8. குறிஞ்சி

	ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த
	குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை
	தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,
	பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,
5	அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய
	கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை
	பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்
	கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு
	வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,
10	படு கடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலிய,
	பிடி படி முறுக்கிய பெரு மரப் பூசல்
	விண் தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு,
	எண் அரும் பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது,
	மின்னு விடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெல,
15	துளி தலைத் தலைஇய மணி ஏர் ஐம்பால்
	சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ,
	நெறி கெட விலங்கிய, நீயிர், இச் சுரம்,
	அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே.

64. முல்லை

	களையும் இடனால் பாக! உளை அணி
	உலகு கடப்பன்ன புள் இயற் கலி மா
	வகை அமை வனப்பின் வள்பு நீ தெரிய,
	தளவுப் பிணி அவிழ்ந்த தண் பதப் பெரு வழி,
5	ஐது இலங்கு அகல் இலை நெய் கனி நோன் காழ்
	வெள் வேல் இளையர் வீங்கு பரி முடுக,
	செலவு நாம் அயர்ந்தனம்ஆயின், பெயல
	கடு நீர் வரித்த செந் நிலமருங்கின்,
	விடு நெறி ஈர் மணல், வாரணம் சிதர,
10	பாம்பு உறை புற்றத்து ஈர்ம் புறம் குத்தி,
	மண்ணுடைக் கோட்ட அண்ணல் ஏஎறு
	உடன் நிலை வேட்கையின் மட நாகு தழீஇ,
	ஊர்வயின் பெயரும் பொழுதில், சேர்பு உடன்,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
15	ஆ பூண் தெண் மணி ஐது இயம்பு இன் இசை
	புலம்பு கொள் மாலை கேட்டொறும்
	கலங்கினள் உறைவோள் கையறு நிலையே.

72. குறிஞ்சி

	இருள் கிழிப்பது போல் மின்னி, வானம்
	துளி தலைக்கொண்ட நளி பெயல் நடுநாள்,
	மின்மினி மொய்த்த முரவு வாய்ப் புற்றம்
	பொன் எறி பிதிரின் சுடர வாங்கி,
5	குரும்பி கெண்டும் பெருங்கை ஏற்றை
	இரும்பு செய் கொல் எனத் தோன்றும் ஆங்கண்,
	ஆறே அரு மரபினவே; யாறே
	சுட்டுநர்ப் பனிக்கும் சூருடை முதலைய;
	கழை மாய் நீத்தம் கல் பொருது இரங்க,
10	'அஞ்சுவம் தமியம்' என்னாது, மஞ்சு சுமந்து,
	ஆடுகழை நரலும் அணங்குடைக் கவாஅன்,
	ஈர் உயிர்ப் பிணவின் வயவுப் பசி களைஇய,
	இருங் களிறு அட்ட பெருஞ் சின உழுவை
	நாம நல்லராக் கதிர்பட உமிழ்ந்த
15	மேய் மணி விளக்கின் புலர ஈர்க்கும்
	வாள் நடந்தன்ன வழக்கு அருங் கவலை,
	உள்ளுநர் உட்கும் கல் அடர்ச் சிறு நெறி,
	அருள் புரி நெஞ்சமொடு எஃகு துணையாக
	வந்தோன் கொடியனும் அல்லன்; தந்த
20	நீ தவறு உடையையும் அல்லை; நின்வயின்
	ஆனா அரும் படர் செய்த
	யானே, தோழி! தவறு உடையேனே.

88. குறிஞ்சி

	முதைச் சுவற் கலித்த மூரிச் செந்தினை
	ஓங்கு வணர்ப் பெருங் குரல் உணீஇய, பாங்கர்ப்
	பகுவாய்ப் பல்லிப் பாடு ஓர்த்து, குறுகும்
	புருவைப் பன்றி வரு திறம் நோக்கி,
5	கடுங் கைக் கானவன் கழுதுமிசைக் கொளீஇய
	நெடுஞ் சுடர் விளக்கம் நோக்கி, வந்து, நம்
	நடுங்கு துயர் களைந்த நன்னராளன்
	சென்றனன்கொல்லோ தானே குன்றத்து
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானைக்
10	கவுள் மலிபு இழிதரும் காமர் கடாஅம்
	இருஞ் சிறைத் தொழுதி ஆர்ப்ப. யாழ் செத்து.
	இருங் கல் விடர் அளை அசுணம் ஓர்க்கும்
	காம்பு அமல் இறும்பில் பாம்பு படத் துவன்றி,
	கொடு விரல் உளியம் கெண்டும்
15	வடு ஆழ் புற்றின வழக்கு அரு நெறியே?

92. குறிஞ்சி

	நெடு மலை அடுக்கம் கண் கெட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	குஞ்சரம் நடுங்கத் தாக்கி, கொடு வரிச்
	செங் கண் இரும் புலி குழுமும் சாரல்
5	வாரல் வாழியர், ஐய! நேர் இறை
	நெடு மென் பணைத் தோன் இவளும் யானும்
	காவல் கண்ணினம் தினையே; நாளை
	மந்தியும் அறியா மரம் பயில் இறும்பின்
	ஒண் செங் காந்தள் அவிழ்ந்த ஆங்கண்,
10	தண் பல் அருவித் தாழ்நீர் ஒரு சிறை,
	உருமுச் சிவந்து எறிந்த உரன் அழி பாம்பின்
	திருமணி விளக்கின் பெறுகுவை
	இருள் மென் கூந்தல் ஏமுறு துயிலே.

108. குறிஞ்சி

	புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு
	ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்
	வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்
	புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி
5	பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,
	கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்
	விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்
10	இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்
	அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்
	விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்
	அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,
	காயா மென் சினை தோய நீடிப்
15	பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்
	அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி
	கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்
	மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

114. முல்லை

	'கேளாய், எல்ல! தோழி! வேலன்
	வெறி அயர் களத்துச் சிறு பல தாஅய
	விரவு வீ உறைத்த ஈர் நறும் புறவின்,
	உரவுக் கதிர் மழுங்கிய கல் சேர் ஞாயிறு,
5	அரவு நுங்கு மதியின், ஐயென மறையும்
	சிறு புன் மாலையும் உள்ளார் அவர்' என,
	நப் புலந்து உறையும் எவ்வம் நீங்க,
	நூல் அறி வலவ! கடவுமதி, உவக்காண்
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் வான் தோய் புரிசை,
10	யாமம் கொள்பவர் நாட்டிய நளி சுடர்
	வானக மீனின் விளங்கித் தோன்றும்,
	அருங் கடிக் காப்பின், அஞ்சு வரு, மூதூர்த்
	திருநகர் அடங்கிய மாசு இல் கற்பின்,
	அரி மதர் மழைக் கண், அமை புரை பணைத் தோள்,
15	அணங்கு சால், அரிவையைக் காண்குவம்
	பொலம்படைக் கலி மாப் பூண்ட தேரே.

119. பாலை

	'நுதலும் தோளும், திதலை அல்குலும்,
	வண்ணமும், வனப்பும், வரியும், வாட
	வருந்துவள், இவள்' எனத் திருந்துபு நோக்கி,
	'வரைவு நன்று' என்னாது அகலினும், அவர் வறிது,
5	ஆறு செல் மாக்கள் அறுத்த பிரண்டை,
	ஏறு பெறு பாம்பின் பைந் துணி கடுப்ப,
	நெறி அயல் திரங்கும் அத்தம், வெறி கொள,
	உமண் சாத்து இறந்த ஒழி கல் அடுப்பில்
	நோன் சிலை மழவர் ஊன் புழுக்கு அயரும்
10	சுரன் வழக்கு அற்றது என்னாது, உரம் சிறந்து,
	நெய்தல் உருவின் ஐது இலங்கு அகல் இலை,
	தொடை அமை பீலிப் பொலிந்த கடிகை,
	மடை அமை திண் சுரை, மாக் காழ் வேலொடு
	தணி அமர் அழுவம் தம்மொடு துணைப்ப,
15	துணிகுவர்கொல்லோ தாமே துணிகொள
	மறப் புலி உழந்த வசி படு சென்னி
	உறுநோய் வருத்தமொடு உணீஇய மண்டி,
	படி முழம் ஊன்றிய நெடு நல் யானை
	கை தோய்த்து உயிர்க்கும் வறுஞ் சுனை,
20	மை தோய் சிமைய, மலைமுதல் ஆறே?

138. குறிஞ்சி

	இகுளை! கேட்டிசின், காதல் அம் தோழி!
	குவளை உண்கண் தெண் பனி மல்க,
	வறிது யான் வருந்திய செல்லற்கு அன்னை
	பிறிது ஒன்று கடுத்தனள்ஆகி வேம்பின்
5	வெறி கொள் பாசிலை நீலமொடு சூடி,
	உடலுநர்க் கடந்த கடல் அம் தானை,
	திருந்துஇலை நெடு வேற் தென்னவன் பொதியில்,
	அருஞ் சிமை இழிதரும் ஆர்த்து வரல் அருவியின்
	ததும்பு சீர் இன் இயம் கறங்க, கைதொழுது,
10	உரு கெழு சிறப்பின் முருகு மனைத் தரீஇ,
	கடம்பும் களிறும் பாடி, நுடங்குபு
	தோடும் தொடலையும் கைக்கொண்டு, அல்கலும்
	ஆடினர் ஆதல் நன்றோ? நீடு
	நின்னொடு தெளித்த நல் மலை நாடன்
15	குறி வரல் அரைநாட் குன்றத்து உச்சி,
	நெறி கெட வீழ்ந்த துன் அருங் கூர் இருள்,
	திரு மணி உமிழ்ந்த நாகம் காந்தட்
	கொழு மடற் புதுப் பூ ஊதும் தும்பி
	நல் நிறம் மருளும் அரு விடர்
20	இன்னா நீள் இடை நினையும், என் நெஞ்சே.

154. முல்லை

	படு மழை பொழிந்த பயம் மிகு புறவின்
	நெடு நீர் அவல பகுவாய்த் தேரை
	சிறு பல் இயத்தின் நெடு நெறிக் கறங்க,
	குறும் புதற் பிடவின் நெடுங் கால் அலரி
5	செந் நிலமருங்கின் நுண் அயிர் வரிப்ப,
	வெஞ் சின அரவின் பை அணந்தன்ன
	தண் கமழ் கோடல் தாது பிணி அவிழ,
	திரி மருப்பு இரலை தெள் அறல் பருகிக்
	காமர் துணையொடு ஏமுற வதிய,
10	காடு கவின் பெற்ற தண் பதப் பெரு வழி;
	ஓடுபரி மெலியாக் கொய்சுவற் புரவித்
	தாள் தாழ் தார் மணி தயங்குபு இயம்ப
	ஊர்மதி வலவ! தேரே சீர் மிகுபு
	நம் வயிற் புரிந்த கொள்கை
15	அம் மா அரிவையைத் துன்னுகம், விரைந்தே.

160. நெய்தல்

	ஒடுங்கு ஈர் ஓதி நினக்கும் அற்றோ?
	நடுங்கின்று, அளித்து, என் நிறை இல் நெஞ்சம்.
	அடும்பு கொடி சிதைய வாங்கி, கொடுங் கழிக்
	குப்பை வெண் மணற் பக்கம் சேர்த்தி,
5	நிறைச் சூல் யாமை மறைத்து ஈன்று, புதைத்த
	கோட்டு வட்டு உருவின் புலவு நாறு முட்டை
	பார்ப்பு இடன் ஆகும் அளவை, பகுவாய்க்
	கணவன் ஓம்பும் கானல்அம் சேர்ப்பன்:
	முள் உறின் சிறத்தல் அஞ்சி, மெல்ல
10	வாவு உடைமையின் வள்பின் காட்டி,
	ஏத் தொழில் நவின்ற எழில் நடைப் புரவி
	செழு நீர்த் தண் கழி நீந்தலின், ஆழி
	நுதிமுகம் குறைந்த பொதி முகிழ் நெய்தல்,
	பாம்பு உயர் தலையின், சாம்புவன நிவப்ப,
15	இர வந்தன்றால் திண் தேர்; கரவாது
	ஒல்லென ஒலிக்கும் இளையரொடு வல் வாய்
	அரவச் சீறூர் காண,
	பகல் வந்தன்றால், பாய்பரி சிறந்தே.

182. குறிஞ்சி

	பூங் கண் வேங்கைப் பொன் இணர் மிலைந்து,
	வாங்கு அமை நோன் சிலை எருத்தத்து இரீஇ,
	தீம் பழப் பலவின் சுளை விளை தேறல்
	வீளை அம்பின் இளையரொடு மாந்தி,
5	ஓட்டு இயல் பிழையா வய நாய் பிற்பட,
	வேட்டம் போகிய குறவன் காட்ட
	குளவித் தண் புதல் குருதியொடு துயல் வர,
	முளவுமாத் தொலைச்சும் குன்ற நாட!
	அரவு எறி உருமோடு ஒன்றிக் கால் வீழ்த்து
10	உரவு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	தனியை வந்த ஆறு நினைந்து, அல்கலும்,
	பனியொடு கலுழும் இவள் கண்ணே; அதனால்,
	கடும் பகல் வருதல் வேண்டும் தெய்ய
	அதிர் குரல் முது கலை கறி முறி முனைஇ,
15	உயர்சிமை நெடுங் கோட்டு உகள, உக்க
	கமழ் இதழ் அலரி தாஅய் வேலன்
	வெறி அயர் வியன் களம் கடுக்கும்
	பெரு வரை நண்ணிய சாரலானே.

202. குறிஞ்சி

	வயங்கு வெள் அருவிய குன்றத்துக் கவாஅன்,
	கயந் தலை மடப் பிடி இனன் ஏமார்ப்ப,
	புலிப் பகை வென்ற புண் கூர் யானை
	கல்லகச் சிலம்பில் கை எடுத்து உயிர்ப்பின்,
5	நல் இணர் வேங்கை நறு வீ கொல்லன்
	குருகு ஊது மிதி உலைப் பிதிர்வின் பொங்கி,
	சிறு பல் மின்மினி போல, பல உடன்
	மணி நிற இரும் புதல் தாவும் நாட!
	யாமே அன்றியும் உளர்கொல் பானாள்,
10	உத்தி அரவின் பைத் தலை துமிய,
	உர உரும் உரறும் உட்கு வரு நனந்தலை,
	தவிர்வு இல் உள்ளமொடு எஃகு துணையாக,
	கனை இருள் பரந்த கல் அதர்ச் சிறு நெறி
	தேராது வரூஉம் நின்வயின்
15	ஆர் அஞர் அரு படர் நீந்துவோரே?

257. பாலை

	வேனிற் பாதிரிக் கூனி மா மலர்
	நறை வாய் வாடல் நாறும் நாள், சுரம்,
	அரி ஆர் சிலம்பின் சீறடி சிவப்ப,
	எம்மொடு ஓர் ஆறு படீஇயர், யாழ நின்
5	பொம்மல் ஓதி பொதுள வாரி,
	அரும்பு அற மலர்ந்த ஆய் பூ மராஅத்துச்
	சுரும்பு சூழ் அலரி தைஇ, வேய்ந்த நின்
	தேம் பாய் கூந்தல் குறும் பல மொசிக்கும்
	வண்டு கடிந்து ஓம்பல் தேற்றாய், அணி கொள
10	நுண் கோல் எல் வளை தெளிர்க்கும் முன்கை
	மெல் இறைப் பணைத் தோள் விளங்க வீசி,
	வல்லுவைமன்னால் நடையே கள்வர்
	பகை மிகு கவலைச் செல் நெறி காண்மார்,
	மிசை மரம் சேர்த்திய கவை முறி யாஅத்து,
15	நார் அரை மருங்கின் நீர் வரப் பொளித்து,
	களிறு சுவைத்திட்ட கோதுடைத் ததரல்
	கல்லா உமணர்க்குத் தீ மூட்டு ஆகும்,
	துன்புறு தகுவன ஆங்கண், புன் கோட்டு
	அரில் இவர் புற்றத்து அல்கு இரை நசைஇ,
20	வெள் அரா மிளிர வாங்கும்
	பிள்ளை எண்கின் மலைவயினானே.

258. குறிஞ்சி

	நன்னன் உதியன் அருங் கடிப் பாழி,
	தொல் முதிர் வேளிர் ஓம்பினர் வைத்த
	பொன்னினும் அருமை நன்கு அறிந்தும், அன்னோட்
	துன்னலம்மாதோ எனினும், அஃது ஒல்லாய்
5	தண் மழை தவழும் தாழ் நீர் நனந்தலைக்
	கடுங் காற்று எடுக்கும் நெடும் பெருங் குன்றத்து
	மாய இருள் அளை மாய் கல் போல,
	மாய்கதில் வாழிய, நெஞ்சே! நாளும்,
	மெல் இயற் குறுமகள் நல் அகம் நசைஇ,
10	அரவு இரை தேரும் அஞ்சுவரு சிறு நெறி,
	இரவின் எய்தியும் பெறாஅய், அருள் வரப்
	புல்லென் கண்ணை புலம்பு கொண்டு, உலகத்து
	உள்ளோர்க்கு எல்லாம் பெரு நகையாக,
	காமம் கைம்மிக உறுதர,
15	ஆனா அரு படர் தலைத்தந்தோயே!

274. முல்லை

	இரு விசும்பு அதிர முழங்கி, அர நலிந்து,
	இகு பெயல் அழி துளி தலைஇ, வானம்
	பருவம் செய்த பானாட் கங்குல்,
	ஆடு தலைத் துருவின் தோடு ஏமார்ப்ப,
5	கடை கோல் சிறு தீ அடைய மாட்டி,
	திண் கால் உறியன், பானையன், அதளன்,
	நுண் பல் துவலை ஒரு திறம் நனைப்ப,
	தண்டு கால் ஊன்றிய தனி நிலை இடையன்,
	மடி விடு வீளை கடிது சென்று இசைப்ப,
10	தெறி மறி பார்க்கும் குறு நரி வெரீஇ,
	முள்ளுடைக் குறுந் தூறு இரியப் போகும்
	தண் நறு புறவினதுவே நறு மலர்
	முல்லை சான்ற கற்பின்
	மெல் இயற் குறுமகள் உறைவு இன் ஊரே.

313. பாலை

	'இனிப் பிறிது உண்டோ? அஞ்சல் ஓம்பு!' என
	அணிக் கவின் வளர முயங்கி, நெஞ்சம்
	பிணித்தோர் சென்ற ஆறு நினைந்து, அல்கலும்,
	குளித்துப் பொரு கயலின் கண் பனி மல்க,
5	ஐய ஆக வெய்ய உயிரா,
	இரவும் எல்லையும் படர் அட வருந்தி,
	அரவு நுங்கு மதியின் நுதல் ஒளி கரப்ப,
	தம் அலது இல்லா நம் இவண் ஒழிய,
	பொருள் புரிந்து அகன்றனர்ஆயினும், அருள் புரிந்து,
10	வருவர் வாழி, தோழி! பெரிய
	நிதியம் சொரிந்த நீவி போலப்
	பாம்பு ஊன் தேம்பும் வறம் கூர் கடத்திடை,
	நீங்கா வம்பலர் கணை இடத் தொலைந்தோர்
	வசி படு புண்ணின் குருதி மாந்தி,
15	ஒற்றுச் செல் மாக்களின் ஒடுங்கிய குரல,
	இல் வழிப் படூஉம் காக்கைக்
	கல் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

318. குறிஞ்சி

	கான மான் அதர் யானையும் வழங்கும்;
	வான மீமிசை உருமும் நனி உரறும்;
	அரவும் புலியும் அஞ்சுதகவு உடைய;
	இர வழங்கு சிறு நெறி தமியை வருதி
5	வரை இழி அருவிப் பாட்டொடு பிரசம்
	முழவு சேர் நரம்பின் இம்மென இமிரும்,
	பழ விறல் நனந்தலைப் பய மலை நாட!
	மன்றல் வேண்டினும் பெறுகுவை; ஒன்றோ
	இன்று தலையாக வாரல்; வரினே,
10	ஏம் உறு துயரமொடு யாம் இவண் ஒழிய,
	எக் கண்டு பெயருங் காலை, யாழ நின்
	கல் கெழு சிறுகுடி எய்திய பின்றை,
	ஊதல் வேண்டுமால் சிறிதே வேட்டொடு
	வேய் பயில் அழுவத்துப் பிரிந்த நின்
15	நாய் பயிர் குறி நிலை கொண்ட கோடே!

322. குறிஞ்சி

	வயங்கு வெயில் ஞெமியப் பாஅய், மின்னு வசிபு,
	மயங்கு துளி பொழிந்த பானாட் கங்குல்;
	ஆராக் காமம் அடூஉ நின்று அலைப்ப,
	இறு வரை வீழ்நரின் நடுங்கி, தெறுவர,
5	பாம்பு எறி கோலின் தமியை வைகி,
	தேம்புதிகொல்லோ? நெஞ்சே! உரும் இசைக்
	களிறு கண்கூடிய வாள் மயங்கு ஞாட்பின்,
	ஒளிறு வேற் தானைக் கடுந் தேர்த் திதியன்
	வரு புனல் இழிதரு மரம் பயில் இறும்பில்,
10	பிறை உறழ் மருப்பின், கடுங் கண், பன்றிக்
	குறை ஆர் கொடுவரி குழுமும் சாரல்,
	அறை உறு தீம் தேன் குறவர் அறுப்ப
	முயலுநர் முற்றா ஏற்று அரு நெடுஞ் சிமை,
	புகல் அரும், பொதியில் போலப்
15	பெறல் அருங்குரையள், எம் அணங்கியோளே!

323. பாலை

	இம்மென் பேர் அலர், இவ் ஊர், நம்வயின்
	செய்வோர் ஏச் சொல் வாட, காதலர்
	வருவர் என்பது வாய்வதாக,
	ஐய, செய்ய, மதன் இல, சிறிய நின்
5	அடி நிலன் உறுதல் அஞ்சி, பையத்
	தடவரல் ஒதுக்கம் தகைகொள இயலி,
	காணிய வம்மோ? கற்பு மேம்படுவி!
	பலவுப் பல தடைஇய வேய் பயில் அடுக்கத்து,
	யானைச் செல் இனம் கடுப்ப, வானத்து
10	வயங்கு கதிர் மழுங்கப் பாஅய், பாம்பின்
	பை பட இடிக்கும் கடுங் குரல் ஏற்றொடு
	ஆலி அழி துளி தலைஇக்
	கால் வீழ்த்தன்று, நின் கதுப்பு உறழ் புயலே!

324. முல்லை

	விருந்தும் பெறுகுநள் போலும், திருந்து இழைத்
	தட மென் பணைத் தோள், மட மொழி அரிவை
	தளிர் இயல் கிள்ளை இனி தினின் எடுத்த
	வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன,
5	உளர் பெயல் வளர்த்த, பைம் பயிர்ப் புறவில்
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை தோறும்
	துளி படு மொக்குள் துள்ளுவன சால,
	தொளி பொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய,
	வளி சினை உதிர்த்தலின், வெறி கொள்பு தாஅய்,
10	சிரற் சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த
	வண்டு உண் நறு வீ துமித்த நேமி
	தண் நில மருங்கில் போழ்ந்த வழியுள்,
	நிரை செல் பாம்பின் விரைபு நீர் முடுக,
	செல்லும், நெடுந்தகை தேரே
15	முல்லை மாலை நகர் புகல் ஆய்ந்தே!

327. பாலை

	'இன்பமும் இடும்பையும், புணர்வும் பிரிவும்,
	நன்பகல் அமையமும் இரவும் போல,
	வேறு வேறு இயல ஆகி, மாறு எதிர்ந்து,
	உள' என உணர்ந்தனைஆயின், ஒரூஉம்
5	இன்னா வெஞ் சுரம், நல் நசை துரப்ப,
	துன்னலும் தகுமோ? துணிவு இல் நெஞ்சே!
	நீ செல வலித்தனை ஆயின். யாவதும்
	நினைதலும் செய்தியோ எம்மே கனை கதிர்
	ஆவி அவ் வரி நீர் என நசைஇ,
10	மா தவப் பரிக்கும் மரல் திரங்கு நனந்தலை,
	களர் கால் யாத்த கண் அகல் பரப்பின்
	செவ் வரை கொழி நீர் கடுப்ப, அரவின்
	அவ் வரி உரிவை அணவரும் மருங்கின்,
	புற்று அரை யாத்த புலர் சினை மரத்த,
15	மைந் நிற உருவின், மணிக் கண், காக்கை
	பைந் நிணம் கவரும் படு பிணக் கவலைச்
	சென்றோர் செல்புறத்து இரங்கார் கொன்றோர்,
	கோல் கழிபு இரங்கும் அதர,
	வேய் பயில் அழுவம் இறந்த பின்னே?

328. குறிஞ்சி

	வழை அமல் அடுக்கத்து, வலன் ஏர்பு, வயிரியர்
	முழவு அதிர்ந்தன்ன முழக்கத்து ஏறோடு,
	உரவுப் பெயல் பொழிந்த நள்ளென் யாமத்து,
	அரவின் பைந் தலை இடறி, பானாள்
5	இரவின் வந்து, எம் இடைமுலை முயங்கி,
	துனி கண் அகல அளைஇ, கங்குலின்
	இனிதின் இயைந்த நண்பு, அவர் முனிதல்
	தெற்று ஆகுதல் நற்கு அறிந்தனம்ஆயின்,
	இலங்கு வளை நெகிழ, பரந்து படர் அலைப்ப, யாம்
10	முயங்குதொறும் முயங்குதொறும் உயங்க முகந்து கொண்டு
	அடக்குவம்மன்னோ தோழி! மடப் பிடி
	மழை தவழ் சிலம்பில் கடுஞ்சூல் ஈன்று,
	கழை தின் யாக்கை விழை களிறு தைவர,
	வாழை அம் சிலம்பில் துஞ்சும்
15	சாரல் நாடன் சாயல் மார்பே!

339. பாலை

	வீங்கு விசை, பிணித்த விரை பரி, நெடுந் தேர்
	நோன் கதிர் சுமந்த ஆழி ஆழ் மருங்கில்,
	பாம்பு என முடுகுநீர் ஓட, கூம்பிப்
	பற்று விடு விரலின் பயறு காய் ஊழ்ப்ப,
5	அற்சிரம் நின்றன்றால், பொழுதே; முற்பட
	ஆள்வினைக்கு எழுந்த அசைவு இல் உள்ளத்து
	ஆண்மை வாங்க, காமம் தட்ப,
	கவை படு நெஞ்சம்! கண்கண் அகைய,
	இரு தலைக் கொள்ளி இடை நின்று வருந்தி,
10	ஒரு தலைப் படாஅ உறவி போன்றனம்;
	நோம்கொல்? அளியள் தானே யாக்கைக்கு
	உயிர் இயைந்தன்ன நட்பின், அவ் உயிர்
	வாழ்தல் அன்ன காதல்,
	சாதல் அன்ன பிரிவு அரியோளே!

340. நெய்தல்

	பல் நாள் எவ்வம் தீர, பகல் வந்து,
	புன்னை அம் பொதும்பின் இன் நிழல் கழிப்பி,
	மாலை மால் கொள நோக்கி, பண் ஆய்ந்து,
	வலவன் வண் தேர் இயக்க, நீயும்
5	செலவு விருப்புறுதல் ஒழிகதில் அம்ம
	'செல்லா நல் இசை, பொலம் பூண், திரையன்
	பல் பூங் கானற் பவத்திரி அன்ன இவள்
	நல் எழில் இள நலம் தொலைய, ஒல்லென,
	கழியே ஓதம் மல்கின்று; வழியே
10	வள் எயிற்று அரவொடு வய மீன் கொட்கும்;
	சென்றோர் மன்ற; மான்றன்று பொழுது' என,
	நின் திறத்து அவலம் வீட, இன்று இவண்
	சேப்பின் எவனோ பூக் கேழ் புலம்ப!
	பசு மீன் நொடுத்த வெண் நெல் மாஅத்
15	தயிர் மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே;
	வடவர் தந்த வான் கேழ் வட்டம்
	குட புல உறுப்பின் கூட்டுபு நிகழ்த்திய
	வண்டு இமிர் நறுஞ் சாந்து அணிகுவம் திண் திமில்
	எல்லுத் தொழில் மடுத்த வல் வினைப் பரதவர்
20	கூர் உளிக் கடு விசை மாட்டலின், பாய்பு உடன்,
	கோட் சுறாக் கிழித்த கொடு முடி நெடு வலை
	தண் கடல் அசைவளி எறிதொறும், வினை விட்டு,
	முன்றில் தாழைத் தூங்கும்
	தெண் கடற் பரப்பின், எம் உறைவு இன், ஊர்க்கே?

348. குறிஞ்சி

	என் ஆவதுகொல் தானே முன்றில்,
	தேன் தேர் சுவைய, திரள் அரை, மாஅத்து,
	கோடைக்கு ஊழ்த்த, கமழ் நறுந் தீம் கனி,
	பயிர்ப்புறப் பலவின் எதிர்ச் சுளை அளைஇ,
5	இறாலொடு கலந்த, வண்டு மூசு, அரியல்
	நெடுங் கண் ஆடு அமைப் பழுநி, கடுந் திறல்
	பாப்புக் கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான் கோட்டுக்
	கடவுள் ஓங்கு வரைக்கு ஓக்கி, குறவர்,
	முறித் தழை மகளிர் மடுப்ப, மாந்தி,
10	அடுக்கல் ஏனல் இரும் புனம் மறந்துழி,
	'யானை வவ்வின தினை' என, நோனாது,
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇ,
	சிலை ஆய்ந்து திரிதரும் நாடன்
	நிலையா நல் மொழி தேறிய நெஞ்சே?

349. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை செறிந்த முன்கை
	வரைந்து தாம் பிணித்த தொல் கவின் தொலைய,
	எவன் ஆய்ந்தனர்கொல் தோழி! ஞெமன்ன்
	தெரி கோல் அன்ன செயிர் தீர் செம் மொழி,
5	உலைந்த ஒக்கல், பாடுநர் செலினே,
	உரன் மலி உள்ளமொடு முனை பாழாக,
	அருங் குறும்பு எறிந்த பெருங் கல வெறுக்கை
	சூழாது சுரக்கும் நன்னன் நல் நாட்டு,
	எழிற் குன்றத்துக் கவாஅன், கேழ் கொள,
10	திருந்து அரை நிவந்த கருங் கால் வேங்கை
	எரி மருள் கவளம் மாந்தி, களிறு தன்
	வரி நுதல் வைத்த வலி தேம்பு தடக் கை
	கல் ஊர் பாம்பின் தோன்றும்
	சொல் பெயர் தேஎத்த சுரன் இறந்தோரே?

362. குறிஞ்சி

	பாம்புடை விடர பனி நீர் இட்டுத் துறைத்
	தேம் கலந்து ஒழுக, யாறு நிறைந்தனவே;
	வெண் கோட்டு யானை பொருத புண் கூர்ந்து,
	பைங் கண் வல்லியம் கல் அளைச் செறிய,
5	முருக்கு அரும்பு அன்ன வள் உகிர் வயப் பிணவு
	கடி கொள, வழங்கார் ஆறே; ஆயிடை
	எல்லிற்று என்னான், வென் வேல் ஏந்தி,
	நசை தர வந்த நன்னராளன்
	நெஞ்சு பழுதாக, வறுவியன் பெயரின்,
10	இன்று இப்பொழுதும் யான் வாழலெனே;
	எவன்கொல்? வாழி, தோழி! நம் இடை முலைச்
	சுணங்கு அணி முற்றத்து ஆரம் போலவும்,
	சிலம்பு நீடு சோலைச் சிதர் தூங்கு நளிப்பின்
	இலங்கு வெள் அருவி போலவும்,
15	நிலம் கொண்டனவால், திங்கள் அம் கதிரே!

372. குறிஞ்சி

	அருந் தெறல் மரபின் கடவுள் காப்ப,
	பெருந் தேன் தூங்கும் நாடு காண் நனந்தலை,
	அணங்குடை வரைப்பின், பாழி ஆங்கண்,
	வேள் முது மாக்கள் வியல் நகர்க் கரந்த
5	அருங் கல வெறுக்கையின் அரியோள் பண்பு நினைந்து,
	வருந்தினம்மாதோ எனினும், அஃது ஒல்லாய்,
	இரும் பணைத் தொடுத்த பலர் ஆடு ஊசல்,
	ஊர்ந்து இழி கயிற்றின், செல வர வருந்தி,
	நெடு நெறிக் குதிரைக் கூர் வேல் அஞ்சி
10	கடு முனை அலைத்த கொடு வில் ஆடவர்
	ஆடு கொள் பூசலின் பாடு சிறந்து எறியும்,
	பெருந் துடி வள்பின் வீங்குபு நெகிழா,
	மேய் மணி இழந்த பாம்பின், நீ நனி
	தேம்பினை வாழி, என் நெஞ்சே! வேந்தர்
15	கோண் தணி எயிலின் காப்புச் சிறந்து,
	ஈண்டு அருங்குரையள், நம் அணங்கியோளே.

391. பாலை

	பார்வல் வெருகின் கூர் எயிற்று அன்ன
	வரி மென் முகைய நுண் கொடி அதிரல்
	மல்கு அகல் வட்டியர், கொள்வு இடம் பெறாஅர்
	விலைஞர், ஒழித்த தலை வேய் கான் மலர்
5	தேம் பாய் முல்லையொடு ஞாங்கர்ப் போக்கி,
	தண் நறுங் கதுப்பில் புணர்ந்தோர் புனைந்த என்
	பொதி மாண் முச்சி காண்தொறும், பண்டைப்
	பழ அணி உள்ளப்படுமால் தோழி!
	இன்றொடு சில் நாள் வரினும், சென்று, நனி
10	படாஅவாகும், எம் கண்ணே கடாஅ
	வான் மருப்பு அசைத்தல்செல்லாது, யானை தன்
	வாய் நிறை கொண்ட வலி தேம்பு தடக் கை
	குன்று புகு பாம்பின் தோன்றும்,
	என்றூழ் வைப்பின், சுரன் இறந்தோரே!