262. குறிஞ்சி

	முதை படு பசுங் காட்டு அரில் பவர் மயக்கி,
	பகடு பல பூண்ட உழவுறு செஞ் செய்,
	இடு முறை நிரம்பி, ஆகு வினைக் கலித்து,
	பாசிலை அமன்ற பயறு ஆ புக்கென,
5	வாய் மொழித் தந்தையைக் கண் களைந்து, அருளாது,
	ஊர் முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின்,
	கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள்,
	சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள்,
	மறம் கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன்,
10	செரு இயல் நல் மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர்
	இன் உயிர் செகுப்பக் கண்டு சினம் மாறிய
	அன்னிமிஞிலி போல, மெய்ம் மலிந்து,
	ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் பூ மலிந்து
	அருவி ஆர்க்கும் அயம் திகழ் சிலம்பின்
15	நுண் பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும்
	வண்டு படு நறவின் வண் மகிழ்ப் பேகன்
	கொண்டல் மா மலை நாறி,
	அம் தீம் கிளவி வந்தமாறே.

339. பாலை

	வீங்கு விசை, பிணித்த விரை பரி, நெடுந் தேர்
	நோன் கதிர் சுமந்த ஆழி ஆழ் மருங்கில்,
	பாம்பு என முடுகுநீர் ஓட, கூம்பிப்
	பற்று விடு விரலின் பயறு காய் ஊழ்ப்ப,
5	அற்சிரம் நின்றன்றால், பொழுதே; முற்பட
	ஆள்வினைக்கு எழுந்த அசைவு இல் உள்ளத்து
	ஆண்மை வாங்க, காமம் தட்ப,
	கவை படு நெஞ்சம்! கண்கண் அகைய,
	இரு தலைக் கொள்ளி இடை நின்று வருந்தி,
10	ஒரு தலைப் படாஅ உறவி போன்றனம்;
	நோம்கொல்? அளியள் தானே யாக்கைக்கு
	உயிர் இயைந்தன்ன நட்பின், அவ் உயிர்
	வாழ்தல் அன்ன காதல்,
	சாதல் அன்ன பிரிவு அரியோளே!