25. பாலை

	"நெடுங் கரைக் கான்யாற்றுக் கடும் புனல் சாஅய்,
	அவிர் அறல் கொண்ட விரவு மணல் அகன் துறைத்
	தண் கயம் நண்ணிய பொழில்தொறும், காஞ்சிப்
	பைந் தாது அணிந்த போது மலி எக்கர்,
5	வதுவை நாற்றம் புதுவது கஞல,
	மா நனை கொழுதிய மணி நிற இருங் குயில்
	படு நா விளி யானடுநின்று, அல்கலும்
	உரைப்ப போல, ஊழ் கொள்பு கூவ,
	இனச் சிதர் உகுத்த இலவத்துஆங்கண்,
10	சினைப் பூங் கோங்கின் நுண் தாது பகர்நர்
	பவளச் செப்பில் பொன் சொரிந்தன்ன,
	இகழுநர் இகழா இள நாள் அமையம்
	செய்தோர் மன்ற குறி" என, நீ நின்
	பைதல் உண்கண் பனி வார்பு உறைப்ப,
15	வாராமையின் புலந்த நெஞ்சமொடு,
	நோவல், குறுமகள்! நோயியர், என் உயிர்!' என,
	மெல்லிய இனிய கூறி, வல்லே
	வருவர் வாழி தோழி! பொருநர்
	செல் சமம் கடந்த வில் கெழு தடக் கைப்
20	பொதியிற் செல்வன், பொலந்தேர்த் திதியன்,
	இன் இசை இயத்தின் கறங்கும்
	கல்மிசை அருவிய காடு இறந்தோரே.

99. பாலை

	வாள் வரி வயமான் கோள் உகிர் அன்ன
	செம் முகை அவிழ்ந்த முள் முதிர் முருக்கின்
	சிதரல் செம்மல் தாஅய், மதர் எழில்
	மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின்
5	முகை பிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு அசைஇ, நனை
	அதிரல் பரந்த அம் தண் பாதிரி
	உதிர்வீ அம் சினை தாஅய், எதிர் வீ
	மராஅ மலரொடு விராஅய், பராஅம்
	அணங்குடை நகரின் மணந்த பூவின்
10	நன்றே, கானம்; நயவரும் அம்ம;
	கண்டிசின் வாழியோ குறுமகள்! நுந்தை
	அடு களம் பாய்ந்த தொடி சிதை மருப்பின்,
	பிடி மிடை, களிற்றின் தோன்றும்
	குறு நெடுந் துணைய குன்றமும் உடைத்தே!

153. பாலை

	நோகோ யானே; நோதகும் உள்ளம்;
	அம் தீம் கிளவி ஆயமொடு கெழீஇ,
	பந்துவழிப் படர்குவள் ஆயினும், நொந்து நனி,
	வெம்பும்மன், அளியள்தானே இனியே,
5	வன்கணாளன் மார்புஉற வளைஇ,
	இன் சொற் பிணிப்ப நம்பி, நம் கண்
	உறுதரு விழுமம் உள்ளாள், ஒய்யெனத்
	தெறு கதிர் உலைஇய வேனில் வெங் காட்டு,
	உறு வளி ஒலி கழைக் கண் உறுபு தீண்டலின்,
10	பொறி பிதிர்பு எடுத்த பொங்கு எழு கூர் எரிப்
	பைது அறு சிமையப் பயம் நீங்கு ஆர் இடை
	நல் அடிக்கு அமைந்தஅல்ல; மெல் இயல்
	வல்லுநள்கொல்லோ தானே எல்லி
	ஓங்கு வரை அடுக்கத்து உயர்ந்த சென்னி
15	மீனொடு பொலிந்த வானின் தோன்றி,
	தேம் பாய்ந்து ஆர்க்கும் தெரி இணர்க் கோங்கின்
	கால் உறக் கழன்ற கள் கமழ் புது மலர்
	கை விடு சுடரின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

240. நெய்தல்

	செவ் வீ ஞாழற் கருங் கோட்டு இருஞ் சினைத்
	தனிப் பார்ப்பு உள்ளிய தண் பறை நாரை
	மணிப் பூ நெய்தல் மாக் கழி நிவப்ப,
	இனிப் புலம்பின்றே கானலும்; நளி கடல்
5	திரைச் சுரம் உழந்த திண் திமில் விளக்கில்
	பல் மீன் கூட்டம் என்னையர்க் காட்டிய,
	எந்தையும் செல்லுமார் இரவே; அந்தில்
	அணங்குடைப் பனித் துறை கைதொழுது ஏத்தி,
	யாயும் ஆயமோடு அயரும்; நீயும்,
10	தேம் பாய் ஓதி திரு நுதல் நீவி,
	கோங்கு முகைத்தன்ன குவிமுலை ஆகத்து,
	இன் துயில் அமர்ந்தனைஆயின், வண்டு பட
	விரிந்த செருந்தி வெண் மணல் முடுக்கர்,
	பூ வேய் புன்னை அம் தண் பொழில்,
15	வாவே தெய்ய, மணந்தனை செலற்கே.

317. பாலை

	' "மாக விசும்பின் மழை தொழில் உலந்தென,
	பாஅய் அன்ன பகல் இருள் பரப்பி,
	புகை நிற உருவின் அற்சிரம் நீங்க,
	குவிமுகை முருக்கின் கூர் நுனை வை எயிற்று
5	நகை முக மகளிர் ஊட்டு உகிர் கடுக்கும்
	முதிராப் பல் இதழ் உதிரப் பாய்ந்து, உடன்
	மலர் உண் வேட்கையின் சிதர் சிதர்ந்து உகுப்ப,
	பொன் செய் கன்னம் பொலிய, வெள்ளி
	நுண் கோல் அறை குறைந்து உதிர்வன போல,
10	அரவ வண்டினம் ஊதுதொறும் குரவத்து
	ஓங்கு சினை நறு வீ கோங்கு அலர் உறைப்ப,
	துவைத்து எழு தும்பி, தவிர் இசை விளரி
	புதைத்து விடு நரம்பின், இம்மென இமிரும்
	ஆன் ஏமுற்ற காமர் வேனில்,
15	வெயில் அவிர் புரையும் வீ ததை மராஅத்துக்
	குயில் இடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப
	வருவேம்" என்ற பருவம் ஆண்டை
	இல்லைகொல்?' என மெல்ல நோக்கி,
	நினைந்தனம் இருந்தனமாக, நயந்து ஆங்கு
20	உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல,
	வந்து நின்றனரே காதலர்; நந் துறந்து
	என்னுழியதுகொல் தானே பல் நாள்
	அன்னையும் அறிவுற அணங்கி,
	நல் நுதல் பாஅய பசலை நோயே?