7. பாலை

	'முலை முகம்செய்தன; முள் எயிறு இலங்கின;
	தலை முடிசான்ற; தண் தழை உடையை;
	அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்;
	மூப்புடை முது பதி தாக்குஅணங்கு உடைய;
5	காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை;
	பேதை அல்லை மேதைஅம் குறுமகள்!
	பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து' என,
	ஒண் சுடர் நல் இல் அருங் கடி நீவி,
	தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை
10	ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!
	வலை காண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர்
	தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு, என் மகள்
	இச் சுரம் படர்தந்தோளே. ஆயிடை,
	அத்தக் கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென,
15	பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி,
	மெய்த் தலைப்படுதல்செல்லேன்; இத் தலை,
	நின்னொடு வினவல் கேளாய்! பொன்னொடு
	புலிப் பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி,
	ஒலிக் குழைச் செயலை உடை மாண் அல்குல்,
20	ஆய் சுளைப் பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த
	துய்த் தலை வெண் காழ் பெறூஉம்
	கல் கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே.

14. முல்லை

	'அரக்கத்து அன்ன செந் நிலப் பெரு வழி,
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
	ஈயல் மூதாய் வரிப்ப, பவளமொடு
	மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவைஇய
5	அம் காட்டு ஆர் இடை, மடப் பிணை தழீஇ,
	திரி மருப்பு இரலை புல் அருந்து உகள,
	முல்லை வியன் புலம் பரப்பி, கோவலர்
	குறும் பொறை மருங்கின் நறும் பூ அயர,
	பதவு மேயல் அருந்து மதவு நடை நல் ஆன்
10	வீங்கு மாண் செருத்தல், தீம் பால் பிலிற்ற,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
	மாலையும் உள்ளார்ஆயின், காலை
	யாங்கு ஆகுவம்கொல்? பாண!' என்ற
	மனையோள் சொல் எதிர் சொல்லல்செல்லேன்,
15	செவ்வழி நல் யாழ் இசையினென், பையென,
	கடவுள் வாழ்த்தி, பையுள் மெய்ந் நிறுத்து,
	அவர் திறம் செல்வேன் கண்டனென், யானே
	விடு விசைக் குதிரை விலங்கு பரி முடுக,
	கல் பொருது இரங்கும் பல் ஆர் நேமிக்
20	கார் மழை முழக்கு இசை கடுக்கும்,
	முனை நல் ஊரன், புனை நெடுந் தேரே.

35. பாலை

	ஈன்று புறந்தந்த எம்மும் உள்ளாள்,
	வான் தோய் இஞ்சி நல் நகர் புலம்ப
	தனி மணி இரட்டும் தாளுடைக் கடிகை,
	நுழை நுதி நெடு வேல், குறும் படை, மழவர்
5	முனை ஆத் தந்து, முரம்பின் வீழ்த்த
	வில் ஏர் வாழ்க்கை விழுத் தொடை மறவர்
	வல் ஆண் பதுக்கைக் கடவுட் பேண்மார்,
	நடுகல் பீலி சூட்டி, துடிப்படுத்து,
	தோப்பிக் கள்ளொடு துரூஉப் பலி கொடுக்கும்
10	போக்கு அருங் கவலைய புலவு நாறு அருஞ் சுரம்
	துணிந்து, பிறள் ஆயினள்ஆயினும், அணிந்து அணிந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு ஆய் நலன் அளைஇ, தன்
	மார்பு துணையாகத் துயிற்றுகதில்ல
	துஞ்சா முழவின் கோவற் கோமான்
15	நெடுந் தேர்க் காரி கொடுங்கால் முன்துறை,
	பெண்ணை அம் பேரியாற்று நுண் அறல் கடுக்கும்
	நெறி இருங் கதுப்பின் என் பேதைக்கு,
	அறியாத் தேஎத்து ஆற்றிய துணையே!

49. பாலை

	'கிளியும், பந்தும், கழங்கும், வெய்யோள்
	அளியும், அன்பும், சாயலும், இயல்பும்,
	முன்நாள் போலாள்; இறீஇயர், என் உயிர்' என,
	கொடுந் தொடைக் குழவியொடு வயின்மரத்து யாத்த
5	கடுங் கட் கறவையின் சிறுபுறம் நோக்கி,
	குறுக வந்து, குவவுநுதல் நீவி,
	மெல்லெனத் தழீஇயினேனாக, என் மகள்
	நன்னர் ஆகத்து இடைமுலை வியர்ப்ப,
	பல் கால் முயங்கினள்மன்னே! அன்னோ!
10	விறல் மிகு நெடுந்தகை பல பாராட்டி,
	வறன் நிழல் அசைஇ, வான் புலந்து வருந்திய
	மட மான் அசா இனம் திரங்கு மரல் சுவைக்கும்
	காடு உடன்கழிதல் அறியின் தந்தை
	அல்குபதம் மிகுத்த கடிஉடை வியல் நகர்,
15	செல்வுழிச் செல்வுழி மெய்ந்நிழல் போல,
	கோதை ஆயமொடு ஓரை தழீஇ,
	தோடு அமை அரிச் சிலம்பு ஒலிப்ப, அவள்
	ஆடுவழி ஆடுவழி, அகலேன்மன்னே!

52. குறிஞ்சி

	'வலந்த வள்ளி மரன் ஓங்கு சாரல்,
	கிளர்ந்த வேங்கைச் சேண் நெடும் பொங்கர்ப்
	பொன் நேர் புது மலர் வேண்டிய குறமகள்
	இன்னா இசைய பூசல் பயிற்றலின்,
5	"ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் அளைச் சிலம்பின்
	ஆ கொள் வயப் புலி ஆகும் அஃது" எனத் தம்
	மலை கெழு சீறூர் புலம்ப, கல்லெனச்
	சிலையுடை இடத்தர் போதரும் நாடன்
	நெஞ்சு அமர் வியல் மார்பு உடைத்து என அன்னைக்கு
10	அறிவிப்பேம்கொல்? அறியலெம்கொல்?' என
	இருபாற் பட்ட சூழ்ச்சி ஒருபால்
	சேர்ந்தன்று வாழி, தோழி! 'யாக்கை
	இன் உயிர் கழிவதுஆயினும், நின் மகள்
	ஆய்மலர் உண்கண் பசலை
15	காம நோய்' எனச் செப்பாதீமே.

54. முல்லை

	விருந்தின் மன்னர் அருங்கலம் தெறுப்ப,
	வேந்தனும் வெம்பகை தணிந்தனன். தீம் பெயற்
	காரும் ஆர்கலி தலையின்று. தேரும்
	ஓவத்தன்ன கோபச் செந் நிலம்,
5	வள் வாய் ஆழி உள் உறுபு உருள,
	கடவுக. காண்குவம் பாக! மதவு நடைத்
	தாம்பு அசை குழவி வீங்குசுரை மடிய,
	கனைஅல்அம் குரல காற் பரி பயிற்றி,
	படு மணி மிடற்ற பய நிரை ஆயம்
10	கொடு மடி உடையர் கோற் கைக் கோவலர்
	கொன்றைஅம் குழலர் பின்றைத் தூங்க,
	மனைமனைப் படரும் நனை நகு மாலை,
	தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன்
	பண்ணன் சிறுகுடிப் படப்பை நுண் இலைப்
15	புன் காழ் நெல்லிப்பைங் காய் தின்றவர்
	நீர் குடி சுவையின் தீவிய மிழற்றி,
	'முகிழ் நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்!
	பொன்னுடைத் தாலி என் மகன் ஒற்றி,
	வருகுவைஆயின், தருகுவென் பால்' என,
20	விலங்கு அமர்க் கண்ணள் விரல் விளி பயிற்றி,
	திதலை அல்குல் எம் காதலி
	புதல்வற் பொய்க்கும் பூங்கொடி நிலையே.

64. முல்லை

	களையும் இடனால் பாக! உளை அணி
	உலகு கடப்பன்ன புள் இயற் கலி மா
	வகை அமை வனப்பின் வள்பு நீ தெரிய,
	தளவுப் பிணி அவிழ்ந்த தண் பதப் பெரு வழி,
5	ஐது இலங்கு அகல் இலை நெய் கனி நோன் காழ்
	வெள் வேல் இளையர் வீங்கு பரி முடுக,
	செலவு நாம் அயர்ந்தனம்ஆயின், பெயல
	கடு நீர் வரித்த செந் நிலமருங்கின்,
	விடு நெறி ஈர் மணல், வாரணம் சிதர,
10	பாம்பு உறை புற்றத்து ஈர்ம் புறம் குத்தி,
	மண்ணுடைக் கோட்ட அண்ணல் ஏஎறு
	உடன் நிலை வேட்கையின் மட நாகு தழீஇ,
	ஊர்வயின் பெயரும் பொழுதில், சேர்பு உடன்,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
15	ஆ பூண் தெண் மணி ஐது இயம்பு இன் இசை
	புலம்பு கொள் மாலை கேட்டொறும்
	கலங்கினள் உறைவோள் கையறு நிலையே.

79. பாலை

	தோட் பதன் அமைத்த கருங் கை ஆடவர்
	கனை பொறி பிறப்ப நூறி, வினைப் படர்ந்து,
	கல்லுறுத்து இயற்றிய வல் உவர்ப் படுவில்,
	பார் உடை மருங்கின் ஊறல் மண்டிய
5	வன் புலம் துமியப் போகி, கொங்கர்
	படு மணி ஆயம் நீர்க்கு நிமிர்ந்து செல்லும்
	சேதா எடுத்த செந் நிலக் குரூஉத் துகள்
	அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றித் தோன்றும்
	நனந்தலை அழுவம், நம்மொடு துணைப்ப,
10	'வல்லாங்கு வருதும்' என்னாது, அல்குவர
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! இருஞ் சிறை
	வளை வாய்ப் பருந்தின் வான் கட் பேடை,
	ஆடுதொறு கனையும் அவ் வாய்க் கடுந் துடிக்
	கொடு வில் எயினர் கோட் சுரம் படர,
15	நெடு விளி பயிற்றும் நிரம்பா நீள் இடை,
	கல் பிறங்கு அத்தம் போகி,
	நில்லாப் பொருட் பிணிப் பிரிந்த நீயே.

103. பாலை

	நிழல் அறு நனந்தலை, எழால் ஏறு குறித்த
	கதிர்த்த சென்னி, நுணங்கு செந் நாவின்,
	விதிர்த்த போலும் அம் நுண் பல் பொறி,
	காமர் சேவல் ஏமம் சேப்ப;
5	முளி அரில் புலம்பப் போகி, முனாஅது
	முரம்பு அடைந்திருந்த மூரி மன்றத்து,
	அதர் பார்த்து அல்கும் ஆ கெழு சிறுகுடி,
	உறையுநர் போகிய ஓங்கு நிலை வியல் மனை,
	இறை நிழல் ஒரு சிறைப் புலம்பு அயா உயிர்க்கும்
10	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி; தம்வயின்
	ஈண்டு வினை மருங்கின் மீண்டோர்மன் என,
	நள்ளென் யாமத்து உயவுத்துணை ஆக
	நம்மொடு பசலை நோன்று, தம்மொடு
	தானே சென்ற நலனும்
15	நல்கார்கொல்லோ, நாம் நயந்திசினோரே?

113. பாலை

	நன்று அல் காலையும் நட்பின் கோடார்,
	சென்று வழிப்படூஉம் திரிபு இல் சூழ்ச்சியின்,
	புன் தலை மடப் பிடி அகவுநர் பெருமகன்
	மா வீசு வண் மகிழ் அஃதை போற்றி,
5	காப்புக் கைந்நிறுத்த பல் வேல் கோசர்
	இளங் கள் கமழும் நெய்தல்அம் செறுவின்
	வளம் கெழு நல் நாடு அன்ன என் தோள் மணந்து,
	அழுங்கல் மூதூர் அலர் எடுத்து அரற்ற,
	நல்காது துறந்த காதலர், 'என்றும்
10	கல் பொரூஉ மெலியாப் பரட்டின் நோன் அடி
	அகல்சூல் அம் சுரைப் பெய்த வல்சியர்
	இகந்தனர்ஆயினும், இடம் பார்த்துப் பகைவர்
	ஓம்பினர் உறையும் கூழ் கெழு குறும்பில்
	குவை இமில் விடைய வேற்று ஆ ஒய்யும்
15	கனை இருஞ் சுருணைக் கனி காழ் நெடு வேல்
	விழவு அயர்ந்தன்ன கொழும் பல் திற்றி
	எழாஅப் பாணன் நல் நாட்டு உம்பர்,
	நெறி செல் வம்பலர்க் கொன்ற தெவ்வர்
	எறிபடை கழீஇய சேயரிச் சில் நீர்
20	அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
	சேயர்' என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
	கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
	அழாஅம் உறைதலும் உரியம் பராரை
	அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
25	புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
	மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
	செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே!

131. பாலை

	'விசும்பு உற நிவந்த மாத் தாள் இகணைப்
	பசுங் கேழ் மெல் இலை அருகு நெறித்தன்ன,
	வண்டு படுபு இருளிய, தாழ் இருங் கூந்தல்
	சுரும்பு உண விரிந்த பெருந் தண் கோதை
5	இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு' என
	வீளை அம்பின் விழுத் தொடை மழவர்
	நாள் ஆ உய்த்த நாம வெஞ் சுரத்து
	நடை மெலிந்து ஒழிந்த சேண் படர் கன்றின்
	கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர்
10	பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்
	பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல்
	வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்
	வெருவரு தகுந கானம், 'நம்மொடு
	வருக' என்னுதிஆயின்,
15	வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்க நின் வினையே.

156. மருதம்

	முரசுடைச் செல்வர் புரவிச் சூட்டும்
	மூட்டுறு கவரி தூக்கியன்ன,
	செழுஞ் செய் நெல்லின் சேயரிப் புனிற்றுக் கதிர்
	மூதா தின்றல் அஞ்சி, காவலர்
5	பாகல் ஆய்கொடிப் பகன்றையொடு பரீஇ,
	காஞ்சியின் அகத்து, கரும்பு அருத்தி, யாக்கும்
	தீம் புனல் ஊர! திறவதாகக்
	குவளை உண்கண் இவளும் யானும்
	கழனி ஆம்பல் முழுநெறிப் பைந் தழை,
10	காயா ஞாயிற்றாக, தலைப்பெய,
	'பொய்தல் ஆடிப் பொலிக!' என வந்து,
	நின் நகாப் பிழைத்த தவறோ பெரும!
	கள்ளும் கண்ணியும் கையுறையாக
	நிலைக் கோட்டு வெள்ளை நால்செவிக் கிடாஅய்
15	நிலைத்துறைக் கடவுட்கு உளப்பட ஓச்சி,
	தணி மருங்கு அறியாள், யாய் அழ,
	மணி மருள் மேனி பொன் நிறம் கொளலே?

159. பாலை

	தெண் கழி விளைந்த வெண் கல் உப்பின்
	கொள்ளை சாற்றிய கொடு நுக ஒழுகை
	உரனுடைச் சுவல பகடு பல பரப்பி
	உமண் உயிர்த்து இறந்த ஒழிகல் அடுப்பின்,
5	வடி உறு பகழிக் கொடு வில் ஆடவர்
	அணங்குடை நோன் சிலை வணங்க வாங்கி,
	பல் ஆன் நெடு நிரை தழீஇ, கல்லென
	அரு முனை அலைத்த பெரும் புகல் வலத்தர்,
	கனை குரற் கடுந் துடிப் பாணி தூங்கி,
10	உவலைக் கண்ணியர், ஊன் புழுக்கு அயரும்
	கவலை, 'காதலர் இறந்தனர்' என, நனி
	அவலம் கொள்ளல்மா, காதல் அம் தோழி!
	விசும்பின் நல் ஏறு சிலைக்கும் சேண் சிமை
	நறும் பூஞ் சாரற் குறும் பொறைக் குணாஅது
15	வில் கெழு தடக் கை வெல் போர் வானவன்
	மிஞிறு மூசு கவுள சிறு கண் யானைத்
	தொடியுடைத் தட மருப்பு ஒடிய நூறி,
	கொடுமுடி காக்கும் குரூஉகண் நெடு மதில்
	சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஆமூர் எய்தினும்,
20	ஆண்டு அமைந்து உறையுநர்அல்லர், நின்
	பூண் தாங்கு ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

168. குறிஞ்சி

	யாமம் நும்மொடு கழிப்பி, நோய் மிக,
	பனி வார் கண்ணேம் வைகுதும்; இனியே;
	ஆன்றல் வேண்டும் வான் தோய் வெற்ப!
	பல் ஆன் குன்றில் படு நிழல் சேர்ந்த
5	நல் ஆன் பரப்பின் குழுமூர் ஆங்கண்
	கொடைக் கடன் ஏன்ற கோடா நெஞ்சின்
	உதியன் அட்டில் போல ஒலி எழுந்து,
	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரைச் சிலம்பின்;
	ஈன்றணி இரும் பிடி தழீஇ, களிறு தன்
10	தூங்குநடைக் குழவி துயில் புறங்காப்ப,
	ஒடுங்கு அளை புலம்பப் போகி, கடுங் கண்
	வாள் வரி வயப் புலி கல் முழை உரற,
	கானவர் மடிந்த கங்குல்;
	மான் அதர்ச் சிறு நெறி வருதல், நீயே?

214. முல்லை

	அகல் இரு விசும்பகம் புதையப் பாஅய்,
	பகல் உடன் கரந்த, பல் கதிர், வானம்
	இருங் களிற்று இன நிரை குளிர்ப்ப வீசி,
	பெரும் பெயல் அழி துளி பொழிதல் ஆனாது;
5	வேந்தனும் வெம் பகை முரணி ஏந்துஇலை,
	விடு கதிர் நெடு வேல் இமைக்கும் பாசறை,
	அடு புகழ் மேவலொடு கண்படை இலனே;
	அமரும் நம் வயினதுவே; நமர் என
	நம் அறிவு தெளிந்த பொம்மல் ஓதி
10	யாங்கு ஆகுவள்கொல்தானே ஓங்குவிடைப்
	படு சுவற் கொண்ட பகு வாய்த் தெள் மணி
	ஆ பெயர் கோவலர் ஆம்பலொடு அளைஇ,
	பையுள் நல் யாழ் செவ்வழி வகுப்ப,
	ஆர் உயிர் அணங்கும் தெள் இசை
15	மாரி மாலையும் தமியள் கேட்டே?

239. பாலை

	அளிதோதானே; எவன் ஆவதுகொல்?
	மன்றும் தோன்றாது; மரனும் மாயும்
	'புலி என உலம்பும் செங் கண் ஆடவர்,
	ஞெலியொடு பிடித்த வார் கோல் அம்பினர்,
5	எல் ஊர் எறிந்து, பல் ஆத் தழீஇய
	விளி படு பூசல் வெஞ் சுரத்து இரட்டும்
	வேறு பல் தேஎத்து ஆறு பல நீந்தி,
	புள்ளித் தொய்யில், பொறி படு சுணங்கின்,
	ஒள் இழை மகளிர் உயர் பிறை தொழூஉம்
10	புல்லென் மாலை, யாம் இவண் ஒழிய,
	ஈட்டு அருங்குரைய பொருள்வயிற் செலினே,
	நீட்டுவிர் அல்லிரோ, நெடுந்தகையீர்?' என,
	குறு நெடும் புலவி கூறி, நம்மொடு
	நெருநலும் தீம் பல மொழிந்த
15	சிறு நல் ஒருத்தி பெரு நல் ஊரே!

249. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! பல் நாள்
	இவ் ஊர் அம்பல் எவனோ? வள் வார்
	விசி பிணித்து யாத்த அரி கோல் தெண் கிணை
	இன் குரல் அகவுநர் இரப்பின், நாடொறும்
5	பொன் கோட்டுச் செறித்து, பொலந்தார் பூட்டி,
	சாந்தம் புதைத்த ஏந்து துளங்கு எழில் இமில்
	ஏறு முந்துறுத்து, சால் பதம் குவைஇ,
	நெடுந் தேர் களிற்றொடு சுரக்கும் கொடும் பூண்
	பல் வேல் முசுண்டை வேம்பி அன்ன என்
10	நல் எழில் இள நலம் தொலையினும், நல்கார்
	பல் பூங் கானத்து அல்கு நிழல் அசைஇ,
	தோகைத் தூவித் தொடைத் தார் மழவர்
	நாகு ஆ வீழ்த்து, திற்றி தின்ற
	புலவுக் களம் துழைஇய துகள் வாய்க் கோடை
15	நீள் வரைச் சிலம்பின் இரை வேட்டு எழுந்த
	வாள் வரி வயப் புலி தீண்டிய விளி செத்து,
	வேறு வேறு கவலைய ஆறு பரிந்து, அலறி,
	உழை மான் இன நிரை ஓடும்
	கழை மாய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

253. பாலை

	'வைகல்தோறும் பசலை பாய, என்
	மெய்யும் பெரும்பிறிது ஆகின்று, ஒய்யென;
	அன்னையும் அமரா முகத்தினள்; அலரே,
	வாடாப் பூவின் கொங்கர் ஓட்டி,
5	நாடு பல தந்த பசும் பூட் பாண்டியன்
	பொன் மலி நெடு நகர்க் கூடல் ஆடிய
	இன் இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே; ஈங்கு யான்
	சில நாள் உய்யலென் போன்ம்' எனப் பல நினைந்து,
	ஆழல் வாழி, தோழி! வடாஅது,
10	ஆர் இருள் நடு நாள் ஏர் ஆ உய்ய,
	பகை முனை அறுத்துப் பல் இனம் சாஅய்,
	கணம்சால் கோவலர் நெடு விளிப் பயிர் அறிந்து,
	இனம் தலைத் தரூஉம் துளங்கு இமில் நல் ஏற்றுத்
	தழூஉப் பிணர் எருத்தம் தாழப் பூட்டிய
15	அம் தூம்பு அகல் அமைக் கமஞ்செலப் பெய்த
	துறு காழ் வல்சியர் தொழு அறை வௌவி,
	கன்றுடைப் பெரு நிரை மன்று நிறை தரூஉம்
	நேரா வன் தோள் வடுகர் பெரு மகன்,
	பேர் இசை எருமை நல் நாட்டு உள்ளதை
20	அயிரி யாறு இறந்தனர்ஆயினும், மயர் இறந்து
	உள்ளுபதில்ல தாமே பணைத் தோள்,
	குரும்பை மென் முலை, அரும்பிய சுணங்கின்,
	நுசுப்பு அழித்து ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	மாக விசும்பின் திலகமொடு பதித்த
25	திங்கள் அன்ன நின் திரு முகத்து,
	ஒண் சூட்டு அவிர் குழை மலைந்த நோக்கே.

262. குறிஞ்சி

	முதை படு பசுங் காட்டு அரில் பவர் மயக்கி,
	பகடு பல பூண்ட உழவுறு செஞ் செய்,
	இடு முறை நிரம்பி, ஆகு வினைக் கலித்து,
	பாசிலை அமன்ற பயறு ஆ புக்கென,
5	வாய் மொழித் தந்தையைக் கண் களைந்து, அருளாது,
	ஊர் முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின்,
	கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள்,
	சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள்,
	மறம் கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன்,
10	செரு இயல் நல் மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர்
	இன் உயிர் செகுப்பக் கண்டு சினம் மாறிய
	அன்னிமிஞிலி போல, மெய்ம் மலிந்து,
	ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் பூ மலிந்து
	அருவி ஆர்க்கும் அயம் திகழ் சிலம்பின்
15	நுண் பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும்
	வண்டு படு நறவின் வண் மகிழ்ப் பேகன்
	கொண்டல் மா மலை நாறி,
	அம் தீம் கிளவி வந்தமாறே.

269. பாலை

	தொடி தோள் இவர்க! எவ்வமும் தீர்க!
	நெறி இருங் கதுப்பின் கோதையும் புனைக!
	ஏறுடை இன நிரை பெயர, பெயராது,
	செறி சுரை வெள் வேல் மழவர்த் தாங்கிய
5	தறுகணாளர் நல் இசை நிறுமார்,
	பிடி மடிந்தன்ன குறும்பொறை மருங்கின்,
	நட்ட போலும் நடாஅ நெடுங் கல்
	அகல் இடம் குயின்ற பல் பெயர் மண்ணி,
	நறு விரை மஞ்சள் ஈர்ம் புறம் பொலிய
10	அம்பு கொண்டு அறுத்த ஆர் நார் உரிவையின்
	செம் பூங் கரந்தை புனைந்த கண்ணி
	வரி வண்டு ஆர்ப்பச் சூட்டி, கழற் கால்
	இளையர் பதிப் பெயரும் அருஞ் சுரம் இறந்தோர்,
	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடை நாள்,
15	பொலங்காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	நலம் கேழ் மாக் குரல் குழையொடு துயல்வர,
	பாடு ஊர்பு எழுதரும் பகு வாய் மண்டிலத்து
	வயிர் இடைப்பட்ட தெள் விளி இயம்ப,
	வண்டற் பாவை உண்துறைத் தரீஇ,
20	திரு நுதல் மகளிர் குரவை அயரும்
	பெரு நீர்க் கானல் தழீஇய இருக்கை,
	வாணன் சிறுகுடி, வணங்கு கதிர் நெல்லின்
	யாணர்த் தண் பணைப் போது வாய் அவிழ்ந்த
	ஒண் செங் கழுநீர் அன்ன, நின்
25	கண் பனி துடைமார் வந்தனர், விரைந்தே.

291. பாலை

	வானம் பெயல் வளம் கரப்ப, கானம்
	உலறி இலை இலவாக, பல உடன்
	ஏறுடை ஆயத்து இனம் பசி தெறுப்ப,
	கயன் அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப்
5	பெரு வரை நிவந்த மருங்கில், கொடு வரிப்
	புலியொடு பொருது சினம் சிறந்து, வலியோடு
	உரவுக் களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில், பரூஉப் பரல்,
	சிறு பல் மின்மினி கடுப்ப, எவ்வாயும்
	நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள் இடை
10	எருவை இருஞ் சிறை இரீஇய, விரி இணர்த்
	தாது உண் தும்பி முரல் இசை கடுப்ப,
	பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர
	உவலை சூடிய தலையர், கவலை
	ஆர்த்து, உடன் அரும் பொருள் வவ்வலின், யாவதும்
15	சாத்து இடை வழங்காச் சேண் சிமை அதர
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் சுவைத் திரள் காய்
	உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வு இன்று,
	புள்ளி அம் பிணை உணீஇய உள்ளி,
	அறு மருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல் பொதி,
20	மறு மருப்பு இளங் கோடு அதிரக் கூஉம்
	சுடர் தெற வருந்திய அருஞ் சுரம் இறந்து, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போது எனப்
	புலம் கமழ் நாற்றத்து இரும் பல் கூந்தல்,
	நல் எழில், மழைக் கண், நம் காதலி
25	மெல் இறைப் பணைத்தோள் விளங்கும் மாண் கவினே.

321. பாலை

	பசித்த யானைப் பழங்கண் அன்ன
	வறுஞ் சுனை முகந்த கோடைத் தெள் விளி
	விசித்து வாங்கு பறையின் விடரகத்து இயம்ப,
	கதிர்க் கால் அம் பிணை உணீஇய, புகல் ஏறு
5	குதிர்க் கால் இருப்பை வெண் பூ உண்ணாது,
	ஆண் குரல் விளிக்கும் சேண் பால் வியன் சுரைப்
	படு மணி இன நிரை உணீஇய, கோவலர்
	விடு நிலம் உடைத்த கலுழ் கண் கூவல்,
	கன்றுடை மடப் பிடி களிறொடு தடவரும்
10	புன் தலை மன்றத்து அம் குடிச் சீறூர்,
	துணையொடு துச்சில் இருக்கும்கொல்லோ?
	கணையோர் அஞ்சாக் கடுங்கண் காளையொடு
	எல்லி முன்னுறச் செல்லும்கொல்லோ?
	எவ் வினை செயுங்கொல்? நோகோ யானே!
15	அரி பெய்து பொதிந்த தெரி சிலம்பு கழீஇ,
	யாய் அறிவுறுதல் அஞ்சி,
	வேய் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோளே.

342. குறிஞ்சி

	ஒறுப்ப ஓவலை; நிறுப்ப நில்லலை;
	புணர்ந்தோர் போலப் போற்றுமதி! நினக்கு யான்
	கிளைஞன் அல்லெனோ? நெஞ்சே! தெனாஅது
	வெல் போர்க் கவுரியர் நல் நாட்டு உள்ளதை
5	மண் கொள் புற்றத்து அருப்பு உழை திறப்பின்
	ஆ கொள் மூதூர்க் கள்வர் பெருமகன்,
	ஏவல் இளையர் தலைவன், மேவார்
	அருங் குறும்பு எறிந்த ஆற்றலொடு, பருந்து படப்
	பல் செருக் கடந்த செல் உறழ் தடக் கை,
10	கெடாஅ, நல் இசைத் தென்னன், தொடாஅ
	நீர் இழி மருங்கில் கல் அளைக் கரந்த அவ்
	வரையரமகளிரின் அரியள்,
	அவ் வரி அல்குல் அணையாக்காலே!

354. முல்லை

	மத வலி யானை மறலிய பாசறை,
	இடி உமிழ் முரசம் பொரு களத்து இயம்ப,
	வென்று கொடி எடுத்தனன், வேந்தனும்; கன்றொடு
	கறவைப் புல்லினம் புறவுதொறு உகள,
5	குழல் வாய் வைத்தனர் கோவலர், வல் விரைந்து,
	இளையர் ஏகுவனர் பரிய, விரி உளைக்
	கடு நடைப் புரவி வழிவாய் ஓட,
	வலவன் வள்பு வலி உறுப்ப, புலவர்
	புகழ் குறி கொண்ட பொலந்தார் அகலத்து,
10	தண் கமழ் சாந்தம் நுண் துகள் அணிய,
	வென்றி கொள் உவகையொடு புகுதல் வேண்டின்,
	யாண்டு உறைவதுகொல் தானே மாண்ட
	போது உறழ் கொண்ட உண்கண்
	தீதிலாட்டி திரு நுதற் பசப்பே?

369. பாலை

	கண்டிசின் மகளே! கெழீஇ இயைவெனை:
	ஒண் தொடி செறித்த முன்கை ஊழ் கொள்பு,
	மங்கையர் பல பாராட்ட, செந் தார்க்
	கிள்ளையும் தீம் பால் உண்ணா; மயில் இயல்
5	சேயிழை மகளிர் ஆயமும் அயரா;
	தாழியும் மலர் பல அணியா; கேழ் கொளக்
	காழ் புனைந்து இயற்றிய வனப்பு அமை நோன் சுவர்ப்
	பாவையும் பலி எனப் பெறாஅ; நோய் பொர,
	இவை கண்டு, இனைவதன்தலையும், நினைவிலேன்,
10	கொடியோள் முன்னியது உணரேன், 'தொடியோய்!
	இன்று நின் ஒலி குரல் மண்ணல்' என்றதற்கு,
	எற் புலந்து அழிந்தனளாகி, தற் தகக்
	கடல்அம் தானை கை வண் சோழர்,
	கெடல் அரு நல் இசை உறந்தை அன்ன,
15	நிதியுடை நல் நகர்ப் புதுவது புனைந்து,
	தமர் மணன் அயரவும் ஒல்லாள், கவர்முதல்
	ஓமை நீடிய உலவை நீள் இடை,
	மணி அணி பலகை, மாக் காழ் நெடு வேல்,
	துணிவுடை உள்ளமொடு துதைந்த முன்பின்
20	அறியாத் தேஎத்து அருஞ் சுரம் மடுத்த
	சிறியோற்கு ஒத்த என் பெரு மடத் தகுவி,
	'சிறப்பும் சீரும் இன்றி, சீறூர்
	நல்கூர் பெண்டின் புல் வேய் குரம்பை
	ஓர் ஆ யாத்த ஒரு தூண் முன்றில்
25	ஏதில் வறு மனைச் சிலம்பு உடன் கழீஇ,
	மேயினள்கொல்?' என நோவல் யானே.

399. பாலை

	சிமையக் குரல சாந்து அருந்தி, இருளி,
	இமையக் கானம் நாறும் கூந்தல்,
	நல் நுதல், அரிவை! இன் உறல் ஆகம்
	பருகுவன்ன காதல் உள்ளமொடு,
5	திருகுபு முயங்கல் இன்றி, அவண் நீடார்
	கடற்று அடை மருங்கின் கணிச்சியின் குழித்த
	உடைக்கண் நீடு அமை ஊறல் உண்ட,
	பாடு இன் தெண் மணி, பயம் கெழு பெரு நிரை
	வாடு புலம் புக்கென, கோடு துவைத்து அகற்றி,
10	ஒல்கு நிலைக் கடுக்கை அல்கு நிழல் அசைஇ,
	பல் ஆன் கோவலர் கல்லாது ஊதும்
	சிறு வெதிர்ந் தீம் குழற் புலம்பு கொள் தெள் விளி,
	மை இல் பளிங்கின் அன்ன தோற்றப்
	பல் கோள் நெல்லிப் பைங் காய் அருந்தி,
15	மெல்கிடு மட மரை ஓர்க்கும் அத்தம்,
	காய் கதிர் கடுகிய கவின் அழி பிறங்கல்,
	வேய் கண் உடைந்த சிமைய,
	வாய் படு மருங்கின் மலை இறந்தோரே.