106. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரைப் பழனத்து,
	பொரி அகைந்தன்ன பொங்கு பல் சிறு மீன்,
	வெறி கொள் பாசடை, உணீஇயர், பைப்பயப்
	பறை தபு முது சிரல் அசைபு வந்து இருக்கும்
5	துறைகேழ் ஊரன் பெண்டு தன் கொழுநனை
	நம்மொடு புலக்கும் என்ப நாம் அது
	செய்யாம்ஆயினும், உய்யாமையின்,
	செறிதொடி தெளிர்ப்ப வீசி, சிறிது அவண்
	உலமந்து வருகம் சென்மோ தோழி!
10	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	வெளிறு இல் கற்பின் மண்டு அமர் அடுதொறும்
	களிறு பெறு வல்சிப் பாணன் எறியும்
	தண்ணுமைக் கண்ணின் அலைஇயர், தன் வயிறே.

286. மருதம்

	வெள்ளி விழுத் தொடி மென் கருப்பு உலக்கை,
	வள்ளி நுண் இடை வயின் வயின் நுடங்க;
	மீன் சினை அன்ன வெண் மணல் குவைஇ,
	காஞ்சி நீழல், தமர் வளம் பாடி,
5	ஊர்க் குறுமகளிர் குறுவழி, விறந்த
	வராஅல் அருந்திய சிறு சிரல் மருதின்
	தாழ் சினை உறங்கும் தண் துறை ஊர!
	விழையா உள்ளம் விழையும் ஆயினும்,
	என்றும், கேட்டவை தோட்டி ஆக மீட்டு, ஆங்கு,
10	அறனும் பொருளும் வழாமை நாடி,
	தற் தகவு உடைமை நோக்கி, மற்று அதன்
	பின் ஆகும்மே, முன்னியது முடித்தல்;
	அனைய, பெரியோர் ஒழுக்கம்; அதனால்,
	அரிய பெரியோர்த் தெரியுங்காலை,
15	நும்மோர் அன்னோர் மாட்டும், இன்ன
	பொய்யொடு மிடைந்தவை தோன்றின்,
	மெய் யாண்டு உளதோ, இவ் உலகத்தானே?

324. முல்லை

	விருந்தும் பெறுகுநள் போலும், திருந்து இழைத்
	தட மென் பணைத் தோள், மட மொழி அரிவை
	தளிர் இயல் கிள்ளை இனி தினின் எடுத்த
	வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன,
5	உளர் பெயல் வளர்த்த, பைம் பயிர்ப் புறவில்
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை தோறும்
	துளி படு மொக்குள் துள்ளுவன சால,
	தொளி பொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய,
	வளி சினை உதிர்த்தலின், வெறி கொள்பு தாஅய்,
10	சிரற் சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த
	வண்டு உண் நறு வீ துமித்த நேமி
	தண் நில மருங்கில் போழ்ந்த வழியுள்,
	நிரை செல் பாம்பின் விரைபு நீர் முடுக,
	செல்லும், நெடுந்தகை தேரே
15	முல்லை மாலை நகர் புகல் ஆய்ந்தே!