45. பாலை

	வாடல் உழுஞ்சில் விளை நெற்று அம் துணர்
	ஆடுகளப் பறையின், அரிப்பன ஒலிப்ப,
	கோடை நீடிய அகன் பெருங் குன்றத்து,
	நீர் இல் ஆர் ஆற்று நிவப்பன களிறு அட்டு,
5	ஆள் இல் அத்தத்து உழுவை உகளும்
	காடு இறந்தனரே, காதலர். மாமை,
	அரி நுண் பசலை பாஅய், பீரத்து
	எழில் மலர் புரைதல்வேண்டும். அலரே,
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
10	தொல் நிலை முழுமுதல் துமியப் பண்ணி,
	புன்னை குறைத்த ஞான்றை, வயிரியர்
	இன் இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே. யானே,
	காதலற் கெடுத்த சிறுமையொடு, நோய் கூர்ந்து,
	ஆதிமந்தி போல, பேதுற்று
15	அலந்தனென் உழல்வென்கொல்லோ பொலந்தார்,
	கடல் கால் கிளர்ந்த வென்றி நல் வேல்,
	வானவரம்பன் அடல் முனைக் கலங்கிய
	உடை மதில் ஓர் அரண் போல,
	அஞ்சுவரு நோயொடு, துஞ்சாதேனே!

136. மருதம்

	மைப்பு அறப் புழுக்கின் நெய்க் கனி வெண் சோறு
	வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணி,
	புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆக, தெள் ஒளி
	அம் கண் இரு விசும்பு விளங்க, திங்கட்
5	சகடம் மண்டிய துகள் தீர் கூட்டத்து,
	கடி நகர் புனைந்து, கடவுட் பேணி,
	படு மண முழவொடு பரூஉப் பணை இமிழ,
	வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்று,
	பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய,
10	மென் பூ வாகைப் புன் புறக் கவட்டிலை,
	பழங் கன்று கறித்த பயம்பு அமல் அறுகைத்
	தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற
	மண்ணு மணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத்
	தண் நறு முகையொடு வெண் நூல் சூட்டி,
15	தூ உடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி,
	மழை பட்டன்ன மணல் மலி பந்தர்,
	இழை அணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பு ஆற்றி,
	தமர் நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின்,
	'உவர் நீங்கு கற்பின் எம் உயிர் உடம்படுவி!
20	முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇ,
	பெரும் புழுக்குற்ற நின் பிறைநுதற் பொறி வியர்
	உறு வளி ஆற்றச் சிறு வரை திற' என
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின்,
	உறை கழி வாளின் உருவு பெயர்ந்து இமைப்ப,
25	மறை திறன் அறியாள்ஆகி, ஒய்யென
	நாணினள் இறைஞ்சியோளே பேணி,
	பரூஉப் பகை ஆம்பற் குரூஉத் தொடை நீவி,
	சுரும்பு இமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த
	இரும் பல் கூந்தல் இருள் மறை ஒளித்தே.

151. பாலை

	'தம் நயந்து உறைவோர்த் தாங்கி, தாம் நயந்து
	இன் அமர் கேளிரொடு ஏமுறக் கெழீஇ,
	நகுதல் ஆற்றார் நல்கூர்ந்தோர்!' என,
	மிகு பொருள் நினையும் நெஞ்சமொடு அருள் பிறிது
5	ஆபமன் வாழி, தோழி! கால் விரிபு
	உறுவளி எறிதொறும் கலங்கிய பொறி வரிக்
	கலைமான் தலையின் முதல்முதற் கவர்த்த
	கோடல்அம் கவட்ட குறுங் கால் உழுஞ்சில்
	தாறு சினை விளைந்த நெற்றம், ஆடுமகள்
10	அரிக் கோற் பறையின், ஐயென ஒலிக்கும்
	பதுக்கைத்து ஆய செதுக்கை நீழல்,
	கள்ளி முள் அரைப் பொருந்தி, செல்லுநர்க்கு
	உறுவது கூறும், சிறு செந் நாவின்
	மணி ஓர்த்தன்ன தெண் குரல்
15	கணி வாய், பல்லிய காடு இறந்தோரே!

199. பாலை

	கரை பாய் வெண் திரை கடுப்ப, பல உடன்,
	நிரை கால் ஒற்றலின், கல் சேர்பு உதிரும்
	வரை சேர் மராஅத்து ஊழ் மலர் பெயல் செத்து,
	உயங்கல் யானை நீர் நசைக்கு அலமர,
5	சிலம்பி வலந்த வறுஞ் சினை வற்றல்
	அலங்கல் உலவை அரி நிழல் அசைஇ,
	திரங்குமரல் கவ்விய கையறு தொகுநிலை,
	அரம் தின் ஊசித் திரள் நுதி அன்ன,
	திண் நிலை எயிற்ற செந்நாய் எடுத்தலின்,
10	வளி முனைப் பூளையின் ஒய்யென்று அலறிய
	கெடுமான் இன நிரை தரீஇய, கலையே
	கதிர் மாய் மாலை ஆண் குரல் விளிக்கும்
	கடல் போல் கானம் பிற்பட, 'பிறர் போல்
	செல்வேம்ஆயின், எம் செலவு நன்று' என்னும்
15	ஆசை உள்ளம் அசைவின்று துரப்ப,
	நீ செலற்கு உரியை நெஞ்சே! வேய் போல்
	தடையின மன்னும், தண்ணிய, திரண்ட,
	பெருந் தோள் அரிவை ஒழிய, குடாஅது,
	இரும் பொன் வாகைப் பெருந்துறைச் செருவில்,
20	பொலம் பூண் நன்னன் பொருது களத்து ஒழிய,
	வலம் படு கொற்றம் தந்த வாய் வாள்,
	களங்காய்க் கண்ணி நார் முடிச் சேரல்
	இழந்த நாடு தந்தன்ன
	வளம் பெரிது பெறினும், வாரலென் யானே.