15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

63. பாலை

	கேளாய்; வாழியோ! மகளை! நின் தோழி,
	திரு நகர் வரைப்பகம் புலம்ப, அவனொடு
	பெரு மலை இறந்தது நோவேன்; நோவல்
	கடுங்கண் யானை நெடுங் கை சேர்த்தி,
5	முடங்கு தாள் உதைத்த பொலங் கெழு பூழி
	பெரும் புலர் விடியல் விரிந்து, வெயில் எறிப்ப,
	கருந் தாள் மிடற்ற செம் பூழ்ச் சேவல்
	சிறு புன் பெடையொடு குடையும் ஆங்கண்,
	அஞ்சுவரத் தகுந கானம் நீந்தி,
10	கன்று காணாது, புன் கண்ண, செவி சாய்த்து,
	மன்று நிறை பைதல் கூர, பல உடன்
	கறவை தந்த கடுங் கால் மறவர்
	கல்லென் சீறூர் எல்லியின் அசைஇ
	முதுவாய்ப் பெண்டின் செது காற் குரம்பை
15	மட மயில் அன்ன என் நடை மெலி பேதை
	தோள் துணையாகத் துயிற்றத் துஞ்சாள்,
	'வேட்டக் கள்வர் விசியுறு கடுங் கண்
	சேக் கோள் அறையும் தண்ணுமை
	கேட்குநள்கொல்?' எனக் கலுழும் என் நெஞ்சே.

69. பாலை

	ஆய்நலம் தொலைந்த மேனியும், மா மலர்த்
	தகை வனப்பு இழந்த கண்ணும், வகை இல
	வண்ணம் வாடிய வரியும், நோக்கி,
	ஆழல் ஆன்றிசின் நீயே. உரிதினின்
5	ஈதல் இன்பம் வெஃகி, மேவரச்
	செய் பொருள் திறவர் ஆகி, புல் இலைப்
	பராரை நெல்லி அம் புளித் திரள் காய்
	கான மட மரைக் கணநிரை கவரும்
	வேனில் அத்தம் என்னாது, ஏமுற்று,
10	விண் பொரு நெடுங் குடை இயல் தேர் மோரியர்
	பொன் புனை திகிரி திரிதரக் குறைத்த
	அறை இறந்து அகன்றனர்ஆயினும், எனையதூஉம்
	நீடலர் வாழி, தோழி! ஆடு இயல்
	மட மயில் ஒழித்த பீலி வார்ந்து, தம்
15	சிலை மாண் வல் வில் சுற்றி, பல மாண்
	அம்புடைக் கையர் அரண் பல நூறி,
	நன்கலம் தரூஉம் வயவர் பெருமகன்
	சுடர் மணிப் பெரும் பூண் ஆஅய் கானத்துத்
	தலை நாள் அலரின் நாறும் நின்
20	அலர் முலை ஆகத்து இன் துயில் மறந்தே.

82. குறிஞ்சி

	ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்
	கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,
	பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை
	தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,
5	கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,
	மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,
	இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,
	மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,
	கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்
	நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்
	உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,
	செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,
	புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,
	மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்
15	பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,
	ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,
	ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,
	நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

85. பாலை

	'நல் நுதல் பசப்பவும், பெருந் தோள் நெகிழவும்,
	உண்ணா உயக்கமொடு உயிர் செலச் சாஅய்,
	இன்னம் ஆகவும், இங்கு நத் துறந்தோர்
	அறவர்அல்லர் அவர்' எனப் பல புலந்து,
5	ஆழல் வாழி, தோழி! 'சாரல்,
	ஈன்று நாள் உலந்த மெல் நடை மடப் பிடி,
	கன்று, பசி களைஇய, பைங் கண் யானை
	முற்றா மூங்கில் முளை தருபு. ஊட்டும்
	வென் வேல் திரையன் வேங்கட நெடு வரை,
10	நல் நாள் பூத்த நாகு இள வேங்கை
	நறு வீ ஆடிய பொறி வரி மஞ்ஞை
	நனைப் பசுங் குருந்தின் நாறு சினை இருந்து,
	துணைப் பயிர்ந்து அகவும் துணைதரு தண் கார்,
	வருதும், யாம்' எனத் தேற்றிய
15	பருவம்காண் அது; பாயின்றால் மழையே.

108. குறிஞ்சி

	புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு
	ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்
	வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்
	புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி
5	பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,
	கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்
	விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்
10	இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்
	அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்
	விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்
	அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,
	காயா மென் சினை தோய நீடிப்
15	பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்
	அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி
	கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்
	மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

145. பாலை

	வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,
	தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,
	வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி
	வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,
5	நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு
	ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு
	வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை
	புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,
	உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்
10	'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
	தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய
	நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,
	கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்
15	குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,
	துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,
	கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,
	ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்
	சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,
20	எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,
	'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்
	அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

149. பாலை

	சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த
	நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,
	புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்
	பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
5	அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்
	அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்
	வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்
	சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,
	யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்
10	பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்
	வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,
	அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய
	நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்
	கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,
15	பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,
	ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,
	வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து
	எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்
	அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

158. குறிஞ்சி

	'உரும் உரறு கருவிய பெரு மழை தலைஇ,
	பெயல் ஆன்று அவிந்த தூங்குஇருள் நடுநாள்,
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன கனங்குழை இமைப்ப,
	பின்னு விடு நெறியின் கிளைஇய கூந்தலள்,
5	வரை இழி மயிலின் ஒல்குவனள் ஒதுங்கி,
	மிடை ஊர்பு இழிய, கண்டனென், இவள்' என
	அலையல் வாழி! வேண்டு, அன்னை! நம் படப்பைச்
	சூருடைச் சிலம்பில், சுடர்ப்பூ வேய்ந்து
	தாம் வேண்டு உருவின் அணங்குமார் வருமே;
10	நனவின் வாயே போலத் துஞ்சுநர்க்
	கனவு ஆண்டு மருட்டலும் உண்டே; இவள்தான்
	சுடர் இன்று தமியளும் பனிக்கும்; வெருவர
	மன்ற மராஅத்த கூகை குழறினும்,
	நெஞ்சு அழிந்து அரணம் சேரும்; அதன்தலைப்
15	புலிக் கணத்தன்ன நாய் தொடர்விட்டு,
	முருகன் அன்ன சீற்றத்துக் கடுந் திறல்
	எந்தையும் இல்லன் ஆக,
	அஞ்சுவள் அல்லளோ, இவள் இது செயலே?

177. பாலை

	'தொல் நலம் சிதையச் சாஅய், அல்கலும்,
	இன்னும் வாரார்; இனி எவன் செய்கு?' எனப்
	பெரும் புலம்புறுதல் ஓம்புமதி சிறு கண்
	இரும் பிடித் தடக் கை மான, நெய் அருந்து
5	ஒருங்கு பிணித்து இயன்ற நெறி கொள் ஐம்பால்
	தேம் கமழ் வெறி மலர் பெய்ம்மார், காண்பின்
	கழை அமல் சிலம்பின் வழை தலை வாடக்
	கதிர் கதம் கற்ற ஏ கல் நெறியிடை,
	பைங் கொடிப் பாகற் செங் கனி நசைஇ,
10	கான மஞ்ஞைக் கமஞ்சூல் மாப் பெடை
	அயிர் யாற்று அடைகரை வயிரின் நரலும்
	காடு இறந்து அகன்றோர் நீடினர் ஆயினும்,
	வல்லே வருவர்போலும் வெண் வேல்
	இலை நிறம் பெயர ஓச்சி, மாற்றோர்
15	மலை மருள் யானை மண்டுஅமர் ஒழித்த
	கழற் கால் பண்ணன் காவிரி வடவயின்
	நிழற் கயம் தழீஇய நெடுங் கால் மாவின்
	தளிர் ஏர் ஆகம் தகை பெற முகைந்த
	அணங்குடை வன முலைத் தாஅய நின்
20	சுணங்கிடை வரித்த தொய்யிலை நினைந்தே.

194. முல்லை

	பேர் உறை தலைஇய பெரும் புலர் வைகறை,
	ஏர் இடம் படுத்த இரு மறுப் பூழிப்
	புறம் மாறு பெற்ற பூவல் ஈரத்து,
	ஊன் கிழித்தன்ன செஞ் சுவல் நெடுஞ் சால்,
5	வித்திய மருங்கின் விதை பல நாறி,
	இரலை நல் மானினம் பரந்தவைபோல்,
	கோடுடைத் தலைக்குடை சூடிய வினைஞர்,
	கறங்கு பறைச் சீரின் இரங்க வாங்கி,
	களை கால் கழீஇய பெரும் புன வரகின்
10	கவைக் கதிர் இரும் புறம் கதூஉ உண்ட,
	குடுமி நெற்றி, நெடு மாத் தோகை
	காமர் கலவம் பரப்பி, ஏமுறக்
	கொல்லை உழவர் கூழ் நிழல் ஒழித்த
	வல் இலைக் குருந்தின் வாங்குசினை இருந்து,
15	கிளி கடி மகளிரின் விளி படப் பயிரும்
	கார்மன் இதுவால் தோழி! 'போர் மிகக்
	கொடுஞ்சி நெடுந் தேர் பூண்ட, கடும் பரி,
	விரிஉளை, நல் மான் கடைஇ
	வருதும்' என்று அவர் தெளித்த போழ்தே.

198. குறிஞ்சி

	'கூறுவம்கொல்லோ? கூறலம்கொல்?' எனக்
	கரந்த காமம் கைந்நிறுக்கல்லாது,
	நயந்து நாம் விட்ட நல் மொழி நம்பி,
	அரை நாள் யாமத்து விழு மழை கரந்து;
5	கார் விரை கமழும் கூந்தல், தூ வினை
	நுண் நூல் ஆகம் பொருந்தினள், வெற்பின்
	இள மழை சூழ்ந்த மட மயில் போல,
	வண்டு வழிப் படர, தண் மலர் வேய்ந்து,
	வில் வகுப்புற்ற நல் வாங்கு குடைச் சூல்
10	அம் சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து,
	துஞ்சு ஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள்,
	ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள்,
	அம் மா அரிவையோ அல்லள்; தெனாஅது
	ஆஅய் நல் நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பில்,
15	கவிரம் பெயரிய உரு கெழு கவாஅன்,
	ஏர் மலர் நிறை சுனை உறையும்
	சூர்மகள்மாதோ என்னும் என் நெஞ்சே!

242. குறிஞ்சி

	அரும்பு முதிர் வேங்கை அலங்கல் மென் சினைச்
	சுரும்பு வாய் திறந்த பொன் புரை நுண் தாது
	மணி மருள் கலவத்து உறைப்ப, அணி மிக்கு
	அவிர் பொறி மஞ்ஞை ஆடும் சோலை,
5	பைந் தாட் செந் தினைக் கொடுங் குரல் வியன் புனம்,
	செந் தார் கிள்ளை நம்மொடு கடிந்தோன்
	பண்பு தர வந்தமை அறியாள், 'நுண் கேழ்
	முறி புரை எழில் நலத்து என் மகள் துயர் மருங்கு
	அறிதல் வேண்டும்' என, பல் பிரப்பு இரீஇ,
10	அறியா வேலற் தரீஇ, அன்னை
	வெறி அயர் வியன் களம் பொலிய ஏத்தி,
	மறி உயிர் வழங்கா அளவை, சென்று யாம்,
	செல வரத் துணிந்த, சேண் விளங்கு, எல் வளை
	நெகிழ்ந்த முன் கை, நேர் இறைப் பணைத் தோள்,
15	நல் எழில் அழிவின் தொல் கவின் பெறீஇய,
	முகிழ்த்து வரல் இள முலை மூழ்க, பல் ஊழ்
	முயங்கல் இயைவதுமன்னோ தோழி!
	நறை கால்யாத்த நளிர் முகைச் சிலம்பில்
	பெரு மலை விடரகம் நீடிய சிறியிலைச்
20	சாந்த மென் சினை தீண்டி, மேலது
	பிரசம் தூங்கும் சேண் சிமை
	வரையக வெற்பன் மணந்த மார்பே!

249. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! பல் நாள்
	இவ் ஊர் அம்பல் எவனோ? வள் வார்
	விசி பிணித்து யாத்த அரி கோல் தெண் கிணை
	இன் குரல் அகவுநர் இரப்பின், நாடொறும்
5	பொன் கோட்டுச் செறித்து, பொலந்தார் பூட்டி,
	சாந்தம் புதைத்த ஏந்து துளங்கு எழில் இமில்
	ஏறு முந்துறுத்து, சால் பதம் குவைஇ,
	நெடுந் தேர் களிற்றொடு சுரக்கும் கொடும் பூண்
	பல் வேல் முசுண்டை வேம்பி அன்ன என்
10	நல் எழில் இள நலம் தொலையினும், நல்கார்
	பல் பூங் கானத்து அல்கு நிழல் அசைஇ,
	தோகைத் தூவித் தொடைத் தார் மழவர்
	நாகு ஆ வீழ்த்து, திற்றி தின்ற
	புலவுக் களம் துழைஇய துகள் வாய்க் கோடை
15	நீள் வரைச் சிலம்பின் இரை வேட்டு எழுந்த
	வாள் வரி வயப் புலி தீண்டிய விளி செத்து,
	வேறு வேறு கவலைய ஆறு பரிந்து, அலறி,
	உழை மான் இன நிரை ஓடும்
	கழை மாய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

266. மருதம்

	கோடுற நிவந்த நீடு இரும் பரப்பின்
	அந்திப் பராஅய புதுப் புனல், நெருநை,
	மைந்து மலி களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,
	நரந்தம் நாறும் குவை இருங் கூந்தல்
5	இளந் துணை மகளிரொடு ஈர் அணிக் கலைஇ,
	நீர் பெயர்ந்து ஆடிய ஏந்து எழில் மழைக் கண்
	நோக்குதொறும் நோக்குதொறும் தவிர்விலையாகி,
	காமம் கைம்மிகச் சிறத்தலின், நாண் இழந்து,
	ஆடினை என்ப மகிழ்ந! அதுவே
10	யாழ் இசை மறுகின் நீடூர் கிழவோன்
	வாய் வாள் எவ்வி ஏவல் மேவார்
	நெடு மிடல் சாய்த்த பசும் பூண் பொருந்தலர்
	அரிமணவாயில் உறத்தூர் ஆங்கண்,
	கள்ளுடைப் பெருஞ் சோற்று எல் இமிழ் அன்ன,
15	கவ்வை ஆகின்றால் பெரிதே; இனி அஃது
	அவலம் அன்றுமன், எமக்கே; அயல
	கழனி உழவர் கலி சிறந்து எடுத்த
	கறங்கு இசை வெரீஇப் பறந்த தோகை
	அணங்குடை வரைப்பகம் பொலிய வந்து இறுக்கும்
20	திரு மணி விளக்கின் அலைவாய்ச்
	செரு மிகு சேஎயொடு உற்ற சூளே!

272. குறிஞ்சி

	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை வேழத்துப்
	புலவு நாறு புகர் நுதல் கழுவ, கங்குல்
	அருவி தந்த அணங்குடை நெடுங் கோட்டு
	அஞ்சு வரு விடர் முகை ஆர் இருள் அகற்றி,
5	மின் ஒளிர் எஃகம் செல் நெறி விளக்க,
	தனியன் வந்து, பனி அலை முனியான்,
	நீர் இழி மருங்கின் ஆர் இடத்து அமன்ற
	குளவியொடு மிடைந்த கூதளங் கண்ணி
	அசையா நாற்றம் அசை வளி பகர,
10	துறு கல் நண்ணிய கறி இவர் படப்பைக்
	குறி இறைக் குரம்பை நம் மனைவயின் புகுதரும்,
	மெய்ம் மலி உவகையன்; அந் நிலை கண்டு,
	'முருகு' என உணர்ந்து, முகமன் கூறி,
	உருவச் செந் தினை நீரொடு தூஉய்,
15	நெடு வேள் பரவும், அன்னை; அன்னோ!
	என் ஆவது கொல்தானே பொன் என
	மலர்ந்த வேங்கை அலங்கு சினை பொலிய
	மணி நிற மஞ்ஞை அகவும்
	அணி மலை நாடனொடு அமைந்த நம் தொடர்பே?

281. பாலை

	செய்வது தெரிந்திசின் தோழி! அல்கலும்,
	அகலுள் ஆண்மை அச்சு அறக் கூறிய
	சொல் பழுது ஆகும் என்றும் அஞ்சாது,
	ஒல்கு இயல் மட மயில் ஒழித்த பீலி,
5	வான் போழ் வல் வில் சுற்றி, நோன் சிலை
	அவ் வார் விளிம்பிற்கு அமைந்த நொவ்வு இயல்
	கனை குரல் இசைக்கும் விரை செலல் கடுங் கணை
	முரண் மிகு வடுகர் முன்னுற, மோரியர்
	தென் திசை மாதிரம் முன்னிய வரவிற்கு
10	விண்ணுற ஓங்கிய பனி இருங் குன்றத்து,
	ஒண் கதிர்த் திகிரி உருளிய குறைத்த
	அறை இறந்து, அவரோ சென்றனர்
	பறை அறைந்தன்ன அலர் நமக்கு ஒழித்தே.

304. முல்லை

	இரு விசும்பு இவர்ந்த கருவி மா மழை,
	நீர் செறி நுங்கின் கண் சிதர்ந்தவை போல்,
	சூர் பனிப்பன்ன தண் வரல் ஆலியொடு
	பரூஉப் பெயல் அழி துளி தலைஇ, வான் நவின்று,
5	குரூஉத் துளி பொழிந்த பெரும் புலர் வைகறை,
	செய்து விட்டன்ன செந் நில மருங்கில்,
	செறித்து நிறுத்தன்ன தெள் அறல் பருகி,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை,
	வலம் திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலையொடு,
10	அலங்கு சினைக் குருந்தின் அல்கு நிழல் வதிய,
	சுரும்பு இமிர்பு ஊத, பிடவுத் தளை அவிழ,
	அரும் பொறி மஞ்ஞை ஆல, வரி மணல்
	மணி மிடை பவளம் போல, அணி மிகக்
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
15	ஈயல் மூதாய் ஈர்ம் புறம் வரிப்ப,
	புலன் அணி கொண்ட கார் எதிர் காலை,
	'ஏந்து கோட்டு யானை வேந்தன் பாசறை
	அறவர்அல்லர், நம் அருளாதோர்' என,
20	நம் நோய் தன்வயின் அறியாள்,
	எம் நொந்து புலக்கும்கொல், மாஅயோளே?

334. முல்லை

	ஓடா நல் ஏற்று உரிவை தைஇய
	ஆடு கொள் முரசம் இழுமென முழங்க,
	நாடு திறை கொண்டனம்ஆயின் பாக!
	பாடு இமிழ் கடலின் எழுந்த சும்மையொடு
5	பெருங் களிற்றுத் தடக் கை புரையக் கால் வீழ்த்து,
	இரும் பிடித் தொழுதியின் ஈண்டுவன குழீஇ,
	வணங்கு இறை மகளிர் அயர்ந்தனர் ஆடும்
	கழங்கு உறழ் ஆலியொடு கதழ் உறை சிதறி,
	பெயல் தொடங்கின்றால், வானம்; வானின்
10	வயங்கு சிறை அன்னத்து நிரை பறை கடுப்ப,
	நால்கு உடன் பூண்ட கால் நவில் புரவிக்
	கொடிஞ்சி நெடுந் தேர் கடும் பரி தவிராது,
	இன மயில் அகவும் கார் கொள் வியன் புனத்து,
	நோன் சூட்டு ஆழி ஈர் நிலம் துமிப்ப,
15	ஈண்டே காணக் கடவுமதி பூங் கேழ்ப்
	பொலிவன அமர்த்த உண்கண்,
	ஒலி பல் கூந்தல் ஆய் சிறு நுதலே!

344. முல்லை

	வள மழை பொழிந்த வால் நிறக் களரி,
	உளர்தரு தண் வளி உறுதொறும், நிலவு எனத்
	தொகு முகை விரிந்த முடக் காற் பிடவின்,
	வை ஏர் வால் எயிற்று, ஒள் நுதல், மகளிர்
5	கை மாண் தோணி கடுப்ப, பையென,
	மயிலினம் பயிலும் மரம் பயில் கானம்
	எல் இடை உறாஅ அளவை, வல்லே,
	கழல் ஒலி நாவின் தெண் மணி கறங்க,
	நிழல் ஒளிப்பன்ன நிமிர் பரிப் புரவி
10	வயக்கு உறு கொடிஞ்சி பொலிய, வள்பு ஆய்ந்து,
	இயக்குமதி வாழியோ, கையுடை வலவ!
	பயப்புறு படர் அட வருந்திய
	நயப்பு இன் காதலி நகை முகம் பெறவே!

352. குறிஞ்சி

	'முடவு முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
	பல் கிளைத் தலைவன் கல்லாக் கடுவன்,
	பாடு இமிழ் அருவிப் பாறை மருங்கின்,
	ஆடு மயில் முன்னது ஆக, கோடியர்
5	விழவு கொள் மூதூர் விறலி பின்றை
	முழவன் போல அகப்படத் தழீஇ,
	இன் துணைப் பயிரும் குன்ற நாடன்
	குடி நன்கு உடையன்; கூடுநர்ப் பிரியலன்;
	கெடு நா மொழியலன்; அன்பினன்' என, நீ
10	வல்ல கூறி, வாய்வதின் புணர்த்தோய்;
	நல்லை; காண், இனி காதல் அம் தோழீஇ!
	கடும் பரிப் புரவி நெடுந் தேர் அஞ்சி,
	நல் இசை நிறுத்த நயம் வரு பனுவல்,
	தொல் இசை நிறீஇய உரை சால் பாண்மகன்
15	எண்ணு முறை நிறுத்த பண்ணினுள்ளும்,
	புதுவது புனைந்த திறத்தினும்,
	வதுவை நாளினும், இனியனால் எமக்கே.

358. குறிஞ்சி

	நீலத்து அன்ன நிறம் கிளர் எருத்தின்,
	காமர் பீலி, ஆய் மயில் தோகை
	இன் தீம் குரல துவன்றி, மென் சீர்
	ஆடு தகை எழில் நலம் கடுப்பக் கூடி,
5	கண் நேர் இதழ, தண் நறுங் குவளைக்
	குறுந் தொடர் அடைச்சிய நறும் பல் கூழை
	நீடு நீர் நெடுஞ் சுனை ஆயமொடு ஆடாய்,
	உயங்கிய மனத்தையாகி, புலம்பு கொண்டு,
	இன்னை ஆகிய நின் நிறம் நோக்கி,
10	அன்னை வினவினள்ஆயின், அன்னோ!
	என் என உரைக்கோ யானே துன்னிய
	பெரு வரை இழிதரும் நெடு வெள் அருவி,
	ஓடை யானை உயர் மிசை எடுத்த
	ஆடு கொடி கடுப்ப, தோன்றும்
15	கோடு உயர் வெற்பன் உறீஇய நோயே?

368. குறிஞ்சி

	தொடுதோற் கானவன் சூடுறு வியன் புனம்,
	கரி புறம் கழீஇய பெரும் பாட்டு ஈரத்து,
	தோடு வளர் பைந் தினை நீடு குரல் காக்கும்
	ஒண் தொடி மகளிர்க்கு ஊசலாக
5	ஆடு சினை ஒழித்த கோடு இணர் கஞலிய
	குறும்பொறை அயலது நெடுந் தாள் வேங்கை,
	மட மயிற் குடுமியின், தோன்றும் நாடன்
	உயர் வரை மருங்கின் காந்தள் அம் சோலைக்
	குரங்கு அறிவாரா மரம் பயில் இறும்பில்,
10	கடி சுனைத் தெளிந்த மணி மருள் தீம் நீர்
	பிடி புணர் களிற்றின் எம்மொடு ஆடி,
	பல் நாள் உம்பர்ப் பெயர்ந்து, சில் நாள்
	கழியாமையே வழிவழிப் பெருகி,
	அம் பணை விளைந்த தேக் கட் தேறல்
15	வண்டு படு கண்ணியர் மகிழும் சீறூர்,
	எவன்கொல் வாழி, தோழி! கொங்கர்
	மணி அரை யாத்து மறுகின் ஆடும்
	உள்ளி விழவின் அன்ன,
	அலர் ஆகின்று, அது பலர் வாய்ப் பட்டே?

369. பாலை

	கண்டிசின் மகளே! கெழீஇ இயைவெனை:
	ஒண் தொடி செறித்த முன்கை ஊழ் கொள்பு,
	மங்கையர் பல பாராட்ட, செந் தார்க்
	கிள்ளையும் தீம் பால் உண்ணா; மயில் இயல்
5	சேயிழை மகளிர் ஆயமும் அயரா;
	தாழியும் மலர் பல அணியா; கேழ் கொளக்
	காழ் புனைந்து இயற்றிய வனப்பு அமை நோன் சுவர்ப்
	பாவையும் பலி எனப் பெறாஅ; நோய் பொர,
	இவை கண்டு, இனைவதன்தலையும், நினைவிலேன்,
10	கொடியோள் முன்னியது உணரேன், 'தொடியோய்!
	இன்று நின் ஒலி குரல் மண்ணல்' என்றதற்கு,
	எற் புலந்து அழிந்தனளாகி, தற் தகக்
	கடல்அம் தானை கை வண் சோழர்,
	கெடல் அரு நல் இசை உறந்தை அன்ன,
15	நிதியுடை நல் நகர்ப் புதுவது புனைந்து,
	தமர் மணன் அயரவும் ஒல்லாள், கவர்முதல்
	ஓமை நீடிய உலவை நீள் இடை,
	மணி அணி பலகை, மாக் காழ் நெடு வேல்,
	துணிவுடை உள்ளமொடு துதைந்த முன்பின்
20	அறியாத் தேஎத்து அருஞ் சுரம் மடுத்த
	சிறியோற்கு ஒத்த என் பெரு மடத் தகுவி,
	'சிறப்பும் சீரும் இன்றி, சீறூர்
	நல்கூர் பெண்டின் புல் வேய் குரம்பை
	ஓர் ஆ யாத்த ஒரு தூண் முன்றில்
25	ஏதில் வறு மனைச் சிலம்பு உடன் கழீஇ,
	மேயினள்கொல்?' என நோவல் யானே.

378. குறிஞ்சி

	'நிதியம் துஞ்சும் நிவந்து ஓங்கு வரைப்பின்,
	வதுவை மகளிர் கூந்தல் கமழ் கொள,
	வங்கூழ் ஆட்டிய அம் குழை வேங்கை
	நன் பொன் அன்ன நறுந் தாது உதிர,
5	காமர் பீலி ஆய் மயில் தோகை
	வேறு வேறு இனத்த வரை வாழ் வருடைக்
	கோடு முற்று இளந் தகர்ப் பாடு விறந்து, அயல
	ஆடு கள வயிரின் இனிய ஆலி,
	பசும் புற மென் சீர் ஒசிய, விசும்பு உகந்து,
10	இருங் கண் ஆடு அமைத் தயங்க இருக்கும்
	பெருங் கல் நாடன் பிரிந்த புலம்பும்,
	உடன்ற அன்னை அமரா நோக்கமும்,
	வடந்தை தூக்கும் வரு பனி அற்சிரச்
	சுடர் கெழு மண்டிலம் அழுங்க, ஞாயிறு
15	குட கடல் சேரும் படர் கூர் மாலையும்,
	அனைத்தும், அடூஉ நின்று நலிய, உஞற்றி,
	யாங்ஙனம் வாழ்தி?' என்றி தோழி!
	நீங்கா வஞ்சினம் செய்து; நத் துறந்தோர்
	உள்ளார்ஆயினும், உளெனே அவர் நாட்டு
20	அள் இலைப் பலவின் கனி கவர் கைய
	கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும்
	கடுந் திறல் அணங்கின் நெடும் பெருங் குன்றத்து,
	பாடு இன் அருவி சூடி,
	வான் தோய் சிமையம் தோன்றலானே.

385. பாலை

	தன் ஓரன்ன ஆயமும், மயில் இயல்
	என் ஓரன்ன தாயரும், காண,
	கை வல் யானைக் கடுந் தேர்ச் சோழர்
	காவிரிப் படப்பை உறந்தை அன்ன
5	பொன்னுடை நெடு நகர், புரையோர் அயர,
	நல் மாண் விழவில் தகரம் மண்ணி,
	யாம் பல புணர்ப்பச் சொல்லாள், காம்பொடு
	நெல்லி நீடிய கல் அறைக் கவாஅன்,
	அத்த ஆலத்து அலந்தலை நெடு வீழ்
10	தித்திக் குறங்கில் திருந்த உரிஞ,
	பயில் இரும் பிணையல் பசுங் காழ்க் கோவை
	அகல் அமை அல்குல் பற்றி, கூந்தல்
	ஆடு மயில் பீலியின் பொங்க, நன்றும்,
15	தான் அமர் துணைவன் ஊக்க, ஊங்கி,
	உள்ளாது கழிந்த முள் எயிற்றுத் துவர் வாய்ச்
	சிறு வன்கண்ணி சிலம்பு கழீஇ,
	அறியாத் தேஎத்தள் ஆகுதல் கொடிதே.

392. குறிஞ்சி

	தாழ் பெருந் தடக் கை தலைஇய, கானத்து,
	வீழ் பிடி கெடுத்த, வெண் கோட்டு யானை
	உண் குளகு மறுத்த உயக்கத்தன்ன,
	பண்புடை யாக்கைச் சிதைவு நன்கு அறீஇ,
5	பின்னிலை முனியானாகி, 'நன்றும்,
	தாது செய் பாவை அன்ன தையல்,
	மாதர் மெல் இயல், மட நல்லோள்வயின்
	தீது இன்றாக, நீ புணை புகுக!' என
	என்னும் தண்டும்ஆயின், மற்று அவன்
10	அழிதகப் பெயர்தல் நனி இன்னாதே
	ஒல் இனி, வாழி, தோழி! கல்லெனக்
	கண மழை பொழிந்த கான் படி இரவில்,
	தினை மேய் யானை இனன் இரிந்து ஓட,
	கல் உயர் கழுதில் சேணோன் எறிந்த
15	வல் வாய்க் கவணின் கடு வெடி ஒல்லென,
	மறப் புலி உரற, வாரணம் கதற,
	நனவுறு கட்சியின் நல் மயில் ஆல,
	மலை உடன் வெரூஉம் மாக் கல் வெற்பன்
	பிரியுநன் ஆகலோ அரிதே; அதாஅன்று,
20	உரிதுஅல் பண்பின் பிரியுனன்ஆயின்,
	வினை தவப் பெயர்ந்த வென் வேல் வேந்தன்
	முனைகொல் தானையொடு முன் வந்து இறுப்ப,
	தன் வரம்பு ஆகிய மன் எயில் இருக்கை
	ஆற்றாமையின், பிடித்த வேல் வலித்
25	தோற்றம் பிழையாத் தொல் புகழ் பெற்ற,
	விழை தக ஓங்கிய கழை துஞ்சு மருங்கின்
	கான் அமர் நன்னன் போல,
	யான் ஆகுவல், நின் நலம் தருவேனே.

393. பாலை

	கோடு உயர் பிறங்கற் குன்று பல நீந்தி,
	வேறு புலம் படர்ந்த வினை தரல் உள்ளத்து
	ஆறு செல் வம்பலர் காய் பசி தீரிய,
	முதைச் சுவற் கலித்த ஈர் இலை நெடுந் தோட்டுக்
5	கவைக் கதிர் வரகின் கால் தொகு பொங்கழி,
	கவட்டு அடிப் பொருத பல் சினை உதிர்வை
	அகன் கண் பாறைச் செவ்வயின் தெறீஇ,
	வரி அணி பணைத் தோள் வார் செவித் தன்னையர்
	பண்ணை வெண் பழத்து அரிசி ஏய்ப்ப,
10	சுழல் மரம் சொலித்த சுளகு அலை வெண் காழ்
	தொடி மாண் உலக்கை ஊழின் போக்கி,
	உரல்முகம் காட்டிய சுரை நிறை கொள்ளை,
	ஆங்கண் இருஞ் சுனை நீரொடு முகவா,
	களி படு குழிசிக் கல் அடுப்பு ஏற்றி,
15	இணர் ததை கடுக்கை ஈண்டிய தாதின்,
	குடவர் புழுக்கிய பொங்கு அவிழ்ப் புன்கம்,
	மதர்வை நல் ஆன் பாலொடு, பகுக்கும்
	நிரை பல குழீஇய நெடுமொழிப் புல்லி
	தேன் தூங்கு உயர் வரை நல் நாட்டு உம்பர்,
20	வேங்கடம் இறந்தனர்ஆயினும், ஆண்டு அவர்
	நீடலர் வாழி, தோழி! தோடு கொள்
	உரு கெழு மஞ்ஞை ஒலி சீர் ஏய்ப்ப,
	தகரம் மண்ணிய தண் நறு முச்சி,
	புகர் இல் குவளைப் போதொடு தெரி இதழ்
25	வேனில் அதிரல் வேய்ந்த நின்
	ஏமுறு புணர்ச்சி இன் துயில் மறந்தே.