3. பாலை

	இருங் கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன
	கருங் கால் ஓமைக் காண்பு இன் பெருஞ் சினைக்
	கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	கொடு வாய்ப் பேடைக்கு அல்குஇரை தரீஇய,
5	மான்று வேட்டு எழுந்த செஞ் செவி எருவை
	வான் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,
	துளங்கு நடை மரையா வலம் படத் தொலைச்சி,
	ஒண் செங் குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
10	கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும்
	புல் இலை மராஅத்த அகன் சேண் அத்தம்,
	கலம் தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டி,
	பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம்! நின் வாய்
	வாய்போல் பொய்ம்மொழி எவ்வம் என் களைமா
15	கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செவ் வாய்,
	அம் தீம் கிளவி, ஆய் இழை, மடந்தை
	கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம்
	நெடுஞ் சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்றே?

19. பாலை

	அன்று அவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்து நனி
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! பருந்து இருந்து
	உயா விளி பயிற்றும், யா உயர், நனந்தலை,
	உருள் துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும்
5	கடுங் குரற் குடிஞைய நெடும் பெருங் குன்றம்,
	எம்மொடு இறத்தலும்செல்லாய்; பின் நின்று,
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின், தவிராது,
	செல் இனி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! வல்லே
	மறவல் ஓம்புமதி, எம்மே நறவின்
10	சேயிதழ் அனைய ஆகி, குவளை
	மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை,
	உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி,
	பழங்கண் கொண்ட, கலிழ்ந்து வீழ், அவிர் அறல்
	வெய்ய உகுதர, வெரீஇ, பையென,
15	சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை
	பூ வீ கொடியின் புல்லெனப் போகி,
	அடர்செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக,
	இயங்காது வதிந்த நம் காதலி
	உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே!

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

27. பாலை

	"கொடு வரி இரும் புலி தயங்க, நெடு வரை
	ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும்
	கானம் கடிய என்னார், நாம் அழ,
	நின்றது இல் பொருட் பிணிச் சென்று இவண் தருமார்,
5	செல்ப" என்ப' என்போய்! நல்ல
	மடவைமன்ற நீயே; வடவயின்
	வேங்கடம் பயந்த வெண் கோட்டு யானை,
	மறப் போர்ப் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும்
	கொற்கை அம் பெரும் துறை முத்தின் அன்ன
10	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்
	தகைப்பத் தங்கலர்ஆயினும், இகப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே தேம் படத்
	தெள் நீர்க்கு ஏற்ற திரள் காற் குவளைப்
	பெருந்தகை சிதைத்தும், அமையா, பருந்து பட,
15	வேத்து அமர்க் கடந்த வென்றி நல் வேல்
	குருதியொடு துயல்வந்தன்ன நின்
	அரி வேய் உண்கண் அமர்த்த நோக்கே?

31. பாலை

	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் மண்டிலம்
	புலங்கடை மடங்கத் தெறுதலின், ஞொள்கி,
	'நிலம் புடைபெயர்வது அன்றுகொல், இன்று?' என,
	மன் உயிர் மடிந்த மழை மாறு அமையத்து,
5	இலை இல ஓங்கிய நிலை உயர் யாஅத்து
	மேற் கவட்டு இருந்த பார்ப்பினங்கட்கு,
	கல்லுடைக் குறும்பின் வயவர் வில் இட,
	நிண வரிக் குறைந்த நிறத்த அதர்தொறும்,
	கணவிர மாலை இடூஉக் கழிந்தன்ன
10	புண் உமிழ் குருதி பரிப்பக் கிடந்தோர்
	கண் உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி,
	'சென்றார்' என்பு இலர் தோழி! வென்றியொடு
	வில் அலைத்து உண்ணும் வல் ஆண் வாழ்க்கைத்
	தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும்
15	மொழி பெயர் தேஎத்த பல் மலை இறந்தே.

33. பாலை

	வினை நன்றாதல் வெறுப்பக் காட்டி,
	"மனை மாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழிய,
	கவை முறி இழந்த செந் நிலை யாஅத்து
	ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த, வன் பறை,
5	வீளைப் பருந்தின் கோள் வல் சேவல்
	வளை வாய்ப் பேடை வரு திறம் பயிரும்
	இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம்
	செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவள்
	மலர் பாடு ஆன்ற, மை எழில், மழைக் கண்
10	தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளி வாய்
	வெம் பரல் அதர குன்று பல நீந்தி,
	யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின் முனாஅது
	வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை,
15	நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	வரி அணி அல்குல், வால் எயிற்றோள்வயின்
	பிரியாய்ஆயின் நன்றுமன் தில்ல.
	அன்று நம் அறியாய்ஆயினும், இன்று நம்
	செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின்,
20	எய்துவைஅல்லையோ, பிறர் நகு பொருளே?

44. முல்லை

	வந்து வினை முடித்தனன் வேந்தனும்; பகைவரும்
	தம் திறை கொடுத்துத் தமர் ஆயினரே;
	முரண் செறிந்திருந்த தானை இரண்டும்
	ஒன்று என அறைந்தன பணையே; நின் தேர்
5	முன் இயங்கு ஊர்தி பின்னிலை ஈயாது,
	ஊர்க, பாக! ஒரு வினை, கழிய
	நன்னன், ஏற்றை, நறும் பூண் அத்தி,
	துன் அருங் கடுந் திறற் கங்கன், கட்டி,
	பொன் அணி வல்வில் புன்றுறை, என்று ஆங்கு
10	அன்று அவர் குழீஇய அளப்பு அருங் கட்டூர்,
	பருந்து படப் பண்ணி, பழையன் பட்டென,
	கண்டது நோனானாகி, திண் தேர்க்
	கணையன் அகப்பட, கழுமலம் தந்த
	பிணைஅல்அம் கண்ணிப் பெரும் பூட் சென்னி
15	அழும்பில் அன்ன அறாஅ யாணர்,
	பழம் பல் நெல்லின் பல் குடிப் பரவை,
	பொங்கடி படிகயம் மண்டிய பசு மிளை,
	தண் குடவாயில் அன்னோள்
	பண்புடை ஆகத்து இன் துயில் பெறவே!

51. பாலை

	ஆள் வழக்கு அற்ற சுரத்திடைக் கதிர் தெற,
	நீள் எரி பரந்த நெடுந் தாள் யாத்து,
	போழ் வளி முழங்கும், புல்லென் உயர்சினை,
	முடை நசை இருக்கைப் பெடை முகம் நோக்கி,
5	ஊன் பதித்தன்ன வெருவரு செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் கரிபு சிறை தீய,
	வேனில் நீடிய வேய் உயர் நனந்தலை,
	நீ உழந்து எய்தும் செய்வினைப் பொருட் பிணி
	பல் இதழ் மழைக் கண் மாஅயோள்வயின்
10	பிரியின் புணர்வதுஆயின் பிரியாது,
	ஏந்து முலை முற்றம் வீங்க, பல் ஊழ்
	சேயிழை தெளிர்ப்பக் கவைஇ, நாளும்
	மனைமுதல் வினையொடும் உவப்ப,
	நினை மாண் நெஞ்சம்! நீங்குதல் மறந்தே.

76. மருதம்

	மண் கனை முழவொடு மகிழ் மிகத் தூங்க,
	தண் துறை ஊரன் எம் சேரி வந்தென
	இன் கடுங் கள்ளின் அஃதை களிற்றொடு
	நன் கலன் ஈயும் நாள் மகிழ் இருக்கை
5	அவை புகு பொருநர் பறையின், ஆனாது,
	கழறுப என்ப, அவன் பெண்டிர்; 'அந்தில்,
	கச்சினன், கழலினன், தேம் தார் மார்பினன்,
	வகை அமைப் பொலிந்த, வனப்பு அமை, தெரியல்,
	சுரியல் அம் பொருநனைக் காண்டிரோ? என,
10	ஆதிமந்தி பேதுற்று இனைய,
	சிறை பறைந்து உரைஇச் செங்குணக்கு ஒழுகும்
	அம் தண் காவிரி போல,
	கொண்டு கை வலித்தல் சூழ்ந்திசின், யானே.

79. பாலை

	தோட் பதன் அமைத்த கருங் கை ஆடவர்
	கனை பொறி பிறப்ப நூறி, வினைப் படர்ந்து,
	கல்லுறுத்து இயற்றிய வல் உவர்ப் படுவில்,
	பார் உடை மருங்கின் ஊறல் மண்டிய
5	வன் புலம் துமியப் போகி, கொங்கர்
	படு மணி ஆயம் நீர்க்கு நிமிர்ந்து செல்லும்
	சேதா எடுத்த செந் நிலக் குரூஉத் துகள்
	அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றித் தோன்றும்
	நனந்தலை அழுவம், நம்மொடு துணைப்ப,
10	'வல்லாங்கு வருதும்' என்னாது, அல்குவர
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! இருஞ் சிறை
	வளை வாய்ப் பருந்தின் வான் கட் பேடை,
	ஆடுதொறு கனையும் அவ் வாய்க் கடுந் துடிக்
	கொடு வில் எயினர் கோட் சுரம் படர,
15	நெடு விளி பயிற்றும் நிரம்பா நீள் இடை,
	கல் பிறங்கு அத்தம் போகி,
	நில்லாப் பொருட் பிணிப் பிரிந்த நீயே.

81. பாலை

	நாள் உலா எழுந்த கோள் வல் உளியம்
	ஓங்குசினை இருப்பைத் தீம் பழம் முனையின்,
	புல் அளைப் புற்றின் பல் கிளைச் சிதலை
	ஒருங்கு முயன்று எடுத்த நனை வாய் நெடுங் கோடு,
5	இரும்பு ஊது குருகின், இடந்து, இரை தேரும்
	மண் பக வறந்த ஆங்கண், கண் பொரக்
	கதிர் தெற, கவிழ்ந்த உலறுதலை நோன் சினை
	நெறி அயல் மராஅம் ஏறி, புலம்பு கொள
	எறி பருந்து உயவும் என்றூழ் நீள் இடை
10	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி சிறந்த
	செம்மல் உள்ளம் துரத்தலின், கறுத்தோர்
	ஒளிறு வேல் அழுவம் களிறு படக் கடக்கும்
	மா வண் கடலன் விளங்கில் அன்ன, எம்
	மை எழில் உண்கண் கலுழ
15	ஐய! சேறிரோ, அகன்று செய் பொருட்கே?

97. பாலை

	'கள்ளி அம் காட்ட புள்ளி அம் பொறிக் கலை
	வறன் உறல் அம் கோடு உதிர, வலம் கடந்து,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
	இரவுக் குறும்பு அலற நூறி, நிரை பகுத்து,
5	இருங் கல் முடுக்கர்த் திற்றி கெண்டும்
	கொலை வில் ஆடவர் போல, பலவுடன்
	பெருந் தலை எருவையொடு பருந்து வந்து இறுக்கும்
	அருஞ் சுரம் இறந்த கொடியோர்க்கு அல்கலும்,
	இருங் கழை இறும்பின் ஆய்ந்து கொண்டு அறுத்த
10	நுணங்கு கண் சிறு கோல் வணங்குஇறை மகளிரொடு
	அகவுநர்ப் புரந்த அன்பின், கழல் தொடி,
	நறவு மகிழ் இருக்கை, நன்னன் வேண்மான்
	வயலை வேலி வியலூர் அன்ன, நின்
	அலர்முலை ஆகம் புலம்ப, பல நினைந்து,
15	ஆழல்' என்றி தோழி! யாழ என்
	கண் பனி நிறுத்தல் எளிதோ குரவு மலர்ந்து,
	அற்சிரம் நீங்கிய அரும் பத வேனில்
	அறல் அவிர் வார் மணல் அகல்யாற்று அடைகரை,
	துறை அணி மருதமொடு இகல் கொள ஓங்கி,
20	கலிழ் தளிர் அணிந்த இருஞ் சினை மாஅத்து
	இணர் ததை புதுப் பூ நிரைத்த பொங்கர்,
	புகை புரை அம் மஞ்சு ஊர,
	நுகர் குயில் அகவும் குரல் கேட்போர்க்கே?

111. பாலை

	உள் ஆங்கு உவத்தல் செல்லார், கறுத்தோர்
	எள்ளல் நெஞ்சத்து ஏஎச் சொல் நாணி
	வருவர் வாழி, தோழி! அரச
	யானை கொண்ட துகிற் கொடி போல,
5	அலந்தலை ஞெமையத்து வலந்த சிலம்பி
	ஓடைக் குன்றத்துக் கோடையொடு துயல்வர,
	மழை என மருண்ட மம்மர் பல உடன்
	ஓய்களிறு எடுத்த நோயுடை நெடுங் கை
	தொகுசொற் கோடியர் தூம்பின் உயிர்க்கும்
10	அத்தக் கேழல் அட்ட நற் கோள்
	செந்நாய் ஏற்றை கம்மென ஈர்ப்ப,
	குருதி ஆரும் எருவைச் செஞ் செவி,
	மண்டு அமர் அழுவத்து எல்லிக் கொண்ட
	புண் தேர் விளக்கின், தோன்றும்
15	விண் தோய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

117. பாலை

	மௌவலொடு மலர்ந்த மாக் குரல் நொச்சியும்,
	அவ் வரி அல்குல் ஆயமும், உள்ளாள்,
	ஏதிலன் பொய்ம்மொழி நம்பி, ஏர் வினை
	வளம் கெழு திரு நகர் புலம்பப் போகி,
5	வெருவரு கவலை ஆங்கண், அருள்வர,
	கருங் கால் ஓமை ஏறி, வெண் தலைப்
	பருந்து பெடை பயிரும் பாழ் நாட்டு ஆங்கண்,
	பொலந்தொடி தெளிர்ப்ப வீசி; சேவடிச்
	சிலம்பு நக இயலிச் சென்ற என் மகட்கே
10	சாந்து உளர் வணர் குரல் வாரி, வகைவகுத்து;
	யான் போது துணைப்ப, தகரம் மண்ணாள்,
	தன் ஓரன்ன தகை வெங் காதலன்
	வெறி கமழ் பல் மலர் புனையப் பின்னுவிட,
	சிறுபுறம் புதைய நெறிபு தாழ்ந்தனகொல்
15	நெடுங் கால் மாஅத்து ஊழுறு வெண் பழம்
	கொடுந் தாள் யாமை பார்ப்பொடு கவரும்
	பொய்கை சூழ்ந்த, பொய்யா யாணர்,
	வாணன் சிறுகுடி வடாஅது
	தீம் நீர்க் கான்யாற்று அவிர்அறல் போன்றே?

161. பாலை

	வினைவயிற் பிரிதல் யாவது? 'வணர் சுரி
	வடியாப் பித்தை, வன்கண், ஆடவர்
	அடி அமை பகழி ஆர வாங்கி;
	வம்பலர்ச் செகுத்த அஞ்சுவரு கவலை,
5	படுமுடை நசைஇய வாழ்க்கைச் செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் ஈண்டுகிளை பயிரும்
	வெருவரு கானம் நீந்தி, பொருள் புரிந்து
	இறப்ப எண்ணினர்' என்பது சிறப்பக்
	கேட்டனள்கொல்லோ தானே? தோள் தாழ்பு
10	சுரும்பு உண ஒலிவரும் இரும் பல் கூந்தல்,
	அம் மா மேனி, ஆய் இழை, குறுமகள்
	சுணங்கு சூழ் ஆகத்து அணங்கு என உருத்த
	நல் வரல் இள முலை நனைய;
	பல் இதழ் உண்கண் பரந்தன பனிஏ.

175. பாலை

	வீங்கு விளிம்பு உரீஇய விசை அமை நோன் சிலை
	வாங்கு தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர்
	விடுதொறும் விளிக்கும் வெவ் வாய் வாளி
	ஆறு செல் வம்பலர் உயிர் செலப் பெயர்ப்பின்,
5	பாறு கிளை பயிர்ந்து படுமுடை கவரும்
	வெஞ் சுரம் இறந்த காதலர் நெஞ்சு உண
	அரிய வஞ்சினம் சொல்லியும், பல் மாண்
	தெரி வளை முன்கை பற்றியும், 'வினைமுடித்து
	வருதும்' என்றனர் அன்றே தோழி!
10	கால் இயல் நெடுந் தேர்க் கை வண் செழியன்
	ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து உயர்த்த
	வேலினும் பல் ஊழ் மின்னி, முரசு என
	மா இரு விசும்பில் கடி இடி பயிற்றி,
	நேர் கதிர் நிரைத்த நேமிஅம் செல்வன்
15	போர் அடங்கு அகலம் பொருந்திய தார்போல்,
	திருவில் தேஎத்துக் குலைஇ, உரு கெழு
	மண் பயம் பூப்பப் பாஅய்,
	தண் பெயல் எழிலி தாழ்ந்த போழ்தே?

193. பாலை

	கான் உயர் மருங்கில் கவலை அல்லது,
	வானம் வேண்டா வில் ஏர் உழவர்
	பெரு நாள் வேட்டம், கிளை எழ வாய்த்த,
	பொரு களத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ் வாய்,
5	பொறித்த போலும் வால் நிற எருத்தின்,
	அணிந்த போலும் செஞ் செவி, எருவை;
	குறும் பொறை எழுந்த நெடுந் தாள் யாஅத்து
	அருங் கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட,
	விரைந்து வாய் வழுக்கிய கொழுங் கண் ஊன் தடி
10	கொல் பசி முது நரி வல்சி ஆகும்
	சுரன் நமக்கு எளியமன்னே; நல் மனைப்
	பல் மாண் தங்கிய சாயல், இன் மொழி,
	முருந்து ஏர் முறுவல், இளையோள்
	பெருந் தோள் இன் துயில் கைவிடுகலனே.

215. பாலை

	'விலங்கு இருஞ் சிமையக் குன்றத்து உம்பர்,
	வேறு பல் மொழிய தேஎம் முன்னி,
	வினை நசைஇப் பரிக்கும் உரன் மிகு நெஞ்சமொடு
	புனை மாண் எஃகம் வல வயின் ஏந்தி,
5	செலல் மாண்பு உற்ற நும்வயின், வல்லே,
	வலன் ஆக!' என்றலும் நன்றுமன் தில்ல
	கடுத்தது பிழைக்குவதுஆயின், தொடுத்த
	கை விரல் கவ்வும் கல்லாக் காட்சி,
	கொடுமரம் பிடித்த கோடா வன்கண்,
10	வடி நவில் அம்பின் ஏவல் ஆடவர்,
	ஆள் அழித்து உயர்த்த அஞ்சுவரு பதுக்கை,
	கூர் நுதிச் செவ் வாய் எருவைச் சேவல்
	படு பிணப் பைந் தலை தொடுவன குழீஇ,
	மல்லல் மொசிவிரல் ஒற்றி, மணி கொண்டு,
15	வல் வாய்ப் பேடைக்குச் சொரியும் ஆங்கண்,
	கழிந்தோர்க்கு இரங்கும் நெஞ்சமொடு
	ஒழிந்து இவண் உறைதல் ஆற்றுவோர்க்கே.

285. பாலை

	'ஒழியச் சென்மார், செல்ப' என்று, நாம்
	அழி படர் உழக்கும் அவல நெஞ்சத்து
	எவ்வம் இகந்து சேண் அகல, வை எயிற்று
	ஊன் நசைப் பிணவின் உறு பசி களைஇயர்,
5	காடு தேர் மடப் பிணை அலற, கலையின்
	ஓடு குறங்கு அறுத்த செந்நாய் ஏற்றை
	வெயில் புலந்து இளைக்கும் வெம்மைய, பயில் வரி
	இரும் புலி வேங்கைக் கருந் தோல் அன்ன
	கல் எடுத்து எறிந்த பல் கிழி உடுக்கை
10	உலறு குடை வம்பலர் உயர் மரம் ஏறி,
	ஏறு வேட்டு எழுந்த இனம் தீர் எருவை
	ஆடு செவி நோக்கும் அத்தம், பணைத் தோள்
	குவளை உண்கண் இவளும் நம்மொடு
	வரூஉம் என்றனரே, காதலர்;
15	வாராய் தோழி! முயங்குகம், பலவே.

291. பாலை

	வானம் பெயல் வளம் கரப்ப, கானம்
	உலறி இலை இலவாக, பல உடன்
	ஏறுடை ஆயத்து இனம் பசி தெறுப்ப,
	கயன் அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப்
5	பெரு வரை நிவந்த மருங்கில், கொடு வரிப்
	புலியொடு பொருது சினம் சிறந்து, வலியோடு
	உரவுக் களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில், பரூஉப் பரல்,
	சிறு பல் மின்மினி கடுப்ப, எவ்வாயும்
	நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள் இடை
10	எருவை இருஞ் சிறை இரீஇய, விரி இணர்த்
	தாது உண் தும்பி முரல் இசை கடுப்ப,
	பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர
	உவலை சூடிய தலையர், கவலை
	ஆர்த்து, உடன் அரும் பொருள் வவ்வலின், யாவதும்
15	சாத்து இடை வழங்காச் சேண் சிமை அதர
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் சுவைத் திரள் காய்
	உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வு இன்று,
	புள்ளி அம் பிணை உணீஇய உள்ளி,
	அறு மருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல் பொதி,
20	மறு மருப்பு இளங் கோடு அதிரக் கூஉம்
	சுடர் தெற வருந்திய அருஞ் சுரம் இறந்து, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போது எனப்
	புலம் கமழ் நாற்றத்து இரும் பல் கூந்தல்,
	நல் எழில், மழைக் கண், நம் காதலி
25	மெல் இறைப் பணைத்தோள் விளங்கும் மாண் கவினே.

297. பாலை

	பானாட் கங்குலும், பெரும் புன் மாலையும்,
	ஆனா நோயொடு அழி படர்க் கலங்கி,
	நம்வயின் இனையும் இடும்பை கைம்மிக,
	என்னை ஆகுமோ, நெஞ்சே! நம் வயின்
5	இருங் கவின் இல்லாப் பெரும் புன் தாடி,
	கடுங்கண், மறவர் பகழி மாய்த்தென,
	மருங்குல் நுணுகிய பேஎம் முதிர் நடுகல்,
	பெயர் பயம் படரத் தோன்று குயில் எழுத்து
	இயைபுடன் நோக்கல்செல்லாது, அசைவுடன்
10	ஆறு செல் வம்பலர் விட்டனர் கழியும்
	சூர் முதல் இருந்த ஓமை அம் புறவின்,
	நீர் முள் வேலிப் புலவு நாறு முன்றில்,
	எழுதியன்ன கொடி படு வெருகின்
	பூளை அன்ன பொங்கு மயிர்ப் பிள்ளை,
15	மதி சூழ் மீனின், தாய் வழிப்படூஉம்
	சிறுகுடி மறவர் சேக் கோள் தண்ணுமைக்கு
	எருவைச் சேவல் இருஞ் சிறை பெயர்க்கும்
	வெரு வரு கானம், நம்மொடு,
	'வருவல்' என்றோள் மகிழ் மட நோக்கே?

299. பாலை

	எல்லையும் இரவும், வினைவயின் பிரிந்த
	முன்னம், முன் உறுபு அடைய உள்ளிய
	பதி மறந்து உறைதல் வல்லினம் ஆயினும்,
	அது மறந்து உறைதல் அரிது ஆகின்றே
5	கடு வளி எடுத்த கால் கழி தேக்கிலை
	நெடு விளிப் பருந்தின் வெறி எழுந்தாங்கு,
	விசும்பு கண் புதையப் பாஅய், பல உடன்
	அகல் இடம் செல்லுநர் அறிவு கெடத் தாஅய்,
	கவலை கரக்கும் காடு அகல் அத்தம்,
10	செய் பொருள் மருங்கின் செலவு தனக்கு உரைத்தென,
	வைகு நிலை மதியம் போல, பையென,
	புலம்பு கொள் அவலமொடு, புதுக் கவின் இழந்த
	நலம் கெழு திருமுகம் இறைஞ்சி, நிலம் கிளையா,
	நீரொடு பொருத ஈர் இதழ் மழைக் கண்
15	இகுதரு தெண் பனி ஆகத்து உறைப்ப,
	கால் நிலைசெல்லாது, கழி படர்க் கலங்கி,
	நா நடுக்குற்ற நவிலாக் கிளவியொடு,
	அறல் மருள் கூந்தலின் மறையினள்,' திறல் மாண்டு
	திருந்துகமாதோ, நும் செலவு' என வெய்து உயிரா,
20	பருவரல் எவ்வமொடு அழிந்த
	பெரு விதுப்புறுவி பேதுறு நிலையே.

342. குறிஞ்சி

	ஒறுப்ப ஓவலை; நிறுப்ப நில்லலை;
	புணர்ந்தோர் போலப் போற்றுமதி! நினக்கு யான்
	கிளைஞன் அல்லெனோ? நெஞ்சே! தெனாஅது
	வெல் போர்க் கவுரியர் நல் நாட்டு உள்ளதை
5	மண் கொள் புற்றத்து அருப்பு உழை திறப்பின்
	ஆ கொள் மூதூர்க் கள்வர் பெருமகன்,
	ஏவல் இளையர் தலைவன், மேவார்
	அருங் குறும்பு எறிந்த ஆற்றலொடு, பருந்து படப்
	பல் செருக் கடந்த செல் உறழ் தடக் கை,
10	கெடாஅ, நல் இசைத் தென்னன், தொடாஅ
	நீர் இழி மருங்கில் கல் அளைக் கரந்த அவ்
	வரையரமகளிரின் அரியள்,
	அவ் வரி அல்குல் அணையாக்காலே!

363. பாலை

	நிரை செலல் இவுளி விரைவுடன் கடைஇ,
	அகல் இரு விசும்பில் பகல் செலச் சென்று,
	மழுகு சுடர் மண்டிலம் மா மலை மறைய,
	பொழுது கழி மலரின், புனையிழை! சாஅய்,
5	அணை அணைந்து இனையை ஆகல் கணை அரைப்
	புல் இலை நெல்லிப் புகர் இல் பசுங் காய்
	கல் அதர் மருங்கில் கடு வளி உதிர்ப்ப,
	பொலம் செய் காசின் பொற்பத் தாஅம்
	அத்தம் நண்ணி, அதர் பார்த்து இருந்த
10	கொலை வெங் கொள்கைக் கொடுந் தொழில் மறவர்
	ஆறு செல் மாக்கள் அரு நிறத்து எறிந்த
	எஃகு உறு விழுப்புண் கூர்ந்தோர் எய்திய,
	வளை வாய்ப் பருந்தின், வள் உகிர்ச் சேவல்
	கிளை தரு தெள் விளி கெழு முடைப் பயிரும்
15	இன்னா வெஞ் சுரம் இறந்தோர், முன்னிய
	செய் வினை வலத்தர் ஆகி, இவண் நயந்து,
	எய்த வந்தனரே தோழி! மை எழில்
	துணை ஏர் எதிர் மலர் உண்கண்
	பிணை ஏர் நோக்கம் பெருங் கவின் கொளவே.

375. பாலை

	'சென்று நீடுநர்அல்லர்; அவர்வயின்
	இனைதல் ஆனாய்' என்றிசின் இகுளை!
	அம்பு தொடை அமைதி காண்மார், வம்பலர்
	கலன் இலர் ஆயினும் கொன்று, புள் ஊட்டும்
5	கல்லா இளையர் கலித்த கவலை,
	கண நரி இனனொடு குழீஇ, நிணன் அருந்தும்
	நெய்த்தோர் ஆடிய மல்லல் மொசி விரல்,
	அத்த எருவைச் சேவல் சேர்ந்த
	அரை சேர் யாத்த வெண் திரள், வினை விறல்,
10	எழூஉத் திணி தோள், சோழர் பெரு மகன்
	விளங்கு புகழ் நிறுத்த இளம் பெருஞ் சென்னி
	குடிக் கடன் ஆகலின், குறைவினை முடிமார்,
	செம்பு உறழ் புரிசைப் பாழி நூறி,
	வம்ப வடுகர் பைந் தலை சவட்டி,
15	கொன்ற யானைக் கோட்டின் தோன்றும்,
	அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ் சுரம் இறந்தோர்
	நோய் இலர் பெயர்தல் அறியின்,
	ஆழலமன்னோ, தோழி! என் கண்ணே.

381. பாலை

	ஆளி நல் மான் அணங்குடை ஒருத்தல்
	மீளி வேழத்து நெடுந்தகை புலம்ப,
	ஏந்தல் வெண் கோடு வாங்கி, குருகு அருந்தும்
	அஞ்சு வரத் தகுந ஆங்கண், மஞ்சு தப,
5	அழல் கான்று திரிதரும் அலங்கு கதிர் மண்டிலம்
	நிழல் சூன்று உண்ட நிரம்பா நீள் இடை,
	கற்று உரிக் குடம்பைக் கத நாய் வடுகர்
	வில் சினம் தணிந்த வெருவரு கவலை,
	குருதி ஆடிய புலவு நாறு இருஞ் சிறை
10	எருவைச் சேவல் ஈண்டு கிளைத் தொழுதி,
	பச்சூன் கொள்ளை சாற்றி, பறை நிவந்து,
	செக்கர் வானின் விசும்பு அணி கொள்ளும்
	அருஞ் சுரம் நீந்திய நம்மினும், பொருந்தார்
	முனை அரண் கடந்த வினை வல் தானை,
15	தேன் இமிர் நறுந் தார், வானவன் உடற்றிய
	ஒன்னாத் தெவ்வர் மன் எயில் போல,
	பெரும் பாழ் கொண்ட மேனியள், நெடிது உயிர்த்து,
	வருந்தும்கொல்? அளியள் தானே சுரும்பு உண,
	நெடு நீர் பயந்த நிரை இதழ்க் குவளை
20	எதிர் மலர் இணைப் போது அன்ன, தன்
	அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே!

397. பாலை

	என் மகள் பெரு மடம் யான் பாராட்ட,
	தாய் தன் செம்மல் கண்டு கடன் இறுப்ப,
	முழவு முகம் புலரா விழவுடை வியல் நகர்,
	மணன் இடையாகக் கொள்ளான், 'கல் பகக்
5	கண மழை துறந்த கான் மயங்கு அழுவம்
	எளியவாக, ஏந்து கொடி பரந்த
	பொறி வரி அல்குல் மாஅயோட்கு' எனத்
	தணிந்த பருவம் செல்லான், படர்தரத்
	துணிந்தோன்மன்ற துனை வெங் காளை
10	கடும் பகட்டு ஒருத்தல் நடுங்கக் குத்தி,
	போழ் புண் படுத்த பொரி அரை ஓமைப்
	பெரும் பொளிச் சேயரை நோக்கி, ஊன் செத்து,
	கருங் கால் யாஅத்துப் பருந்து வந்து இறுக்கும்
	சேண் உயர்ந்து ஓங்கிய வான் உயர் நெடுங் கோட்டுக்
15	கோடை வெவ் வளிக்கு உலமரும்
	புல் இலை வெதிர நெல் விளை காடே.