6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

13. பாலை

	தன் கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும்,
	முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின், தன் மலைத்
	தெறல் அரு மரபின் கடவுட் பேணி,
	குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும்,
5	இரு பேர் ஆரமும் எழில் பெற அணியும்
	திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன்
	குழியில் கொண்ட மராஅ யானை
	மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது,
	வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும்,
10	வள் வாய் அம்பின், கோடைப் பொருநன்
	பண்ணி தைஇய பயம் கெழு வேள்வியின்,
	விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு,
	கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து,
	சாயல் இன் துணை இவட் பிரிந்து உறையின்,
15	நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட
	மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை,
	கவவு இன்புறாமைக் கழிக வள வயல்,
	அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற
	கழனி நெல் ஈன் கவைமுதல் அலங்கல்
20	நிரம்பு அகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வர,
	புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை,
	இலங்கு பூங் கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த
	வெண் குருகு நரல, வீசும்
	நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாளே!

116. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரை இடை இடை
	அரிந்து கால் குவித்த செந் நெல் வினைஞர்
	கள் கொண்டு மறுகும் சாகாடு அளற்று உறின்,
	ஆய் கரும்பு அடுக்கும் பாய்புனல் ஊர!
5	பெரிய நாண் இலைமன்ற; 'பொரி எனப்
	புன்கு அவிழ் அகன்துறைப் பொலிய, ஒள் நுதல்,
	நறு மலர்க்காண் வரும் குறும் பல் கூந்தல்,
	மாழை நோக்கின், காழ் இயல் வன முலை,
	எஃகுடை எழில் நலத்து, ஒருத்தியொடு நெருநை
10	வைகுபுனல் அயர்ந்தனை' என்ப; அதுவே,
	பொய் புறம் பொதிந்து, யாம் கரப்பவும், கையிகந்து
	அலர் ஆகின்றால் தானே; மலர்தார்,
	மை அணி யானை, மறப் போர்ச் செழியன்
	பொய்யா விழவின் கூடற் பறந்தலை,
15	உடன் இயைந்து எழுந்த இரு பெரு வேந்தர்
	கடல் மருள் பெரும் படை கலங்கத் தாக்கி,
	இரங்குஇசை முரசம் ஒழிய, பரந்து அவர்
	ஓடுபுறம் கண்ட ஞான்றை,
	ஆடு கொள் வியன் களத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

156. மருதம்

	முரசுடைச் செல்வர் புரவிச் சூட்டும்
	மூட்டுறு கவரி தூக்கியன்ன,
	செழுஞ் செய் நெல்லின் சேயரிப் புனிற்றுக் கதிர்
	மூதா தின்றல் அஞ்சி, காவலர்
5	பாகல் ஆய்கொடிப் பகன்றையொடு பரீஇ,
	காஞ்சியின் அகத்து, கரும்பு அருத்தி, யாக்கும்
	தீம் புனல் ஊர! திறவதாகக்
	குவளை உண்கண் இவளும் யானும்
	கழனி ஆம்பல் முழுநெறிப் பைந் தழை,
10	காயா ஞாயிற்றாக, தலைப்பெய,
	'பொய்தல் ஆடிப் பொலிக!' என வந்து,
	நின் நகாப் பிழைத்த தவறோ பெரும!
	கள்ளும் கண்ணியும் கையுறையாக
	நிலைக் கோட்டு வெள்ளை நால்செவிக் கிடாஅய்
15	நிலைத்துறைக் கடவுட்கு உளப்பட ஓச்சி,
	தணி மருங்கு அறியாள், யாய் அழ,
	மணி மருள் மேனி பொன் நிறம் கொளலே?

217. பாலை

	'பெய்து புறந்தந்த பொங்கல் வெண் மழை,
	எஃகு உறு பஞ்சித் துய்ப் பட்டன்ன,
	துவலை தூவல் கழிய, அகல் வயல்
	நீடு கழைக் கரும்பின் கணைக் கால் வான் பூக்
5	கோடைப் பூளையின் வாடையொடு துயல்வர,
	பாசிலை பொதுளிய புதல்தொறும் பகன்றை
	நீல் உண் பச்சை நிறம் மறைத்து அடைச்சிய
	தோல் எறி பாண்டிலின் வாலிய மலர,
	கோழிலை அவரைக் கொழு முகை அவிழ,
10	ஊழ் உறு தோன்றி ஒண் பூத் தளை விட,
	புலம்தொறும் குருகினம் நரல, கல்லென
	அகன்று உறை மகளிர் அணி துறந்து நடுங்க,
	அற்சிரம் வந்தன்று; அமைந்தன்று இது என,
	எப் பொருள் பெறினும், பிரியன்மினோ' எனச்
15	செப்புவல் வாழியோ, துணையுடையீர்க்கே;
	நல்காக் காதலர் நலன் உண்டு துறந்த
	பாழ் படு மேனி நோக்கி, நோய் பொர,
	இணர் இறுபு உடையும் நெஞ்சமொடு, புணர்வு வேட்டு,
	எயிறு தீப் பிறப்பத் திருகி,
20	நடுங்குதும் பிரியின் யாம் கடு பனி உழந்தே.

237.பாலை

	'புன் காற் பாதிரி அரி நிறத் திரள் வீ
	நுண் கொடி அதிரலொடு நுணங்கு அறல் வரிப்ப,
	அரவு எயிற்று அன்ன அரும்பு முதிர் குரவின்
	தேன் இமிர் நறுஞ் சினைத் தென்றல் போழ,
5	குயில் குரல் கற்ற வேனிலும் துயில் துறந்து
	இன்னா கழியும் கங்குல்' என்று நின்
	நல் மா மேனி அணி நலம் புலம்ப,
	இனைதல் ஆன்றிசின் ஆயிழை! கனைதிறல்
	செந் தீ அணங்கிய செழு நிணக் கொழுங் குறை
10	மென் தினைப் புன்கம் உதிர்த்த மண்டையொடு,
	இருங் கதிர் அலமரும் கழனிக் கரும்பின்
	விளை கழை பிழிந்த அம் தீம் சேற்றொடு,
	பால் பெய் செந்நெற் பாசவல் பகுக்கும்
	புனல் பொரு புதவின், உறந்தை எய்தினும்,
15	வினை பொருளாகத் தவிரலர் கடை சிவந்து
	ஐய அமர்த்த உண்கண் நின்
	வை ஏர் வால் எயிறு ஊறிய நீரே.

256. மருதம்

	பிணங்கு அரில் வள்ளை நீடு இலைப் பொதும்பில
	மடி துயில் முனைஇய வள் உகிர் யாமை
	நொடி விடு கல்லின் போகி, அகன்துறைப்
	பகுவாய் நிறைய, நுங்கின் கள்ளின்
5	நுகர்வார் அருந்து மகிழ்பு இயங்கு நடையொடு
	தீம் பெரும் பழனம் உழக்கி, அயலது
	ஆம்பல் மெல் அடை ஒடுங்கும் ஊர!
	பொய்யால்; அறிவென், நின் மாயம். அதுவே
	கையகப்பட்டமை அறியாய்; நெருநை
10	மை எழில் உண்கண் மடந்தையொடு வையை
	ஏர் தரு புதுப் புனல் உரிதினின் நுகர்ந்து,
	பரத்தை ஆயம் கரப்பவும், ஒல்லாது
	கவ்வை ஆகின்றால், பெரிதே; காண்தகத்
	தொல் புகழ் நிறைந்த பல் பூங் கழனி,
15	கரும்பு அமல் படப்பை, பெரும் பெயர்க் கள்ளூர்,
	திரு நுதற் குறுமகள் அணி நலம் வவ்விய
	அறனிலாளன்,'அறியேன்' என்ற
	திறன் இல் வெஞ் சூள் அறி கரி கடாஅய்,
	முறி ஆர் பெருங் கிளை செறியப் பற்றி,
20	நீறு தலைப்பெய்த ஞான்றை,
	வீறு சால் அவையத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

302. குறிஞ்சி

	சிலம்பில் போகிய செம் முக வாழை
	அலங்கல் அம் தோடு, அசைவளி உறுதொறும்,
	பள்ளி யானைப் பரூஉப் புறம் தைவரும்
	நல் வரை நாடனொடு அருவி ஆடியும்,
5	பல் இதழ் நீலம் படு சுனைக் குற்றும்,
	நறு வீ வேங்கை இன வண்டு ஆர்க்கும்
	வெறி கமழ் சோலை நயந்து விளையாடலும்
	அரிய போலும் காதல் அம் தோழி!
	இருங் கல் அடுக்கத்து என்னையர் உழுத
10	கரும்பு எனக் கவினிய பெருங் குரல் ஏனல்,
	கிளி பட விளைந்தமை அறிந்தும்,' செல்க' என,
	நம் அவண் விடுநள் போலாள், கைம்மிகச்
	சில் சுணங்கு அணிந்த, செறிந்து வீங்கு, இள முலை,
	மெல் இயல் ஒலிவரும் கதுப்பொடு,
15	பல் கால் நோக்கும் அறன் இல் யாயே.

306. மருதம்

	பெரும் பெயர் மகிழ்ந! பேணாது அகன்மோ!
	பரந்த பொய்கைப் பிரம்பொடு நீடிய
	முட் கொம்பு ஈங்கைத் துய்த் தலைப் புது வீ
	ஈன்ற மாத்தின் இளந் தளிர் வருட,
5	வார் குருகு உறங்கும் நீர் சூழ் வள வயல்
	கழனிக் கரும்பின் சாய்ப் புறம் ஊர்ந்து,
	பழன யாமை பசு வெயில் கொள்ளும்
	நெல்லுடை மறுகின் நன்னர் ஊர!
	இதுவோ மற்று நின் செம்மல்? மாண்ட
10	மதி ஏர் ஒள் நுதல் வயங்கு இழை ஒருத்தி
	இகழ்ந்த சொல்லும் சொல்லி, சிவந்த
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் நோய் உற நோக்கி,
	தண் நறுங் கமழ் தார் பரீஇயினள், நும்மொடு
	ஊடினள் சிறு துனி செய்து எம்
15	மணல் மலி மறுகின் இறந்திசினோளே.

346.மருதம்

	நகை நன்று அம்ம தானே இறை மிசை
	மாரிச் சுதையின் ஈர்ம் புறத்து அன்ன
	கூரல் கொக்கின் குறும் பறைச் சேவல்,
	வெள்ளி வெண் தோடு அன்ன, கயல் குறித்து,
5	கள் ஆர் உவகைக் கலி மகிழ் உழவர்
	காஞ்சி அம் குறுந் தறி குத்தி, தீம் சுவை
	மென் கழைக் கரும்பின் நன் பல மிடைந்து,
	பெருஞ் செய் நெல்லின் பாசு அவல் பொத்தி,
	வருத்திக் கொண்ட வல் வாய்க் கொடுஞ் சிறை
10	மீது அழி கடு நீர் நோக்கி, பைப்பயப்
	பார்வல் இருக்கும் பயம் கேழ் ஊர!
	யாம் அது பேணின்றோ இலமே நீ நின்
	பண் அமை நல் யாழ்ப் பாணனொடு, விசி பிணி,
	மண் ஆர், முழவின் கண் அதிர்ந்து இயம்ப,
15	மகிழ் துணைச் சுற்றமொடு மட்டு மாந்தி,
	எம் மனை வாராயாகி, முன் நாள்,
	நும் மனைச் சேர்ந்த ஞான்றை, அம் மனைக்
	குறுந் தொடி மடந்தை உவந்தனள் நெடுந் தேர்,
	இழை அணி யானைப் பழையன் மாறன்,
20	மாட மலி மறுகின் கூடல் ஆங்கண்,
	வெள்ளத் தானையொடு வேறு புலத்து இறுத்த
	கிள்ளி வளவன் நல் அமர் சாஅய்,
	கடும் பரிப் புரவியொடு களிறு பல வவ்வி,
	ஏதில் மன்னர் ஊர் கொள,
25	கோதை மார்பன் உவகையின் பெரிதே.