219. பாலை

	சீர் கெழு வியன் நகர்ச் சிலம்பு நக இயலி,
	ஓரை ஆயமொடு பந்து சிறிது எறியினும்,
	'வாராயோ!' என்று ஏத்தி, பேர் இலைப்
	பகன்றை வால் மலர் பனி நிறைந்தது போல்
5	பால் பெய் வள்ளம் சால்கை பற்றி,
	'என் பாடு உண்டனைஆயின், ஒரு கால்,
	நுந்தை பாடும் உண்' என்று ஊட்டி,
	'பிறந்ததற்கொண்டும் சிறந்தவை செய்து, யான்
	நலம் புனைந்து எடுத்த என் பொலந்தொடிக் குறுமகள்
10	அறனிலாளனொடு இறந்தனள், இனி' என,
	மறந்து அமைந்து இராஅ நெஞ்சம் நோவேன்
	'பொன் வார்ந்தன்ன வை வால் எயிற்றுச்
	செந்நாய் வெரீஇய புகர் உழை ஒருத்தல்
	பொரி அரை விளவின் புன் புற விளை புழல்,
15	அழல் எறி கோடை தூக்கலின், கோவலர்
	குழல் என நினையும் நீர் இல் நீள் இடை,
	மடத் தகை மெலியச் சாஅய்,
	நடக்கும்கொல்? என, நோவல் யானே.

394. முல்லை

	களவும் புளித்தன; விளவும் பழுநின;
	சிறு தலைத் துருவின் பழுப்பு உறு விளைதயிர்,
	இதைப் புன வரகின் அவைப்பு மாண் அரிசியொடு,
	கார் வாய்த்து ஒழிந்த ஈர் வாய்ப் புற்றத்து
5	ஈயல் பெய்து அட்ட இன் புளி வெஞ் சோறு
	சேதான் வெண்ணெய் வெம் புறத்து உருக,
	இளையர் அருந்த, பின்றை, நீயும்
	இடு முள் வேலி முடக் கால் பந்தர்,
	புதுக் கலத்து அன்ன செவ் வாய்ச் சிற்றில்,
10	புனை இருங் கதுப்பின் நின் மனையோள் அயர,
	பாலுடை அடிசில் தொடீஇய, ஒரு நாள்,
	மா வண் தோன்றல்! வந்தனை சென்மோ
	காடு உறை இடையன் யாடு தலைப்பெயர்க்கும்
	மடி விடு வீளை வெரீஇ, குறு முயல்
15	மன்ற இரும் புதல் ஒளிக்கும்
	புன்புல வைப்பின் எம் சிறு நல் ஊரே.