150. நெய்தல்

	பின்னுவிட நெறித்த கூந்தலும், பொன்னென
	ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கும், வம்பு விடக்
	கண் உருத்து எழுதரு முலையும், நோக்கி;
	'எல்லினை பெரிது' எனப் பல் மாண் கூறி,
5	பெருந் தோள் அடைய முயங்கி, நீடு நினைந்து,
	அருங் கடிப்படுத்தனள் யாயே; கடுஞ் செலல்
	வாட் சுறா வழங்கும் வளை மேய் பெருந் துறை,
	கனைத்த நெய்தற் கண் போல் மா மலர்
	நனைத்த செருந்திப் போது வாய் அவிழ,
10	மாலை மணி இதழ் கூம்ப, காலைக்
	கள் நாறு காவியொடு தண்ணென மலரும்
	கழியும், கானலும், காண்தொறும் பல புலந்து;
	'வாரார்கொல்?' எனப் பருவரும்
	தாரார் மார்ப! நீ தணந்த ஞான்றே!

240. நெய்தல்

	செவ் வீ ஞாழற் கருங் கோட்டு இருஞ் சினைத்
	தனிப் பார்ப்பு உள்ளிய தண் பறை நாரை
	மணிப் பூ நெய்தல் மாக் கழி நிவப்ப,
	இனிப் புலம்பின்றே கானலும்; நளி கடல்
5	திரைச் சுரம் உழந்த திண் திமில் விளக்கில்
	பல் மீன் கூட்டம் என்னையர்க் காட்டிய,
	எந்தையும் செல்லுமார் இரவே; அந்தில்
	அணங்குடைப் பனித் துறை கைதொழுது ஏத்தி,
	யாயும் ஆயமோடு அயரும்; நீயும்,
10	தேம் பாய் ஓதி திரு நுதல் நீவி,
	கோங்கு முகைத்தன்ன குவிமுலை ஆகத்து,
	இன் துயில் அமர்ந்தனைஆயின், வண்டு பட
	விரிந்த செருந்தி வெண் மணல் முடுக்கர்,
	பூ வேய் புன்னை அம் தண் பொழில்,
15	வாவே தெய்ய, மணந்தனை செலற்கே.

280. நெய்தல்

	பொன் அடர்ந்தன்ன ஒள் இணர்ச் செருந்திப்
	பல் மலர் வேய்ந்த நலம் பெறு கோதையள்,
	திணி மணல் அடை கரை அலவன் ஆட்டி
	அசையினள் இருந்த ஆய் தொடிக் குறுமகள்,
5	நலம்சால் விழுப் பொருள் கலம் நிறை கொடுப்பினும்,
	பெறல் அருங்குரையள்ஆயின், அறம் தெரிந்து,
	நாம் உறை தேஎம் மரூஉப் பெயர்ந்து, அவனொடு
	இரு நீர்ச் சேர்ப்பின் உப்புடன் உழுதும்,
	பெரு நீர்க் குட்டம் புணையொடு புக்கும்,
10	படுத்தனம், பணிந்தனம், அடுத்தனம், இருப்பின்,
	தருகுவன்கொல்லோ தானே விரி திரைக்
	கண் திரள் முத்தம் கொண்டு, ஞாங்கர்த்
	தேன் இமிர் அகன் கரைப் பகுக்கும்
	கானல் அம் பெருந் துறைப் பரதவன் எமக்கே?