136. மருதம்

	மைப்பு அறப் புழுக்கின் நெய்க் கனி வெண் சோறு
	வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணி,
	புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆக, தெள் ஒளி
	அம் கண் இரு விசும்பு விளங்க, திங்கட்
5	சகடம் மண்டிய துகள் தீர் கூட்டத்து,
	கடி நகர் புனைந்து, கடவுட் பேணி,
	படு மண முழவொடு பரூஉப் பணை இமிழ,
	வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்று,
	பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய,
10	மென் பூ வாகைப் புன் புறக் கவட்டிலை,
	பழங் கன்று கறித்த பயம்பு அமல் அறுகைத்
	தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற
	மண்ணு மணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத்
	தண் நறு முகையொடு வெண் நூல் சூட்டி,
15	தூ உடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி,
	மழை பட்டன்ன மணல் மலி பந்தர்,
	இழை அணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பு ஆற்றி,
	தமர் நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின்,
	'உவர் நீங்கு கற்பின் எம் உயிர் உடம்படுவி!
20	முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇ,
	பெரும் புழுக்குற்ற நின் பிறைநுதற் பொறி வியர்
	உறு வளி ஆற்றச் சிறு வரை திற' என
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின்,
	உறை கழி வாளின் உருவு பெயர்ந்து இமைப்ப,
25	மறை திறன் அறியாள்ஆகி, ஒய்யென
	நாணினள் இறைஞ்சியோளே பேணி,
	பரூஉப் பகை ஆம்பற் குரூஉத் தொடை நீவி,
	சுரும்பு இமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த
	இரும் பல் கூந்தல் இருள் மறை ஒளித்தே.

139. பாலை

	துஞ்சுவது போல இருளி, விண் பக
	இமைப்பது போல மின்னி, உறைக்கொண்டு
	ஏறுவது போலப் பாடு சிறந்து உரைஇ,
	நிலம் நெஞ்சு உட்க ஓவாது சிலைத்து ஆங்கு,
5	ஆர் தளி பொழிந்த வார் பெயற் கடை நாள்;
	ஈன்று நாள் உலந்த வாலா வெண் மழை
	வான் தோய் உயர் வரை ஆடும் வைகறை,
	புதல் ஒளி சிறந்த காண்பு இன் காலை,
	தண் நறும் படுநீர் மாந்தி, பதவு அருந்து
10	வெண் புறக்கு உடைய திரிமருப்பு இரலை;
	வார் மணல் ஒரு சிறைப் பிடவு அவிழ் கொழு நிழல்,
	காமர் துணையொடு ஏமுற வதிய;
	அரக்கு நிற உருவின் ஈயல் மூதாய்
	பரப்பியவைபோற் பாஅய், பல உடன்
15	நீர் வார் மருங்கின் ஈரணி திகழ;
	இன்னும் வாரார் ஆயின் நன்னுதல்!
	யாதுகொல் மற்றுஅவர் நிலையே? காதலர்
	கருவிக் கார்இடி இரீஇய
	பருவம் அன்று, அவர், 'வருதும்' என்றதுவே.