17. பாலை

	வளம் கெழு திரு நகர்ப் பந்து சிறிது எறியினும்,
	இளந் துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும்,
	'உயங்கின்று, அன்னை! என் மெய்' என்று அசைஇ,
	மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள், தண்ணென,
5	முயங்கினள் வதியும்மன்னே! இனியே,
	தொடி மாண் சுற்றமும் எம்மும் உள்ளாள்,
	நெடு மொழித் தந்தை அருங் கடி நீவி,
	நொதுமலாளன் நெஞ்சு அறப் பெற்ற என்
	சிறு முதுக்குறைவி சிலம்பு ஆர் சீறடி
10	வல்லகொல், செல்லத் தாமே கல்லென
	ஊர் எழுந்தன்ன உரு கெழு செலவின்,
	நீர் இல் அத்தத்து ஆர் இடை, மடுத்த,
	கொடுங் கோல் உமணர், பகடு தெழி தெள் விளி
	நெடும் பெருங் குன்றத்து இமிழ் கொள இயம்பும்,
15	கடுங் கதிர் திருகிய, வேய் பயில், பிறங்கல்,
	பெருங் களிறு உரிஞ்சிய மண்அரை யாஅத்து
	அருஞ் சுரக் கவலைய அதர் படு மருங்கின்,
	நீள் அரை இலவத்து ஊழ் கழி பல் மலர்,
	விழவுத் தலைக்கொண்ட பழ விறல் மூதூர்,
20	நெய் உமிழ் சுடரின் கால் பொரச் சில்கி,
	வைகுறு மீனின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

19. பாலை

	அன்று அவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்து நனி
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! பருந்து இருந்து
	உயா விளி பயிற்றும், யா உயர், நனந்தலை,
	உருள் துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும்
5	கடுங் குரற் குடிஞைய நெடும் பெருங் குன்றம்,
	எம்மொடு இறத்தலும்செல்லாய்; பின் நின்று,
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின், தவிராது,
	செல் இனி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! வல்லே
	மறவல் ஓம்புமதி, எம்மே நறவின்
10	சேயிதழ் அனைய ஆகி, குவளை
	மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை,
	உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி,
	பழங்கண் கொண்ட, கலிழ்ந்து வீழ், அவிர் அறல்
	வெய்ய உகுதர, வெரீஇ, பையென,
15	சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை
	பூ வீ கொடியின் புல்லெனப் போகி,
	அடர்செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக,
	இயங்காது வதிந்த நம் காதலி
	உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே!

31. பாலை

	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் மண்டிலம்
	புலங்கடை மடங்கத் தெறுதலின், ஞொள்கி,
	'நிலம் புடைபெயர்வது அன்றுகொல், இன்று?' என,
	மன் உயிர் மடிந்த மழை மாறு அமையத்து,
5	இலை இல ஓங்கிய நிலை உயர் யாஅத்து
	மேற் கவட்டு இருந்த பார்ப்பினங்கட்கு,
	கல்லுடைக் குறும்பின் வயவர் வில் இட,
	நிண வரிக் குறைந்த நிறத்த அதர்தொறும்,
	கணவிர மாலை இடூஉக் கழிந்தன்ன
10	புண் உமிழ் குருதி பரிப்பக் கிடந்தோர்
	கண் உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி,
	'சென்றார்' என்பு இலர் தோழி! வென்றியொடு
	வில் அலைத்து உண்ணும் வல் ஆண் வாழ்க்கைத்
	தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும்
15	மொழி பெயர் தேஎத்த பல் மலை இறந்தே.

33. பாலை

	வினை நன்றாதல் வெறுப்பக் காட்டி,
	"மனை மாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழிய,
	கவை முறி இழந்த செந் நிலை யாஅத்து
	ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த, வன் பறை,
5	வீளைப் பருந்தின் கோள் வல் சேவல்
	வளை வாய்ப் பேடை வரு திறம் பயிரும்
	இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம்
	செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவள்
	மலர் பாடு ஆன்ற, மை எழில், மழைக் கண்
10	தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளி வாய்
	வெம் பரல் அதர குன்று பல நீந்தி,
	யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின் முனாஅது
	வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை,
15	நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	வரி அணி அல்குல், வால் எயிற்றோள்வயின்
	பிரியாய்ஆயின் நன்றுமன் தில்ல.
	அன்று நம் அறியாய்ஆயினும், இன்று நம்
	செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின்,
20	எய்துவைஅல்லையோ, பிறர் நகு பொருளே?

51. பாலை

	ஆள் வழக்கு அற்ற சுரத்திடைக் கதிர் தெற,
	நீள் எரி பரந்த நெடுந் தாள் யாத்து,
	போழ் வளி முழங்கும், புல்லென் உயர்சினை,
	முடை நசை இருக்கைப் பெடை முகம் நோக்கி,
5	ஊன் பதித்தன்ன வெருவரு செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் கரிபு சிறை தீய,
	வேனில் நீடிய வேய் உயர் நனந்தலை,
	நீ உழந்து எய்தும் செய்வினைப் பொருட் பிணி
	பல் இதழ் மழைக் கண் மாஅயோள்வயின்
10	பிரியின் புணர்வதுஆயின் பிரியாது,
	ஏந்து முலை முற்றம் வீங்க, பல் ஊழ்
	சேயிழை தெளிர்ப்பக் கவைஇ, நாளும்
	மனைமுதல் வினையொடும் உவப்ப,
	நினை மாண் நெஞ்சம்! நீங்குதல் மறந்தே.

65. பாலை

	உன்னம் கொள்கையொடு உளம் கரந்து உறையும்
	அன்னை சொல்லும் உய்கம்; என்னதூஉம்
	ஈரம் சேரா இயல்பின் பொய்ம்மொழிச்
	சேரிஅம் பெண்டிர் கௌவையும் ஒழிகம்;
5	நாடு கண் அகற்றிய உதியஞ்சேரற்
	பாடிச் சென்ற பரிசிலர் போல
	உவ இனி வாழி, தோழி! அவரே,
	பொம்மல் ஓதி! நம்மொடு ஒராங்குச்
	செலவு அயர்ந்தனரால் இன்றே மலைதொறும்
10	மால் கழை பிசைந்த கால் வாய் கூர் எரி,
	மீன் கொள் பரதவர் கொடுந் திமில் நளி சுடர்
	வான் தோய் புணரிமிசைக் கண்டாங்கு,
	மேவரத் தோன்றும் யாஅ உயர் நனந்தலை
	உயவல் யானை வெரிநுச் சென்றன்ன
15	கல் ஊர்பு இழிதரும் புல் சாய் சிறு நெறி,
	காடு மீக்கூறும் கோடு ஏந்து ஒருத்தல்
	ஆறு கடிகொள்ளும் அருஞ் சுரம்; 'பணைத் தோள்,
	நாறு ஐங் கூந்தல், கொம்மை வரி முலை,
	நிரை இதழ் உண்கண், மகளிர்க்கு
20	அரியவால்' என அழுங்கிய செலவே!

187. பாலை

	தோள் புலம்பு அகலத் துஞ்சி, நம்மொடு
	நாள் பல நீடிய கரந்து உறை புணர்ச்சி
	நாண் உடைமையின் நீங்கி, சேய் நாட்டு
	அரும் பொருள் வலித்த நெஞ்சமொடு ஏகி,
5	நம் உயர்வு உள்ளினர் காதலர் கறுத்தோர்
	தெம் முனை சிதைத்த, கடும் பரிப் புரவி,
	வார் கழற் பொலிந்த வன்கண் மழவர்
	பூந் தொடை விழவின் தலை நாள் அன்ன,
	தரு மணல் ஞெமிரிய திரு நகர் முற்றம்
10	புலம்புறும்கொல்லோ தோழி! சேண் ஓங்கு
	அலந்தலை ஞெமையத்து ஆள் இல் ஆங்கண்,
	கல் சேர்பு இருந்த சில் குடிப் பாக்கத்து,
	எல் விருந்து அயர, ஏமத்து அல்கி,
	மனை உறை கோழி அணல் தாழ்பு அன்ன
15	கவை ஒண் தளிர கருங்கால் யாஅத்து
	வேனில் வெற்பின் கானம் காய,
	முனை எழுந்து ஓடிய கெடு நாட்டு ஆர் இடை,
	பனை வெளிறு அருந்து பைங் கண் யானை
	ஒண் சுடர் முதிரா இளங் கதிர் அமையத்து,
20	கண்படு பாயல் கை ஒடுங்கு அசை நிலை
	வாள் வாய்ச் சுறவின் பனித் துறை நீந்தி,
	நாள் வேட்டு எழுந்த நயன் இல் பரதவர்
	வைகு கடல் அம்பியின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

193. பாலை

	கான் உயர் மருங்கில் கவலை அல்லது,
	வானம் வேண்டா வில் ஏர் உழவர்
	பெரு நாள் வேட்டம், கிளை எழ வாய்த்த,
	பொரு களத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ் வாய்,
5	பொறித்த போலும் வால் நிற எருத்தின்,
	அணிந்த போலும் செஞ் செவி, எருவை;
	குறும் பொறை எழுந்த நெடுந் தாள் யாஅத்து
	அருங் கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட,
	விரைந்து வாய் வழுக்கிய கொழுங் கண் ஊன் தடி
10	கொல் பசி முது நரி வல்சி ஆகும்
	சுரன் நமக்கு எளியமன்னே; நல் மனைப்
	பல் மாண் தங்கிய சாயல், இன் மொழி,
	முருந்து ஏர் முறுவல், இளையோள்
	பெருந் தோள் இன் துயில் கைவிடுகலனே.

257. பாலை

	வேனிற் பாதிரிக் கூனி மா மலர்
	நறை வாய் வாடல் நாறும் நாள், சுரம்,
	அரி ஆர் சிலம்பின் சீறடி சிவப்ப,
	எம்மொடு ஓர் ஆறு படீஇயர், யாழ நின்
5	பொம்மல் ஓதி பொதுள வாரி,
	அரும்பு அற மலர்ந்த ஆய் பூ மராஅத்துச்
	சுரும்பு சூழ் அலரி தைஇ, வேய்ந்த நின்
	தேம் பாய் கூந்தல் குறும் பல மொசிக்கும்
	வண்டு கடிந்து ஓம்பல் தேற்றாய், அணி கொள
10	நுண் கோல் எல் வளை தெளிர்க்கும் முன்கை
	மெல் இறைப் பணைத் தோள் விளங்க வீசி,
	வல்லுவைமன்னால் நடையே கள்வர்
	பகை மிகு கவலைச் செல் நெறி காண்மார்,
	மிசை மரம் சேர்த்திய கவை முறி யாஅத்து,
15	நார் அரை மருங்கின் நீர் வரப் பொளித்து,
	களிறு சுவைத்திட்ட கோதுடைத் ததரல்
	கல்லா உமணர்க்குத் தீ மூட்டு ஆகும்,
	துன்புறு தகுவன ஆங்கண், புன் கோட்டு
	அரில் இவர் புற்றத்து அல்கு இரை நசைஇ,
20	வெள் அரா மிளிர வாங்கும்
	பிள்ளை எண்கின் மலைவயினானே.

263. பாலை

	தயங்கு திரைப் பெருங் கடல், உலகு தொழத் தோன்றி,
	வயங்கு கதிர் விரிந்த, உரு கெழு மண்டிலம்
	கயம் கண் வறப்பப் பாஅய், நல் நிலம்
	பயம் கெடத் திருகிய பைது அறு காலை,
5	வேறு பல் கவலைய வெருவரு வியன் காட்டு,
	ஆறு செல் வம்பலர் வரு திறம் காண்மார்,
	வில் வல் ஆடவர் மேல் ஆள் ஒற்றி,
	நீடு நிலை யாஅத்துக் கோடு கொள் அருஞ் சுரம்
	கொண்டனன் கழிந்த வன்கண் காளைக்கு,
10	அவள் துணிவு அறிந்தனென்ஆயின், அன்னோ!
	ஒளிறு வேல் கோதை ஓம்பிக் காக்கும்
	வஞ்சி அன்ன என் வள நகர் விளங்க,
	இனிதினின் புணர்க்குவென் மன்னோ துனி இன்று
	திரு நுதல் பொலிந்த என் பேதை
15	வரு முலை முற்றத்து ஏமுறு துயிலே!

287. பாலை

	தொடி அணி முன்கைத் தொகு விரல் குவைஇ,
	படிவ நெஞ்சமொடு பகல் துணை ஆக,
	நோம்கொல்? அளியள் தானே! தூங்கு நிலை,
	மரை ஏறு சொறிந்த, மாத் தாட் கந்தின்
5	சுரை இவர் பொதியில் அம் குடிச் சீறூர்
	நாட் பலி மறந்த நரைக் கண் இட்டிகை,
	புரிசை மூழ்கிய பொரி அரை ஆலத்து
	ஒரு தனி நெடு வீழ் உதைத்த கோடை
	துணைப் புறா இரிக்கும் தூய் மழை நனந்தலை,
10	கணைக் கால் அம் பிணை ஏறு புறம் நக்க,
	ஒல்கு நிலை யாஅத்து ஓங்கு சினை பயந்த
	அல்குறு வரி நிழல் அசையினம் நோக்க,
	அரம்பு வந்து அலைக்கும் மாலை,
	நிரம்பா நீள் இடை வருந்துதும் யாமே.

333. பாலை

	'யாஅ ஒண் தளிர் அரக்கு விதிர்த்தன்ன நின்
	ஆக மேனி அம் பசப்பு ஊர,
	அழிவு பெரிது உடையையாகி, அவர்வயின்
	பழி தலைத்தருதல் வேண்டுதி; மொழி கொண்டு
5	தாங்கல் ஒல்லுமோ மற்றே; ஆங்கு நின்
	எவ்வம் பெருமை உரைப்பின்; செய் பொருள்
	வயங்காதுஆயினும் பயம் கெடத் தூக்கி,
	நீடலர் வாழி, தோழி! கோடையில்,
	குருத்து இறுபு உக்க வருத்தம் சொலாது,
10	தூம்புடைத் துய்த் தலை கூம்புபு திரங்கிய,
	வேனில், வெளிற்றுப் பனை போலக் கை எடுத்து,
	யானைப் பெரு நிரை வானம் பயிரும்
	மலை சேண் இகந்தனர்ஆயினும், நிலை பெயர்ந்து,
	நாள் இடைப்படாமை வருவர், நமர்' என,
15	பயம் தரு கொள்கையின் நயம் தலைதிரியா
	நின் வாய் இன் மொழி நல் வாயாக
	வருவர் ஆயினோ நன்றே; வாராது,
	அவணர் காதலர்ஆயினும், இவண் நம்
	பசலை மாய்தல் எளிதுமன் தில்ல
20	சென்ற தேஎத்துச் செய் வினை முற்றி,
	மறுதரல் உள்ளத்தர்எனினும்,
	குறுகு பெரு நசையொடு தூது வரப்பெறினே.

337. பாலை

	'சாரல் யாஅத்து உயர் சினை குழைத்த
	மாரி ஈர்ந் தளிர் அன்ன மேனி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், புலம்பு கொண்டு ஒழிய,
	ஈங்குப் பிரிந்து உறைதல் இனிது அன்று; ஆகலின்
5	அவணது ஆக, பொருள்' என்று, உமணர்
	கண நிரை அன்ன, பல் கால், குறும்பொறை,
	தூது ஒய் பார்ப்பான் மடி வெள் ஓலைப்
	படையுடைக் கையர் வரு தொடர் நோக்கி,
	'உண்ணா மருங்குல் இன்னோன் கையது
10	பொன் ஆகுதலும் உண்டு' என, கொன்னே
	தடிந்து உடன் வீழ்த்த கடுங்கண் மழவர்,
	திறன் இல் சிதாஅர் வறுமை நோக்கி,
	செங் கோல் அம்பினர் கைந் நொடியாப் பெயர,
	கொடி விடு குருதித் தூங்கு குடர் கறீஇ,
15	வரி மரல் இயவின் ஒரு நரி ஏற்றை,
	வெண் பரல் இமைக்கும் கண் பறி கவலை,
	கள்ளி நீழல் கதறுபு வதிய,
	மழை கண்மாறிய வெங் காட்டு ஆர் இடை,
	எமியம் கழிதந்தோயே பனி இருள்
20	பெருங் கலி வானம் தலைஇய
	இருங் குளிர் வாடையொடு வருந்துவள் எனவே!

343. பாலை

	வாங்கு அமை புரையும் வீங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	சில் சுணங்கு அணிந்த, பல் பூண், மென் முலை,
	நல் எழில், ஆகம் புல்லுதல் நயந்து,
	மரம் கோள் உமண் மகன் பேரும் பருதிப்
5	புன் தலை சிதைத்த வன் தலை நடுகல்
	கண்ணி வாடிய மண்ணா மருங்குல்,
	கூர் உளி குயின்ற கோடு மாய் எழுத்து, அவ்
	ஆறு செல் வம்பலர் வேறு பயம் படுக்கும்
	கண் பொரி கவலைய கானத்து ஆங்கண்,
10	நனந்தலை யாஅத்து அம் தளிர்ப் பெருஞ் சினை,
	இல் போல் நீழல் செல் வெயில் ஒழிமார்,
	நெடுஞ் செவிக் கழுதைக் குறுங் கால் ஏற்றைப்
	புறம் நிறை பண்டத்துப் பொறை அசாஅக் களைந்த
	பெயர் படை கொள்ளார்க்கு உயவுத் துணை ஆகி,
15	உயர்ந்த ஆள்வினை புரிந்தோய்; பெயர்ந்து நின்று
	உள்ளினை வாழி, என் நெஞ்சே! கள்ளின்
	மகிழின் மகிழ்ந்த அரி மதர் மழைக் கண்,
	சில் மொழிப் பொலிந்த துவர் வாய்,
	பல் மாண் பேதையின் பிரிந்த நீயே.

397. பாலை

	என் மகள் பெரு மடம் யான் பாராட்ட,
	தாய் தன் செம்மல் கண்டு கடன் இறுப்ப,
	முழவு முகம் புலரா விழவுடை வியல் நகர்,
	மணன் இடையாகக் கொள்ளான், 'கல் பகக்
5	கண மழை துறந்த கான் மயங்கு அழுவம்
	எளியவாக, ஏந்து கொடி பரந்த
	பொறி வரி அல்குல் மாஅயோட்கு' எனத்
	தணிந்த பருவம் செல்லான், படர்தரத்
	துணிந்தோன்மன்ற துனை வெங் காளை
10	கடும் பகட்டு ஒருத்தல் நடுங்கக் குத்தி,
	போழ் புண் படுத்த பொரி அரை ஓமைப்
	பெரும் பொளிச் சேயரை நோக்கி, ஊன் செத்து,
	கருங் கால் யாஅத்துப் பருந்து வந்து இறுக்கும்
	சேண் உயர்ந்து ஓங்கிய வான் உயர் நெடுங் கோட்டுக்
15	கோடை வெவ் வளிக்கு உலமரும்
	புல் இலை வெதிர நெல் விளை காடே.