4. முல்லை

	முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு
	பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,
	இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,
	பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,
5	மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,
	கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,
	கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.
	குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,
	நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,
10	பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த
	தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,
	மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,
	உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,
	கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,
15	நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்
	போது அவிழ் அலரின் நாறும்
	ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

74. முல்லை

	வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,
	போர் வல் இளையர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
	தண் பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை,
	குருதி உருவின் ஒண் செம் மூதாய்
5	பெரு வழி மருங்கில் சிறு பல வரிப்ப,
	பைங் கொடி முல்லை மென் பதப் புது வீ
	வெண் களர் அரிமணல் நன் பல தாஅய்,
	வண்டு போது அவிழ்க்கும் தண் கமழ் புறவில்,
	கருங் கோட்டு இரலைக் காமர் மடப் பிணை
10	மருண்ட மான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து
	"திண் தேர் வலவ! கடவு" எனக் கடைஇ,
	இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என,
	வன்புறை இன் சொல் நன் பல பயிற்றும்
	நின் வலித்து அமைகுவென்மன்னோ அல்கல்
15	புன்கண் மாலையொடு பொருந்தி, கொடுங் கோற்
	கல்லாக் கோவலர் ஊதும்
	வல் வாய்ச் சிறு குழல் வருத்தாக்காலே!

124. முல்லை

	'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,
	வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து
	சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்
	நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு
5	இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.
	மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்
	துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,
	பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,
10	கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,
	வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை
	வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,
	காலை எய்த, கடவுமதி மாலை
	அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை
15	அரமிய வியலகத்து இயம்பும்
	நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

134. முல்லை

	வானம் வாய்ப்பக் கவினி, கானம்
	கமஞ் சூல் மா மழை கார் பயந்து இறுத்தென,
	மணி மருள் பூவை அணி மலர் இடைஇடை,
	செம் புற மூதாய் பரத்தலின், நன் பல
5	முல்லை வீ கழல் தாஅய், வல்லோன்
	செய்கை அன்ன செந் நிலப் புறவின்;
	வாஅப் பாணி வயங்கு தொழிற் கலிமாத்
	தாஅத் தாள் இணை மெல்ல ஒதுங்க,
	இடி மறந்து, ஏமதி வலவ! குவிமுகை
10	வாழை வான் பூ ஊழுறுபு உதிர்ந்த
	ஒழிகுலை அன்ன திரிமருப்பு ஏற்றொடு
	கணைக் கால் அம் பிணைக் காமர் புணர் நிலை
	கடுமான் தேர் ஒலி கேட்பின்,
	நடுநாட் கூட்டம் ஆகலும் உண்டே.

144. முல்லை

	''வருதும்'' என்ற நாளும் பொய்த்தன;
	அரி ஏர் உண்கண் நீரும் நில்லா;
	தண் கார்க்கு ஈன்ற பைங் கொடி முல்லை
	வை வாய் வால் முகை அவிழ்ந்த கோதை
5	பெய் வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார்,
	அருள் கண்மாறலோ மாறுக அந்தில்
	அறன் அஞ்சலரே! ஆயிழை! நமர்' எனச்
	சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும்,
	பனி படு நறுந் தார் குழைய, நம்மொடு,
10	துனி தீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல
	உவக்குநள் வாழிய, நெஞ்சே! விசும்பின்
	ஏறு எழுந்து முழங்கினும் மாறு எழுந்து சிலைக்கும்
	கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறை,
	போர் வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை
15	கூர் வாட் குவிமுகம் சிதைய நூறி,
	மான் அடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி
	வான மீனின் வயின் வயின் இமைப்ப,
	அமர் ஓர்த்து, அட்ட செல்வம்
	தமர் விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே.

174. முல்லை

	'இரு பெரு வேந்தர் மாறு கொள் வியன் களத்து,
	ஒரு படை கொண்டு, வருபடை பெயர்க்கும்
	செல்வம் உடையோர்க்கு நின்றன்று விறல்' என,
	பூக் கோள் ஏய தண்ணுமை விலக்கிச்
5	செல்வேம்ஆதல் அறியாள், முல்லை
	நேர் கால் முது கொடி குழைப்ப, நீர் சொரிந்து,
	காலை வானத்துக் கடுங் குரற் கொண்மூ
	முழங்குதொறும் கையற்று, ஒடுங்கி, நப் புலந்து,
	பழங்கண் கொண்ட பசலை மேனியள்,
10	யாங்கு ஆகுவள்கொல் தானே வேங்கை
	ஊழுறு நறு வீ கடுப்பக் கேழ் கொள,
	ஆகத்து அரும்பிய மாசு அறு சுணங்கினள்,
	நல் மணல் வியலிடை நடந்த
	சில் மெல் ஒதுக்கின், மாஅயோளே?

184. முல்லை

	கடவுட் கற்பொடு குடிக்கு விளக்கு ஆகிய
	புதல்வற் பயந்த புகழ் மிகு சிறப்பின்
	நன்னராட்டிக்கு அன்றியும், எனக்கும்
	இனிது ஆகின்றால்; சிறக்க, நின் ஆயுள்!
5	அருந் தொழில் முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	சுரும்பு இமிர் மலர கானம் பிற்பட,
	வெண் பிடவு அவிழ்ந்த வீ கமழ் புறவில்
	குண்டைக் கோட்ட குறு முள் கள்ளிப்
	புன் தலை புதைத்த கொழுங் கொடி முல்லை
10	ஆர் கழல் புதுப் பூ உயிர்ப்பின் நீக்கி,
	தெள் அறல் பருகிய திரிமருப்பு எழிற் கலை
	புள்ளி அம் பிணையொடு வதியும் ஆங்கண்,
	கோடுடைக் கையர், துளர் எறி வினைஞர்,
	அரியல் ஆர்கையர், விளைமகிழ் தூங்க,
15	செல்கதிர் மழுகிய உருவ ஞாயிற்றுச்
	செக்கர் வானம் சென்ற பொழுதில்,
	கற் பால் அருவியின் ஒலிக்கும் நல் தேர்த்
	தார் மணி பல உடன் இயம்ப
	சீர் மிகு குருசில்! நீ வந்து நின்றதுவே.