4. முல்லை

	முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு
	பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,
	இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,
	பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,
5	மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,
	கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,
	கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.
	குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,
	நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,
10	பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த
	தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,
	மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,
	உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,
	கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,
15	நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்
	போது அவிழ் அலரின் நாறும்
	ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

23. பாலை

	மண்கண் குளிர்ப்ப, வீசித் தண் பெயல்,
	பாடு உலந்தன்றே, பறைக் குரல் எழிலி;
	புதல்மிசைத் தளவின் இதல் முட் செந் நனை
	நெருங்கு குலைப் பிடவமொடு ஒருங்கு பிணி அவிழ,
5	காடே கம்மென்றன்றே; அவல,
	கோடு உடைந்தன்ன கோடற் பைம் பயிர்,
	பதவின் பாவை, முனைஇ, மதவு நடை
	அண்ணல் இரலை அமர் பிணை தழீஇ,
	தண் அறல் பருகித் தாழ்ந்துபட்டனவே;
10	அனையகொல் வாழி, தோழி! மனைய
	தாழ்வின் நொச்சி, சூழ்வன மலரும்
	மௌவல், மாச் சினை காட்டி,
	அவ்அளவு என்றார், ஆண்டுச் செய் பொருளே!

43. பாலை

	கடல் முகந்து கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	சுடர் நிமிர் மின்னொடு வலன் ஏர்பு, இரங்கி,
	என்றூழ் உழந்த புன் தலை மடப் பிடி
	கை மாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய,
5	நிலனும் விசும்பும் நீர் இயைந்து ஒன்றி,
	குறுநீர்க் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது
	கதிர் மருங்கு அறியாது, அஞ்சுவரப் பாஅய்,
	தளி மயங்கின்றே தண் குரல் எழிலி; யாமே
	கொய் அகை முல்லை காலொடு மயங்கி,
10	மை இருங் கானம் நாறும் நறு நுதல்,
	பல் இருங் கூந்தல், மெல் இயல் மடந்தை
	நல் எழில் ஆகம் சேர்ந்தனம்; என்றும்
	அளியரோ அளியர்தாமே அளி இன்று
	ஏதில் பொருட்பிணிப் போகி, தம்
15	இன் துணைப் பிரியும் மடமையோரே!

64. முல்லை

	களையும் இடனால் பாக! உளை அணி
	உலகு கடப்பன்ன புள் இயற் கலி மா
	வகை அமை வனப்பின் வள்பு நீ தெரிய,
	தளவுப் பிணி அவிழ்ந்த தண் பதப் பெரு வழி,
5	ஐது இலங்கு அகல் இலை நெய் கனி நோன் காழ்
	வெள் வேல் இளையர் வீங்கு பரி முடுக,
	செலவு நாம் அயர்ந்தனம்ஆயின், பெயல
	கடு நீர் வரித்த செந் நிலமருங்கின்,
	விடு நெறி ஈர் மணல், வாரணம் சிதர,
10	பாம்பு உறை புற்றத்து ஈர்ம் புறம் குத்தி,
	மண்ணுடைக் கோட்ட அண்ணல் ஏஎறு
	உடன் நிலை வேட்கையின் மட நாகு தழீஇ,
	ஊர்வயின் பெயரும் பொழுதில், சேர்பு உடன்,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
15	ஆ பூண் தெண் மணி ஐது இயம்பு இன் இசை
	புலம்பு கொள் மாலை கேட்டொறும்
	கலங்கினள் உறைவோள் கையறு நிலையே.

74. முல்லை

	வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,
	போர் வல் இளையர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
	தண் பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை,
	குருதி உருவின் ஒண் செம் மூதாய்
5	பெரு வழி மருங்கில் சிறு பல வரிப்ப,
	பைங் கொடி முல்லை மென் பதப் புது வீ
	வெண் களர் அரிமணல் நன் பல தாஅய்,
	வண்டு போது அவிழ்க்கும் தண் கமழ் புறவில்,
	கருங் கோட்டு இரலைக் காமர் மடப் பிணை
10	மருண்ட மான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து
	"திண் தேர் வலவ! கடவு" எனக் கடைஇ,
	இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என,
	வன்புறை இன் சொல் நன் பல பயிற்றும்
	நின் வலித்து அமைகுவென்மன்னோ அல்கல்
15	புன்கண் மாலையொடு பொருந்தி, கொடுங் கோற்
	கல்லாக் கோவலர் ஊதும்
	வல் வாய்ச் சிறு குழல் வருத்தாக்காலே!

84. முல்லை

	மலைமிசைக் குலைஇய உரு கெழு திருவில்
	பணை முழங்கு எழிலி பௌவம் வாங்கி,
	தாழ் பெயற் பெரு நீர், வலன் ஏர்பு, வளைஇ,
	மாதிரம் புதைப்பப் பொழிதலின், காண்வர
5	இரு நிலம் கவினிய ஏமுறுகாலை
	நெருப்பின் அன்ன சிறு கட் பன்றி,
	அயிர்க்கட் படாஅர்த் துஞ்சு, புறம் புதைய,
	நறு வீ முல்லை நாள் மலர் உதிரும்
	புறவு அடைந்திருந்த அரு முனை இயவின்
10	சீறூரோளே, ஒண்ணுதல்! யாமே,
	எரி புரை பல் மலர் பிறழ வாங்கி,
	அரிஞர் யாத்த அலங்கு தலைப் பெருஞ் சூடு
	கள் ஆர் வினைஞர் களம்தொறும் மறுகும்
	தண்ணடை தழீஇய கொடி நுடங்கு ஆர் எயில்
15	அருந் திறை கொடுப்பவும் கொள்ளான், சினம் சிறந்து,
	வினைவயின் பெயர்க்கும் தானை,
	புனைதார், வேந்தன் பாசறையேமே!

94. முல்லை

	தேம் படு சிமயப் பாங்கர்ப் பம்பிய
	குவை இலை முசுண்டை வெண் பூக் குழைய,
	வான் எனப் பூத்த பானாட் கங்குல்,
	மறித் துரூஉத் தொகுத்த பறிப் புற இடையன்
5	தண் கமழ் முல்லை தோன்றியொடு விரைஇ,
	வண்டு படத் தொடுத்த நீர் வார் கண்ணியன்,
	ஐது படு கொள்ளி அங்கை காய,
	குறு நரி உளம்பும் கூர் இருள் நெடு விளி
	சிறு கட் பன்றிப் பெரு நிரை கடிய,
10	முதைப் புனம் காவலர் நினைத்திருந்து ஊதும்
	கருங் கோட்டு ஓசையொடு ஒருங்கு வந்து இசைக்கும்
	வன் புலக் காட்டு நாட்டதுவே அன்பு கலந்து
	ஆர்வம் சிறந்த சாயல்,
	இரும் பல் கூந்தல், திருந்திழை ஊரே!

117. பாலை

	மௌவலொடு மலர்ந்த மாக் குரல் நொச்சியும்,
	அவ் வரி அல்குல் ஆயமும், உள்ளாள்,
	ஏதிலன் பொய்ம்மொழி நம்பி, ஏர் வினை
	வளம் கெழு திரு நகர் புலம்பப் போகி,
5	வெருவரு கவலை ஆங்கண், அருள்வர,
	கருங் கால் ஓமை ஏறி, வெண் தலைப்
	பருந்து பெடை பயிரும் பாழ் நாட்டு ஆங்கண்,
	பொலந்தொடி தெளிர்ப்ப வீசி; சேவடிச்
	சிலம்பு நக இயலிச் சென்ற என் மகட்கே
10	சாந்து உளர் வணர் குரல் வாரி, வகைவகுத்து;
	யான் போது துணைப்ப, தகரம் மண்ணாள்,
	தன் ஓரன்ன தகை வெங் காதலன்
	வெறி கமழ் பல் மலர் புனையப் பின்னுவிட,
	சிறுபுறம் புதைய நெறிபு தாழ்ந்தனகொல்
15	நெடுங் கால் மாஅத்து ஊழுறு வெண் பழம்
	கொடுந் தாள் யாமை பார்ப்பொடு கவரும்
	பொய்கை சூழ்ந்த, பொய்யா யாணர்,
	வாணன் சிறுகுடி வடாஅது
	தீம் நீர்க் கான்யாற்று அவிர்அறல் போன்றே?

124. முல்லை

	'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,
	வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து
	சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்
	நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு
5	இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.
	மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்
	துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,
	பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,
10	கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,
	வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை
	வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,
	காலை எய்த, கடவுமதி மாலை
	அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை
15	அரமிய வியலகத்து இயம்பும்
	நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

134. முல்லை

	வானம் வாய்ப்பக் கவினி, கானம்
	கமஞ் சூல் மா மழை கார் பயந்து இறுத்தென,
	மணி மருள் பூவை அணி மலர் இடைஇடை,
	செம் புற மூதாய் பரத்தலின், நன் பல
5	முல்லை வீ கழல் தாஅய், வல்லோன்
	செய்கை அன்ன செந் நிலப் புறவின்;
	வாஅப் பாணி வயங்கு தொழிற் கலிமாத்
	தாஅத் தாள் இணை மெல்ல ஒதுங்க,
	இடி மறந்து, ஏமதி வலவ! குவிமுகை
10	வாழை வான் பூ ஊழுறுபு உதிர்ந்த
	ஒழிகுலை அன்ன திரிமருப்பு ஏற்றொடு
	கணைக் கால் அம் பிணைக் காமர் புணர் நிலை
	கடுமான் தேர் ஒலி கேட்பின்,
	நடுநாட் கூட்டம் ஆகலும் உண்டே.

144. முல்லை

	''வருதும்'' என்ற நாளும் பொய்த்தன;
	அரி ஏர் உண்கண் நீரும் நில்லா;
	தண் கார்க்கு ஈன்ற பைங் கொடி முல்லை
	வை வாய் வால் முகை அவிழ்ந்த கோதை
5	பெய் வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார்,
	அருள் கண்மாறலோ மாறுக அந்தில்
	அறன் அஞ்சலரே! ஆயிழை! நமர்' எனச்
	சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும்,
	பனி படு நறுந் தார் குழைய, நம்மொடு,
10	துனி தீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல
	உவக்குநள் வாழிய, நெஞ்சே! விசும்பின்
	ஏறு எழுந்து முழங்கினும் மாறு எழுந்து சிலைக்கும்
	கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறை,
	போர் வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை
15	கூர் வாட் குவிமுகம் சிதைய நூறி,
	மான் அடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி
	வான மீனின் வயின் வயின் இமைப்ப,
	அமர் ஓர்த்து, அட்ட செல்வம்
	தமர் விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே.

164. முல்லை

	கதிர் கையாக வாங்கி, ஞாயிறு
	பைது அறத் தெறுதலின், பயம் கரந்து மாறி,
	விடுவாய்ப்பட்ட வியன் கண் மா நிலம்
	காடு கவின் எதிரக் கனை பெயல் பொழிதலின்;
5	பொறி வரி இன வண்டு ஆர்ப்ப, பல உடன்
	நறு வீ முல்லையொடு தோன்றி தோன்ற.
	வெறி ஏன்றன்றே வீ கமழ் கானம்.
	'எவன்கொல் மற்று அவர் நிலை?' என மயங்கி,
	இகு பனி உறைக்கும் கண்ணொடு இனைபு, ஆங்கு
10	இன்னாது உறைவி தொல் நலம் பெறூஉம்
	இது நற் காலம்; கண்டிசின் பகைவர்
	மதில் முகம் முருக்கிய தொடி சிதை மருப்பின்,
	கந்து கால் ஒசிக்கும் யானை,
	வெஞ் சின வேந்தன் வினை விடப்பெறினே!

191. பாலை

	அத்தப் பாதிரித் துய்த் தலைப் புது வீ
	எரி இதழ் அலரியொடு இடை பட விரைஇ,
	வண் தோட்டுத் தொடுத்த வண்டு படு கண்ணி,
	தோல் புதை சிரற்று அடி, கோலுடை உமணர்
5	ஊர் கண்டன்ன ஆரம் வாங்கி,
	அருஞ் சுரம் இவர்ந்த அசைவு இல் நோன் தாள்
	திருந்து பகட்டு இயம்பும் கொடு மணி, புரிந்து அவர்
	மடி விடு வீளையொடு, கடிது எதிர் ஓடி,
	ஓமை அம் பெருங் காட்டு வரூஉம் வம்பலர்க்கு
10	ஏமம் செப்பும் என்றூழ் நீள் இடை,
	அரும் பொருள் நசைஇ, பிரிந்து உறை வல்லி,
	சென்று, வினை எண்ணுதிஆயின், நன்றும்,
	உரைத்திசின் வாழி என் நெஞ்சே! 'நிரை முகை
	முல்லை அருந்தும் மெல்லிய ஆகி,
15	அறல் என விரிந்த உறல் இன் சாயல்
	ஒலி இருங் கூந்தல் தேறும்' என,
	வலிய கூறவும் வல்லையோ, மற்றே?

204. முல்லை

	உலகு உடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடை,
	கடல் போல் தானை, கலிமா, வழுதி
	வென்று அமர் உழந்த வியன் பெரும் பாசறைச்
	சென்று, வினை முடித்தனம்ஆயின், இன்றே
5	கார்ப் பெயற்கு எதிரிய காண்தகு புறவில்,
	கணம் கொள் வண்டின் அம் சிறைத் தொழுதி
	மணம் கமழ் முல்லை மாலை ஆர்ப்ப,
	உதுக்காண் வந்தன்று பொழுதே; வல் விரைந்து,
	செல்க, பாக! நின் நல் வினை நெடுந் தேர்
10	வெண்ணெல் அரிநர் மடி வாய்த் தண்ணுமை
	பல் மலர்ப் பொய்கைப் படு புள் ஓப்பும்
	காய் நெல் படப்பை வாணன் சிறுகுடித்
	தண்டலை கமழும் கூந்தல்,
	ஒண் தொடி மடந்தை தோள் இணை பெறவே.

216. மருதம்

	'நாண் கொள் நுண் கோலின் மீன் கொள் பாண் மகள்
	தான் புனல் அடைகரைப் படுத்த வராஅல்,
	நார் அரி நறவு உண்டு இருந்த தந்தைக்கு,
	வஞ்சி விறகின் சுட்டு, வாய் உறுக்கும்
5	தண் துறை ஊரன் பெண்டிர் எம்மைப்
	பெட்டாங்கு மொழிப' என்ப; அவ் அலர்ப்
	பட்டனம்ஆயின், இனி எவன் ஆகியர்;
	கடல் ஆடு மகளிர் கொய்த ஞாழலும்,
	கழனி உழவர் குற்ற குவளையும்,
10	கடி மிளைப் புறவின் பூத்த முல்லையொடு,
	பல் இளங் கோசர் கண்ணி அயரும்,
	மல்லல் யாணர்ச் செல்லிக் கோமான்
	எறிவிடத்து உலையாச் செறி சுரை வெள் வேல்
	ஆதன் எழினி அரு நிறத்து அழுத்திய
15	பெருங் களிற்று எவ்வம் போல,
	வருந்துபமாது, அவர் சேரி யாம் செலினே.

234. முல்லை

	கார் பயம் பொழிந்த நீர் திகழ் காலை,
	நுண் அயிர் பரந்த தண் அய மருங்கின்,
	நிரை பறை அன்னத்து அன்ன, விரை பரிப்
	புல் உளைக் கலிமா மெல்லிதின் கொளீஇய,
5	வள்பு ஒருங்கு அமையப் பற்றி, முள்கிய
	பல் கதிர் ஆழி மெல் வழி அறுப்ப,
	கால் என மருள, ஏறி, நூல் இயல்
	கண் நோக்கு ஒழிக்கும் பண் அமை நெடுந் தேர்
	வல் விரைந்து ஊர்மதி நல் வலம் பெறுந!
10	ததர் தழை முனைஇய தெறி நடை மடப் பிணை
	ஏறு புணர் உவகைய ஊறு இல உகள,
	அம் சிறை வண்டின் மென் பறைத் தொழுதி
	முல்லை நறு மலர்த் தாது நயந்து ஊத,
	எல்லை போகிய புல்லென் மாலை,
15	புறவு அடைந்திருந்த உறைவு இன் நல் ஊர்,
	கழி படர் உழந்த பனி வார் உண்கண்
	நல் நிறம் பரந்த பசலையள்
	மின் நேர் ஓதிப் பின்னுப் பிணி விடவே.

244. முல்லை

	'''பசை படு பச்சை நெய் தோய்த்தன்ன
	சேய் உயர் சினைய மாச் சிறைப் பறவை
	பகல் உறை முது மரம் புலம்பப் போகி,
	முகை வாய் திறந்த நகை வாய் முல்லை
5	கடிமகள் கதுப்பின் நாறி, கொடிமிசை
	வண்டினம் தவிர்க்கும் தண் பதக் காலை
	வரினும், வாரார்ஆயினும், ஆண்டு அவர்க்கு
	இனிதுகொல், வாழி தோழி?'' என, தன்
	பல் இதழ் மழைக் கண் நல்லகம் சிவப்ப,
10	அருந் துயர் உடையள் இவள்' என விரும்பிப்
	பாணன் வந்தனன், தூதே; நீயும்
	புல் ஆர் புரவி, வல் விரைந்து, பூட்டி,
	நெடுந் தேர் ஊர்மதி, வலவ!
	முடிந்தன்று அம்ம, நாம் முன்னிய வினையே!

254. முல்லை

	'நரை விராவுற்ற நறு மென் கூந்தற்
	செம் முது செவிலியர் பல பாராட்ட,
	பொலன் செய் கிண்கிணி நலம் பெறு சேவடி
	மணல் மலி முற்றத்து நிலம் வடுக் கொளாஅ,
5	மனை உறை புறவின் செங் காற் சேவல்
	துணையொடு குறும் பறை பயிற்றி, மேல் செல,
	விளையாடு ஆயத்து இளையோர்க் காண்தொறும்
	நம்வயின் நினையும் நல் நுதல் அரிவை
	புலம்பொடு வதியும் கலங்கு அஞர் அகல,
10	வேந்து உறு தொழிலொடு வேறு புலத்து அல்கி,
	வந்து வினை முடித்தனம்ஆயின், நீயும்,
	பணை நிலை முனைஇய, வினை நவில், புரவி
	இழை அணி நெடுந் தேர் ஆழி உறுப்ப,
	நுண் கொடி மின்னின், பைம் பயிர் துமிய,
15	தளவ முல்லையொடு தலைஇ, தண்ணென
	வெறி கமழ் கொண்ட வீ ததை புறவின்
	நெடி இடை பின் படக் கடவுமதி, என்று யான்
	சொல்லிய அளவை, நீடாது, வல்லென,
	தார் மணி மா அறிவுறாஅ,
20	ஊர் நணித் தந்தனை, உவகை யாம் பெறவே!

314. முல்லை

	'நீலத்து அன்ன நீர் பொதி கருவின்,
	மா விசும்பு அதிர முழங்கி, ஆலியின்
	நிலம் தண்ணென்று கானம் குழைப்ப,
	இனம் தேர் உழவர் இன் குரல் இயம்ப,
5	மறியுடை மடப் பிணை தழீஇ, புறவின்
	திரிமருப்பு இரலை பைம் பயிர் உகள,
	ஆர் பெயல் உதவிய கார் செய் காலை,
	நூல் நெறி நுணங்கிய கால் நவில் புரவி
	கல்லெனக் கறங்கு மணி இயம்ப, வல்லோன்
10	வாச் செல வணக்கிய தாப் பரி நெடுந் தேர்
	ஈர்ம் புறவு இயங்கு வழி அறுப்ப, தீம் தொடைப்
	பையுள் நல் யாழ் செவ்வழி பிறப்ப,
	இந் நிலை வாரார்ஆயின், தம் நிலை
	எவன்கொல்? பாண! உரைத்திசின், சிறிது' என,
15	கடவுட் கற்பின் மடவோள் கூற,
	செய் வினை அழிந்த மையல் நெஞ்சின்
	துனி கொள் பருவரல் தீர, வந்தோய்!
	இனிது செய்தனையால்; வாழ்க, நின் கண்ணி!
	வேலி சுற்றிய வால் வீ முல்லைப்
20	பெருந் தார் கமழும், விருந்து ஒலி, கதுப்பின்
	இன் நகை இளையோள் கவவ,
	மன்னுக, பெரும! நின் மலர்ந்த மார்பே!

324. முல்லை

	விருந்தும் பெறுகுநள் போலும், திருந்து இழைத்
	தட மென் பணைத் தோள், மட மொழி அரிவை
	தளிர் இயல் கிள்ளை இனி தினின் எடுத்த
	வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன,
5	உளர் பெயல் வளர்த்த, பைம் பயிர்ப் புறவில்
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை தோறும்
	துளி படு மொக்குள் துள்ளுவன சால,
	தொளி பொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய,
	வளி சினை உதிர்த்தலின், வெறி கொள்பு தாஅய்,
10	சிரற் சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த
	வண்டு உண் நறு வீ துமித்த நேமி
	தண் நில மருங்கில் போழ்ந்த வழியுள்,
	நிரை செல் பாம்பின் விரைபு நீர் முடுக,
	செல்லும், நெடுந்தகை தேரே
15	முல்லை மாலை நகர் புகல் ஆய்ந்தே!

364. முல்லை

	மாதிரம் புதையப் பாஅய், கால் வீழ்த்து,
	ஏறுடைப் பெரு மழை பொழிந்தென, அவல்தோறு
	ஆடு களப் பறையின் வரி நுணல் கறங்க,
	ஆய் பொன் அவிர் இழை தூக்கியன்ன
5	நீடு இணர்க் கொன்றை கவின் பெற, காடு உடன்
	சுடர் புரை தோன்றிப் புதல் தலைக் கொளாஅ,
	முல்லை இல்லமொடு மலர, கல்ல
	பகு வாய்ப் பைஞ் சுனை மா உண மலிர,
	கார் தொடங்கின்றே காலை; காதலர்
10	வெஞ் சின வேந்தன் வியன் பெரும் பாசறை,
	வென்றி வேட்கையொடு நம்மும் உள்ளார்;
	யாது செய்வாம்கொல்? தோழி! நோதகக்
	கொலை குறித்தன்ன மாலை
	துனைதரு போழ்தின், நீந்தலோ அரிதே!