73. பாலை

	பின்னொடு முடித்த மண்ணா முச்சி
	நெய் கனி வீழ் குழல் அகப்படத் தைஇ;
	வெருகு இருள் நோக்கியன்ன கதிர் விடுபு
	ஒரு காழ் முத்தம் இடைமுலை விளங்க,
5	வணங்குறு கற்பொடு மடம் கொளச் சாஅய்,
	நின் நோய்த் தலையையும் அல்லை; தெறுவர
	'என் ஆகுவள்கொல், அளியள்தான்?' என,
	என் அழிபு இரங்கும் நின்னொடு யானும்
	ஆறு அன்று என்னா வேறு அல் காட்சி
10	இருவேம் நம் படர் தீர வருவது
	காணிய வம்மோ காதல்அம் தோழி!
	கொடி பிணங்கு அரில இருள் கொள் நாகம்
	மடி பதம் பார்க்கும், வயமான் துப்பின்,
	ஏனல் அம் சிறுதினைச் சேணோன் கையதைப்
15	பிடிக் கை அமைந்த கனல் வாய்க் கொள்ளி
	விடு பொறிச் சுடரின் மின்னி, அவர்
	சென்ற தேஎத்து நின்றதால், மழையே.