9. பாலை

	கொல் வினைப் பொலிந்த, கூர்ங் குறும் புழுகின்,
	வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
	அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை,
	செப்பு அடர் அன்ன செங் குழை அகம்தோறு,
5	இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய்வாய்
	உழுது காண் துளைய ஆகி, ஆர் கழல்பு,
	ஆலி வானின் காலொடு பாறி,
	துப்பின் அன்ன செங் கோட்டு இயவின்,
	நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும்
10	அத்தம் நண்ணிய அம் குடிச் சீறூர்
	கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
	தொடி மாண் உலக்கைத் தூண்டு உரல் பாணி,
	நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
	குன்று பின் ஒழியப் போகி, உரம் துரந்து,
15	ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது,
	துனை பரி துரக்கும் துஞ்சாச் செலவின்
	எம்மினும், விரைந்து வல் எய்தி, பல் மாண்
	ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலைஇ,
	பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
20	கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி,
	கை கவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி,
	பிடிக் கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி,
	தொடிக் கை தைவரத் தோய்ந்தன்றுகொல்லோ
	நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாள் நுதல்,
25	அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
	மென் தோள் பெற நசைஇச் சென்ற என் நெஞ்சே?

88. குறிஞ்சி

	முதைச் சுவற் கலித்த மூரிச் செந்தினை
	ஓங்கு வணர்ப் பெருங் குரல் உணீஇய, பாங்கர்ப்
	பகுவாய்ப் பல்லிப் பாடு ஓர்த்து, குறுகும்
	புருவைப் பன்றி வரு திறம் நோக்கி,
5	கடுங் கைக் கானவன் கழுதுமிசைக் கொளீஇய
	நெடுஞ் சுடர் விளக்கம் நோக்கி, வந்து, நம்
	நடுங்கு துயர் களைந்த நன்னராளன்
	சென்றனன்கொல்லோ தானே குன்றத்து
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானைக்
10	கவுள் மலிபு இழிதரும் காமர் கடாஅம்
	இருஞ் சிறைத் தொழுதி ஆர்ப்ப, யாழ் செத்து,
	இருங் கல் விடர் அளை அசுணம் ஓர்க்கும்
	காம்பு அமல் இறும்பில் பாம்பு படத் துவன்றி,
	கொடு விரல் உளியம் கெண்டும்
15	வடு ஆழ் புற்றின வழக்கு அரு நெறியே?

151. பாலை

	'தம் நயந்து உறைவோர்த் தாங்கி, தாம் நயந்து
	இன் அமர் கேளிரொடு ஏமுறக் கெழீஇ,
	நகுதல் ஆற்றார் நல்கூர்ந்தோர்!' என,
	மிகு பொருள் நினையும் நெஞ்சமொடு அருள் பிறிது
5	ஆபமன் வாழி, தோழி! கால் விரிபு
	உறுவளி எறிதொறும் கலங்கிய பொறி வரிக்
	கலைமான் தலையின் முதல்முதற் கவர்த்த
	கோடல்அம் கவட்ட குறுங் கால் உழுஞ்சில்
	தாறு சினை விளைந்த நெற்றம், ஆடுமகள்
10	அரிக் கோற் பறையின், ஐயென ஒலிக்கும்
	பதுக்கைத்து ஆய செதுக்கை நீழல்,
	கள்ளி முள் அரைப் பொருந்தி, செல்லுநர்க்கு
	உறுவது கூறும், சிறு செந் நாவின்
	மணி ஓர்த்தன்ன தெண் குரல்
15	கணி வாய், பல்லிய காடு இறந்தோரே!

289. பாலை

	சிலை ஏறட்ட கணை வீழ் வம்பலர்
	உயர் பதுக்கு இவர்ந்த ததர் கொடி அதிரல்
	நெடு நிலை நடுகல் நாட் பலிக் கூட்டும்
	சுரனிடை விலங்கிய மரன் ஓங்கு இயவின்,
5	வந்து, வினை வலித்த நம்வயின், என்றும்,
	தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தல் ஆனாது,
	நெகிழா மென் பிணி வீங்கிய கை சிறிது
	அவிழினும், உயவும் ஆய் மடத் தகுவி
	சேண் உறை புலம்பின் நாள் முறை இழைத்த
10	திண் சுவர் நோக்கி, நினைந்து, கண் பனி,
	மை அற விரிந்த படை அமை சேக்கை
	ஐ மென் தூவி அணை சேர்பு அசைஇ,
	மையல் கொண்ட மதன் அழி இருக்கையள்
15	பகுவாய்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
	'நல்ல கூறு' என நடுங்கி,
	புல்லென் மாலையொடு பொரும்கொல் தானே?

351. பாலை

	வேற்று நாட்டு உறையுள் விருப்புறப் பேணி,
	பெறல் அருங் கேளிர் பின் வந்து விடுப்ப,
	பொருள் அகப்படுத்த புகல் மலி நெஞ்சமொடு
	குறை வினை முடித்த நிறைவு இன் இயக்கம்
5	அறிவுறூஉம்கொல்லோ தானே கதிர் தெற,
	கழல் இலை உகுத்த கால் பொரு தாழ் சினை,
	அழல் அகைந்தன்ன அம் குழைப் பொதும்பில்,
	புழல் வீ இருப்பைப் புன் காட்டு அத்தம்,
	மறுதரல் உள்ளமொடு குறுக, தோற்றிய
10	செய் குறி ஆழி வைகல்தோறு எண்ணி,
	எழுது சுவர் நினைந்த அழுது வார் மழைக் கண்
	விலங்கு வீழ் அரிப் பனி பொலங் குழைத் தெறிப்ப,
	திருந்துஇழை முன்கை அணல் அசைத்து ஊன்றி,
	இருந்து அணை மீது, பொருந்துழிக் கிடக்கை,
15	வருந்து தோள் பூசல் களையும் மருந்து என
	உள்ளுதொறு படூஉம் பல்லி,
	புள்ளுத் தொழுது உறைவி செவிமுதலானே?

387. பாலை

	திருந்துஇழை நெகிழ்ந்து, பெருந் தோள் சாஅய்,
	அரி மதர் மழைக் கண் கலுழச் செல்வீர்!
	வருவீர் ஆகுதல் உரைமின் மன்னோ
	பூக் கண் பறைந்த புன் தலைச் சிறாஅரொடு
5	அவ் வரி கொன்ற கறை சேர் வள் உகிர்ப்
	பசை விரல் புலைத்தி நெடிது பிசைந்து ஊட்டிய
	பூந் துகில் இமைக்கும், பொலன் காழ் அல்குல்,
	அவ் வரி சிதைய நோக்கி, வெவ் வினைப்
	பயில் அரில் கிடந்த வேட்டு விளி வெரீஇ,
10	வரிப் புற இதலின் மணிக் கட் பேடை
	நுண் பொறி அணிந்த எருத்தின், கூர் முட்
	செங் கால், சேவல் பயிரும் ஆங்கண்,
	வில் ஈண்டு அருஞ் சமம் ததைய நூறி,
	நல் இசை நிறுத்த நாணுடை மறவர்
15	நிரை நிலை நடுகல் பொருந்தி, இமையாது,
	இரை நசைஇக் கிடந்த முது வாய்ப் பல்லி
	சிறிய தெற்றுவதுஆயின், 'பெரிய
	ஓடை யானை உயர்ந்தோர்ஆயினும்,
	நின்றாங்குப் பெயரும் கானம்
20	சென்றோர்மன்' என இருக்கிற்போர்க்கே.