186. மருதம்

	வானம் வேண்டா வறன்இல் வாழ்க்கை
	நோன் ஞாண் வினைஞர் கோள் அறிந்து ஈர்க்கும்
	மீன் முதிர் இலஞ்சிக் கலித்த தாமரை
	நீர்மிசை நிவந்த நெடுந் தாள் அகல் இலை
5	இருங் கயம் துளங்க, கால் உறுதொறும்
	பெருங் களிற்றுச் செவியின் அலைக்கும் ஊரனொடு
	எழுந்த கௌவையோ பெரிதே; நட்பே,
	கொழுங் கோல் வேழத்துப் புணை துணையாகப்
	புனல் ஆடு கேண்மை அனைத்தே; அவனே,
10	ஒண் தொடி மகளிர் பண்டை யாழ் பாட,
	ஈர்ந் தண் முழவின் எறிகுணில் விதிர்ப்ப,
	தண் நறுஞ் சாந்தம் கமழும் தோள் மணந்து,
	இன்னும் பிறள் வயினானே; மனையோள்
	எம்மொடு புலக்கும் என்ப; வென் வேல்,
15	மாரி அம்பின், மழைத்தோற் பழையன்
	காவிரி வைப்பின் போஒர் அன்ன, என்
	செறிவளை உடைத்தலோ இலெனே; உரிதினின்
	யாம் தன் பகையேம்அல்லேம்; சேர்ந்தோர்
	திரு நுதல் பசப்ப நீங்கும்
20	கொழுநனும் சாலும், தன் உடன் உறை பகையே.

272. குறிஞ்சி

	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை வேழத்துப்
	புலவு நாறு புகர் நுதல் கழுவ, கங்குல்
	அருவி தந்த அணங்குடை நெடுங் கோட்டு
	அஞ்சு வரு விடர் முகை ஆர் இருள் அகற்றி,
5	மின் ஒளிர் எஃகம் செல் நெறி விளக்க,
	தனியன் வந்து, பனி அலை முனியான்,
	நீர் இழி மருங்கின் ஆர் இடத்து அமன்ற
	குளவியொடு மிடைந்த கூதளங் கண்ணி
	அசையா நாற்றம் அசை வளி பகர,
10	துறு கல் நண்ணிய கறி இவர் படப்பைக்
	குறி இறைக் குரம்பை நம் மனைவயின் புகுதரும்,
	மெய்ம் மலி உவகையன்; அந் நிலை கண்டு,
	'முருகு' என உணர்ந்து, முகமன் கூறி,
	உருவச் செந் தினை நீரொடு தூஉய்,
15	நெடு வேள் பரவும், அன்னை; அன்னோ!
	என் ஆவது கொல்தானே பொன் என
	மலர்ந்த வேங்கை அலங்கு சினை பொலிய
	மணி நிற மஞ்ஞை அகவும்
	அணி மலை நாடனொடு அமைந்த நம் தொடர்பே?