1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

13. பாலை

	தன் கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும்,
	முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின், தன் மலைத்
	தெறல் அரு மரபின் கடவுட் பேணி,
	குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும்,
5	இரு பேர் ஆரமும் எழில் பெற அணியும்
	திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன்
	குழியில் கொண்ட மராஅ யானை
	மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது,
	வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும்,
10	வள் வாய் அம்பின், கோடைப் பொருநன்
	பண்ணி தைஇய பயம் கெழு வேள்வியின்,
	விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு,
	கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து,
	சாயல் இன் துணை இவட் பிரிந்து உறையின்,
15	நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட
	மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை,
	கவவு இன்புறாமைக் கழிக வள வயல்,
	அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற
	கழனி நெல் ஈன் கவைமுதல் அலங்கல்
20	நிரம்பு அகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வர,
	புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை,
	இலங்கு பூங் கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த
	வெண் குருகு நரல, வீசும்
	நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாளே!

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

44. முல்லை

	வந்து வினை முடித்தனன் வேந்தனும்; பகைவரும்
	தம் திறை கொடுத்துத் தமர் ஆயினரே;
	முரண் செறிந்திருந்த தானை இரண்டும்
	ஒன்று என அறைந்தன பணையே; நின் தேர்
5	முன் இயங்கு ஊர்தி பின்னிலை ஈயாது,
	ஊர்க, பாக! ஒரு வினை, கழிய
	நன்னன், ஏற்றை, நறும் பூண் அத்தி,
	துன் அருங் கடுந் திறற் கங்கன், கட்டி,
	பொன் அணி வல்வில் புன்றுறை, என்று ஆங்கு
10	அன்று அவர் குழீஇய அளப்பு அருங் கட்டூர்,
	பருந்து படப் பண்ணி, பழையன் பட்டென,
	கண்டது நோனானாகி, திண் தேர்க்
	கணையன் அகப்பட, கழுமலம் தந்த
	பிணைஅல்அம் கண்ணிப் பெரும் பூட் சென்னி
15	அழும்பில் அன்ன அறாஅ யாணர்,
	பழம் பல் நெல்லின் பல் குடிப் பரவை,
	பொங்கடி படிகயம் மண்டிய பசு மிளை,
	தண் குடவாயில் அன்னோள்
	பண்புடை ஆகத்து இன் துயில் பெறவே!

46. மருதம்

	சேற்று நிலை முனைஇய செங் கட் காரான்
	ஊர் மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து,
	கூர் முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி,
	நீர் முதிர் பழனத்து மீன் உடன் இரிய
5	அம் தூம்பு வள்ளை மயக்கி, தாமரை
	வண்டு ஊது பனி மலர் ஆரும் ஊர!
	யாரையோ? நிற் புலக்கேம். வாருற்று,
	உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	பிறரும், ஒருத்தியை நம் மனைத் தந்து,
10	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அஃது யாம்
	கூறேம். வாழியர், எந்தை! செறுநர்
	களிறுடை அருஞ் சமம் ததைய நூறும்
	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்ன என்
15	ஒண் தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க;
	சென்றி, பெரும! நிற் தகைக்குநர் யாரோ?

60. நெய்தல்

	பெருங் கடற் பரப்பில் சேயிறா நடுங்க,
	கொடுந் தொழில் முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	நெடுந் திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு,
	உப்பு நொடை நெல்லின் மூரல் வெண் சோறு
5	அயிலை துழந்த அம் புளிச் சொரிந்து,
	கொழுமீன் தடியொடு குறுமகள் கொடுக்கும்
	திண் தேர்ப் பொறையன் தொண்டி அன்ன எம்
	ஒண் தொடி ஞெமுக்காதீமோ தெய்ய;
	'ஊதை ஈட்டிய உயர் மணல் அடைகரை,
10	கோதை ஆயமொடு வண்டல் தைஇ,
	ஓரை ஆடினும் உயங்கும் நின் ஒளி' எனக்
	கொன்னும் சிவப்போள் காணின், வென் வேற்
	கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த
	நாடு தரு நிதியினும் செறிய
15	அருங் கடிப் படுக்குவள், அறன் இல் யாயே.

61. பாலை

	'நோற்றோர்மன்ற தாமே கூற்றம்
	கோளுற விளியார், பிறர் கொள விளிந்தோர்' எனத்
	தாள் வலம்படுப்பச் சேட் புலம் படர்ந்தோர்
	நாள் இழை நெடுஞ் சுவர் நோக்கி, நோய் உழந்து
5	ஆழல் வாழி, தோழி! தாழாது,
	உரும் எனச் சிலைக்கும் ஊக்கமொடு பைங் கால்
	அரு நிறத்து அழுத்திய அம்பினர் பலருடன்
	அண்ணல் யானை வெண் கோடு கொண்டு,
10	நறவு நொடை நெல்லின் நாள் மகிழ் அயரும்
	கழல் புனை திருந்துஅடிக் கள்வர் கோமான்
	மழ புலம் வணக்கிய மா வண் புல்லி
	விழவுடை விழுச் சீர் வேங்கடம் பெறினும்,
	பழகுவர்ஆதலோ அரிதே முனாஅது
15	முழவு உறழ் திணி தோள் நெடு வேள் ஆவி
	பொன்னுடை நெடு நகர்ப் பொதினி அன்ன நின்
	ஒண் கேழ் வன முலைப் பொலிந்த
	நுண் பூண் ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

78. குறிஞ்சி

	'நனந்தலைக் கானத்து ஆளி அஞ்சி,
	இனம் தலைத்தரூஉம் எறுழ் கிளர் முன்பின்,
	வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும், வாய் புகு, கடாத்து,
	பொறி நுதற் பொலிந்த வயக் களிற்று ஒருத்தல்
5	இரும் பிணர்த் தடக் கையின், ஏமுறத் தழுவ,
	கடுஞ்சூல் மடப் பிடி நடுங்கும் சாரல்,
	தேம் பிழி நறவின் குறவர் முன்றில்,
	முந்தூழ் ஆய் மலர் உதிர, காந்தள்
	நீடு இதழ் நெடுந் துடுப்பு ஒசிய, தண்ணென
10	வாடை தூக்கும் வருபனி அற்சிரம்,
	நம் இல் புலம்பின், தம் ஊர்த் தமியர்
	என் ஆகுவர்கொல் அளியர்தாம்?' என,
	எம் விட்டு அகன்ற சில் நாள், சிறிதும்,
	உள்ளியும் அறிதிரோ ஓங்குமலைநாட!
15	உலகுடன் திரிதரும் பலர் புகழ் நல் இசை
	வாய்மொழிக் கபிலன் சூழ, சேய் நின்று
	செழுஞ் செய்ந் நெல்லின் விளைகதிர் கொண்டு,
	தடந் தாள் ஆம்பல் மலரொடு கூட்டி,
	யாண்டு பல கழிய, வேண்டுவயிற் பிழையாது,
20	ஆள் இடூஉக் கடந்து, வாள் அமர் உழக்கி,
	ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தர் ஓட்டிய,
	கடும் பரிப் புரவிக் கை வண் பாரி
	தீம் பெரும் பைஞ் சுனைப் பூத்த
	தேம் கமழ் புது மலர் நாறும் இவள் நுதலே?

86. மருதம்

	உழுந்து தலைப்பெய்த கொழுங் களி மிதவை
	பெருஞ் சோற்று அமலை நிற்ப, நிரை கால்
	தண் பெரும் பந்தர்த் தரு மணல் ஞெமிரி
	மனை விளக்குறுத்து, மாலை தொடரி,
5	கனை இருள் அகன்ற கவின்பெறுகாலை;
	கோள் கால் நீங்கிய கொடு வெண் திங்கள்
	கேடு இல் விழுப் புகழ் நாள் தலைவந்தென,
	உச்சிக் குடத்தர், புத்தகல் மண்டையர்,
	பொது செய் கம்பலை முது செம் பெண்டிர்
10	முன்னவும் பின்னவும் முறை முறை தரத்தர,
	புதல்வற் பயந்த திதலை அவ் வயிற்று
	வால் இழை மகளிர் நால்வர் கூடி,
	'கற்பினின் வழாஅ, நற் பல உதவிப்
	பெற்றோற் பெட்கும் பிணையை ஆக!' என,
15	நீரொடு சொரிந்த ஈர் இதழ் அலரி
	பல் இருங் கதுப்பின் நெல்லொடு தயங்க,
	வதுவை நல் மணம் கழிந்த பின்றை,
	கல்லென் சும்மையர், ஞெரேரெனப் புகுதந்து,
	'பேர் இற்கிழத்தி ஆக' எனத் தமர் தர,
20	ஓர் இற் கூடிய உடன் புணர் கங்குல்,
	கொடும் புறம் வளைஇ, கோடிக் கலிங்கத்து
	ஒடுங்கினள் கிடந்த ஓர் புறம் தழீஇ,
	முயங்கல் விருப்பொடு முகம் புதை திறப்ப,
	அஞ்சினள் உயிர்த்தகாலை, 'யாழ நின்
25	நெஞ்சம் படர்ந்தது எஞ்சாது உரை' என,
	இன் நகை இருக்கை, பின் யான் வினவலின்,
	செஞ் சூட்டு ஒண் குழை வண் காது துயல்வர,
	அகம் மலி உவகையள்ஆகி, முகன் இகுத்து,
	ஒய்யென இறைஞ்சியோளே மாவின்
30	மடம் கொள் மதைஇய நோக்கின்,
	ஒடுங்கு ஈர் ஓதி, மாஅயோளே.

96. மருதம்

	நறவு உண் மண்டை நுடக்கலின், இறவுக் கலித்து,
	பூட்டு அறு வில்லின் கூட்டுமுதல் தெறிக்கும்
	பழனப் பொய்கை அடைகரைப் பிரம்பின்
	அர வாய் அன்ன அம் முள் நெடுங் கொடி
5	அருவி ஆம்பல் அகல் அடை துடக்கி,
	அசைவரல் வாடை தூக்கலின், ஊதுஉலை
	விசை வாங்கு தோலின், வீங்குபு ஞெகிழும்
	கழனிஅம் படப்பைக் காஞ்சி ஊர!
	'ஒண் தொடி ஆயத்துள்ளும் நீ நயந்து
10	கொண்டனை' என்ப 'ஓர் குறுமகள்' அதுவே
	செம்பொற் சிலம்பின், செறிந்த குறங்கின்,
	அம் கலுழ் மாமை, அஃதை தந்தை,
	அண்ணல் யானை அடு போர்ச் சோழர்,
	வெண்ணெல் வைப்பின் பருவூர்ப் பறந்தலை,
15	இரு பெரு வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிய,
	ஒளிறு வாள் நல் அமர்க் கடந்த ஞான்றை,
	களிறு கவர் கம்பலை போல,
	அலர் ஆகின்றது, பலர் வாய்ப் பட்டே.

116. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரை இடை இடை
	அரிந்து கால் குவித்த செந் நெல் வினைஞர்
	கள் கொண்டு மறுகும் சாகாடு அளற்று உறின்,
	ஆய் கரும்பு அடுக்கும் பாய்புனல் ஊர!
5	பெரிய நாண் இலைமன்ற; 'பொரி எனப்
	புன்கு அவிழ் அகன்துறைப் பொலிய, ஒள் நுதல்,
	நறு மலர்க்காண் வரும் குறும் பல் கூந்தல்,
	மாழை நோக்கின், காழ் இயல் வன முலை,
	எஃகுடை எழில் நலத்து, ஒருத்தியொடு நெருநை
10	வைகுபுனல் அயர்ந்தனை' என்ப; அதுவே,
	பொய் புறம் பொதிந்து, யாம் கரப்பவும், கையிகந்து
	அலர் ஆகின்றால் தானே; மலர்தார்,
	மை அணி யானை, மறப் போர்ச் செழியன்
	பொய்யா விழவின் கூடற் பறந்தலை,
15	உடன் இயைந்து எழுந்த இரு பெரு வேந்தர்
	கடல் மருள் பெரும் படை கலங்கத் தாக்கி,
	இரங்குஇசை முரசம் ஒழிய, பரந்து அவர்
	ஓடுபுறம் கண்ட ஞான்றை,
	ஆடு கொள் வியன் களத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

126. மருதம்

	நின் வாய் செத்து நீ பல உள்ளி,
	பெரும் புன் பைதலை வருந்தல் அன்றியும்,
	மலைமிசைத் தொடுத்த மலிந்து செலல் நீத்தம்
	தலை நாள் மா மலர் தண் துறைத் தயங்கக்
5	கடற்கரை மெலிக்கும் காவிரிப் பேரியாற்று
	அறல் வார் நெடுங் கயத்து அரு நிலை கலங்க,
	மால் இருள் நடுநாட் போகி, தன் ஐயர்
	காலைத் தந்த கணைக் கோட்டு வாளைக்கு,
	அவ் வாங்கு உந்தி, அம் சொல், பாண்மகள்,
10	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நறவு மலி மறுகில்
	பழஞ் செந் நெல்லின் முகவை கொள்ளாள்,
	கழங்கு உறழ் முத்தமொடு நன்கலம் பெறூஉம்
	பயம் கெழு வைப்பிற் பல் வேல் எவ்வி
	நயம் புரி நன் மொழி அடக்கவும் அடங்கான்,
15	பொன் இணர் நறு மலர்ப் புன்னை வெஃகி,
	திதியனொடு பொருத அன்னி போல
	விளிகுவைகொல்லோ, நீயே கிளி எனச்
	சிறிய மிழற்றும் செவ் வாய், பெரிய
	கயல் என அமர்த்த உண்கண், புயல் எனப்
20	புறம் தாழ்பு இருளிய பிறங்கு குரல் ஐம்பால்,
	மின் நேர் மருங்குல், குறுமகள்
	பின்னிலை விடாஅ மடம் கெழு நெஞ்சே?

140. நெய்தல்

	பெருங் கடல் வேட்டத்துச் சிறுகுடிப் பரதவர்
	இருங் கழிச் செறுவின் உழாஅது செய்த
	வெண் கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	என்றூழ் விடர குன்றம் போகும்
5	கதழ் கோல் உமணர் காதல் மடமகள்
	சில் கோல் எல் வளை தெளிர்ப்ப வீசி,
	'நெல்லின் நேரே வெண் கல் உப்பு' எனச்
	சேரி விலைமாறு கூறலின், மனைய
	விளி அறி ஞமலி குரைப்ப, வெரீஇய
10	மதர் கயல் மலைப்பின் அன்ன கண் எமக்கு,
	இதை முயல் புனவன் புகைநிழல் கடுக்கும்
	மா மூதள்ளல் அழுந்திய சாகாட்டு
	எவ்வம் தீர வாங்கும் தந்தை
	கை பூண் பகட்டின் வருந்தி,
15	வெய்ய உயிர்க்கும் நோய் ஆகின்றே.

141. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மிகக்
	கனவும் கங்குல்தோறு இனிய; நனவும்
	புனை வினை நல் இல் புள்ளும் பாங்கின;
	நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது
5	உலகு தொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி,
	மழை கால்நீங்கிய மாக விசும்பில்
	குறு முயல் மறு நிறம் கிளர, மதி நிறைந்து,
	அறுமீன் சேரும் அகல் இருள் நடு நாள்;
	மறுகு விளக்குறுத்து, மாலை தூக்கி,
10	பழ விறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய
	விழவு உடன் அயர, வருகதில் அம்ம!
	துவரப் புலர்ந்து தூ மலர் கஞலி,
	தகரம் நாறும் தண் நறுங் கதுப்பின்
	புது மண மகடூஉ அயினிய கடி நகர்ப்
15	பல் கோட்டு அடுப்பில் பால் உலை இரீஇ,
	கூழைக் கூந்தற் குறுந் தொடி மகளிர்
	பெருஞ் செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்து,
	பாசவல் இடிக்கும் இருங் காழ் உலக்கைக்
	கடிது இடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண் குருகு
20	தீம் குலை வாழை ஓங்கு மடல் இராது;
	நெடுங் கால் மாஅத்துக் குறும் பறை பயிற்றும்
	செல் குடி நிறுத்த பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	வெல் போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன
	நல் இசை வெறுக்கை தருமார், பல் பொறிப்
25	புலிக் கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ் சினை
	நரந்த நறும் பூ நாள் மலர் உதிர,
	கலை பாய்ந்து உகளும், கல் சேர் வேங்கை,
	தேம் கமழ் நெடு வரைப் பிறங்கிய
	வேங்கட வைப்பிற் சுரன் இறந்தோரே.

156. மருதம்

	முரசுடைச் செல்வர் புரவிச் சூட்டும்
	மூட்டுறு கவரி தூக்கியன்ன,
	செழுஞ் செய் நெல்லின் சேயரிப் புனிற்றுக் கதிர்
	மூதா தின்றல் அஞ்சி, காவலர்
5	பாகல் ஆய்கொடிப் பகன்றையொடு பரீஇ,
	காஞ்சியின் அகத்து, கரும்பு அருத்தி, யாக்கும்
	தீம் புனல் ஊர! திறவதாகக்
	குவளை உண்கண் இவளும் யானும்
	கழனி ஆம்பல் முழுநெறிப் பைந் தழை,
10	காயா ஞாயிற்றாக, தலைப்பெய,
	'பொய்தல் ஆடிப் பொலிக!' என வந்து,
	நின் நகாப் பிழைத்த தவறோ பெரும!
	கள்ளும் கண்ணியும் கையுறையாக
	நிலைக் கோட்டு வெள்ளை நால்செவிக் கிடாஅய்
15	நிலைத்துறைக் கடவுட்கு உளப்பட ஓச்சி,
	தணி மருங்கு அறியாள், யாய் அழ,
	மணி மருள் மேனி பொன் நிறம் கொளலே?

166. மருதம்

	'நல் மரம் குழீஇய நனை முதிர் சாடி
	பல் நாள் அரித்த கோஒய் உடைப்பின்,
	மயங்குமழைத் துவலையின் மறுகு உடன் பனிக்கும்
	பழம் பல் நெல்லின் வேளூர்வாயில்,
5	நறு விரை தெளித்த நாறுஇணர் மாலை,
	பொறி வரி இன வண்டு ஊதல கழியும்
	உயர் பலி பெறூஉம் உரு கெழு தெய்வம்,
	புனை இருங் கதுப்பின் நீ கடுத்தோள்வயின்
	அனையேன்ஆயின், அணங்குக, என்!' என
10	மனையோட் தேற்றும் மகிழ்நன்ஆயின்,
	யார்கொல் வாழி, தோழி! நெருநல்
	தார் பூண் களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,
	வதுவை ஈர் அணிப் பொலிந்து, நம்மொடு,
	புதுவது வந்த காவிரிக்
15	கோடு தோய் மலிர்நிறை, ஆடியோரே?

176. மருதம்

	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் பரப்பின்
	நிலம் பக வீழ்ந்த வேர் முதிர் கிழங்கின்
	கழை கண்டன்ன தூம்புடைத் திரள் கால்,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை மருங்கில்,
5	கழு நிவந்தன்ன கொழு முகை இடை இடை
	முறுவல் முகத்தின் பல் மலர் தயங்க,
	பூத்த தாமரைப் புள் இமிழ் பழனத்து,
	வேப்பு நனை அன்ன நெடுங் கண் நீர்ஞெண்டு
	இரை தேர் வெண் குருகு அஞ்சி, அயலது
10	ஒலித்த பகன்றை இருஞ் சேற்று அள்ளல்,
	திதலையின் வரிப்ப ஓடி, விரைந்து தன்
	நீர் மலி மண் அளைச் செறியும் ஊர!
	மனை நகு வயலை மரன் இவர் கொழுங் கொடி
	அரி மலர் ஆம்பலொடு ஆர்தழை தைஇ,
15	விழவு ஆடு மகளிரொடு தழூஉ அணிப் பொலிந்து,
	மலர் ஏர் உண்கண் மாண் இழை முன்கைக்
	குறுந் தொடி துடக்கிய நெடுந் தொடர் விடுத்தது
	உடன்றனள் போலும், நின் காதலி? எம் போல்
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து,
20	நெல்லுடை நெடு நகர் நின் இன்று உறைய,
	என்ன கடத்தளோ, மற்றே? தன் முகத்து
	எழுது எழில் சிதைய அழுதனள் ஏங்கி,
	அடித்தென உருத்த தித்திப் பல் ஊழ்
	நொடித்தெனச் சிவந்த மெல் விரல் திருகுபு,
25	கூர்நுனை மழுகிய எயிற்றள்
	ஊர் முழுதும் நுவலும் நிற் காணிய சென்மே.

204. முல்லை

	உலகு உடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடை,
	கடல் போல் தானை, கலிமா, வழுதி
	வென்று அமர் உழந்த வியன் பெரும் பாசறைச்
	சென்று, வினை முடித்தனம்ஆயின், இன்றே
5	கார்ப் பெயற்கு எதிரிய காண்தகு புறவில்,
	கணம் கொள் வண்டின் அம் சிறைத் தொழுதி
	மணம் கமழ் முல்லை மாலை ஆர்ப்ப,
	உதுக்காண் வந்தன்று பொழுதே; வல் விரைந்து,
	செல்க, பாக! நின் நல் வினை நெடுந் தேர்
10	வெண்ணெல் அரிநர் மடி வாய்த் தண்ணுமை
	பல் மலர்ப் பொய்கைப் படு புள் ஓப்பும்
	காய் நெல் படப்பை வாணன் சிறுகுடித்
	தண்டலை கமழும் கூந்தல்,
	ஒண் தொடி மடந்தை தோள் இணை பெறவே.

211. பாலை

	கேளாய், எல்ல! தோழி! வாலிய
	சுதை விரிந்தன்ன பல் பூ மராஅம்
	பறை கண்டன்ன பா அடி நோன் தாள்
	திண் நிலை மருப்பின் வயக் களிறு உரிஞுதொறும்,
5	தண் மழை ஆலியின் தாஅய், உழவர்
	வெண்ணெல் வித்தின் அறைமிசை உணங்கும்
	பனி படு சோலை வேங்கடத்து உம்பர்,
	மொழி பெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், நல்குவர்
	குழியிடைக் கொண்ட கன்றுடைப் பெரு நிரை
10	பிடி படு பூசலின் எய்தாது ஒழிய,
	கடுஞ் சின வேந்தன் ஏவலின் எய்தி,
	நெடுஞ் சேண் நாட்டில் தலைத்தார்ப் பட்ட
	கல்லா எழினி பல் எறிந்து அழுத்திய
	வன்கண் கதவின் வெண்மணி வாயில்,
15	மத்தி நாட்டிய கல் கெழு பனித் துறை,
	நீர் ஒலித்தன்ன பேஎர்
	அலர் நமக்கு ஒழிய, அழப் பிரிந்தோரே.

220. நெய்தல்

	ஊரும் சேரியும் உடன் இயைந்து அலர் எழ,
	தேரொடு மறுகியும், பணி மொழி பயிற்றியும்,
	கெடாஅத் தீயின் உரு கெழு செல்லூர்,
	கடாஅ யானைக் குழூஉச் சமம் ததைய,
5	மன் மருங்கு அறுத்த மழு வாள் நெடியோன்
	முன் முயன்று அரிதினின் முடித்த வேள்வி,
	கயிறு அரை யாத்த காண் தகு வனப்பின்,
	அருங் கடி நெடுந் தூண் போல, யாவரும்
	காணலாகா மாண் எழில் ஆகம்
10	உள்ளுதொறும் பனிக்கும் நெஞ்சினை, நீயே
	நெடும் புற நிலையினை, வருந்தினைஆயின்,
	முழங்கு கடல் ஓதம் காலைக் கொட்கும்,
	பழம் பல் நெல்லின் ஊணூர் ஆங்கண்,
	நோலா இரும் புள் போல, நெஞ்சு அமர்ந்து,
15	காதல் மாறாக் காமர் புணர்ச்சியின்,
	இருங் கழி முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	முடங்கு புற இறவொடு இன மீன் செறிக்கும்
	நெடுங் கதிர்க் கழனித் தண் சாய்க்கானத்து,
	யாணர்த் தண் பணை உறும் என, கானல்
20	ஆயம் ஆய்ந்த சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	நல் எழில் சிதையா ஏமம்
	சொல் இனித் தெய்ய, யாம் தெளியுமாறே.

236. மருதம்

	மணி மருள் மலர முள்ளி அமன்ற,
	துணி நீர், இலஞ்சிக் கொண்ட பெரு மீன்
	அரி நிறக் கொழுங் குறை வௌவினர் மாந்தி,
	வெண்ணெல் அரிநர் பெயர்நிலைப் பின்றை,
5	இடை நிலம் நெரிதரு நெடுங் கதிர்ப் பல் சூட்டுப்
	பனி படு சாய்ப் புறம் பரிப்ப, கழனிக்
	கருங் கோட்டு மாஅத்து அலங்கு சினைப் புதுப் பூ
	மயங்கு மழைத் துவலையின் தாஅம் ஊரன்
	காமம் பெருமை அறியேன், நன்றும்
10	உய்ந்தனென் வாழி, தோழி! அல்கல்
	அணி கிளர் சாந்தின் அம் பட்டு இமைப்ப,
	கொடுங் குழை மகளிரின் ஒடுங்கிய இருக்கை
	அறியாமையின் அழிந்த நெஞ்சின்,
	'ஏற்று இயல் எழில் நடைப் பொலிந்த மொய்ம்பின்,
15	தோட்டு இருஞ் சுரியல் மணந்த பித்தை,
	ஆட்டன் அத்தியைக் காணீரோ?' என
	நாட்டின் நாட்டின், ஊரின் ஊரின்,
	'கடல் கொண்டன்று' என, 'புனல் ஒளித்தன்று' என,
	கலுழ்ந்த கண்ணள், காதலற் கெடுத்த
20	ஆதிமந்தி போல,
	ஏதம் சொல்லி, பேது பெரிது உறலே.

243. பாலை

	அவரை ஆய் மலர் உதிர, துவரின
	வாங்கு துளைத் துகிரின் ஈங்கை பூப்ப,
	இறங்கு போது அவிழ்ந்த ஈர்ம் புதல் பகன்றைக்
	கறங்கு நுண் துவலையின் ஊருழை அணிய,
5	பெயல் நீர் புது வரல் தவிர, சினை நேர்பு
	பீள் விரிந்து இறைஞ்சிய பிறங்கு கதிர்க் கழனி
	நெல் ஒலி பாசவல் துழைஇ, கல்லெனக்
	கடிது வந்து இறுத்த கண் இல் வாடை!
	'நெடிது வந்தனை' என நில்லாது ஏங்கிப்
10	பல புலந்து உறையும் துணை இல் வாழ்க்கை
	நம்வலத்து அன்மை கூறி, அவர் நிலை
	அறியுநம் ஆயின், நன்றுமன் தில்ல;
	பனி வார் கண்ணேம் ஆகி, இனி அது
	நமக்கே எவ்வம் ஆகின்று;
15	அனைத்தால் தோழி! நம் தொல் வினைப் பயனே!

267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
10	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!

269. பாலை

	தொடி தோள் இவர்க! எவ்வமும் தீர்க!
	நெறி இருங் கதுப்பின் கோதையும் புனைக!
	ஏறுடை இன நிரை பெயர, பெயராது,
	செறி சுரை வெள் வேல் மழவர்த் தாங்கிய
5	தறுகணாளர் நல் இசை நிறுமார்,
	பிடி மடிந்தன்ன குறும்பொறை மருங்கின்,
	நட்ட போலும் நடாஅ நெடுங் கல்
	அகல் இடம் குயின்ற பல் பெயர் மண்ணி,
	நறு விரை மஞ்சள் ஈர்ம் புறம் பொலிய
10	அம்பு கொண்டு அறுத்த ஆர் நார் உரிவையின்
	செம் பூங் கரந்தை புனைந்த கண்ணி
	வரி வண்டு ஆர்ப்பச் சூட்டி, கழற் கால்
	இளையர் பதிப் பெயரும் அருஞ் சுரம் இறந்தோர்,
	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடை நாள்,
15	பொலங்காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	நலம் கேழ் மாக் குரல் குழையொடு துயல்வர,
	பாடு ஊர்பு எழுதரும் பகு வாய் மண்டிலத்து
	வயிர் இடைப்பட்ட தெள் விளி இயம்ப,
	வண்டற் பாவை உண்துறைத் தரீஇ,
20	திரு நுதல் மகளிர் குரவை அயரும்
	பெரு நீர்க் கானல் தழீஇய இருக்கை,
	வாணன் சிறுகுடி, வணங்கு கதிர் நெல்லின்
	யாணர்த் தண் பணைப் போது வாய் அவிழ்ந்த
	ஒண் செங் கழுநீர் அன்ன, நின்
25	கண் பனி துடைமார் வந்தனர், விரைந்தே.

294. முல்லை

	மங்குல் மா மழை விண் அதிர்பு முழங்கி,
	துள்ளுப் பெயல் கழிந்த பின்றை, புகைஉறப்
	புள்ளி நுண் துவலை பூவகம் நிறைய,
	காதலர்ப் பிரிந்த கையறு மகளிர்
5	நீர் வார் கண்ணின் கருவிளை மலர,
	துய்த் தலைப் பூவின் புதல் இவர் ஈங்கை
	நெய்த் தோய்த்தன்ன நீர் நனை அம் தளிர்
	இரு வகிர் ஈருளின் ஈரிய துயல்வர,
	அவரைப் பைம் பூப் பயில, அகல் வயல்
10	கதிர் வார் காய் நெல் கட்கு இனிது இறைஞ்ச,
	சிதர் சினை தூங்கும் அற்சிர அரை நாள்,
	'காய் சின வேந்தன் பாசறை நீடி,
	நம் நோய் அறியா அறனிலாளர்
	இந் நிலை களைய வருகுவர்கொல்?' என
15	ஆனாது எறிதரும் வாடையொடு
	நோனேன் தோழி! என் தனிமையானே.

303. பாலை

	இடை பிறர் அறிதல் அஞ்சி, மறை கரந்து,
	பேஎய் கண்ட கனவின், பல் மாண்
	நுண்ணிதின் இயைந்த காமம் வென் வேல்,
	மறம் மிகு தானை, பசும்பூண், பொறையன்
5	கார் புகன்று எடுத்த சூர் புகல் நனந்தலை
	மா இருங் கொல்லி உச்சித் தாஅய்,
	ததைந்து செல் அருவியின் அலர் எழப் பிரிந்தோர்
	புலம் கந்தாக இரவலர் செலினே,
	வரை புரை களிற்றொடு நன் கலன் ஈயும்
10	உரை சால் வண் புகழ்ப் பாரி பறம்பின்
	நிரை பறைக் குரீஇயினம் காலைப் போகி,
	முடங்கு புறச் செந்நெல் தரீஇயர், ஓராங்கு
	இரை தேர் கொட்பின் ஆகி, பொழுது படப்
	படர் கொள் மாலைப் படர்தந்தாங்கு,
15	வருவர் என்று உணர்ந்த, மடம் கெழு, நெஞ்சம்!
	ஐயம் தெளியரோ, நீயே; பல உடன்
	வறல் மரம் பொருந்திய சிள்வீடு, உமணர்
	கண நிரை மணியின், ஆர்க்கும் சுரன் இறந்து,
	அழி நீர் மீன் பெயர்ந்தாங்கு, அவர்
20	வழி நடைச் சேறல் வலித்திசின், யானே.

306. மருதம்

	பெரும் பெயர் மகிழ்ந! பேணாது அகன்மோ!
	பரந்த பொய்கைப் பிரம்பொடு நீடிய
	முட் கொம்பு ஈங்கைத் துய்த் தலைப் புது வீ
	ஈன்ற மாத்தின் இளந் தளிர் வருட,
5	வார் குருகு உறங்கும் நீர் சூழ் வள வயல்
	கழனிக் கரும்பின் சாய்ப் புறம் ஊர்ந்து,
	பழன யாமை பசு வெயில் கொள்ளும்
	நெல்லுடை மறுகின் நன்னர் ஊர!
	இதுவோ மற்று நின் செம்மல்? மாண்ட
10	மதி ஏர் ஒள் நுதல் வயங்கு இழை ஒருத்தி
	இகழ்ந்த சொல்லும் சொல்லி, சிவந்த
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் நோய் உற நோக்கி,
	தண் நறுங் கமழ் தார் பரீஇயினள், நும்மொடு
	ஊடினள் சிறு துனி செய்து எம்
15	மணல் மலி மறுகின் இறந்திசினோளே.

340. நெய்தல்

	பல் நாள் எவ்வம் தீர, பகல் வந்து,
	புன்னை அம் பொதும்பின் இன் நிழல் கழிப்பி,
	மாலை மால் கொள நோக்கி, பண் ஆய்ந்து,
	வலவன் வண் தேர் இயக்க, நீயும்
5	செலவு விருப்புறுதல் ஒழிகதில் அம்ம
	'செல்லா நல் இசை, பொலம் பூண், திரையன்
	பல் பூங் கானற் பவத்திரி அன்ன இவள்
	நல் எழில் இள நலம் தொலைய, ஒல்லென,
	கழியே ஓதம் மல்கின்று; வழியே
10	வள் எயிற்று அரவொடு வய மீன் கொட்கும்;
	சென்றோர் மன்ற; மான்றன்று பொழுது' என,
	நின் திறத்து அவலம் வீட, இன்று இவண்
	சேப்பின் எவனோ பூக் கேழ் புலம்ப!
	பசு மீன் நொடுத்த வெண் நெல் மாஅத்
15	தயிர் மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே;
	வடவர் தந்த வான் கேழ் வட்டம்
	குட புல உறுப்பின் கூட்டுபு நிகழ்த்திய
	வண்டு இமிர் நறுஞ் சாந்து அணிகுவம் திண் திமில்
	எல்லுத் தொழில் மடுத்த வல் வினைப் பரதவர்
20	கூர் உளிக் கடு விசை மாட்டலின், பாய்பு உடன்,
	கோட் சுறாக் கிழித்த கொடு முடி நெடு வலை
	தண் கடல் அசைவளி எறிதொறும், வினை விட்டு,
	முன்றில் தாழைத் தூங்கும்
	தெண் கடற் பரப்பின், எம் உறைவு இன், ஊர்க்கே?

346.மருதம்

	நகை நன்று அம்ம தானே இறை மிசை
	மாரிச் சுதையின் ஈர்ம் புறத்து அன்ன
	கூரல் கொக்கின் குறும் பறைச் சேவல்,
	வெள்ளி வெண் தோடு அன்ன, கயல் குறித்து,
5	கள் ஆர் உவகைக் கலி மகிழ் உழவர்
	காஞ்சி அம் குறுந் தறி குத்தி, தீம் சுவை
	மென் கழைக் கரும்பின் நன் பல மிடைந்து,
	பெருஞ் செய் நெல்லின் பாசு அவல் பொத்தி,
	வருத்திக் கொண்ட வல் வாய்க் கொடுஞ் சிறை
10	மீது அழி கடு நீர் நோக்கி, பைப்பயப்
	பார்வல் இருக்கும் பயம் கேழ் ஊர!
	யாம் அது பேணின்றோ இலமே நீ நின்
	பண் அமை நல் யாழ்ப் பாணனொடு, விசி பிணி,
	மண் ஆர், முழவின் கண் அதிர்ந்து இயம்ப,
15	மகிழ் துணைச் சுற்றமொடு மட்டு மாந்தி,
	எம் மனை வாராயாகி, முன் நாள்,
	நும் மனைச் சேர்ந்த ஞான்றை, அம் மனைக்
	குறுந் தொடி மடந்தை உவந்தனள் நெடுந் தேர்,
	இழை அணி யானைப் பழையன் மாறன்,
20	மாட மலி மறுகின் கூடல் ஆங்கண்,
	வெள்ளத் தானையொடு வேறு புலத்து இறுத்த
	கிள்ளி வளவன் நல் அமர் சாஅய்,
	கடும் பரிப் புரவியொடு களிறு பல வவ்வி,
	ஏதில் மன்னர் ஊர் கொள,
25	கோதை மார்பன் உவகையின் பெரிதே.

356.மருதம்

	மேல் துறைக் கொளீஇய கழாலின் கீழ்த் துறை
	உகு வார் அருந்த, பகு வாய் யாமை
	கம்புள் இயவன் ஆக, விசி பிணித்
	தெண் கண் கிணையின் பிறழும் ஊரன்
5	இடை நெடுந் தெருவில் கதுமெனக் கண்டு, என்
	பொற் தொடி முன்கை பற்றினனாக,
	'அன்னாய்!' என்றனென்; அவன் கை விட்டனனே,
	தொல் நசை சாலாமை, நன்னன் பறம்பில்
	சிறுகாரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
10	கற் போல் நாவினேனாகி, மற்று அது
	செப்பலென் மன்னால், யாய்க்கே; நல் தேர்க்
	கடும் பகட்டு யானைச் சோழர் மருகன்
	நெடுங் கதிர் நெல்லின் வல்லம் கிழவோன்
	நல்லடி உள்ளானாகவும், ஒல்லார்
15	கதவம் முயறலும் முயல்ப; அதாஅன்று,
	ஒலி பல் கூந்தல் நம்வயின் அருளாது,
	கொன்றனன்ஆயினும் கொலை பழுது அன்றே
	அருவி ஆம்பல் கலித்த முன்துறை
	நன்னன் ஆஅய் பிரம்பு அன்ன
20	மின் ஈர் ஓதி! என்னை, நின் குறிப்பே?

376. மருதம்

	செல்லல், மகிழ்ந! நிற் செய் கடன் உடையென்மன்
	கல்லா யானை கடி புனல் கற்றென,
	மலி புனல் பொருத மருது ஓங்கு படப்பை,
	ஒலி கதிர்க் கழனி, கழாஅர் முன்துறை,
5	கலி கொள் சுற்றமொடு கரிகால் காண,
	தண் பதம் கொண்டு, தவிர்ந்த இன் இசை
	ஒண் பொறிப் புனை கழல் சேவடிப் புரள,
	கருங் கச்சு யாத்த காண்பின் அவ் வயிற்று,
	இரும் பொலம் பாண்டில், மணியொடு தெளிர்ப்ப,
10	புனல் நயந்து ஆடும் அத்தி அணி நயந்து,
	காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கும் அன்னோ!
	நும்வயின் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின்
	பசந்தன்று, காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின்
	அம் தூம்பு வள்ளை அழற் கொடி மயக்கி,
15	வண் தோட்டு நெல்லின் வாங்கு பீள் விரிய,
	துய்த் தலை முடங்கு இறாத் தெறிக்கும், பொற்புடைக்
	குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன்
	மரந்தை அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!

390. நெய்தல்

	உவர் விளை உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	அதர் படு பூழிய சேண் புலம் படரும்
	ததர் கோல் உமணர் பதி போகு நெடு நெறிக்
	கண நிரை வாழ்க்கைதான் நன்றுகொல்லோ?
5	வணர் சுரி முச்சி முழுதும் மன் புரள,
	ஐது அகல் அல்குல் கவின் பெறப் புனைந்த
	பல் குழைத் தொடலை ஒல்குவயின் ஒல்கி,
	' ''நெல்லும் உப்பும் நேரே; ஊரீர்!
	கொள்ளீரோ'' எனச் சேரிதொறும் நுவலும்,
10	அவ் வாங்கு உந்தி, அமைத் தோளாய்! நின்
	மெய் வாழ் உப்பின் விலை எய்யாம்' என,
	சிறிய விலங்கினமாக, பெரிய தன்
	அரி வேய் உண்கண் அமர்த்தனள் நோக்கி,
	'யாரீரோ, எம் விலங்கியீஇர்?' என,
15	மூரல் முறுவலள் பேர்வனள் நின்ற
	சில் நிரை வால் வளைப் பொலிந்த
	பல் மாண் பேதைக்கு ஒழிந்தது, என் நெஞ்சே!