளி அம் காட்ட புள்ளி அம் பொறிக் கலை
	வறன் உறல் அம் கோடு உதிர, வலம் கடந்து,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
	இரவுக் குறும்பு அலற நூறி, நிரை பகுத்து,
5	இருங் கல் முடுக்கர்த் திற்றி கெண்டும்
	கொலை வில் ஆடவர் போல, பலவுடன்
	பெருந் தலை எருவையொடு பருந்து வந்து இறுக்கும்
	அருஞ் சுரம் இறந்த கொடியோர்க்கு அல்கலும்,
	இருங் கழை இறும்பின் ஆய்ந்து கொண்டு அறுத்த
10	நுணங்கு கண் சிறு கோல் வணங்குஇறை மகளிரொடு
	அகவுநர்ப் புரந்த அன்பின், கழல் தொடி,
	நறவு மகிழ் இருக்கை, நன்னன் வேண்மான்
	வயலை வேலி வியலூர் அன்ன, நின்
	அலர்முலை ஆகம் புலம்ப, பல நினைந்து,
15	ஆழல்' என்றி தோழி! யாழ என்
	கண் பனி நிறுத்தல் எளிதோ குரவு மலர்ந்து,
	அற்சிரம் நீங்கிய அரும் பத வேனில்
	அறல் அவிர் வார் மணல் அகல்யாற்று அடைகரை,
	துறை அணி மருதமொடு இகல் கொள ஓங்கி,
20	கலிழ் தளிர் அணிந்த இருஞ் சினை மாஅத்து
	இணர் ததை புதுப் பூ நிரைத்த பொங்கர்,
	புகை புரை அம் மஞ்சு ஊர,
	நுகர் குயில் அகவும் குரல் கேட்போர்க்கே?

107. பாலை

	நீ செலவு அயரக் கேட்டொறும், பல நினைந்து,
	அன்பின் நெஞ்சத்து, அயாஅப் பொறை மெலிந்த
	என் அகத்து இடும்பை களைமார், நின்னொடு
	கருங் கல் வியல் அறைக் கிடப்பி, வயிறு தின்று
5	இரும் புலி துறந்த ஏற்றுமான் உணங்கல்,
	நெறி செல் வம்பலர் உவந்தனர் ஆங்கண்,
	ஒலிகழை நெல்லின் அரிசியொடு ஓராங்கு
	ஆன் நிலைப் பள்ளி அளை பெய்து அட்ட
	வால் நிணம் உருக்கிய வாஅல் வெண் சோறு
10	புகர் அரைத் தேக்கின் அகல் இலை மாந்தும்
	கல்லா நீள் மொழிக் கத நாய் வடுகர்
	வல் ஆண் அரு முனை நீந்தி, அல்லாந்து,
	உகு மண் ஊறு அஞ்சும் ஒரு காற் பட்டத்து
	இன்னா ஏற்றத்து இழுக்கி, முடம் கூர்ந்து,
15	ஒரு தனித்து ஒழிந்த உரனுடை நோன் பகடு
	அம் குழை இருப்பை அறை வாய் வான் புழல்
	புல் உளைச் சிறாஅர் வில்லின் நீக்கி,
	மரை கடிந்து ஊட்டும் வரைஅகச் சீறூர்
	மாலை இன் துணைஆகி, காலைப்
20	பசு நனை நறு வீப் பரூஉப் பரல் உறைப்ப,
	மண மனை கமழும் கானம்
	துணை ஈர் ஓதி என் தோழியும் வருமே.

109. பாலை

	பல் இதழ் மென் மலர் உண்கண், நல் யாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	நலம் நல்கு ஒருத்தி இருந்த ஊரே
	கோடு உழு களிற்றின் தொழுதி ஈண்டிக்
5	காடு கால்யாத்த நீடு மரச் சோலை
	விழை வெளில் ஆடும் கழை வளர் நனந்தலை,
	வெண் நுனை அம்பின் விசை இட வீழ்ந்தோர்
	எண்ணு வரம்பு அறியா உவல் இடு பதுக்கைச்
	சுரம் கெழு கவலை கோட்பால் பட்டென,
10	வழங்குநர் மடிந்த அத்தம் இறந்தோர்,
	கைப்பொருள் இல்லைஆயினும், மெய்க் கொண்டு
	இன் உயிர் செகாஅர் விட்டு அகல் தப்பற்குப்
	பெருங் களிற்று மருப்பொடு வரி அதள் இறுக்கும்
	அறன் இல் வேந்தன் ஆளும்
15	வறன் உறு குன்றம் பல விலங்கினவே.

123. பாலை

	உண்ணாமையின் உயங்கிய மருங்கின்
	ஆடாப் படிவத்து ஆன்றோர் போல,
	வரை செறி சிறு நெறி நிரைபுடன் செல்லும்
	கான யானை கவின் அழி குன்றம்
5	இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்; சிறந்த
	சில் ஐங் கூந்தல் நல் அகம் பொருந்தி
	ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு
	உடைமதி வாழிய, நெஞ்சே! நிலவு என
	நெய் கனி நெடு வேல் எஃகின் இமைக்கும்
10	மழை மருள் பல் தோல் மா வண் சோழர்
	கழை மாய் காவிரிக் கடல் மண்டு பெருந் துறை,
	இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும்
	பெருங் கடல் ஓதம் போல,
	ஒன்றில் கொள்ளாய், சென்று தரு பொருட்கே.

129. பாலை

	'உள்ளல் வேண்டும் ஒழிந்த பின்' என
	நின் மறந்து உறைதல் யாவது? 'புல் மறைந்து
	அலங்கல் வான் கழை உதிர்நெல் நோக்கி,
5	கலை பிணை விளிக்கும் கானத்து ஆங்கண்,
	கல் சேர்பு இருந்த கதுவாய்க் குரம்பைத்
	தாழிமுதற் கலித்த கோழிலைப் பருத்திப்
	பொதி வயிற்று இளங் காய் பேடை ஊட்டி,
	போகில் பிளந்திட்ட பொங்கல் வெண் காழ்
10	நல்கூர் பெண்டிர் அல்கற் கூட்டும்
	கலங்குமுனைச் சீறூர் கை தலைவைப்ப,
	கொழுப்பு ஆ தின்ற கூர்ம் படை மழவர்,
	செருப்புடை அடியர், தெண் சுனை மண்டும்
	அருஞ் சுரம் அரியஅல்ல; வார் கோல்
15	திருந்து இழைப் பணைத் தோள், தேன் நாறு கதுப்பின்,
	குவளை உண்கண், இவளொடு செலற்கு' என
	நெஞ்சு வாய் அவிழ்ந்தனர் காதலர்
	அம் சில் ஓதி ஆயிழை! நமக்கே.

137. பாலை

	ஆறு செல் வம்பலர் சேறு கிளைத்து உண்ட
	சிறு பல் கேணிப் பிடி அடி நசைஇ,
	களிறு தொடூஉக் கடக்கும் கான்யாற்று அத்தம்
	சென்று சேர்பு ஒல்லார்ஆயினும், நினக்கே
5	வென்று எறி முரசின் விறற் போர்ச் சோழர்
	இன் கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண்,
	வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று
	உருவ வெண் மணல் முருகு நாறு தண் பொழிற்
	பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள்,
10	வீ இலை அமன்ற மரம் பயில் இறும்பில்
	தீ இல் அடுப்பின் அரங்கம் போல,
	பெரும் பாழ்கொண்டன்று, நுதலே; தோளும்,
	தோளா முத்தின் தெண் கடற் பொருநன்
	திண் தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன்
15	நல் எழில் நெடு வேய் புரையும்
	தொல் கவின் தொலைந்தன; நோகோ யானே.
	'தலைமகன் பிரியும்' எனக் கருதி வேறுபட்ட தலைமகட்குத் தோழி சொல்லியது.- உறையூர்

143. பாலை

	செய்வினைப் பிரிதல் எண்ணி, கைம்மிகக்
	காடு கவின் ஒழியக் கடுங் கதிர் தெறுதலின்,
	நீடு சினை வறிய ஆக, ஒல்லென
	வாடு பல் அகல்இலை கோடைக்கு ஒய்யும்
5	தேக்கு அமல் அடுக்கத்து ஆங்கண் மேக்கு எழுபு,
	முளி அரிற் பிறந்த வளி வளர் கூர் எரிச்
	சுடர் நிமிர் நெடுங் கொடி விடர் முகை முழங்கும்
	'வெம் மலை அருஞ் சுரம் நீந்தி ஐய!
	சேறும்' என்ற சிறு சொற்கு இவட்கே,
10	வசை இல் வெம் போர் வானவன் மறவன்
	நசையின் வாழ்நர்க்கு நன் கலம் சுரக்கும்,
	பொய்யா வாய்வாள், புனைகழல், பிட்டன்
	மை தவழ் உயர் சிமைக் குதிரைக் கவாஅன்
	அகல் அறை நெடுஞ் சுனை, துவலையின் மலர்ந்த
15	தண் கமழ் நீலம் போல,
	கண் பனி கலுழ்ந்தன; நோகோ யானே.

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

153. பாலை

	நோகோ யானே; நோதகும் உள்ளம்;
	அம் தீம் கிளவி ஆயமொடு கெழீஇ,
	பந்துவழிப் படர்குவள் ஆயினும், நொந்து நனி,
	வெம்பும்மன், அளியள்தானே இனியே,
5	வன்கணாளன் மார்புஉற வளைஇ,
	இன் சொற் பிணிப்ப நம்பி, நம் கண்
	உறுதரு விழுமம் உள்ளாள், ஒய்யெனத்
	தெறு கதிர் உலைஇய வேனில் வெங் காட்டு,
	உறு வளி ஒலி கழைக் கண் உறுபு தீண்டலின்,
10	பொறி பிதிர்பு எடுத்த பொங்கு எழு கூர் எரிப்
	பைது அறு சிமையப் பயம் நீங்கு ஆர் இடை
	நல் அடிக்கு அமைந்தஅல்ல; மெல் இயல்
	வல்லுநள்கொல்லோ தானே எல்லி
	ஓங்கு வரை அடுக்கத்து உயர்ந்த சென்னி
15	மீனொடு பொலிந்த வானின் தோன்றி,
	தேம் பாய்ந்து ஆர்க்கும் தெரி இணர்க் கோங்கின்
	கால் உறக் கழன்ற கள் கமழ் புது மலர்
	கை விடு சுடரின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

173. பாலை

	'அறம் தலைப்பிரியாது ஒழுகலும், சிறந்த
	கேளிர் கேடு பல ஊன்றலும், நாளும்
	வருந்தா உள்ளமொடு இருந்தோர்க்கு இல்' எனச்
	செய்வினை புரிந்த நெஞ்சினர், 'நறு நுதல்
5	மை ஈர் ஓதி! அரும் படர் உழத்தல்
	சில் நாள் தாங்கல்வேண்டும்' என்று, நின்
	நல் மாண் எல் வளை திருத்தினர்ஆயின்,
	வருவர் வாழி, தோழி! பல புரி
	வார் கயிற்று ஒழுகை நோன் சுவற் கொளீஇ,
10	பகடு துறை ஏற்றத்து உமண் விளி வெரீஇ,
	உழைமான் அம் பிணை இனன் இரிந்து ஓட,
	காடு கவின் அழிய உரைஇ, கோடை
	நின்று தின விளிந்த, அம் பணை, நெடு வேய்க்
	கண் விடத் தெறிக்கும் மண்ணா முத்தம்
15	கழங்கு உறழ் தோன்றல, பழங் குழித் தாஅம்
	இன் களி நறவின் இயல் தேர் நன்னன்
	விண் பொரு நெடு வரைக் கவாஅன்
	பொன் படு மருங்கின் மலை இறந்தோரே.

176. மருதம்

	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் பரப்பின்
	நிலம் பக வீழ்ந்த வேர் முதிர் கிழங்கின்
	கழை கண்டன்ன தூம்புடைத் திரள் கால்,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை மருங்கில்,
5	கழு நிவந்தன்ன கொழு முகை இடை இடை
	முறுவல் முகத்தின் பல் மலர் தயங்க,
	பூத்த தாமரைப் புள் இமிழ் பழனத்து,
	வேப்பு நனை அன்ன நெடுங் கண் நீர்ஞெண்டு
	இரை தேர் வெண் குருகு அஞ்சி, அயலது
10	ஒலித்த பகன்றை இருஞ் சேற்று அள்ளல்,
	திதலையின் வரிப்ப ஓடி, விரைந்து தன்
	நீர் மலி மண் அளைச் செறியும் ஊர!
	மனை நகு வயலை மரன் இவர் கொழுங் கொடி
	அரி மலர் ஆம்பலொடு ஆர்தழை தைஇ,
15	விழவு ஆடு மகளிரொடு தழூஉ அணிப் பொலிந்து,
	மலர் ஏர் உண்கண் மாண் இழை முன்கைக்
	குறுந் தொடி துடக்கிய நெடுந் தொடர் விடுத்தது
	உடன்றனள் போலும், நின் காதலி? எம் போல்
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து,
20	நெல்லுடை நெடு நகர் நின் இன்று உறைய,
	என்ன கடத்தளோ, மற்றே? தன் முகத்து
	எழுது எழில் சிதைய அழுதனள் ஏங்கி,
	அடித்தென உருத்த தித்திப் பல் ஊழ்
	நொடித்தெனச் சிவந்த மெல் விரல் திருகுபு,
25	கூர்நுனை மழுகிய எயிற்றள்
	ஊர் முழுதும் நுவலும் நிற் காணிய சென்மே.

177. பாலை

	'தொல் நலம் சிதையச் சாஅய், அல்கலும்,
	இன்னும் வாரார்; இனி எவன் செய்கு?' எனப்
	பெரும் புலம்புறுதல் ஓம்புமதி சிறு கண்
	இரும் பிடித் தடக் கை மான, நெய் அருந்து
5	ஒருங்கு பிணித்து இயன்ற நெறி கொள் ஐம்பால்
	தேம் கமழ் வெறி மலர் பெய்ம்மார், காண்பின்
	கழை அமல் சிலம்பின் வழை தலை வாடக்
	கதிர் கதம் கற்ற ஏ கல் நெறியிடை,
	பைங் கொடிப் பாகற் செங் கனி நசைஇ,
10	கான மஞ்ஞைக் கமஞ்சூல் மாப் பெடை
	அயிர் யாற்று அடைகரை வயிரின் நரலும்
	காடு இறந்து அகன்றோர் நீடினர் ஆயினும்,
	வல்லே வருவர்போலும் வெண் வேல்
	இலை நிறம் பெயர ஓச்சி, மாற்றோர்
15	மலை மருள் யானை மண்டுஅமர் ஒழித்த
	கழற் கால் பண்ணன் காவிரி வடவயின்
	நிழற் கயம் தழீஇய நெடுங் கால் மாவின்
	தளிர் ஏர் ஆகம் தகை பெற முகைந்த
	அணங்குடை வன முலைத் தாஅய நின்
20	சுணங்கிடை வரித்த தொய்யிலை நினைந்தே.

185. பாலை

	எல் வளை ஞெகிழச் சாஅய், ஆயிழை
	நல் எழிற் பணைத் தோள் இருங் கவின் அழிய,
	பெருங் கையற்ற நெஞ்சமொடு நத் துறந்து,
	இரும்பின் இன் உயிர் உடையோர் போல,
5	வலித்து வல்லினர், காதலர்; வாடல்
	ஒலி கழை நிவந்த நெல்லுடை நெடு வெதிர்
	கலி கொள் மள்ளர் வில் விசையின் உடைய,
	பைது அற வெம்பிய கல் பொரு பரப்பின்
	வேனில் அத்தத்து ஆங்கண், வான் உலந்து
10	அருவி ஆன்ற உயர்சிமை மருங்கில்,
	பெரு விழா விளக்கம் போல, பல உடன்
	இலை இல மலர்ந்த இலவமொடு
	நிலை உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

199. பாலை

	கரை பாய் வெண் திரை கடுப்ப, பல உடன்,
	நிரை கால் ஒற்றலின், கல் சேர்பு உதிரும்
	வரை சேர் மராஅத்து ஊழ் மலர் பெயல் செத்து,
	உயங்கல் யானை நீர் நசைக்கு அலமர,
5	சிலம்பி வலந்த வறுஞ் சினை வற்றல்
	அலங்கல் உலவை அரி நிழல் அசைஇ,
	திரங்குமரல் கவ்விய கையறு தொகுநிலை,
	அரம் தின் ஊசித் திரள் நுதி அன்ன,
	திண் நிலை எயிற்ற செந்நாய் எடுத்தலின்,
10	வளி முனைப் பூளையின் ஒய்யென்று அலறிய
	கெடுமான் இன நிரை தரீஇய, கலையே
	கதிர் மாய் மாலை ஆண் குரல் விளிக்கும்
	கடல் போல் கானம் பிற்பட, 'பிறர் போல்
	செல்வேம்ஆயின், எம் செலவு நன்று' என்னும்
15	ஆசை உள்ளம் அசைவின்று துரப்ப,
	நீ செலற்கு உரியை நெஞ்சே! வேய் போல்
	தடையின மன்னும், தண்ணிய, திரண்ட,
	பெருந் தோள் அரிவை ஒழிய, குடாஅது,
	இரும் பொன் வாகைப் பெருந்துறைச் செருவில்,
20	பொலம் பூண் நன்னன் பொருது களத்து ஒழிய,
	வலம் படு கொற்றம் தந்த வாய் வாள்,
	களங்காய்க் கண்ணி நார் முடிச் சேரல்
	இழந்த நாடு தந்தன்ன
	வளம் பெரிது பெறினும், வாரலென் யானே.

217. பாலை

	'பெய்து புறந்தந்த பொங்கல் வெண் மழை,
	எஃகு உறு பஞ்சித் துய்ப் பட்டன்ன,
	துவலை தூவல் கழிய, அகல் வயல்
	நீடு கழைக் கரும்பின் கணைக் கால் வான் பூக்
5	கோடைப் பூளையின் வாடையொடு துயல்வர,
	பாசிலை பொதுளிய புதல்தொறும் பகன்றை
	நீல் உண் பச்சை நிறம் மறைத்து அடைச்சிய
	தோல் எறி பாண்டிலின் வாலிய மலர,
	கோழிலை அவரைக் கொழு முகை அவிழ,
10	ஊழ் உறு தோன்றி ஒண் பூத் தளை விட,
	புலம்தொறும் குருகினம் நரல, கல்லென
	அகன்று உறை மகளிர் அணி துறந்து நடுங்க,
	அற்சிரம் வந்தன்று; அமைந்தன்று இது என,
	எப் பொருள் பெறினும், பிரியன்மினோ' எனச்
15	செப்புவல் வாழியோ, துணையுடையீர்க்கே;
	நல்காக் காதலர் நலன் உண்டு துறந்த
	பாழ் படு மேனி நோக்கி, நோய் பொர,
	இணர் இறுபு உடையும் நெஞ்சமொடு, புணர்வு வேட்டு,
	எயிறு தீப் பிறப்பத் திருகி,
20	நடுங்குதும் பிரியின் யாம் கடு பனி உழந்தே.

221. பாலை

	நனை விளை நறவின் தேறல் மாந்தி,
	புனை வினை நல் இல் தரு மணல் குவைஇ,
	'பொம்மல் ஓதி எம் மகள் மணன்' என,
	வதுவை அயர்ந்தனர் நமரே; அதனால்,
5	புதுவது புனைந்த சேயிலை வெள் வேல்,
	மதி உடம்பட்ட மை அணற் காளை
	வாங்கு சினை மலிந்த திரள் அரை மராஅத்து,
	தேம் பாய் மெல் இணர் தளிரொடு கொண்டு, நின்
	தண் நறு முச்சி புனைய, அவனொடு
10	கழை கவின் போகிய மழை உயர் நனந்தலை,
	களிற்று இரை பிழைத்தலின், கய வாய் வேங்கை
	காய் சினம் சிறந்து, குழுமலின் வெரீஇ,
	இரும் பிடி இரியும் சோலை
	அருஞ் சுரம் சேறல் அயர்ந்தனென், யானே.

241. பாலை

	'துனி இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்
	இனியர் அம்ம, அவர்' என முனியாது
	நல்குவர் நல்ல கூறினும், அல்கலும்,
	பிரியாக் காதலொடு உழையர் ஆகிய
5	நமர்மன் வாழி, தோழி! உயர்மிசை
	மூங்கில் இள முளை திரங்க, காம்பின்
	கழை நரல் வியல் அகம் வெம்ப, மழை மறந்து
	அருவி ஆன்ற வெருவரு நனந்தலை,
	பேஎய் வெண் தேர் பெயல் செத்து ஓடி,
10	தாஅம் பட்ட தனி முதிர் பெருங் கலை
	புலம் பெயர்ந்து உறைதல் செல்லாது, அலங்குதலை
	விருந்தின் வெங் காட்டு வருந்தி வைகும்
	அத்த நெல்லித் தீஞ் சுவைத் திரள் காய்
	வட்டக் கழங்கின் தாஅய், துய்த் தலைச்
15	செம் முக மந்தி ஆடும்
	நல் மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

245. பாலை

	'உயிரினும் சிறந்த ஒண் பொருள் தருமார்
	நன்று புரி காட்சியர் சென்றனர், அவர்' என
	மனை வலித்து ஒழியும் மதுகையள் ஆதல்
	நீ நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீங்கி,
5	மழை பெயல் மறந்த கழை திரங்கு இயவில்,
	செல் சாத்து எறியும் பண்பு இல் வாழ்க்கை
	வல் வில் இளையர் தலைவர், எல் உற,
	வரி கிளர் பணைத் தோள், வயிறு அணி திதலை,
	அரியலாட்டியர் அல்கு மனை வரைப்பில்,
10	மகிழ் நொடை பெறாஅராகி, நனை கவுள்
	கான யானை வெண் கோடு சுட்டி,
	மன்று ஓடு புதல்வன் புன் தலை நீவும்
	அரு முனைப் பாக்கத்து அல்கி, வைகுற,
	நிழல் படக் கவின்ற நீள்அரை இலவத்து
15	அழல் அகைந்தன்ன அலங்குசினை ஒண் பூக்
	குழல் இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண்,
	குறும் பொறை உணங்கும் ததர் வெள் என்பு
	கடுங் கால் ஒட்டகத்து அல்கு பசி தீர்க்கும்
	கல் நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி,
20	அம் மா அரிவை ஒழிய,
	சென்மோ நெஞ்சம்! வாரலென் யானே.

249. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! பல் நாள்
	இவ் ஊர் அம்பல் எவனோ? வள் வார்
	விசி பிணித்து யாத்த அரி கோல் தெண் கிணை
	இன் குரல் அகவுநர் இரப்பின், நாடொறும்
5	பொன் கோட்டுச் செறித்து, பொலந்தார் பூட்டி,
	சாந்தம் புதைத்த ஏந்து துளங்கு எழில் இமில்
	ஏறு முந்துறுத்து, சால் பதம் குவைஇ,
	நெடுந் தேர் களிற்றொடு சுரக்கும் கொடும் பூண்
	பல் வேல் முசுண்டை வேம்பி அன்ன என்
10	நல் எழில் இள நலம் தொலையினும், நல்கார்
	பல் பூங் கானத்து அல்கு நிழல் அசைஇ,
	தோகைத் தூவித் தொடைத் தார் மழவர்
	நாகு ஆ வீழ்த்து, திற்றி தின்ற
	புலவுக் களம் துழைஇய துகள் வாய்க் கோடை
15	நீள் வரைச் சிலம்பின் இரை வேட்டு எழுந்த
	வாள் வரி வயப் புலி தீண்டிய விளி செத்து,
	வேறு வேறு கவலைய ஆறு பரிந்து, அலறி,
	உழை மான் இன நிரை ஓடும்
	கழை மாய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!

268. குறிஞ்சி

	அறியாய் வாழி, தோழி! பொறி வரிப்
	பூ நுதல் யானையொடு புலி பொரக் குழைந்த
	குருதிச் செங் களம் புலவு அற, வேங்கை
	உரு கெழு நாற்றம் குளவியொடு விலங்கும்
5	மா மலை நாடனொடு மறு இன்று ஆகிய
	காமம் கலந்த காதல் உண்டுஎனின்,
	நன்றுமன்; அது நீ நாடாய், கூறுதி;
	நாணும் நட்பும் இல்லோர்த் தேரின்,
	யான் அலது இல்லை, இவ் உலகத்தானே
10	இன் உயிர் அன்ன நின்னொடும் சூழாது,
	முளை அணி மூங்கிலின், கிளையொடு பொலிந்த
	பெரும் பெயர் எந்தை அருங் கடி நீவி,
	செய்து பின் இரங்கா வினையொடு
	மெய் அல் பெரும் பழி எய்தினென் யானே!

278. குறிஞ்சி

	குண கடல் முகந்த கொள்ளை வானம்
	பணை கெழு வேந்தர் பல் படைத் தானைத்
	தோல் நிரைத்தனைய ஆகி, வலன் ஏர்பு,
	கோல் நிமிர் கொடியின் வசி பட மின்னி,
5	உரும் உரறு அதிர் குரல் தலைஇ, பானாள்,
	பெரு மலை மீமிசை முற்றினஆயின்,
	வாள் இலங்கு அருவி தாஅய், நாளை,
	இரு வெதிர் அம் கழை ஒசியத் தீண்டி
	வருவதுமாதோ, வண் பரி உந்தி,
10	நனி பெரும் பரப்பின் நம் ஊர் முன்துறை;
	பனி பொரு மழைக் கண் சிவப்ப, பானாள்
	முனி படர் அகல மூழ்குவம்கொல்லோ
	மணி மருள் மேனி ஆய்நலம் தொலைய,
	தணிவு அருந் துயரம் செய்தோன்
15	அணி கிளர் நெடு வரை ஆடிய நீரே?

309. பாலை

	வய வாள் எறிந்து, வில்லின் நீக்கி,
	பயம் நிரை தழீஇய கடுங்கண் மழவர்,
	அம்பு சேண் படுத்து வன்புலத்து உய்த்தென,
	தெய்வம் சேர்ந்த பராரை வேம்பில்
5	கொழுப்பு ஆ எறிந்து, குருதி தூஉய்,
	புலவுப் புழுக்கு உண்ட வான் கண் அகல் அறை,
	களிறு புறம் உரிஞ்சிய கருங் கால் இலவத்து
	அரலை வெண் காழ் ஆலியின் தாஅம்
	காடு மிக நெடிய என்னார், கோடியர்
10	பெரும் படைக் குதிரை, நல் போர், வானவன்
	திருந்து கழற் சேவடி நசைஇப் படர்ந்தாங்கு,
	நாம் செலின், எவனோ தோழி! காம்பின்
	வனை கழை உடைந்த கவண் விசைக் கடி இடிக்
	கனை சுடர் அமையத்து வழங்கல் செல்லாது,
15	இரவுப் புனம் மேய்ந்த உரவுச் சின வேழம்
	தண் பெரு படாஅர் வெரூஉம்
	குன்று விலங்கு இயவின், அவர் சென்ற, நாட்டே?

312. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு உடம்படுதலின் ஒன்று புரிந்து அடங்கி,
	இரவின் வரூஉம் இடும்பை நீங்க,
	வரையக் கருதும்ஆயின், பெரிது உவந்து,
	ஓங்கு வரை இழிதரும் வீங்கு பெயல் நீத்தம்,
5	காந்தள் அம் சிறுகுடிக் கௌவை பேணாது,
	அரி மதர் மழைக் கண் சிவப்ப, நாளைப்
	பெரு மலை நாடன் மார்பு புணை ஆக,
	ஆடுகம் வம்மோ காதல் அம் தோழி!
	வேய் பயில் அடுக்கம் புதையக் கால் வீழ்த்து,
10	இன் இசை முரசின் இரங்கி, ஒன்னார்
	ஓடு புறம் கண்ட, தாள் தோய் தடக் கை,
	வெல் போர் வழுதி செல் சமத்து உயர்த்த
	அடு புகழ் எஃகம் போல,
	கொடி பட மின்னிப் பாயின்றால், மழையே!

318. குறிஞ்சி

	கான மான் அதர் யானையும் வழங்கும்;
	வான மீமிசை உருமும் நனி உரறும்;
	அரவும் புலியும் அஞ்சுதகவு உடைய;
	இர வழங்கு சிறு நெறி தமியை வருதி
5	வரை இழி அருவிப் பாட்டொடு பிரசம்
	முழவு சேர் நரம்பின் இம்மென இமிரும்,
	பழ விறல் நனந்தலைப் பய மலை நாட!
	மன்றல் வேண்டினும் பெறுகுவை; ஒன்றோ
	இன்று தலையாக வாரல்; வரினே,
10	ஏம் உறு துயரமொடு யாம் இவண் ஒழிய,
	எக் கண்டு பெயருங் காலை, யாழ நின்
	கல் கெழு சிறுகுடி எய்திய பின்றை,
	ஊதல் வேண்டுமால் சிறிதே வேட்டொடு
	வேய் பயில் அழுவத்துப் பிரிந்த நின்
15	நாய் பயிர் குறி நிலை கொண்ட கோடே!

323. பாலை

	இம்மென் பேர் அலர், இவ் ஊர், நம்வயின்
	செய்வோர் ஏச் சொல் வாட, காதலர்
	வருவர் என்பது வாய்வதாக,
	ஐய, செய்ய, மதன் இல, சிறிய நின்
5	அடி நிலன் உறுதல் அஞ்சி, பையத்
	தடவரல் ஒதுக்கம் தகைகொள இயலி,
	காணிய வம்மோ? கற்பு மேம்படுவி!
	பலவுப் பல தடைஇய வேய் பயில் அடுக்கத்து,
	யானைச் செல் இனம் கடுப்ப, வானத்து
10	வயங்கு கதிர் மழுங்கப் பாஅய், பாம்பின்
	பை பட இடிக்கும் கடுங் குரல் ஏற்றொடு
	ஆலி அழி துளி தலைஇக்
	கால் வீழ்த்தன்று, நின் கதுப்பு உறழ் புயலே!

328. குறிஞ்சி

	வழை அமல் அடுக்கத்து, வலன் ஏர்பு, வயிரியர்
	முழவு அதிர்ந்தன்ன முழக்கத்து ஏறோடு,
	உரவுப் பெயல் பொழிந்த நள்ளென் யாமத்து,
	அரவின் பைந் தலை இடறி, பானாள்
5	இரவின் வந்து, எம் இடைமுலை முயங்கி,
	துனி கண் அகல அளைஇ, கங்குலின்
	இனிதின் இயைந்த நண்பு, அவர் முனிதல்
	தெற்று ஆகுதல் நற்கு அறிந்தனம்ஆயின்,
	இலங்கு வளை நெகிழ, பரந்து படர் அலைப்ப, யாம்
10	முயங்குதொறும் முயங்குதொறும் உயங்க முகந்து கொண்டு
	அடக்குவம்மன்னோ தோழி! மடப் பிடி
	மழை தவழ் சிலம்பில் கடுஞ்சூல் ஈன்று,
	கழை தின் யாக்கை விழை களிறு தைவர,
	வாழை அம் சிலம்பில் துஞ்சும்
15	சாரல் நாடன் சாயல் மார்பே!

332. குறிஞ்சி

	முளை வளர் முதல மூங்கில் முருக்கி,
	கிளையொடு மேய்ந்த கேழ் கிளர் யானை,
	நீர் நசை மருங்கின் நிறம் பார்த்து ஒடுங்கிய,
	பொரு முரண் உழுவை தொலைச்சி, கூர் நுனைக்
5	குருதிச் செங் கோட்டு அழி துளி கழாஅ,
	கல் முகை அடுக்கத்து மென்மெல இயலி,
	செறு பகை வாட்டிய செம்மலொடு, அறு கால்
	யாழ் இசைப் பறவை இமிர, பிடி புணர்ந்து,
	வாழை அம் சிலம்பில் துஞ்சும் நாடன்
10	நின் புரை தக்க சாயலன் என, நீ
	அன்பு உரைத்து அடங்கக் கூறிய இன் சொல்
	வாய்த்தன வாழி, தோழி! வேட்டோர்க்கு
	அமிழ்தத்து அன்ன கமழ் தார் மார்பின்
	வண்டு இடைப் படாஅ முயக்கமும்,
15	தண்டாக் காதலும், தலை நாள் போன்மே!

347. பாலை

	தோளும் தொல் கவின் தொலைய, நாளும்
	நலம் கவர் பசலை நல்கின்று நலிய,
	சால் பெருந் தானைச் சேரலாதன்
	மால் கடல் ஓட்டி, கடம்பு அறுத்து, இயற்றிய
5	பண் அமை முரசின் கண் அதிர்ந்தன்ன,
	கவ்வை தூற்றும் வெவ் வாய்ச் சேரி
	அம்பல் மூதூர் அலர் நமக்கு ஒழிய,
	சென்றனர்ஆயினும், செய்வினை அவர்க்கே
	வாய்க்கதில் வாழி, தோழி! வாயாது,
10	மழை கரந்து ஒளித்த கழை திரங்கு அடுக்கத்து,
	ஒண் கேழ் வயப் புலி பாய்ந்தென, குவவு அடி
	வெண் கோட்டு யானை முழக்கு இசை வெரீஇ,
	கன்று ஒழித்து ஓடிய புன் தலை மடப் பிடி
	கை தலை வைத்த மையல் விதுப்பொடு,
15	கெடு மகப் பெண்டிரின் தேரும்
	நெடு மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

395. பாலை

	தண் கயம் பயந்த வண் காற் குவளை
	மாரி மா மலர் பெயற்கு ஏற்றன்ன,
	நீரொடு நிறைந்த பேர் அமர் மழைக் கண்
	பனி வார் எவ்வம் தீர, இனி வரின்,
5	நன்றுமன் வாழி, தோழி! தெறு கதிர்
	ஈரம் நைத்த நீர் அறு நனந்தலை
	அழல் மேய்ந்து உண்ட நிழல் மாய் இயவின்,
	வறல் மரத்து அன்ன கவை மருப்பு எழிற் கலை,
	அறல் அவிர்ந்தன்ன தேர் நசைஇ ஓடி,
10	புலம்பு வழிப்பட்ட உலமரல் உள்ளமொடு,
	மேய் பிணைப் பயிரும் மெலிந்து அழி படர் குரல்
	அருஞ் சுரம் செல்லுநர் ஆள் செத்து ஓர்க்கும்,
	திருந்து அரை ஞெமைய, பெரும் புனக் குன்றத்து,
	ஆடு கழை இரு வெதிர் நரலும்
15	கோடு காய் கடற்ற காடு இறந்தோரே!

398. குறிஞ்சி

	'இழை நிலை நெகிழ்ந்த எவ்வம் கூர,
	படர் மலி வருத்தமொடு பல புலந்து அசைஇ,
	மென் தோள் நெகிழச் சாஅய், கொன்றை
	ஊழுறு மலரின் பாழ் பட முற்றிய
5	பசலை மேனி நோக்கி, நுதல் பசந்து,
	இன்னேம் ஆகிய எம் இவண் அருளான்,
	நும்மோன் செய்த கொடுமைக்கு, இம்மென்று,
	அலமரல் மழைக் கண் தெண் பனி மல்க,
	நன்று புறமாறி அகறல், யாழ நின்
10	குன்று கெழு நாடற்கு என் எனப்படுமோ?
	கரை பொரு நீத்தம்! உரை' எனக் கழறி,
	நின்னொடு புலத்தல் அஞ்சி, அவர் மலைப்
	பல் மலர் போர்த்து, நாணு மிக ஒடுங்கி,
	மறைந்தனை கழியும் நிற் தந்து செலுத்தி,
15	நயன் அறத் துறத்தல் வல்லியோரே,
	நொதுமலாளர்; அது கண்ணோடாது,
	அழல் சினை வேங்கை நிழல் தவிர்ந்து அசைஇ,
	மாரி புறந்தர நந்தி, ஆரியர்
	பொன் படு நெடு வரை புரையும் எந்தை
20	பல் பூங் கானத்து அல்கி, இன்று, இவண்
	சேர்ந்தனை செலினே சிதைகுவது உண்டோ?
	குய வரி இரும் போத்துப் பொருத புண் கூர்ந்து,
	உயங்கு பிடி தழீஇய மதன் அழி யானை
	வாங்கு அமைக் கழையின் நரலும், அவர்
25	ஓங்கு மலை நாட்டின் வரூஉவோயே!

399. பாலை

	சிமையக் குரல சாந்து அருந்தி, இருளி,
	இமையக் கானம் நாறும் கூந்தல்,
	நல் நுதல், அரிவை! இன் உறல் ஆகம்
	பருகுவன்ன காதல் உள்ளமொடு,
5	திருகுபு முயங்கல் இன்றி, அவண் நீடார்
	கடற்று அடை மருங்கின் கணிச்சியின் குழித்த
	உடைக்கண் நீடு அமை ஊறல் உண்ட,
	பாடு இன் தெண் மணி, பயம் கெழு பெரு நிரை
	வாடு புலம் புக்கென, கோடு துவைத்து அகற்றி,
10	ஒல்கு நிலைக் கடுக்கை அல்கு நிழல் அசைஇ,
	பல் ஆன் கோவலர் கல்லாது ஊதும்
	சிறு வெதிர்ந் தீம் குழற் புலம்பு கொள் தெள் விளி,
	மை இல் பளிங்கின் அன்ன தோற்றப்
	பல் கோள் நெல்லிப் பைங் காய் அருந்தி,
15	மெல்கிடு மட மரை ஓர்க்கும் அத்தம்,
	காய் கதிர் கடுகிய கவின் அழி பிறங்கல்,
	வேய் கண் உடைந்த சிமைய,
	வாய் படு மருங்கின் மலை இறந்தோரே.