47. பாலை

	அழிவு இல் உள்ளம் வழிவழிச் சிறப்ப
	வினை இவண் முடித்தனம்ஆயின், வல் விரைந்து
	எழு இனி வாழிய நெஞ்சே! ஒலி தலை
	அலங்கு கழை நரலத் தாக்கி, விலங்கு எழுந்து,
5	கடு வளி உருத்திய கொடி விடு கூர் எரி
	விடர் முகை அடுக்கம் பாய்தலின், உடன் இயைந்து,
	அமைக் கண் விடு நொடி கணக் கலை அகற்றும்
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி, கைம்மிக்கு,
	அகன் சுடர் கல் சேர்பு மறைய, மனைவயின்
10	ஒண் தொடி மகளிர் வெண் திரிக் கொளாஅலின்,
	குறு நடைப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	நெடு நிலை வியல் நகர் வீழ்துணைப் பயிரும்
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை,
	'யாண்டு உளர்கொல்?' எனக் கலிழ்வோள் எய்தி,
15	இழை அணி நெடுந் தேர்க் கை வண் செழியன்
	மழை விளையாடும் வளம் கெழு சிறுமலைச்
	சிலம்பின் கூதளங் கமழும் வெற்பின்
	வேய் புரை பணைத் தோள், பாயும்
	நோய் அசா வீட, முயங்குகம் பலவே.

167. பாலை

	வயங்கு மணி பொருத வகைஅமை வனப்பின்
	பசுங் காழ் அல்குல் மாஅயோளொடு
	வினை வனப்பு எய்திய புனை பூஞ் சேக்கை,
	விண் பொரு நெடு நகர்த் தங்கி, இன்றே
5	இனிது உடன் கழிந்தன்றுமன்னே; நாளைப்
	பொருந்தாக் கண்ணேம் புலம்பு வந்து உறுதரச்
	சேக்குவம்கொல்லோ, நெஞ்சே! சாத்து எறிந்து
	அதர் கூட்டுண்ணும் அணங்குடைப் பகழிக்
	கொடு வில் ஆடவர் படு பகை வெரீஇ,
10	ஊர் எழுந்து உலறிய பீர் எழு முது பாழ்,
	முருங்கை மேய்ந்த பெருங் கை யானை
	வெரிந் ஓங்கு சிறு புறம் உரிஞ, ஒல்கி
	இட்டிகை நெடுஞ் சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென,
	மணிப் புறாத் துறந்த மரம் சோர் மாடத்து
15	எழுது அணி கடவுள் போகலின், புல்லென்று
	ஒழுகுபலி மறந்த மெழுகாப் புன் திணைப்
	பால் நாய் துள்ளிய பறைக்கட் சிற்றில்,
	குயில் காழ் சிதைய மண்டி, அயில் வாய்க்
	கூர் முகச் சிதலை வேய்ந்த
20	போர் மடி நல் இறைப் பொதியிலானே?

254. முல்லை

	'நரை விராவுற்ற நறு மென் கூந்தற்
	செம் முது செவிலியர் பல பாராட்ட,
	பொலன் செய் கிண்கிணி நலம் பெறு சேவடி
	மணல் மலி முற்றத்து நிலம் வடுக் கொளாஅ,
5	மனை உறை புறவின் செங் காற் சேவல்
	துணையொடு குறும் பறை பயிற்றி, மேல் செல,
	விளையாடு ஆயத்து இளையோர்க் காண்தொறும்
	நம்வயின் நினையும் நல் நுதல் அரிவை
	புலம்பொடு வதியும் கலங்கு அஞர் அகல,
10	வேந்து உறு தொழிலொடு வேறு புலத்து அல்கி,
	வந்து வினை முடித்தனம்ஆயின், நீயும்,
	பணை நிலை முனைஇய, வினை நவில், புரவி
	இழை அணி நெடுந் தேர் ஆழி உறுப்ப,
	நுண் கொடி மின்னின், பைம் பயிர் துமிய,
15	தளவ முல்லையொடு தலைஇ, தண்ணென
	வெறி கமழ் கொண்ட வீ ததை புறவின்
	நெடி இடை பின் படக் கடவுமதி, என்று யான்
	சொல்லிய அளவை, நீடாது, வல்லென,
	தார் மணி மா அறிவுறாஅ,
20	ஊர் நணித் தந்தனை, உவகை யாம் பெறவே!

271. பாலை

	பொறி வரிப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	சிறு புன் பெடையொடு சேண் புலம் போகி,
	அரி மணல் இயவில் பரல் தேர்ந்து உண்டு,
	வரி மரல் வாடிய வான் நீங்கு நனந்தலைக்
5	குறும்பொறை மருங்கின் கோட் சுரம் நீந்தி,
	நெடுஞ் சேண் வந்த நீர் நசை வம்பலர்
	செல் உயிர் நிறுத்த சுவைக் காய் நெல்லிப்
	பல் காய் அம் சினை அகவும் அத்தம்
	சென்று, நீர் அவணிர் ஆகி, நின்று தரு
10	நிலை அரும் பொருட் பிணி நினைந்தனிர்எனினே,
	வல்வதாக, நும் செய் வினை! இவட்கே,
	களி மலி கள்ளின் நல் தேர் அவியன்
	ஆடு இயல் இள மழை சூடித் தோன்றும்
	பழம் தூங்கு விடரகத்து எழுந்த காம்பின்
15	கண் இடை புரையும் நெடு மென் பணைத் தோள்,
	திருந்து கோல் ஆய் தொடி ஞெகிழின்,
	மருந்தும் உண்டோ, பிரிந்து உறை நாட்டே?

287. பாலை

	தொடி அணி முன்கைத் தொகு விரல் குவைஇ,
	படிவ நெஞ்சமொடு பகல் துணை ஆக,
	நோம்கொல்? அளியள் தானே! தூங்கு நிலை,
	மரை ஏறு சொறிந்த, மாத் தாட் கந்தின்
5	சுரை இவர் பொதியில் அம் குடிச் சீறூர்
	நாட் பலி மறந்த நரைக் கண் இட்டிகை,
	புரிசை மூழ்கிய பொரி அரை ஆலத்து
	ஒரு தனி நெடு வீழ் உதைத்த கோடை
	துணைப் புறா இரிக்கும் தூய் மழை நனந்தலை,
10	கணைக் கால் அம் பிணை ஏறு புறம் நக்க,
	ஒல்கு நிலை யாஅத்து ஓங்கு சினை பயந்த
	அல்குறு வரி நிழல் அசையினம் நோக்க,
	அரம்பு வந்து அலைக்கும் மாலை,
	நிரம்பா நீள் இடை வருந்துதும் யாமே.

307. பாலை

	'சிறு நுதல் பசந்து, பெருந் தோள் சாஅய்,
	அகல் எழில் அல்குல் அவ் வரி வாட,
	பகலும் கங்குலும் மயங்கி, பையென,
	பெயல் உறு மலரின் கண் பனி வார,
5	ஈங்கு இவள் உழக்கும்' என்னாது, வினை நயந்து,
	நீங்கல் ஒல்லுமோ ஐய! வேங்கை
	அடு முரண் தொலைத்த நெடு நல் யானை
	மையல் அம் கடாஅம் செருக்கி, மதம் சிறந்து,
	இயங்குநர்ச் செகுக்கும் எய் படு நனந்தலை,
10	பெருங் கை எண்கினம் குரும்பி தேரும்
	புற்றுடைச் சுவர புதல் இவர் பொதியில்,
	கடவுள் போகிய கருந் தாட் கந்தத்து
	உடன் உறை பழமையின் துறத்தல்செல்லாது,
	இரும் புறாப் பெடையொடு பயிரும்
15	பெருங் கல் வைப்பின் மலைமுதல் ஆறே?