13. பாலை

	தன் கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும்,
	முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின், தன் மலைத்
	தெறல் அரு மரபின் கடவுட் பேணி,
	குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும்,
5	இரு பேர் ஆரமும் எழில் பெற அணியும்
	திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன்
	குழியில் கொண்ட மராஅ யானை
	மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது,
	வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும்,
10	வள் வாய் அம்பின், கோடைப் பொருநன்
	பண்ணி தைஇய பயம் கெழு வேள்வியின்,
	விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு,
	கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து,
	சாயல் இன் துணை இவட் பிரிந்து உறையின்,
15	நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட
	மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை,
	கவவு இன்புறாமைக் கழிக வள வயல்,
	அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற
	கழனி நெல் ஈன் கவைமுதல் அலங்கல்
20	நிரம்பு அகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வர,
	புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை,
	இலங்கு பூங் கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த
	வெண் குருகு நரல, வீசும்
	நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாளே!

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

55. பாலை

	காய்ந்து செலற் கனலி கல் பகத் தெறுதலின்,
	ஈந்து குருகு உருகும் என்றூழ் நீள் இடை,
	உளி முக வெம் பரல் அடி வருத்துறாலின்,
	விளி முறை அறியா வேய் கரி கானம்,
5	வயக் களிற்று அன்ன காளையொடு என் மகள்
	கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோஇலெனே! ஒழிந்து யாம்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அசைஇ,
	வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு
	கண்படை பெறேன், கனவ ஒண் படைக்
10	கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப்
	பொருது புண் நாணிய சேரலாதன்
	அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென,
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சான்றோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர்,
15	பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு பிரிந்து இவண்
	காதல் வேண்டி, எற் துறந்து
	போதல்செல்லா என் உயிரொடு புலந்தே.

100. நெய்தல்

	அரையுற்று அமைந்த ஆரம் நீவி,
	புரையப் பூண்ட கோதை மார்பினை,
	நல் அகம் வடுக் கொள முயங்கி, நீ வந்து,
	எல்லினில் பெயர்தல் எனக்குமார் இனிதே.
5	பெருந் திரை முழக்கமொடு இயக்கு அவிந்திருந்த
	கொண்டல் இரவின் இருங் கடல் மடுத்த
	கொழு மீன் கொள்பவர் இருள் நீங்கு ஒண் சுடர்
	ஓடாப் பூட்கை வேந்தன் பாசறை,
	ஆடு இயல் யானை அணி முகத்து அசைத்த
	ஓடை ஒண் சுடர் ஒப்பத் தோன்றும்
	பாடுநர்த் தொடுத்த கை வண் கோமான்,
	பரியுடை நல் தேர்ப் பெரியன், விரிஇணர்ப்
	புன்னைஅம் கானல் புறந்தை முன்துறை
	வம்ப நாரைஇனன் ஒலித்தன்ன
15	அம்பல் வாய்த்த தெய்ய தண் புலர்
	வைகுறு விடியல் போகிய எருமை
	நெய்தல் அம் புது மலர் மாந்தும்
	கைதை அம் படப்பை எம் அழுங்கல் ஊரே!

141. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மிகக்
	கனவும் கங்குல்தோறு இனிய; நனவும்
	புனை வினை நல் இல் புள்ளும் பாங்கின;
	நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது
5	உலகு தொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி,
	மழை கால்நீங்கிய மாக விசும்பில்
	குறு முயல் மறு நிறம் கிளர, மதி நிறைந்து,
	அறுமீன் சேரும் அகல் இருள் நடு நாள்;
	மறுகு விளக்குறுத்து, மாலை தூக்கி,
10	பழ விறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய
	விழவு உடன் அயர, வருகதில் அம்ம!
	துவரப் புலர்ந்து தூ மலர் கஞலி,
	தகரம் நாறும் தண் நறுங் கதுப்பின்
	புது மண மகடூஉ அயினிய கடி நகர்ப்
15	பல் கோட்டு அடுப்பில் பால் உலை இரீஇ,
	கூழைக் கூந்தற் குறுந் தொடி மகளிர்
	பெருஞ் செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்து,
	பாசவல் இடிக்கும் இருங் காழ் உலக்கைக்
	கடிது இடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண் குருகு
20	தீம் குலை வாழை ஓங்கு மடல் இராது;
	நெடுங் கால் மாஅத்துக் குறும் பறை பயிற்றும்
	செல் குடி நிறுத்த பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	வெல் போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன
	நல் இசை வெறுக்கை தருமார், பல் பொறிப்
25	புலிக் கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ் சினை
	நரந்த நறும் பூ நாள் மலர் உதிர,
	கலை பாய்ந்து உகளும், கல் சேர் வேங்கை,
	தேம் கமழ் நெடு வரைப் பிறங்கிய
	வேங்கட வைப்பிற் சுரன் இறந்தோரே.

145. பாலை

	வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,
	தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,
	வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி
	வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,
5	நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு
	ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு
	வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை
	புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,
	உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்
10	'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
	தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய
	நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,
	கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்
15	குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,
	துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,
	கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,
	ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்
	சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,
20	எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,
	'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்
	அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

176. மருதம்

	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் பரப்பின்
	நிலம் பக வீழ்ந்த வேர் முதிர் கிழங்கின்
	கழை கண்டன்ன தூம்புடைத் திரள் கால்,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை மருங்கில்,
5	கழு நிவந்தன்ன கொழு முகை இடை இடை
	முறுவல் முகத்தின் பல் மலர் தயங்க,
	பூத்த தாமரைப் புள் இமிழ் பழனத்து,
	வேப்பு நனை அன்ன நெடுங் கண் நீர்ஞெண்டு
	இரை தேர் வெண் குருகு அஞ்சி, அயலது
10	ஒலித்த பகன்றை இருஞ் சேற்று அள்ளல்,
	திதலையின் வரிப்ப ஓடி, விரைந்து தன்
	நீர் மலி மண் அளைச் செறியும் ஊர!
	மனை நகு வயலை மரன் இவர் கொழுங் கொடி
	அரி மலர் ஆம்பலொடு ஆர்தழை தைஇ,
15	விழவு ஆடு மகளிரொடு தழூஉ அணிப் பொலிந்து,
	மலர் ஏர் உண்கண் மாண் இழை முன்கைக்
	குறுந் தொடி துடக்கிய நெடுந் தொடர் விடுத்தது
	உடன்றனள் போலும், நின் காதலி? எம் போல்
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து,
20	நெல்லுடை நெடு நகர் நின் இன்று உறைய,
	என்ன கடத்தளோ, மற்றே? தன் முகத்து
	எழுது எழில் சிதைய அழுதனள் ஏங்கி,
	அடித்தென உருத்த தித்திப் பல் ஊழ்
	நொடித்தெனச் சிவந்த மெல் விரல் திருகுபு,
25	கூர்நுனை மழுகிய எயிற்றள்
	ஊர் முழுதும் நுவலும் நிற் காணிய சென்மே.

178. குறிஞ்சி

	வயிரத்தன்ன வை ஏந்து மருப்பின்,
	வெதிர் வேர் அன்ன பரூஉ மயிர்ப் பன்றி
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை பருகி,
	நீலத்தன்ன அகல் இலைச் சேம்பின்
5	பிண்டம் அன்ன கொழுங் கிழங்கு மாந்தி,
	பிடி மடிந்தன்ன கல் மிசை ஊழ் இழிபு,
	யாறு சேர்ந்தன்ன ஊறு நீர்ப் படாஅர்ப்
	பைம் புதல் நளி சினைக் குருகு இருந்தன்ன,
	வண் பிணி அவிழ்ந்த வெண் கூதாளத்து
10	அலங்கு குலை அலரி தீண்டி, தாது உக,
	பொன் உரை கட்டளை கடுப்பக் காண்வர,
	கிளை அமல் சிறு தினை விளை குரல் மேய்ந்து,
	கண் இனிது படுக்கும் நல் மலை நாடனொடு
	உணர்ந்தனை புணர்ந்த நீயும், நின் தோட்
15	பணைக் கவின் அழியாது துணைப் புணர்ந்து, என்றும்,
	தவல் இல் உலகத்து உறைஇயரோ தோழி
	'எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லெனக்
	கொண்டல் வான் மழை பொழிந்த வைகறைத்
	தண் பனி அற்சிரம் தமியோர்க்கு அரிது' என,
20	கனவினும் பிரிவு அறியலனே; அதன்தலை
	முன் தான் கண்ட ஞான்றினு ம்
	பின் பெரிது அளிக்கும், தன் பண்பினானே.

190. நெய்தல்

	திரை உழந்து அசைஇய நிரைவளை ஆயமொடு
	உப்பின் குப்பை ஏறி, எல் பட,
	வரு திமில் எண்ணும் துறைவனொடு, ஊரே
	ஒரு தன் கொடுமையின் அலர் பாடும்மே;
5	அலமரல் மழைக் கண் அமர்ந்து நோக்காள்;
	அலையல் வாழி! வேண்டு, அன்னை! உயர்சிமைப்
	பொதும்பில், புன்னைச் சினை சேர்பு இருந்த
	வம்ப நாரை இரிய, ஒரு நாள்,
	பொங்கு வரல் ஊதையொடு புணரி அலைப்பவும்,
10	உழைக்கடல் வழங்கலும் உரியன்; அதன்தலை
	இருங் கழிப் புகாஅர் பொருந்தத் தாக்கி
	வயச் சுறா எறிந்தென, வலவன் அழிப்ப,
	எழில் பயம் குன்றிய சிறை அழி தொழில
	நிரைமணிப் புரவி விரைநடை தவிர,
15	இழுமென் கானல் விழு மணல் அசைஇ,
	ஆய்ந்த பரியன் வந்து, இவண்
	மான்ற மாலைச் சேர்ந்தன்றோ இலனே!

217. பாலை

	'பெய்து புறந்தந்த பொங்கல் வெண் மழை,
	எஃகு உறு பஞ்சித் துய்ப் பட்டன்ன,
	துவலை தூவல் கழிய, அகல் வயல்
	நீடு கழைக் கரும்பின் கணைக் கால் வான் பூக்
5	கோடைப் பூளையின் வாடையொடு துயல்வர,
	பாசிலை பொதுளிய புதல்தொறும் பகன்றை
	நீல் உண் பச்சை நிறம் மறைத்து அடைச்சிய
	தோல் எறி பாண்டிலின் வாலிய மலர,
	கோழிலை அவரைக் கொழு முகை அவிழ,
10	ஊழ் உறு தோன்றி ஒண் பூத் தளை விட,
	புலம்தொறும் குருகினம் நரல, கல்லென
	அகன்று உறை மகளிர் அணி துறந்து நடுங்க,
	அற்சிரம் வந்தன்று; அமைந்தன்று இது என,
	எப் பொருள் பெறினும், பிரியன்மினோ' எனச்
15	செப்புவல் வாழியோ, துணையுடையீர்க்கே;
	நல்காக் காதலர் நலன் உண்டு துறந்த
	பாழ் படு மேனி நோக்கி, நோய் பொர,
	இணர் இறுபு உடையும் நெஞ்சமொடு, புணர்வு வேட்டு,
	எயிறு தீப் பிறப்பத் திருகி,
20	நடுங்குதும் பிரியின் யாம் கடு பனி உழந்தே.

226. மருதம்

	உணர்குவென்அல்லென்; உரையல் நின் மாயம்;
	நாண் இலை மன்ற யாணர் ஊர!
	அகலுள் ஆங்கண், அம் பகை மடிவை,
	குறுந் தொடி, மகளிர் குரூஉப் புனல் முனையின்,
5	பழனப் பைஞ் சாய் கொழுதி, கழனிக்
	கரந்தை அம் செறுவின் வெண் குருகு ஓப்பும்,
	வல் வில் எறுழ்த் தோள், பரதவர் கோமான்,
	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் முன்துறை,
	நெடு வெண் மருதொடு வஞ்சி சாஅய,
10	விடியல் வந்த பெரு நீர்க் காவிரி,
	தொடி அணி முன்கை நீ வெய்யோளொடு
	முன் நாள் ஆடிய கவ்வை, இந் நாள்,
	வலி மிகும் முன்பின் பாணனொடு, மலி தார்த்
	தித்தன் வெளியன் உறந்தை நாள் அவைப்
15	பாடு இன் தெண் கிணைப் பாடு கேட்டு அஞ்சி,
	போர் அடு தானைக் கட்டி
	பொராஅது ஓடிய ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

235. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! பொருள் புரிந்து
	உள்ளார்கொல்லோ, காதலர்? உள்ளியும்,
	சிறந்த செய்தியின் மறந்தனர்கொல்லோ?
	பயன் நிலம் குழைய வீசி, பெயல் முனிந்து,
5	விண்டு முன்னிய கொண்டல் மா மழை
	மங்குல் அற்கமொடு பொங்குபு துளிப்ப,
	வாடையொடு நிவந்த ஆய் இதழ்த் தோன்றி
	சுடர் கொள் அகலின் சுருங்கு பிணி அவிழ,
	சுரி முகிழ் முசுண்டைப் பொதி அவிழ் வான் பூ
10	விசும்பு அணி மீனின் பசும் புதல் அணிய,
	களவன் மண் அளைச் செறிய, அகல் வயல்
	கிளை விரி கரும்பின் கணைக்கால் வான் பூ
	மாரி அம் குருகின் ஈரிய குரங்க,
	நனி கடுஞ் சிவப்பொடு நாமம் தோற்றி,
15	பனி கடி கொண்ட பண்பு இல் வாடை
	மருளின் மாலையொடு அருள் இன்றி நலிய,
	'நுதல் இறைகொண்ட அயல் அறி பசலையொடு
	தொல் நலம் சிதையச் சாஅய்,
	என்னள்கொல் அளியள்?' என்னாதோரே.

260. நெய்தல்

	மண்டிலம் மழுக, மலை நிறம் கிளர,
	வண்டினம் மலர் பாய்ந்து ஊத, மீமிசைக்
	கண்டற் கானல் குருகினம் ஒலிப்ப,
	திரை பாடு அவிய, திமில் தொழில் மறப்ப,
5	கரை ஆடு அலவன் அளைவயின் செறிய,
	செக்கர் தோன்ற, துணை புணர் அன்றில்
	எக்கர்ப் பெண்ணை அக மடல் சேர,
	கழி மலர் கமழ் முகம் கரப்ப, பொழில் மனைப்
	புன்னை நறு வீ பொன் நிறம் கொளாஅ,
10	எல்லை பைப்பயக் கழிப்பி, எல் உற,
	யாங்கு ஆகுவல்கொல் யானே? நீங்காது,
	முது மரத்து உறையும் முரவு வாய் முது புள்
	கதுமெனக் குழறும், கழுது வழங்கு, அரை நாள்,
	நெஞ்சு நெகிழ் பருவரல் செய்த
15	அன்பிலாளன் அறிவு நயந்தேனே.

273. பாலை

	விசும்பு விசைத்து எழுந்த கூதளங் கோதையின்,
	பசுங் கால் வெண் குருகு வாப் பறை வளைஇ,
	ஆர்கலி வளவயின் போதொடு பரப்ப,
	புலம் புனிறு தீர்ந்த புது வரல் அற்சிரம்,
5	நலம் கவர் பசலை நலியவும், நம் துயர்
	அறியார்கொல்லோ, தாமே? அறியினும்,
	நம் மனத்து அன்ன மென்மை இன்மையின்,
	நம்முடை உலகம் உள்ளார்கொல்லோ?
	யாங்கு என உணர்கோ, யானே? வீங்குபு
10	தலை வரம்பு அறியாத் தகை வரல் வாடையொடு
	முலையிடைத் தோன்றிய நோய் வளர் இள முளை
	அசைவுடை நெஞ்சத்து உயவுத் திரள் நீடி,
	ஊரோர் எடுத்த அம்பல் அம் சினை,
	ஆராக் காதல் அவிர் தளிர் பரப்பி,
15	புலவர் புகழ்ந்த நார் இல் பெரு மரம்
	நில வரை எல்லாம் நிழற்றி,
	அலர் அரும்பு ஊழ்ப்பவும் வாராதோரே.

276. மருதம்

	நீள் இரும் பொய்கை இரை வேட்டு எழுந்த
	வாளை வெண் போத்து உணீஇய, நாரை தன்
	அடி அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைபயக்
	கடி இலம் புகூஉம் கள்வன் போல,
5	சாஅய் ஒதுங்கும் துறை கேழ் ஊரனொடு
	ஆவது ஆக! இனி நாண் உண்டோ?
	வருகதில் அம்ம, எம் சேரி சேர!
	அரி வேய் உண்கண் அவன் பெண்டிர் காண,
	தாரும் தானையும் பற்றி, ஆரியர்
10	பிடி பயின்று தரூஉம் பெருங் களிறு போல,
	தோள் கந்தாகக் கூந்தலின் பிணித்து, அவன்
	மார்பு கடி கொள்ளேன்ஆயின், ஆர்வுற்று
	இரந்தோர்க்கு ஈயாது ஈட்டியோன் பொருள்போல்,
	பரந்து வெளிப்படாது ஆகி,
15	வருந்துகதில்ல, யாய் ஓம்பிய நலனே!

300. நெய்தல்

	நாள் வலை முகந்த கோள் வல் பரதவர்
	நுணங்கு மணல் ஆங்கண் உணங்கப் பெய்ம்மார்,
	பறி கொள் கொள்ளையர், மறுக உக்க
	மீன் ஆர் குருகின் கானல் அம் பெருந் துறை,
5	எல்லை தண் பொழில் சென்றென, செலீஇயர்,
	தேர் பூட்டு அயர ஏஎய், வார் கோல்
	செறி தொடி திருத்தி, பாறு மயிர் நீவி,
	'செல் இனி, மடந்தை! நின் தோழியொடு, மனை' எனச்
	சொல்லியஅளவை, தான் பெரிது கலுழ்ந்து,
10	தீங்கு ஆயினள் இவள்ஆயின், தாங்காது,
	நொதுமலர் போலப் பிரியின், கதுமெனப்
	பிறிது ஒன்று ஆகலும் அஞ்சுவல்; அதனால்,
	சேணின் வருநர் போலப் பேணா,
	இருங் கலி யாணர் எம் சிறு குடித் தோன்றின்,
15	வல் எதிர் கொண்டு, மெல்லிதின் வினைஇ,
	'துறையும் மான்றன்று பொழுதே; சுறவும்
	ஓதம் மல்கலின், மாறு ஆயினவே;
	எல்லின்று; தோன்றல்! செல்லாதீம்' என,
	எமர் குறை கூறத் தங்கி, ஏமுற,
20	இளையரும் புரவியும் இன்புற, நீயும்
	இல் உறை நல் விருந்து அயர்தல்
	ஒல்லுதும், பெரும! நீ நல்குதல் பெறினே.

306. மருதம்

	பெரும் பெயர் மகிழ்ந! பேணாது அகன்மோ!
	பரந்த பொய்கைப் பிரம்பொடு நீடிய
	முட் கொம்பு ஈங்கைத் துய்த் தலைப் புது வீ
	ஈன்ற மாத்தின் இளந் தளிர் வருட,
5	வார் குருகு உறங்கும் நீர் சூழ் வள வயல்
	கழனிக் கரும்பின் சாய்ப் புறம் ஊர்ந்து,
	பழன யாமை பசு வெயில் கொள்ளும்
	நெல்லுடை மறுகின் நன்னர் ஊர!
	இதுவோ மற்று நின் செம்மல்? மாண்ட
10	மதி ஏர் ஒள் நுதல் வயங்கு இழை ஒருத்தி
	இகழ்ந்த சொல்லும் சொல்லி, சிவந்த
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் நோய் உற நோக்கி,
	தண் நறுங் கமழ் தார் பரீஇயினள், நும்மொடு
	ஊடினள் சிறு துனி செய்து எம்
15	மணல் மலி மறுகின் இறந்திசினோளே.

360. நெய்தல்

	பல் பூந் தண் பொழில், பகல் உடன் கழிப்பி,
	ஒரு கால் ஊர்திப் பருதி அம் செல்வன்
	குடவயின் மா மலை மறைய, கொடுங் கழித்
	தண் சேற்று அடைஇய கணைக் கால் நெய்தல்
5	நுண் தாது உண்டு வண்டினம் துறப்ப,
	வெருவரு கடுந் திறல் இரு பெருந் தெய்வத்து
	உரு உடன் இயைந்த தோற்றம் போல,
	அந்தி வானமொடு கடல் அணி கொளாஅ,
	வந்த மாலை பெயரின், மற்று இவள்
10	பெரும் புலம்பினளே தெய்ய; அதனால்,
	பாணி பிழையா மாண் வினைக் கலி மா
	துஞ்சு ஊர் யாமத்துத் தெவிட்டல் ஓம்பி,
	நெடுந் தேர் அகல நீக்கி, பையெனக்
	குன்று இழி களிற்றின் குவவு மணல் நீந்தி,
15	இரவின் வம்மோ உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	இன மீன் அருந்து நாரையொடு பனைமிசை
	அன்றில் சேக்கும் முன்றில், பொன் என
	நல் மலர் நறு வீ தாஅம்
	புன்னை நறும் பொழில் செய்த நம் குறியே.