2. குறிஞ்சி

	கோழிலை வாழைக் கோள் முதிர் பெருங் குலை
	ஊழுறு தீம் கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த
	சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ் படு
	பாறை நெடுஞ் சுனை, விளைந்த தேறல்
5	அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது
	கறி வளர் சாந்தம் ஏறல்செல்லாது,
	நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும்
	குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப்
	பல் வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட!
10	குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய?
	வெறுத்த ஏஎர், வேய் புரை பணைத் தோள்,
	நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு,
	இவளும், இனையள்ஆயின், தந்தை
	அருங் கடிக் காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி,
15	கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம் புதல்
	வேங்கையும் ஒள் இணர் விரிந்தன;
	நெடு வெண் திங்களும் ஊர்கொண்டன்றே.

7. பாலை

	'முலை முகம்செய்தன; முள் எயிறு இலங்கின;
	தலை முடிசான்ற; தண் தழை உடையை;
	அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்;
	மூப்புடை முது பதி தாக்குஅணங்கு உடைய;
5	காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை;
	பேதை அல்லை மேதைஅம் குறுமகள்!
	பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து' என,
	ஒண் சுடர் நல் இல் அருங் கடி நீவி,
	தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை
10	ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!
	வலை காண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர்
	தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு, என் மகள்
	இச் சுரம் படர்தந்தோளே. ஆயிடை,
	அத்தக் கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென,
15	பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி,
	மெய்த் தலைப்படுதல்செல்லேன்; இத் தலை,
	நின்னொடு வினவல் கேளாய்! பொன்னொடு
	புலிப் பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி,
	ஒலிக் குழைச் செயலை உடை மாண் அல்குல்,
20	ஆய் சுளைப் பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த
	துய்த் தலை வெண் காழ் பெறூஉம்
	கல் கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே.

82. குறிஞ்சி

	ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்
	கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,
	பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை
	தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,
5	கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,
	மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,
	இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,
	மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,
	கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்
10	நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்
	உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,
	செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,
	புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,
	மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்
15	பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,
	ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,
	ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,
	நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

92. குறிஞ்சி

	நெடு மலை அடுக்கம் கண் கெட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	குஞ்சரம் நடுங்கத் தாக்கி, கொடு வரிச்
	செங் கண் இரும் புலி குழுமும் சாரல்
5	வாரல் வாழியர், ஐய! நேர் இறை
	நெடு மென் பணைத் தோன் இவளும் யானும்
	காவல் கண்ணினம் தினையே; நாளை
	மந்தியும் அறியா மரம் பயில் இறும்பின்
	ஒண் செங் காந்தள் அவிழ்ந்த ஆங்கண்,
10	தண் பல் அருவித் தாழ்நீர் ஒரு சிறை,
	உருமுச் சிவந்து எறிந்த உரன் அழி பாம்பின்
	திருமணி விளக்கின் பெறுகுவை
	இருள் மென் கூந்தல் ஏமுறு துயிலே.

121. பாலை

	நாம் நகை உடையம் நெஞ்சே! கடுந் தெறல்
	வேனில் நீடிய வான் உயர் வழிநாள்,
	வறுமை கூரிய மண் நீர்ச் சிறு குளத்
	தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல்
5	கன்றுடை மடப் பிடிக் கயந்தலை மண்ணி,
	சேறு கொண்டு ஆடிய வேறுபடு வயக் களிறு
	செங் கோல் வால் இணர் தயங்கத் தீண்டி,
	சொரி புறம் உரிஞிய நெறி அயல் மரா அத்து
	அல்குறு வரி நிழல் அசைஇ, நம்மொடு
10	தான் வரும் என்ப, தட மென் தோளி
	உறுகண் மழவர் உருள் கீண்டிட்ட
	ஆறு செல் மாக்கள் சோறு பொதி வெண் குடை
	கனை விசைக் கடு வளி எடுத்தலின், துணை செத்து
	வெருள் ஏறு பயிரும் ஆங்கண்,
15	கரு முக முசுவின் கானத்தானே.

141. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மிகக்
	கனவும் கங்குல்தோறு இனிய; நனவும்
	புனை வினை நல் இல் புள்ளும் பாங்கின;
	நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது
5	உலகு தொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி,
	மழை கால்நீங்கிய மாக விசும்பில்
	குறு முயல் மறு நிறம் கிளர, மதி நிறைந்து,
	அறுமீன் சேரும் அகல் இருள் நடு நாள்;
	மறுகு விளக்குறுத்து, மாலை தூக்கி,
10	பழ விறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய
	விழவு உடன் அயர, வருகதில் அம்ம!
	துவரப் புலர்ந்து தூ மலர் கஞலி,
	தகரம் நாறும் தண் நறுங் கதுப்பின்
	புது மண மகடூஉ அயினிய கடி நகர்ப்
15	பல் கோட்டு அடுப்பில் பால் உலை இரீஇ,
	கூழைக் கூந்தற் குறுந் தொடி மகளிர்
	பெருஞ் செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்து,
	பாசவல் இடிக்கும் இருங் காழ் உலக்கைக்
	கடிது இடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண் குருகு
20	தீம் குலை வாழை ஓங்கு மடல் இராது;
	நெடுங் கால் மாஅத்துக் குறும் பறை பயிற்றும்
	செல் குடி நிறுத்த பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	வெல் போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன
	நல் இசை வெறுக்கை தருமார், பல் பொறிப்
25	புலிக் கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ் சினை
	நரந்த நறும் பூ நாள் மலர் உதிர,
	கலை பாய்ந்து உகளும், கல் சேர் வேங்கை,
	தேம் கமழ் நெடு வரைப் பிறங்கிய
	வேங்கட வைப்பிற் சுரன் இறந்தோரே.

206. மருதம்

	என் எனப்படும்கொல் தோழி! நல் மகிழ்ப்
	பேடிப் பெண் கொண்டு ஆடுகை கடுப்ப,
	நகுவரப் பணைத்த திரி மருப்பு எருமை
	மயிர்க் கவின் கொண்ட மாத் தோல் இரும் புறம்,
5	சிறு தொழில் மகாஅர் ஏறி, சேணோர்க்குத்
	துறுகல் மந்தியின் தோன்றும் ஊரன்,
	மாரி ஈங்கை மாத் தளிர் அன்ன
	அம் மா மேனி, ஆய்இழை, மகளிர்
	ஆரம் தாங்கிய அலர்முலை ஆகத்து
10	ஆராக் காதலொடு தார் இடை குழைய,
	முழவு முகம் புலரா விழவுடை வியல் நகர்,
	வதுவை மேவலன் ஆகலின், அது புலந்து,
	அடுபோர் வேளிர் வீரை முன்துறை,
	நெடு வெள் உப்பின் நிரம்பாக் குப்பை,
15	பெரு பெயற்கு உருகியாஅங்கு,
	திருந்துஇழை நெகிழ்ந்தன, தட மென் தோளே?

241. பாலை

	'துனி இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்
	இனியர் அம்ம, அவர்' என முனியாது
	நல்குவர் நல்ல கூறினும், அல்கலும்,
	பிரியாக் காதலொடு உழையர் ஆகிய
5	நமர்மன் வாழி, தோழி! உயர்மிசை
	மூங்கில் இள முளை திரங்க, காம்பின்
	கழை நரல் வியல் அகம் வெம்ப, மழை மறந்து
	அருவி ஆன்ற வெருவரு நனந்தலை,
	பேஎய் வெண் தேர் பெயல் செத்து ஓடி,
10	தாஅம் பட்ட தனி முதிர் பெருங் கலை
	புலம் பெயர்ந்து உறைதல் செல்லாது, அலங்குதலை
	விருந்தின் வெங் காட்டு வருந்தி வைகும்
	அத்த நெல்லித் தீஞ் சுவைத் திரள் காய்
	வட்டக் கழங்கின் தாஅய், துய்த் தலைச்
15	செம் முக மந்தி ஆடும்
	நல் மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
10	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!

288. குறிஞ்சி

	சென்மதி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! நின் மலை
	ஆரம் நீவிய அம் பகட்டு மார்பினை,
	சாரல் வேங்கைப் படு சினைப் புதுப் பூ
	முருகு முரண் கொள்ளும் உருவக் கண்ணியை,
5	எரி தின் கொல்லை இறைஞ்சிய ஏனல்,
	எவ்வம் கூரிய, வைகலும் வருவோய்!
	கனி முதிர் அடுக்கத்து எம் தனிமை காண்டலின்,
	எண்மை செய்தனை ஆகுவை நண்ணிக்
	கொடியோர் குறுகும் நெடி இருங் குன்றத்து,
10	இட்டு ஆறு இரங்கும் விட்டு ஒளிர் அருவி
	அரு வரை இழிதரும் வெரு வரு படாஅர்க்
	கயந் தலை மந்தி உயங்கு பசி களைஇயர்,
	பார்ப்பின் தந்தை பழச் சுளை தொடினும்,
	நனி நோய் ஏய்க்கும் பனி கூர் அடுக்கத்து,
15	மகளிர் மாங்காட்டு அற்றே துகள் அறக்
	கொந்தொடு உதிர்த்த கதுப்பின்,
	அம் தீம் கிளவித் தந்தை காப்பே.

352. குறிஞ்சி

	'முடவு முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
	பல் கிளைத் தலைவன் கல்லாக் கடுவன்,
	பாடு இமிழ் அருவிப் பாறை மருங்கின்,
	ஆடு மயில் முன்னது ஆக, கோடியர்
5	விழவு கொள் மூதூர் விறலி பின்றை
	முழவன் போல அகப்படத் தழீஇ,
	இன் துணைப் பயிரும் குன்ற நாடன்
	குடி நன்கு உடையன்; கூடுநர்ப் பிரியலன்;
	கெடு நா மொழியலன்; அன்பினன்' என, நீ
10	வல்ல கூறி, வாய்வதின் புணர்த்தோய்;
	நல்லை; காண், இனி காதல் அம் தோழீஇ!
	கடும் பரிப் புரவி நெடுந் தேர் அஞ்சி,
	நல் இசை நிறுத்த நயம் வரு பனுவல்,
	தொல் இசை நிறீஇய உரை சால் பாண்மகன்
15	எண்ணு முறை நிறுத்த பண்ணினுள்ளும்,
	புதுவது புனைந்த திறத்தினும்,
	வதுவை நாளினும், இனியனால் எமக்கே.

368. குறிஞ்சி

	தொடுதோற் கானவன் சூடுறு வியன் புனம்,
	கரி புறம் கழீஇய பெரும் பாட்டு ஈரத்து,
	தோடு வளர் பைந் தினை நீடு குரல் காக்கும்
	ஒண் தொடி மகளிர்க்கு ஊசலாக
5	ஆடு சினை ஒழித்த கோடு இணர் கஞலிய
	குறும்பொறை அயலது நெடுந் தாள் வேங்கை,
	மட மயிற் குடுமியின், தோன்றும் நாடன்
	உயர் வரை மருங்கின் காந்தள் அம் சோலைக்
	குரங்கு அறிவாரா மரம் பயில் இறும்பில்,
10	கடி சுனைத் தெளிந்த மணி மருள் தீம் நீர்
	பிடி புணர் களிற்றின் எம்மொடு ஆடி,
	பல் நாள் உம்பர்ப் பெயர்ந்து, சில் நாள்
	கழியாமையே வழிவழிப் பெருகி,
	அம் பணை விளைந்த தேக் கட் தேறல்
15	வண்டு படு கண்ணியர் மகிழும் சீறூர்,
	எவன்கொல் வாழி, தோழி! கொங்கர்
	மணி அரை யாத்து மறுகின் ஆடும்
	உள்ளி விழவின் அன்ன,
	அலர் ஆகின்று, அது பலர் வாய்ப் பட்டே?

378. குறிஞ்சி

	'நிதியம் துஞ்சும் நிவந்து ஓங்கு வரைப்பின்,
	வதுவை மகளிர் கூந்தல் கமழ் கொள,
	வங்கூழ் ஆட்டிய அம் குழை வேங்கை
	நன் பொன் அன்ன நறுந் தாது உதிர,
5	காமர் பீலி ஆய் மயில் தோகை
	வேறு வேறு இனத்த வரை வாழ் வருடைக்
	கோடு முற்று இளந் தகர்ப் பாடு விறந்து, அயல
	ஆடு கள வயிரின் இனிய ஆலி,
	பசும் புற மென் சீர் ஒசிய, விசும்பு உகந்து,
10	இருங் கண் ஆடு அமைத் தயங்க இருக்கும்
	பெருங் கல் நாடன் பிரிந்த புலம்பும்,
	உடன்ற அன்னை அமரா நோக்கமும்,
	வடந்தை தூக்கும் வரு பனி அற்சிரச்
	சுடர் கெழு மண்டிலம் அழுங்க, ஞாயிறு
15	குட கடல் சேரும் படர் கூர் மாலையும்,
	அனைத்தும், அடூஉ நின்று நலிய, உஞற்றி,
	யாங்ஙனம் வாழ்தி?' என்றி தோழி!
	நீங்கா வஞ்சினம் செய்து; நத் துறந்தோர்
	உள்ளார்ஆயினும், உளெனே அவர் நாட்டு
20	அள் இலைப் பலவின் கனி கவர் கைய
	கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும்
	கடுந் திறல் அணங்கின் நெடும் பெருங் குன்றத்து,
	பாடு இன் அருவி சூடி,
	வான் தோய் சிமையம் தோன்றலானே.

382. குறிஞ்சி

	'பிறர் உறு விழுமம் பிறரும் நோப;
	தம் உறு விழுமம் தமக்கோ தஞ்சம்;
	கடம்பு கொடி யாத்து, கண்ணி சூட்டி,
	வேறு பல் குரல ஒரு தூக்கு இன் இயம்
5	காடு கெழு நெடு வேட் பாடு கொளைக்கு ஏற்ப,
	அணங்கு அயர் வியன் களம் பொலிய, பையத்
	தூங்குதல் புரிந்தனர், நமர்' என, ஆங்கு அவற்கு
	அறியக் கூறல் வேண்டும் தோழி!
	அருவி பாய்ந்த கரு விரல் மந்தி
10	செழுங் கோட் பலவின் பழம் புணையாக,
	சாரல் பேர் ஊர் முன்துறை இழிதரும்
	வறன் உறல் அறியாச் சோலை,
	விறல் மலை நாடன் சொல் நயந்தோயே!

396. மருதம்

	தொடுத்தேன், மகிழ்ந! செல்லல் கொடித் தேர்ப்
	பொலம் பூண் நன்னன் புனனாடு கடிந்தென,
	யாழ் இசை மறுகின் பாழி ஆங்கண்,
	'அஞ்சல்' என்ற ஆஅய் எயினன்
5	இகல் அடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கி,
	தன் உயிர் கொடுத்தனன், சொல்லியது அமையாது;
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர்த் தேற்றி,
	மெல் இறை முன்கை பற்றிய சொல் இறந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சம் தலைத்தலை சிறப்ப, நின்
10	மார்பு தருகல்லாய்; பிறன் ஆயினையே;
	இனி யான் விடுக்குவென் அல்லென்; மந்தி,
	பனி வார் கண்ணள், பல புலந்து உறைய,
	அடுந் திறல் அத்தி ஆடு அணி நசைஇ,
	நெடு நீர்க் காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கு, நின்
15	மனையோள் வவ்வலும் அஞ்சுவல்; சினைஇ,
	ஆரியர் அலறத் தாக்கி, பேர் இசைத்
	தொன்று முதிர் வடவரை வணங்கு வில் பொறித்து,
	வெஞ் சின வேந்தரைப் பிணித்தோன்
	வஞ்சி அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!