125. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை தோள் நிலை நெகிழ,
	நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி
	இரங் காழ் அன்ன அரும்பு முதிர் ஈங்கை
	ஆலி அன்ன வால் வீ தாஅய்,
5	வை வால் ஓதி மைஅணல் ஏய்ப்பத்
	தாது உறு குவளைப்போது பிணி அவிழ,
	படாஅப் பைங் கண் பா அடிக் கய வாய்க்
	கடாஅம் மாறிய யானை போல,
	பெய்து வறிது ஆகிய பொங்கு செலற் கொண்மூ
10	மை தோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதர,
	பனி அடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல்
	தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென,
	முனிய அலைத்தி, முரண் இல் காலை;
	கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற
15	செய்வினை மருங்கின் சென்றோர் வல் வரின்
	விரிஉளைப் பொலிந்த பரியுடை நல் மான்
	வெருவரு தானையொடு வேண்டு புலத்து இறுத்த
	பெரு வளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார்,
	சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடு பெற
20	ஒன்பது குடையும் நன் பகல் ஒழித்த
	பீடு இல் மன்னர் போல,
	ஓடுவை மன்னால் வாடை! நீ எமக்கே.

145. பாலை

	வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,
	தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,
	வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி
	வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,
5	நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு
	ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு
	வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை
	புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,
	உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்
10	'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
	தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய
	நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,
	கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்
15	குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,
	துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,
	கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,
	ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்
	சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,
20	எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,
	'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்
	அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!