199. பாலை

	கரை பாய் வெண் திரை கடுப்ப, பல உடன்,
	நிரை கால் ஒற்றலின், கல் சேர்பு உதிரும்
	வரை சேர் மராஅத்து ஊழ் மலர் பெயல் செத்து,
	உயங்கல் யானை நீர் நசைக்கு அலமர,
5	சிலம்பி வலந்த வறுஞ் சினை வற்றல்
	அலங்கல் உலவை அரி நிழல் அசைஇ,
	திரங்குமரல் கவ்விய கையறு தொகுநிலை,
	அரம் தின் ஊசித் திரள் நுதி அன்ன,
	திண் நிலை எயிற்ற செந்நாய் எடுத்தலின்,
10	வளி முனைப் பூளையின் ஒய்யென்று அலறிய
	கெடுமான் இன நிரை தரீஇய, கலையே
	கதிர் மாய் மாலை ஆண் குரல் விளிக்கும்
	கடல் போல் கானம் பிற்பட, 'பிறர் போல்
	செல்வேம்ஆயின், எம் செலவு நன்று' என்னும்
15	ஆசை உள்ளம் அசைவின்று துரப்ப,
	நீ செலற்கு உரியை நெஞ்சே! வேய் போல்
	தடையின மன்னும், தண்ணிய, திரண்ட,
	பெருந் தோள் அரிவை ஒழிய, குடாஅது,
	இரும் பொன் வாகைப் பெருந்துறைச் செருவில்,
20	பொலம் பூண் நன்னன் பொருது களத்து ஒழிய,
	வலம் படு கொற்றம் தந்த வாய் வாள்,
	களங்காய்க் கண்ணி நார் முடிச் சேரல்
	இழந்த நாடு தந்தன்ன
	வளம் பெரிது பெறினும், வாரலென் யானே.

217. பாலை

	'பெய்து புறந்தந்த பொங்கல் வெண் மழை,
	எஃகு உறு பஞ்சித் துய்ப் பட்டன்ன,
	துவலை தூவல் கழிய, அகல் வயல்
	நீடு கழைக் கரும்பின் கணைக் கால் வான் பூக்
5	கோடைப் பூளையின் வாடையொடு துயல்வர,
	பாசிலை பொதுளிய புதல்தொறும் பகன்றை
	நீல் உண் பச்சை நிறம் மறைத்து அடைச்சிய
	தோல் எறி பாண்டிலின் வாலிய மலர,
	கோழிலை அவரைக் கொழு முகை அவிழ,
10	ஊழ் உறு தோன்றி ஒண் பூத் தளை விட,
	புலம்தொறும் குருகினம் நரல, கல்லென
	அகன்று உறை மகளிர் அணி துறந்து நடுங்க,
	அற்சிரம் வந்தன்று; அமைந்தன்று இது என,
	எப் பொருள் பெறினும், பிரியன்மினோ' எனச்
15	செப்புவல் வாழியோ, துணையுடையீர்க்கே;
	நல்காக் காதலர் நலன் உண்டு துறந்த
	பாழ் படு மேனி நோக்கி, நோய் பொர,
	இணர் இறுபு உடையும் நெஞ்சமொடு, புணர்வு வேட்டு,
	எயிறு தீப் பிறப்பத் திருகி,
20	நடுங்குதும் பிரியின் யாம் கடு பனி உழந்தே.

297. பாலை

	பானாட் கங்குலும், பெரும் புன் மாலையும்,
	ஆனா நோயொடு அழி படர்க் கலங்கி,
	நம்வயின் இனையும் இடும்பை கைம்மிக,
	என்னை ஆகுமோ, நெஞ்சே! நம் வயின்
5	இருங் கவின் இல்லாப் பெரும் புன் தாடி,
	கடுங்கண், மறவர் பகழி மாய்த்தென,
	மருங்குல் நுணுகிய பேஎம் முதிர் நடுகல்,
	பெயர் பயம் படரத் தோன்று குயில் எழுத்து
	இயைபுடன் நோக்கல்செல்லாது, அசைவுடன்
10	ஆறு செல் வம்பலர் விட்டனர் கழியும்
	சூர் முதல் இருந்த ஓமை அம் புறவின்,
	நீர் முள் வேலிப் புலவு நாறு முன்றில்,
	எழுதியன்ன கொடி படு வெருகின்
	பூளை அன்ன பொங்கு மயிர்ப் பிள்ளை,
15	மதி சூழ் மீனின், தாய் வழிப்படூஉம்
	சிறுகுடி மறவர் சேக் கோள் தண்ணுமைக்கு
	எருவைச் சேவல் இருஞ் சிறை பெயர்க்கும்
	வெரு வரு கானம், நம்மொடு,
	'வருவல்' என்றோள் மகிழ் மட நோக்கே?