1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

4. முல்லை

	முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு
	பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,
	இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,
	பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,
5	மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,
	கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,
	கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.
	குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,
	நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,
10	பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த
	தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,
	மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,
	உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,
	கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,
15	நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்
	போது அவிழ் அலரின் நாறும்
	ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

22. குறிஞ்சி

	அணங்குடை நெடு வரை உச்சியின் இழிதரும்
	கணம் கொள் அருவிக் கான் கெழு நாடன்
	மணம் கமழ் வியல் மார்பு அணங்கிய செல்லல்
	இது என அறியா மறுவரற் பொழுதில்,
5	'படியோர்த் தேய்த்த பல் புகழ்த் தடக் கை
	நெடு வேட் பேணத் தணிகுவள் இவள்' என,
	முது வாய்ப் பெண்டிர் அது வாய் கூற,
	களம் நன்கு இழைத்து, கண்ணி சூட்டி,
	வள நகர் சிலம்பப் பாடி, பலி கொடுத்து,
10	உருவச் செந்தினை குருதியொடு தூஉய்,
	முருகு ஆற்றுப்படுத்த உரு கெழு நடு நாள்,
	ஆரம் நாற, அரு விடர்த் ததைந்த
	சாரற் பல் பூ வண்டு படச் சூடி,
	களிற்று இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின்
15	ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வயப் புலி போல,
	நல் மனை நெடு நகர்க் காவலர் அறியாமை
	தன் நசை உள்ளத்து நம் நசை வாய்ப்ப,
	இன் உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய்ம் மலிந்து,
	நக்கனென் அல்லெனோ யானே எய்த்த
20	நோய் தணி காதலர் வர, ஈண்டு
	ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டே?

38. குறிஞ்சி

	விரி இணர் வேங்கை வண்டு படு கண்ணியன்,
	தெரி இதழ்க் குவளைத் தேம் பாய் தாரன்,
	அம் சிலை இடவது ஆக, வெஞ் செலல்
	கணை வலம் தெரிந்து, துணை படர்ந்து உள்ளி,
5	வருதல் வாய்வது, வான் தோய் வெற்பன்.
	வந்தனன் ஆயின், அம் தளிர்ச் செயலைத்
	தாழ்வு இல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த வீழ் கயிற்று
	ஊசல் மாறிய மருங்கும், பாய்பு உடன்
	ஆடாமையின் கலுழ்பு இல தேறி,
10	நீடு இதழ் தலைஇய கவின் பெறு நீலம்
	கண் என மலர்ந்த சுனையும், வண் பறை
	மடக் கிளி எடுத்தல்செல்லாத் தடக் குரல்
	குலவுப் பொறை இறுத்த கோல் தலை இருவி
	கொய்து ஒழி புனமும், நோக்கி; நெடிது நினைந்து;
15	பைதலன் பெயரலன்கொல்லோ? ஐ தேய்கு
	'அய வெள் அருவி சூடிய உயர் வரைக்
	கூஉம் கணஃது எம் ஊர்' என
	ஆங்கு அதை அறிவுறல் மறந்திசின், யானே.

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

46. மருதம்

	சேற்று நிலை முனைஇய செங் கட் காரான்
	ஊர் மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து,
	கூர் முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி,
	நீர் முதிர் பழனத்து மீன் உடன் இரிய
5	அம் தூம்பு வள்ளை மயக்கி, தாமரை
	வண்டு ஊது பனி மலர் ஆரும் ஊர!
	யாரையோ? நிற் புலக்கேம். வாருற்று,
	உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	பிறரும், ஒருத்தியை நம் மனைத் தந்து,
10	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அஃது யாம்
	கூறேம். வாழியர், எந்தை! செறுநர்
	களிறுடை அருஞ் சமம் ததைய நூறும்
	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்ன என்
15	ஒண் தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க;
	சென்றி, பெரும! நிற் தகைக்குநர் யாரோ?

59. பாலை

	தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்
	பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்
	வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது
	வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,
5	அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்
	மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல,
	புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,
	நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்
	படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!
10	சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,
	சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,
	அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை,
	இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த
	தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்
15	தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்
	வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு
	அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்
	பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

71. பாலை

	நிறைந்தோர்த் தேரும் நெஞ்சமொடு, குறைந்தோர்
	பயன் இன்மையின் பற்று விட்டு, ஒரூஉம்
	நயன் இல் மாக்கள் போல, வண்டினம்
	சுனைப் பூ நீத்து, சினைப் பூப் படர,
5	மை இல் மான் இனம் மருள, பையென
	வெந்து ஆறு பொன்னின் அந்தி பூப்ப,
	ஐயறிவு அகற்றும் கையறு படரோடு
	அகல் இரு வானம் அம் மஞ்சு ஈன,
	பகல் ஆற்றுப்படுத்த பழங்கண் மாலை,
10	காதலர்ப் பிரிந்த புலம்பின் நோதக,
	ஆர் அஞர் உறுநர் அரு நிறம் சுட்டிக்
	கூர் எஃகு எறிஞரின் அலைத்தல் ஆனாது,
	எள் அற இயற்றிய நிழல் காண் மண்டிலத்து
	உள் ஊது ஆவியின் பைப்பய நுணுகி,
15	மதுகை மாய்தல் வேண்டும் பெரிது அழிந்து,
	இது கொல் வாழி, தோழி! என் உயிர்
	விலங்கு வெங் கடு வளி எடுப்பத்
	துளங்கு மரப் புள்ளின் துறக்கும் பொழுதே?

74. முல்லை

	வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,
	போர் வல் இளையர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
	தண் பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை,
	குருதி உருவின் ஒண் செம் மூதாய்
5	பெரு வழி மருங்கில் சிறு பல வரிப்ப,
	பைங் கொடி முல்லை மென் பதப் புது வீ
	வெண் களர் அரிமணல் நன் பல தாஅய்,
	வண்டு போது அவிழ்க்கும் தண் கமழ் புறவில்,
	கருங் கோட்டு இரலைக் காமர் மடப் பிணை
10	மருண்ட மான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து
	"திண் தேர் வலவ! கடவு" எனக் கடைஇ,
	இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என,
	வன்புறை இன் சொல் நன் பல பயிற்றும்
	நின் வலித்து அமைகுவென்மன்னோ அல்கல்
15	புன்கண் மாலையொடு பொருந்தி, கொடுங் கோற்
	கல்லாக் கோவலர் ஊதும்
	வல் வாய்ச் சிறு குழல் வருத்தாக்காலே!

78. குறிஞ்சி

	'நனந்தலைக் கானத்து ஆளி அஞ்சி,
	இனம் தலைத்தரூஉம் எறுழ் கிளர் முன்பின்,
	வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும், வாய் புகு, கடாத்து,
	பொறி நுதற் பொலிந்த வயக் களிற்று ஒருத்தல்
5	இரும் பிணர்த் தடக் கையின், ஏமுறத் தழுவ,
	கடுஞ்சூல் மடப் பிடி நடுங்கும் சாரல்,
	தேம் பிழி நறவின் குறவர் முன்றில்,
	முந்தூழ் ஆய் மலர் உதிர, காந்தள்
	நீடு இதழ் நெடுந் துடுப்பு ஒசிய, தண்ணென
10	வாடை தூக்கும் வருபனி அற்சிரம்,
	நம் இல் புலம்பின், தம் ஊர்த் தமியர்
	என் ஆகுவர்கொல் அளியர்தாம்?' என,
	எம் விட்டு அகன்ற சில் நாள், சிறிதும்,
	உள்ளியும் அறிதிரோ ஓங்குமலைநாட!
15	உலகுடன் திரிதரும் பலர் புகழ் நல் இசை
	வாய்மொழிக் கபிலன் சூழ, சேய் நின்று
	செழுஞ் செய்ந் நெல்லின் விளைகதிர் கொண்டு,
	தடந் தாள் ஆம்பல் மலரொடு கூட்டி,
	யாண்டு பல கழிய, வேண்டுவயிற் பிழையாது,
20	ஆள் இடூஉக் கடந்து, வாள் அமர் உழக்கி,
	ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தர் ஓட்டிய,
	கடும் பரிப் புரவிக் கை வண் பாரி
	தீம் பெரும் பைஞ் சுனைப் பூத்த
	தேம் கமழ் புது மலர் நாறும் இவள் நுதலே?

82. குறிஞ்சி

	ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்
	கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,
	பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை
	தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,
5	கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,
	மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,
	இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,
	மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,
	கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்
10	நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்
	உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,
	செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,
	புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,
	மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்
15	பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,
	ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,
	ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,
	நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

89. பாலை

	தெறு கதிர் ஞாயிறு நடு நின்று காய்தலின்,
	உறு பெயல் வறந்த ஓடு தேர் நனந் தலை,
	உருத்து எழு குரல குடிஞைச் சேவல்,
	புல் சாய் விடரகம் புலம்ப, வரைய
5	கல் எறி இசையின் இரட்டும் ஆங்கண்,
	சிள்வீடு கறங்கும் சிறிஇலை வேலத்து
	ஊழுறு விளைநெற்று உதிர, காழியர்
	கவ்வைப் பரப்பின் வெவ் உவர்ப்பு ஒழிய,
	களரி பரந்த கல் நெடு மருங்கின்,
10	விளர் ஊன் தின்ற வீங்குசிலை மறவர்
	மை படு திண் தோள் மலிர வாட்டி,
	பொறை மலி கழுதை நெடு நிரை தழீஇய
	திருந்து வாள் வயவர் அருந் தலை துமித்த
	படு புலாக் கமழும் ஞாட்பில், துடி இகுத்து,
15	அருங் கலம் தெறுத்த பெரும் புகல் வலத்தர்,
	வில் கெழு குறும்பில் கோள் முறை பகுக்கும்
	கொல்லை இரும் புனம் நெடிய என்னாது,
	மெல்லென் சேவடி மெலிய ஏக
	வல்லுநள்கொல்லோ தானே தேம் பெய்து
20	அளவுறு தீம் பால் அலைப்பவும் உண்ணாள்,
	இடு மணற் பந்தருள் இயலும்,
	நெடு மென் பணைத் தோள், மாஅயோளே?

102. குறிஞ்சி

	உளைமான் துப்பின், ஓங்கு தினைப் பெரும் புனத்துக்
	கழுதில், கானவன் பிழி மகிழ்ந்து வதிந்தென;
	உரைத்த சந்தின் ஊரல் இருங் கதுப்பு
	ஐது வரல் அசைவளி ஆற்ற, கை பெயரா,
5	ஒலியல் வார் மயிர் உளரினள், கொடிச்சி
	பெரு வரை மருங்கில் குறிஞ்சி பாட;
	குரலும் கொள்ளாது, நிலையினும் பெயராது,
	படாஅப் பைங் கண் பாடு பெற்று, ஒய்யென
	மறம் புகல் மழ களிறு உறங்கும் நாடன்;
10	ஆர மார்பின் அரி ஞிமிறு ஆர்ப்ப,
	தாரன், கண்ணியன், எஃகுடை வலத்தன்,
	காவலர் அறிதல் ஓம்பி, பையென
	வீழாக் கதவம் அசையினன் புகுதந்து,
	உயங்கு படர் அகலம் முயங்கி, தோள் மணந்து,
15	இன் சொல் அளைஇ, பெயர்ந்தனன் தோழி!
	இன்று எவன்கொல்லோ கண்டிகும் மற்று அவன்
	நல்காமையின் அம்பல் ஆகி,
	ஒருங்கு வந்து உவக்கும் பண்பின்
	இருஞ் சூழ் ஓதி ஒண் நுதற் பசப்பே?

104. முல்லை

	வேந்து வினை முடித்தகாலை, தேம் பாய்ந்து
	இன வண்டு ஆர்க்கும் தண் நறும் புறவின்
	வென் வேல் இளையர் இன்புற, வலவன்
	வள்பு வலித்து ஊரின் அல்லது, முள் உறின்
5	முந்நீர் மண்டிலம் ஆதி ஆற்றா
	நல் நால்கு பூண்ட கடும் பரி நெடுந் தேர்,
	வாங்குசினை பொலிய ஏறி; புதல
	பூங் கொடி அவரைப் பொய் அதள் அன்ன
	உள் இல் வயிற்ற, வெள்ளை வெண் மறி,
10	மாழ்கியன்ன தாழ் பெருஞ் செவிய,
	புன் தலைச் சிறாரோடு உகளி, மன்றுழைக்
	கவை இலை ஆரின் அம் குழை கறிக்கும்
	சீறூர் பல பிறக்கு ஒழிய, மாலை
	இனிது செய்தனையால் எந்தை! வாழிய!
15	பனி வார் கண்ணள் பல புலந்து உறையும்
	ஆய் தொடி அரிவை கூந்தற்
	போது குரல் அணிய வேய்தந்தோயே!

108. குறிஞ்சி

	புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு
	ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்
	வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்
	புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி
5	பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,
	கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்
	விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்
10	இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்
	அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்
	விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்
	அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,
	காயா மென் சினை தோய நீடிப்
15	பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்
	அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி
	கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்
	மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

124. முல்லை

	'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,
	வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து
	சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்
	நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு
5	இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.
	மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்
	துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,
	பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,
10	கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,
	வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை
	வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,
	காலை எய்த, கடவுமதி மாலை
	அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை
15	அரமிய வியலகத்து இயம்பும்
	நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

128. குறிஞ்சி

	மன்று பாடு அவிந்து மனை மடிந்தன்றே;
	கொன்றோரன்ன கொடுமையோடு இன்றே
	யாமம் கொள வரின் கனைஇ, காமம்
	கடலினும் உரைஇ, கரை பொழியும்மே.
5	எவன்கொல் வாழி, தோழி! மயங்கி
	இன்னம் ஆகவும், நன்னர் நெஞ்சம்
	என்னொடும் நின்னொடும் சூழாது, கைம்மிக்கு,
	இறும்பு பட்டு இருளிய இட்டு அருஞ் சிலம்பில்
	குறுஞ் சுனைக் குவளை வண்டு படச் சூடி,
10	கான நாடன் வரூஉம், யானைக்
	கயிற்றுப் புறத்தன்ன, கல்மிசைச் சிறு நெறி,
	மாரி வானம் தலைஇ நீர் வார்பு,
	இட்டு அருங் கண்ண படுகுழி இயவின்,
	இருளிடை மிதிப்புழி நோக்கி, அவர்
15	தளர்அடி தாங்கிய சென்றது, இன்றே?

130. நெய்தல்

	அம்ம வாழி, கேளிர்! முன் நின்று
	கண்டனிர்ஆயின், கழறலிர்மன்னோ
	நுண் தாது பொதிந்த செங் காற் கொழு முகை
	முண்டகம் கெழீஇய மோட்டு மணல் அடைகரை,
5	பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை
	எயிறுடை நெடுந் தோடு காப்ப, பல உடன்
	வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇ,
	புலவுப் பொருது அழித்த பூ நாறு பரப்பின்
	இவர் திரை தந்த ஈர்ங் கதிர் முத்தம்
10	கவர் நடைப் புரவி கால் வடுத் தபுக்கும்
	நல் தேர் வழுதி கொற்கை முன் துறை
	வண்டு வாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற்
	போது புறங்கொடுத்த உண்கண்
	மாதர் வாள் முகம் மதைஇய நோக்கே.

131. பாலை

	'விசும்பு உற நிவந்த மாத் தாள் இகணைப்
	பசுங் கேழ் மெல் இலை அருகு நெறித்தன்ன,
	வண்டு படுபு இருளிய, தாழ் இருங் கூந்தல்
	சுரும்பு உண விரிந்த பெருந் தண் கோதை
5	இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு' என
	வீளை அம்பின் விழுத் தொடை மழவர்
	நாள் ஆ உய்த்த நாம வெஞ் சுரத்து
	நடை மெலிந்து ஒழிந்த சேண் படர் கன்றின்
	கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர்
10	பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்
	பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல்
	வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்
	வெருவரு தகுந கானம், 'நம்மொடு
	வருக' என்னுதிஆயின்,
15	வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்க நின் வினையே.

132. குறிஞ்சி

	ஏனலும் இறங்கு குரல் இறுத்தன; நோய் மலிந்து,
	ஆய்கவின் தொலைந்த, இவள் நுதலும்; நோக்கி
	ஏதில மொழியும், இவ் ஊரும்; ஆகலின்,
	களிற்று முகம் திறந்த கவுளுடைப் பகழி,
5	வால் நிணப் புகவின், கானவர் தங்கை
	அம் பணை மென் தோள் ஆய் இதழ் மழைக் கண்
	ஒல்கு இயற் கொடிச்சியை நல்கினைஆயின்,
	கொண்டனை சென்மோ நுண் பூண் மார்ப!
	துளிதலைத் தலைஇய சாரல் நளி சுனைக்
10	கூம்பு முகை அவிழ்த்த குறுஞ் சிறைப் பறவை
	வேங்கை விரி இணர் ஊதி, காந்தள்
	தேனுடைக் குவிகுலைத் துஞ்சி, யானை
	இருங் கவுட் கடாஅம் கனவும்,
	பெருங் கல் வேலி, நும் உறைவு இன் ஊர்க்கே.

136. மருதம்

	மைப்பு அறப் புழுக்கின் நெய்க் கனி வெண் சோறு
	வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணி,
	புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆக, தெள் ஒளி
	அம் கண் இரு விசும்பு விளங்க, திங்கட்
5	சகடம் மண்டிய துகள் தீர் கூட்டத்து,
	கடி நகர் புனைந்து, கடவுட் பேணி,
	படு மண முழவொடு பரூஉப் பணை இமிழ,
	வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்று,
	பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய,
10	மென் பூ வாகைப் புன் புறக் கவட்டிலை,
	பழங் கன்று கறித்த பயம்பு அமல் அறுகைத்
	தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற
	மண்ணு மணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத்
	தண் நறு முகையொடு வெண் நூல் சூட்டி,
15	தூ உடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி,
	மழை பட்டன்ன மணல் மலி பந்தர்,
	இழை அணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பு ஆற்றி,
	தமர் நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின்,
	'உவர் நீங்கு கற்பின் எம் உயிர் உடம்படுவி!
20	முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇ,
	பெரும் புழுக்குற்ற நின் பிறைநுதற் பொறி வியர்
	உறு வளி ஆற்றச் சிறு வரை திற' என
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின்,
	உறை கழி வாளின் உருவு பெயர்ந்து இமைப்ப,
25	மறை திறன் அறியாள்ஆகி, ஒய்யென
	நாணினள் இறைஞ்சியோளே பேணி,
	பரூஉப் பகை ஆம்பற் குரூஉத் தொடை நீவி,
	சுரும்பு இமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த
	இரும் பல் கூந்தல் இருள் மறை ஒளித்தே.

138. குறிஞ்சி

	இகுளை! கேட்டிசின், காதல் அம் தோழி!
	குவளை உண்கண் தெண் பனி மல்க,
	வறிது யான் வருந்திய செல்லற்கு அன்னை
	பிறிது ஒன்று கடுத்தனள்ஆகி வேம்பின்
5	வெறி கொள் பாசிலை நீலமொடு சூடி,
	உடலுநர்க் கடந்த கடல் அம் தானை,
	திருந்துஇலை நெடு வேற் தென்னவன் பொதியில்,
	அருஞ் சிமை இழிதரும் ஆர்த்து வரல் அருவியின்
	ததும்பு சீர் இன் இயம் கறங்க, கைதொழுது,
10	உரு கெழு சிறப்பின் முருகு மனைத் தரீஇ,
	கடம்பும் களிறும் பாடி, நுடங்குபு
	தோடும் தொடலையும் கைக்கொண்டு, அல்கலும்
	ஆடினர் ஆதல் நன்றோ? நீடு
	நின்னொடு தெளித்த நல் மலை நாடன்
15	குறி வரல் அரைநாட் குன்றத்து உச்சி,
	நெறி கெட வீழ்ந்த துன் அருங் கூர் இருள்,
	திரு மணி உமிழ்ந்த நாகம் காந்தட்
	கொழு மடற் புதுப் பூ ஊதும் தும்பி
	நல் நிறம் மருளும் அரு விடர்
20	இன்னா நீள் இடை நினையும், என் நெஞ்சே.

145. பாலை

	வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,
	தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,
	வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி
	வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,
5	நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு
	ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு
	வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை
	புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,
	உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்
10	'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
	தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய
	நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,
	கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்
15	குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,
	துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,
	கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,
	ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்
	சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,
20	எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,
	'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்
	அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

148. குறிஞ்சி

	பனைத் திரள் அன்ன பரு ஏர் எறுழ்த் தடக் கை,
	கொலைச் சினம் தவிரா மதனுடை முன்பின்,
	வண்டு படு கடாஅத்து, உயர் மருப்பு, யானை
	தண் கமழ் சிலம்பின் மரம் படத் தொலைச்சி;
5	உறு புலி உரறக் குத்தி; விறல் கடிந்து;
	சிறு தினைப் பெரும் புனம் வவ்வும் நாட!
	கடும் பரிக் குதிரை ஆஅய் எயினன்
	நெடுந் தேர் ஞிமிலியொடு பொருது, களம் பட்டென,
	காணிய செல்லாக் கூகை நாணி,
10	கடும் பகல் வழங்காதாஅங்கு, இடும்பை
	பெரிதால் அம்ம இவட்கே; அதனால்
	மாலை, வருதல் வேண்டும் சோலை
	முளை மேய் பெருங் களிறு வழங்கும்
	மலை முதல் அடுக்கத்த சிறு கல் ஆறே.

149. பாலை

	சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த
	நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,
	புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்
	பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
5	அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்
	அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்
	வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்
	சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,
	யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்
10	பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்
	வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,
	அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய
	நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்
	கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,
15	பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,
	ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,
	வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து
	எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்
	அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

159. பாலை

	தெண் கழி விளைந்த வெண் கல் உப்பின்
	கொள்ளை சாற்றிய கொடு நுக ஒழுகை
	உரனுடைச் சுவல பகடு பல பரப்பி
	உமண் உயிர்த்து இறந்த ஒழிகல் அடுப்பின்,
5	வடி உறு பகழிக் கொடு வில் ஆடவர்
	அணங்குடை நோன் சிலை வணங்க வாங்கி,
	பல் ஆன் நெடு நிரை தழீஇ, கல்லென
	அரு முனை அலைத்த பெரும் புகல் வலத்தர்,
	கனை குரற் கடுந் துடிப் பாணி தூங்கி,
10	உவலைக் கண்ணியர், ஊன் புழுக்கு அயரும்
	கவலை, 'காதலர் இறந்தனர்' என, நனி
	அவலம் கொள்ளல்மா, காதல் அம் தோழி!
	விசும்பின் நல் ஏறு சிலைக்கும் சேண் சிமை
	நறும் பூஞ் சாரற் குறும் பொறைக் குணாஅது
15	வில் கெழு தடக் கை வெல் போர் வானவன்
	மிஞிறு மூசு கவுள சிறு கண் யானைத்
	தொடியுடைத் தட மருப்பு ஒடிய நூறி,
	கொடுமுடி காக்கும் குரூஉகண் நெடு மதில்
	சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஆமூர் எய்தினும்,
20	ஆண்டு அமைந்து உறையுநர்அல்லர், நின்
	பூண் தாங்கு ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

161. பாலை

	வினைவயிற் பிரிதல் யாவது? 'வணர் சுரி
	வடியாப் பித்தை, வன்கண், ஆடவர்
	அடி அமை பகழி ஆர வாங்கி;
	வம்பலர்ச் செகுத்த அஞ்சுவரு கவலை,
5	படுமுடை நசைஇய வாழ்க்கைச் செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் ஈண்டுகிளை பயிரும்
	வெருவரு கானம் நீந்தி, பொருள் புரிந்து
	இறப்ப எண்ணினர்' என்பது சிறப்பக்
	கேட்டனள்கொல்லோ தானே? தோள் தாழ்பு
10	சுரும்பு உண ஒலிவரும் இரும் பல் கூந்தல்,
	அம் மா மேனி, ஆய் இழை, குறுமகள்
	சுணங்கு சூழ் ஆகத்து அணங்கு என உருத்த
	நல் வரல் இள முலை நனைய;
	பல் இதழ் உண்கண் பரந்தன பனிஏ.

164. முல்லை

	கதிர் கையாக வாங்கி, ஞாயிறு
	பைது அறத் தெறுதலின், பயம் கரந்து மாறி,
	விடுவாய்ப்பட்ட வியன் கண் மா நிலம்
	காடு கவின் எதிரக் கனை பெயல் பொழிதலின்;
5	பொறி வரி இன வண்டு ஆர்ப்ப, பல உடன்
	நறு வீ முல்லையொடு தோன்றி தோன்ற.
	வெறி ஏன்றன்றே வீ கமழ் கானம்.
	'எவன்கொல் மற்று அவர் நிலை?' என மயங்கி,
	இகு பனி உறைக்கும் கண்ணொடு இனைபு, ஆங்கு
10	இன்னாது உறைவி தொல் நலம் பெறூஉம்
	இது நற் காலம்; கண்டிசின் பகைவர்
	மதில் முகம் முருக்கிய தொடி சிதை மருப்பின்,
	கந்து கால் ஒசிக்கும் யானை,
	வெஞ் சின வேந்தன் வினை விடப்பெறினே!

166. மருதம்

	'நல் மரம் குழீஇய நனை முதிர் சாடி
	பல் நாள் அரித்த கோஒய் உடைப்பின்,
	மயங்குமழைத் துவலையின் மறுகு உடன் பனிக்கும்
	பழம் பல் நெல்லின் வேளூர்வாயில்,
5	நறு விரை தெளித்த நாறுஇணர் மாலை,
	பொறி வரி இன வண்டு ஊதல கழியும்
	உயர் பலி பெறூஉம் உரு கெழு தெய்வம்,
	புனை இருங் கதுப்பின் நீ கடுத்தோள்வயின்
	அனையேன்ஆயின், அணங்குக, என்!' என
10	மனையோட் தேற்றும் மகிழ்நன்ஆயின்,
	யார்கொல் வாழி, தோழி! நெருநல்
	தார் பூண் களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,
	வதுவை ஈர் அணிப் பொலிந்து, நம்மொடு,
	புதுவது வந்த காவிரிக்
15	கோடு தோய் மலிர்நிறை, ஆடியோரே?

170. நெய்தல்

	கானலும் கழறாது; கழியும் கூறாது;
	தேன் இமிர் நறு மலர்ப் புன்னையும் மொழியாது;
	ஒரு நின் அல்லது பிறிது யாதும் இலனே;
	இருங் கழி மலர்ந்த கண் போல் நெய்தல்
5	கமழ் இதழ் நாற்றம் அமிழ்து என நசைஇ,
	தண் தாது ஊதிய வண்டினம் களி சிறந்து,
	பறைஇ தளரும் துறைவனை, நீயே,
	சொல்லல் வேண்டுமால் அலவ! பல்கால்
	கைதைஅம் படுசினை எவ்வமொடு அசாஅம்
10	கடற் சிறு காக்கை காமர் பெடையொடு
	கோட்டுமீன் வழங்கும் வேட்டம் மடி பரப்பின்
	வெள் இறாக் கனவும் நள்ளென் யாமத்து,
	'நின் உறு விழுமம் களைந்தோள்
	தன் உறு விழுமம் நீந்துமோ!' எனவே.

180. நெய்தல்

	நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,
	கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,
	வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,
	கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,
5	தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை
	அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி
	பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,
	நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,
	நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே
10	புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்
	புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்
	தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,
	படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்
	பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,
15	என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

183. பாலை

	'குவளை உண்கண் கலுழவும், திருந்திழைத்
	திதலை அல்குல் அவ் வரி வாடவும்,
	அத்தம் ஆர் அழுவம் நத் துறந்து அருளார்
	சென்று சேண் இடையர் ஆயினும், நன்றும்
5	நீடலர்' என்றி தோழி! பாடு ஆன்று
	பனித் துறைப் பெருங் கடல் இறந்து, நீர் பருகி,
	குவவுத் திரை அருந்து கொள்ளைய குடக்கு ஏர்பு,
	வயவுப் பிடி இனத்தின் வயின்வயின் தோன்றி,
	இருங் கிளைக் கொண்மூ ஒருங்குடன் துவன்றி,
10	காலை வந்தன்றால் காரே மாலைக்
	குளிர் கொள் பிடவின் கூர் முகை அலரி
	வண்டு வாய் திறக்கும் தண்டா நாற்றம்
	கூதிர் அற்சிரத்து ஊதை தூற்ற,
	பனி அலைக் கலங்கிய நெஞ்சமொடு
15	வருந்துவம் அல்லமோ, பிரிந்திசினோர் திறத்தே?

184. முல்லை

	கடவுட் கற்பொடு குடிக்கு விளக்கு ஆகிய
	புதல்வற் பயந்த புகழ் மிகு சிறப்பின்
	நன்னராட்டிக்கு அன்றியும், எனக்கும்
	இனிது ஆகின்றால்; சிறக்க, நின் ஆயுள்!
5	அருந் தொழில் முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	சுரும்பு இமிர் மலர கானம் பிற்பட,
	வெண் பிடவு அவிழ்ந்த வீ கமழ் புறவில்
	குண்டைக் கோட்ட குறு முள் கள்ளிப்
	புன் தலை புதைத்த கொழுங் கொடி முல்லை
10	ஆர் கழல் புதுப் பூ உயிர்ப்பின் நீக்கி,
	தெள் அறல் பருகிய திரிமருப்பு எழிற் கலை
	புள்ளி அம் பிணையொடு வதியும் ஆங்கண்,
	கோடுடைக் கையர், துளர் எறி வினைஞர்,
	அரியல் ஆர்கையர், விளைமகிழ் தூங்க,
15	செல்கதிர் மழுகிய உருவ ஞாயிற்றுச்
	செக்கர் வானம் சென்ற பொழுதில்,
	கற் பால் அருவியின் ஒலிக்கும் நல் தேர்த்
	தார் மணி பல உடன் இயம்ப
	சீர் மிகு குருசில்! நீ வந்து நின்றதுவே.

191. பாலை

	அத்தப் பாதிரித் துய்த் தலைப் புது வீ
	எரி இதழ் அலரியொடு இடை பட விரைஇ,
	வண் தோட்டுத் தொடுத்த வண்டு படு கண்ணி,
	தோல் புதை சிரற்று அடி, கோலுடை உமணர்
5	ஊர் கண்டன்ன ஆரம் வாங்கி,
	அருஞ் சுரம் இவர்ந்த அசைவு இல் நோன் தாள்
	திருந்து பகட்டு இயம்பும் கொடு மணி, புரிந்து அவர்
	மடி விடு வீளையொடு, கடிது எதிர் ஓடி,
	ஓமை அம் பெருங் காட்டு வரூஉம் வம்பலர்க்கு
10	ஏமம் செப்பும் என்றூழ் நீள் இடை,
	அரும் பொருள் நசைஇ, பிரிந்து உறை வல்லி,
	சென்று, வினை எண்ணுதிஆயின், நன்றும்,
	உரைத்திசின் வாழி என் நெஞ்சே! 'நிரை முகை
	முல்லை அருந்தும் மெல்லிய ஆகி,
15	அறல் என விரிந்த உறல் இன் சாயல்
	ஒலி இருங் கூந்தல் தேறும்' என,
	வலிய கூறவும் வல்லையோ, மற்றே?

198. குறிஞ்சி

	'கூறுவம்கொல்லோ? கூறலம்கொல்?' எனக்
	கரந்த காமம் கைந்நிறுக்கல்லாது,
	நயந்து நாம் விட்ட நல் மொழி நம்பி,
	அரை நாள் யாமத்து விழு மழை கரந்து;
5	கார் விரை கமழும் கூந்தல், தூ வினை
	நுண் நூல் ஆகம் பொருந்தினள், வெற்பின்
	இள மழை சூழ்ந்த மட மயில் போல,
	வண்டு வழிப் படர, தண் மலர் வேய்ந்து,
	வில் வகுப்புற்ற நல் வாங்கு குடைச் சூல்
10	அம் சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து,
	துஞ்சு ஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள்,
	ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள்,
	அம் மா அரிவையோ அல்லள்; தெனாஅது
	ஆஅய் நல் நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பில்,
15	கவிரம் பெயரிய உரு கெழு கவாஅன்,
	ஏர் மலர் நிறை சுனை உறையும்
	சூர்மகள்மாதோ என்னும் என் நெஞ்சே!

204. முல்லை

	உலகு உடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடை,
	கடல் போல் தானை, கலிமா, வழுதி
	வென்று அமர் உழந்த வியன் பெரும் பாசறைச்
	சென்று, வினை முடித்தனம்ஆயின், இன்றே
	கார்ப் பெயற்கு எதிரிய காண்தகு புறவில்,
	கணம் கொள் வண்டின் அம் சிறைத் தொழுதி
	மணம் கமழ் முல்லை மாலை ஆர்ப்ப,
	உதுக்காண் வந்தன்று பொழுதே; வல் விரைந்து,
	செல்க, பாக! நின் நல் வினை நெடுந் தேர்
10	வெண்ணெல் அரிநர் மடி வாய்த் தண்ணுமை
	பல் மலர்ப் பொய்கைப் படு புள் ஓப்பும்
	காய் நெல் படப்பை வாணன் சிறுகுடித்
	தண்டலை கமழும் கூந்தல்,
	ஒண் தொடி மடந்தை தோள் இணை பெறவே.

207. பாலை

	அணங்குடை முந்நீர் பரந்த செறுவின்
	உணங்கு திறம் பெயர்ந்த வெண் கல் அமிழ்தம்
	குட புல மருங்கின் உய்ம்மார், புள் ஓர்த்துப்
	படை அமைத்து எழுந்த பெருஞ் செய் ஆடவர்
5	நிரைப் பரப் பொறைய நரைப் புறக் கழுதைக்
	குறைக் குளம்பு உதைத்த கல் பிறழ் இயவின்,
	வெஞ் சுரம் போழ்ந்த, அஞ்சுவரு கவலை,
	மிஞிறு ஆர் கடாஅம் கரந்து விடு கவுள,
	வெயில் தின வருந்திய, நீடு மருப்பு ஒருத்தல்
10	பிணர் அழி பெருங் கை புரண்ட கூவல்
	தெண் கண் உவரிக் குறைக் குட முகவை,
	அறனிலாளன் தோண்ட, வெய்து உயிர்த்து,
	பிறைநுதல் வியர்ப்ப, உண்டனள்கொல்லோ
	தேம் கலந்து அளைஇய தீம் பால் ஏந்திக்
15	கூழை உளர்ந்து மோழைமை கூறவும்,
	மறுத்த சொல்லள் ஆகி,
	வெறுத்த உள்ளமொடு உண்ணாதோளே?

213. பாலை

	வினை நவில் யானை விறற் போர்த் தொண்டையர்
	இன மழை தவழும் ஏற்று அரு நெடுங் கோட்டு
	ஓங்கு வெள் அருவி வேங்கடத்து உம்பர்,
	கொய்குழை அதிரல் வைகு புலர் அலரி
5	சுரி இரும் பித்தை சுரும்பு படச் சூடி,
	இகல் முனைத் தரீஇய ஏறுடைப் பெரு நிரை
	நனை முதிர் நறவின் நாட் பலி கொடுக்கும்
	வால் நிணப் புகவின் வடுகர் தேஎத்து,
	நிழற் கவின் இழந்த நீர் இல் நீள் இடை
10	அழல் அவிர் அருஞ் சுரம் நெடிய என்னாது,
	அகறல் ஆய்ந்தனர்ஆயினும், பகல் செலப்
	பல் கதிர் வாங்கிய படு சுடர் அமையத்துப்
	பெரு மரம் கொன்ற கால் புகு வியன் புனத்து,
	எரி மருள் கதிர திரு மணி இமைக்கும்
15	வெல்போர் வானவன் கொல்லிக் குட வரை
	வேய் ஒழுக்கு அன்ன, சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	பெருங் கவின் சிதைய நீங்கி, ஆன்றோர்
	அரும் பெறல் உலகம் அமிழ்தொடு பெறினும்,
	சென்று, தாம் நீடலோஇலரே என்றும்
20	கலம் பெயக் கவிழ்ந்த கழல் தொடித் தடக் கை,
	வலம் படு வென்றி வாய் வாள், சோழர்
	இலங்கு நீர்க் காவிரி இழிபுனல் வரித்த
	அறல் என நெறிந்த கூந்தல்,
	உறல் இன் சாயலொடு ஒன்றுதல் மறந்தே.

218. குறிஞ்சி

	'கிளை பாராட்டும் கடு நடை வயக் களிறு
	முளை தருபு ஊட்டி, வேண்டு குளகு அருத்த,
	வாள் நிற உருவின் ஒளிறுபு மின்னி,
	பரூஉ உறைப் பல் துளி சிதறி, வான் நவின்று,
5	பெரு வரை நளிர் சிமை அதிர வட்டித்து,
	புயல் ஏறு உரைஇய வியல் இருள் நடு நாள்,
	விறல் இழைப் பொலிந்த காண்பு இன் சாயல்,
	தடைஇத் திரண்ட நின் தோள் சேர்பு அல்லதை,
	படாஅவாகும், எம் கண்' என, நீயும்,
10	'இருள் மயங்கு யாமத்து இயவுக் கெட விலங்கி,
	வரி வயங்கு இரும் புலி வழங்குநர்ப் பார்க்கும்
	பெரு மலை விடரகம் வர அரிது' என்னாய்,
	வர எளிதாக எண்ணுதி; அதனால்,
	நுண்ணிதின் கூட்டிய படு மாண் ஆரம்
15	தண்ணிது கமழும் நின் மார்பு, ஒரு நாள்
	அடைய முயங்கேம்ஆயின், யாமும்
	விறல் இழை நெகிழச் சாஅய்தும்; அதுவே
	அன்னை அறியினும் அறிக! அலர் வாய்
	அம்பல் மூதூர் கேட்பினும் கேட்க!
20	வண்டு இறை கொண்ட எரி மருள் தோன்றியொடு,
	ஒண் பூ வேங்கை கமழும்
	தண் பெருஞ் சாரல் பகல் வந்தீமே!

233. பாலை

	அலமரல் மழைக் கண் மல்கு பனி வார, நின்
	அலர் முலை நனைய, அழாஅல் தோழி!
	எரி கவர்பு உண்ட கரி புறப் பெரு நிலம்
	பீடு கெழு மருங்கின் ஓடு மழை துறந்தென,
5	ஊன் இல் யானை உயங்கும் வேனில்,
	மறப் படைக் குதிரை, மாறா மைந்தின்,
	துறக்கம் எய்திய தொய்யா நல் இசை
	முதியர்ப் பேணிய, உதியஞ் சேரல்
	பெருஞ் சோறு கொடுத்த ஞான்றை, இரும் பல்
10	கூளிச் சுற்றம் குழீஇ இருந்தாங்கு,
	குறியவும் நெடியவும் குன்று தலைமணந்த
	சுரன் இறந்து அகன்றனர்ஆயினும், மிக நனி
	மடங்கா உள்ளமொடு மதி மயக்குறாஅ,
	பொருள்வயின் நீடலோஇலர் நின்
15	இருள் ஐங் கூந்தல் இன் துயில் மறந்தே.

225. பாலை

	அன்பும், மடனும், சாயலும், இயல்பும்,
	என்பு நெகிழ்க்கும் கிளவியும், பிறவும்,
	ஒன்றுபடு கொள்கையொடு ஓராங்கு முயங்கி,
	இன்றே இவணம் ஆகி, நாளை,
5	புதல் இவர் ஆடு அமை, தும்பி குயின்ற
	அகலா அம் துளை, கோடை முகத்தலின்,
	நீர்க்கு இயங்கு இன நிரைப் பின்றை வார் கோல்
	ஆய்க் குழல் பாணியின் ஐது வந்து இசைக்கும்,
	தேக்கு அமல் சோலைக் கடறு ஓங்கு அருஞ் சுரத்து,
10	யாத்த தூணித் தலை திறந்தவைபோல்,
	பூத்த இருப்பைக் குழை பொதி குவி இணர்
	கழல் துளை முத்தின் செந் நிலத்து உதிர,
	மழை துளி மறந்த அம் குடிச் சீறூர்ச்
	சேக்குவம் கொலோ நெஞ்சே! பூப் புனை
15	புயல் என ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	செறி தொடி முன்கை, நம் காதலி
	அறிவு அஞர் நோக்கமும் புலவியும் நினைந்தே?

231. பாலை

	'செறுவோர் செம்மல் வாட்டலும், சேர்ந்தோர்க்கு
	உறும் இடத்து உவக்கும் உதவி ஆண்மையும்,
	இல் இருந்து அமைவோர்க்கு இல், என்று எண்ணி,
	நல் இசை வலித்த நாணுடை மனத்தர்
5	கொடு விற் கானவர் கணை இடத் தொலைந்தோர்,
	படு களத்து உயர்த்த மயிர்த் தலைப் பதுக்கைக்
	கள்ளி அம் பறந்தலைக் களர்தொறும் குழீஇ,
	உள்ளுநர்ப் பனிக்கும் ஊக்கு அருங் கடத்திடை
	வெஞ் சுரம் இறந்தனர்ஆயினும், நெஞ்சு உருக
10	வருவர் வாழி, தோழி! பொருவர்
	செல் சமம் கடந்த செல்லா நல் இசை,
	விசும்பு இவர் வெண் குடை, பசும் பூட் பாண்டியன்
	பாடு பெறு சிறப்பின் கூடல் அன்ன நின்
	ஆடு வண்டு அரற்றும் முச்சித்
15	தோடு ஆர் கூந்தல் மரீஇயோரே.

234. முல்லை

	கார் பயம் பொழிந்த நீர் திகழ் காலை,
	நுண் அயிர் பரந்த தண் அய மருங்கின்,
	நிரை பறை அன்னத்து அன்ன, விரை பரிப்
	புல் உளைக் கலிமா மெல்லிதின் கொளீஇய,
5	வள்பு ஒருங்கு அமையப் பற்றி, முள்கிய
	பல் கதிர் ஆழி மெல் வழி அறுப்ப,
	கால் என மருள, ஏறி, நூல் இயல்
	கண் நோக்கு ஒழிக்கும் பண் அமை நெடுந் தேர்
	வல் விரைந்து ஊர்மதி நல் வலம் பெறுந!
10	ததர் தழை முனைஇய தெறி நடை மடப் பிணை
	ஏறு புணர் உவகைய ஊறு இல உகள,
	அம் சிறை வண்டின் மென் பறைத் தொழுதி
	முல்லை நறு மலர்த் தாது நயந்து ஊத,
	எல்லை போகிய புல்லென் மாலை,
15	புறவு அடைந்திருந்த உறைவு இன் நல் ஊர்,
	கழி படர் உழந்த பனி வார் உண்கண்
	நல் நிறம் பரந்த பசலையள்
	மின் நேர் ஓதிப் பின்னுப் பிணி விடவே.

240. நெய்தல்

	செவ் வீ ஞாழற் கருங் கோட்டு இருஞ் சினைத்
	தனிப் பார்ப்பு உள்ளிய தண் பறை நாரை
	மணிப் பூ நெய்தல் மாக் கழி நிவப்ப,
	இனிப் புலம்பின்றே கானலும்; நளி கடல்
5	திரைச் சுரம் உழந்த திண் திமில் விளக்கில்
	பல் மீன் கூட்டம் என்னையர்க் காட்டிய,
	எந்தையும் செல்லுமார் இரவே; அந்தில்
	அணங்குடைப் பனித் துறை கைதொழுது ஏத்தி,
	யாயும் ஆயமோடு அயரும்; நீயும்,
10	தேம் பாய் ஓதி திரு நுதல் நீவி,
	கோங்கு முகைத்தன்ன குவிமுலை ஆகத்து,
	இன் துயில் அமர்ந்தனைஆயின், வண்டு பட
	விரிந்த செருந்தி வெண் மணல் முடுக்கர்,
	பூ வேய் புன்னை அம் தண் பொழில்,
15	வாவே தெய்ய, மணந்தனை செலற்கே.

242. குறிஞ்சி

	அரும்பு முதிர் வேங்கை அலங்கல் மென் சினைச்
	சுரும்பு வாய் திறந்த பொன் புரை நுண் தாது
	மணி மருள் கலவத்து உறைப்ப, அணி மிக்கு
	அவிர் பொறி மஞ்ஞை ஆடும் சோலை,
5	பைந் தாட் செந் தினைக் கொடுங் குரல் வியன் புனம்,
	செந் தார் கிள்ளை நம்மொடு கடிந்தோன்
	பண்பு தர வந்தமை அறியாள், 'நுண் கேழ்
	முறி புரை எழில் நலத்து என் மகள் துயர் மருங்கு
	அறிதல் வேண்டும்' என, பல் பிரப்பு இரீஇ,
10	அறியா வேலற் தரீஇ, அன்னை
	வெறி அயர் வியன் களம் பொலிய ஏத்தி,
	மறி உயிர் வழங்கா அளவை, சென்று யாம்,
	செல வரத் துணிந்த, சேண் விளங்கு, எல் வளை
	நெகிழ்ந்த முன் கை, நேர் இறைப் பணைத் தோள்,
15	நல் எழில் அழிவின் தொல் கவின் பெறீஇய,
	முகிழ்த்து வரல் இள முலை மூழ்க, பல் ஊழ்
	முயங்கல் இயைவதுமன்னோ தோழி!
	நறை கால்யாத்த நளிர் முகைச் சிலம்பில்
	பெரு மலை விடரகம் நீடிய சிறியிலைச்
20	சாந்த மென் சினை தீண்டி, மேலது
	பிரசம் தூங்கும் சேண் சிமை
	வரையக வெற்பன் மணந்த மார்பே!

244. முல்லை

	'''பசை படு பச்சை நெய் தோய்த்தன்ன
	சேய் உயர் சினைய மாச் சிறைப் பறவை
	பகல் உறை முது மரம் புலம்பப் போகி,
	முகை வாய் திறந்த நகை வாய் முல்லை
5	கடிமகள் கதுப்பின் நாறி, கொடிமிசை
	வண்டினம் தவிர்க்கும் தண் பதக் காலை
	வரினும், வாரார்ஆயினும், ஆண்டு அவர்க்கு
	இனிதுகொல், வாழி தோழி?'' என, தன்
	பல் இதழ் மழைக் கண் நல்லகம் சிவப்ப,
10	அருந் துயர் உடையள் இவள்' என விரும்பிப்
	பாணன் வந்தனன், தூதே; நீயும்
	புல் ஆர் புரவி, வல் விரைந்து, பூட்டி,
	நெடுந் தேர் ஊர்மதி, வலவ!
	முடிந்தன்று அம்ம, நாம் முன்னிய வினையே!

245. பாலை

	'உயிரினும் சிறந்த ஒண் பொருள் தருமார்
	நன்று புரி காட்சியர் சென்றனர், அவர்' என
	மனை வலித்து ஒழியும் மதுகையள் ஆதல்
	நீ நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீங்கி,
5	மழை பெயல் மறந்த கழை திரங்கு இயவில்,
	செல் சாத்து எறியும் பண்பு இல் வாழ்க்கை
	வல் வில் இளையர் தலைவர், எல் உற,
	வரி கிளர் பணைத் தோள், வயிறு அணி திதலை,
	அரியலாட்டியர் அல்கு மனை வரைப்பில்,
10	மகிழ் நொடை பெறாஅராகி, நனை கவுள்
	கான யானை வெண் கோடு சுட்டி,
	மன்று ஓடு புதல்வன் புன் தலை நீவும்
	அரு முனைப் பாக்கத்து அல்கி, வைகுற,
	நிழல் படக் கவின்ற நீள்அரை இலவத்து
15	அழல் அகைந்தன்ன அலங்குசினை ஒண் பூக்
	குழல் இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண்,
	குறும் பொறை உணங்கும் ததர் வெள் என்பு
	கடுங் கால் ஒட்டகத்து அல்கு பசி தீர்க்கும்
	கல் நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி,
20	அம் மா அரிவை ஒழிய,
	சென்மோ நெஞ்சம்! வாரலென் யானே.

250. நெய்தல்

	எவன் கொல்? வாழி, தோழி! மயங்கு பிசிர்
	மல்கு திரை உழந்த ஒல்கு நிலைப் புன்னை
	வண்டு இமிர் இணர நுண் தாது வரிப்ப,
	மணம் கமழ் இள மணல் எக்கர்க் காண்வர,
5	கணம் கொள் ஆயமொடு புணர்ந்து விளையாட,
	கொடுஞ்சி நெடுந் தேர் இளையரொடு நீக்கி,
	தாரன், கண்ணியன், சேர வந்து, ஒருவன்,
	வரி மனை புகழ்ந்த கிளவியன், யாவதும்
	மறு மொழி பெறாஅன் பெயர்ந்தனன்; அதற்கொண்டு
10	அரும் படர் எவ்வமொடு பெருந் தோள் சாஅய்,
	அவ் வலைப் பரதவர் கானல் அம் சிறு குடி
	வெவ் வாய்ப் பெண்டிர் கவ்வையின் கலங்கி,
	இறை வளை நெகிழ்ந்த நம்மொடு
	துறையும் துஞ்சாது, கங்குலானே!

257. பாலை

	வேனிற் பாதிரிக் கூனி மா மலர்
	நறை வாய் வாடல் நாறும் நாள், சுரம்,
	அரி ஆர் சிலம்பின் சீறடி சிவப்ப,
	எம்மொடு ஓர் ஆறு படீஇயர், யாழ நின்
5	பொம்மல் ஓதி பொதுள வாரி,
	அரும்பு அற மலர்ந்த ஆய் பூ மராஅத்துச்
	சுரும்பு சூழ் அலரி தைஇ, வேய்ந்த நின்
	தேம் பாய் கூந்தல் குறும் பல மொசிக்கும்
	வண்டு கடிந்து ஓம்பல் தேற்றாய், அணி கொள
10	நுண் கோல் எல் வளை தெளிர்க்கும் முன்கை
	மெல் இறைப் பணைத் தோள் விளங்க வீசி,
	வல்லுவைமன்னால் நடையே கள்வர்
	பகை மிகு கவலைச் செல் நெறி காண்மார்,
	மிசை மரம் சேர்த்திய கவை முறி யாஅத்து,
15	நார் அரை மருங்கின் நீர் வரப் பொளித்து,
	களிறு சுவைத்திட்ட கோதுடைத் ததரல்
	கல்லா உமணர்க்குத் தீ மூட்டு ஆகும்,
	துன்புறு தகுவன ஆங்கண், புன் கோட்டு
	அரில் இவர் புற்றத்து அல்கு இரை நசைஇ,
20	வெள் அரா மிளிர வாங்கும்
	பிள்ளை எண்கின் மலைவயினானே.

260. நெய்தல்

	மண்டிலம் மழுக, மலை நிறம் கிளர,
	வண்டினம் மலர் பாய்ந்து ஊத, மீமிசைக்
	கண்டற் கானல் குருகினம் ஒலிப்ப,
	திரை பாடு அவிய, திமில் தொழில் மறப்ப,
5	கரை ஆடு அலவன் அளைவயின் செறிய,
	செக்கர் தோன்ற, துணை புணர் அன்றில்
	எக்கர்ப் பெண்ணை அக மடல் சேர,
	கழி மலர் கமழ் முகம் கரப்ப, பொழில் மனைப்
	புன்னை நறு வீ பொன் நிறம் கொளாஅ,
10	எல்லை பைப்பயக் கழிப்பி, எல் உற,
	யாங்கு ஆகுவல்கொல் யானே? நீங்காது,
	முது மரத்து உறையும் முரவு வாய் முது புள்
	கதுமெனக் குழறும், கழுது வழங்கு, அரை நாள்,
	நெஞ்சு நெகிழ் பருவரல் செய்த
15	அன்பிலாளன் அறிவு நயந்தேனே.

262. குறிஞ்சி

	முதை படு பசுங் காட்டு அரில் பவர் மயக்கி,
	பகடு பல பூண்ட உழவுறு செஞ் செய்,
	இடு முறை நிரம்பி, ஆகு வினைக் கலித்து,
	பாசிலை அமன்ற பயறு ஆ புக்கென,
5	வாய் மொழித் தந்தையைக் கண் களைந்து, அருளாது,
	ஊர் முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின்,
	கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள்,
	சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள்,
	மறம் கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன்,
10	செரு இயல் நல் மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர்
	இன் உயிர் செகுப்பக் கண்டு சினம் மாறிய
	அன்னிமிஞிலி போல, மெய்ம் மலிந்து,
	ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் பூ மலிந்து
	அருவி ஆர்க்கும் அயம் திகழ் சிலம்பின்
15	நுண் பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும்
	வண்டு படு நறவின் வண் மகிழ்ப் பேகன்
	கொண்டல் மா மலை நாறி,
	அம் தீம் கிளவி வந்தமாறே.

269. பாலை

	தொடி தோள் இவர்க! எவ்வமும் தீர்க!
	நெறி இருங் கதுப்பின் கோதையும் புனைக!
	ஏறுடை இன நிரை பெயர, பெயராது,
	செறி சுரை வெள் வேல் மழவர்த் தாங்கிய
5	தறுகணாளர் நல் இசை நிறுமார்,
	பிடி மடிந்தன்ன குறும்பொறை மருங்கின்,
	நட்ட போலும் நடாஅ நெடுங் கல்
	அகல் இடம் குயின்ற பல் பெயர் மண்ணி,
	நறு விரை மஞ்சள் ஈர்ம் புறம் பொலிய
10	அம்பு கொண்டு அறுத்த ஆர் நார் உரிவையின்
	செம் பூங் கரந்தை புனைந்த கண்ணி
	வரி வண்டு ஆர்ப்பச் சூட்டி, கழற் கால்
	இளையர் பதிப் பெயரும் அருஞ் சுரம் இறந்தோர்,
	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடை நாள்,
15	பொலங்காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	நலம் கேழ் மாக் குரல் குழையொடு துயல்வர,
	பாடு ஊர்பு எழுதரும் பகு வாய் மண்டிலத்து
	வயிர் இடைப்பட்ட தெள் விளி இயம்ப,
	வண்டற் பாவை உண்துறைத் தரீஇ,
20	திரு நுதல் மகளிர் குரவை அயரும்
	பெரு நீர்க் கானல் தழீஇய இருக்கை,
	வாணன் சிறுகுடி, வணங்கு கதிர் நெல்லின்
	யாணர்த் தண் பணைப் போது வாய் அவிழ்ந்த
	ஒண் செங் கழுநீர் அன்ன, நின்
25	கண் பனி துடைமார் வந்தனர், விரைந்தே.

277. பாலை

	தண் கதிர் மண்டிலம் அவிர், அறச் சாஅய்ப்
	பகல் அழி தோற்றம் போல, பையென
	நுதல் ஒளி கரப்பவும், ஆள்வினை தருமார்,
	தவல் இல் உள்ளமொடு எஃகு துணை ஆக,
5	கடையல்அம் குரல வாள் வரி உழுவை
	பேழ் வாய்ப் பிணவின் விழுப் பசி நோனாது,
	இரும் பனஞ் செறும்பின் அன்ன பரூஉ மயிர்,
	சிறு கண், பன்றி வரு திறம் பார்க்கும்
	அத்தம் ஆர் அழுவத்து ஆங்கண் நனந்தலை,
10	பொத்துடை மரத்த புகர் படு நீழல்,
	ஆறு செல் வம்பலர் அசையுநர் இருக்கும்,
	ஈரம் இல், வெஞ் சுரம் இறந்தோர் நம்வயின்
	வாரா அளவை ஆயிழை! கூர் வாய்
	அழல் அகைந்தன்ன காமர் துதை மயிர்
15	மனை உறை கோழி மறனுடைச் சேவல்
	போர் புரி எருத்தம் போலக் கஞலிய
	பொங்கு அழல் முருக்கின் ஒண் குரல் மாந்தி,
	சிதர் சிதர்ந்து உகுத்த செவ்வி வேனில்
	வந்தன்று அம்ம, தானே;
20	வாரார் தோழி! நம் காதலோரே.

290. நெய்தல்

	குடுமிக் கொக்கின் பைங் காற் பேடை,
	இருஞ் சேற்று அள்ளல் நாட் புலம் போகிய
	கொழு மீன் வல்சிப் புன் தலைச் சிறாஅர்,
	நுண் ஞாண் அவ் வலைச் சேவல் பட்டென,
5	அல்குறு பொழுதின் மெல்கு இரை மிசையாது,
	பைதல் பிள்ளை தழீஇ, ஒய்யென,
	அம் கண் பெண்ணை அன்புற நரலும்
	சிறு பல் தொல் குடிப் பெரு நீர்ச் சேர்ப்பன்,
	கழி சேர் புன்னை அழி பூங் கானல்,
10	தணவா நெஞ்சமொடு தமியன் வந்து, நம்
	மணவா முன்னும் எவனோ தோழி!
	வெண் கோட்டு யானை விறற் போர்க் குட்டுவன்
	தெண் திரைப் பரப்பின் தொண்டி முன்துறை,
	சுரும்பு உண மலர்ந்த பெருந் தண் நெய்தல்
15	மணி ஏர் மாண் நலம் ஒரீஇ,
	பொன் நேர் வண்ணம் கொண்ட என் கண்ணே?

291. பாலை

	வானம் பெயல் வளம் கரப்ப, கானம்
	உலறி இலை இலவாக, பல உடன்
	ஏறுடை ஆயத்து இனம் பசி தெறுப்ப,
	கயன் அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப்
5	பெரு வரை நிவந்த மருங்கில், கொடு வரிப்
	புலியொடு பொருது சினம் சிறந்து, வலியோடு
	உரவுக் களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில், பரூஉப் பரல்,
	சிறு பல் மின்மினி கடுப்ப, எவ்வாயும்
	நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள் இடை
10	எருவை இருஞ் சிறை இரீஇய, விரி இணர்த்
	தாது உண் தும்பி முரல் இசை கடுப்ப,
	பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர
	உவலை சூடிய தலையர், கவலை
	ஆர்த்து, உடன் அரும் பொருள் வவ்வலின், யாவதும்
15	சாத்து இடை வழங்காச் சேண் சிமை அதர
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் சுவைத் திரள் காய்
	உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வு இன்று,
	புள்ளி அம் பிணை உணீஇய உள்ளி,
	அறு மருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல் பொதி,
20	மறு மருப்பு இளங் கோடு அதிரக் கூஉம்
	சுடர் தெற வருந்திய அருஞ் சுரம் இறந்து, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போது எனப்
	புலம் கமழ் நாற்றத்து இரும் பல் கூந்தல்,
	நல் எழில், மழைக் கண், நம் காதலி
25	மெல் இறைப் பணைத்தோள் விளங்கும் மாண் கவினே.

298. குறிஞ்சி

	பயம் கெழு திருவின் பல் கதிர் ஞாயிறு
	வயங்கு தொழில் தரீஇயர், வலன் ஏர்பு விளங்கி,
	மல்கு கடல் தோன்றியாங்கு, மல்கு பட,
	மணி மருள் மாலை, மலர்ந்த வேங்கை
5	ஒண் தளிர் அவிர் வரும் ஒலி கெழு பெருஞ் சினைத்
	தண் துளி அசைவளி தைவரும் நாட!
	கொன்று சினம் தணியாது, வென்று முரண் சாம்பாது,
	இரும் பிடித் தொழுதியின் இனம் தலைமயங்காது,
	பெரும் பெயற் கடாஅம் செருக்கி, வள மலை
10	இருங் களிறு இயல்வரும் பெருங் காட்டு இயவின்,
	ஆர் இருள் துமிய வெள் வேல் ஏந்தி,
	தாழ் பூங் கோதை ஊது வண்டு இரீஇ,
	மென் பிணி அவிழ்ந்த அரை நாள் இரவு, இவண்
	நீ வந்ததனினும், இனிது ஆகின்றே
15	தூவல் கள்ளின் துனை தேர், எந்தை
	கடியுடை வியல் நகர் ஓம்பினள் உறையும்
	யாய் அறிவுறுதல் அஞ்சி, பானாள்,
	காவல் நெஞ்சமொடு காமம் செப்பேன்,
	யான் நின் கொடுமை கூற, நினைபு ஆங்கு,
20	இனையல் வாழி, தோழி! நத் துறந்தவர்
	நீடலர் ஆகி வருவர், வல்லென;
	கங்குல் உயவுத் துணை ஆகிய
	துஞ்சாது உறைவி இவள் உவந்ததுவே!

302. குறிஞ்சி

	சிலம்பில் போகிய செம் முக வாழை
	அலங்கல் அம் தோடு, அசைவளி உறுதொறும்,
	பள்ளி யானைப் பரூஉப் புறம் தைவரும்
	நல் வரை நாடனொடு அருவி ஆடியும்,
5	பல் இதழ் நீலம் படு சுனைக் குற்றும்,
	நறு வீ வேங்கை இன வண்டு ஆர்க்கும்
	வெறி கமழ் சோலை நயந்து விளையாடலும்
	அரிய போலும் காதல் அம் தோழி!
	இருங் கல் அடுக்கத்து என்னையர் உழுத
10	கரும்பு எனக் கவினிய பெருங் குரல் ஏனல்,
	கிளி பட விளைந்தமை அறிந்தும்,' செல்க' என,
	நம் அவண் விடுநள் போலாள், கைம்மிகச்
	சில் சுணங்கு அணிந்த, செறிந்து வீங்கு, இள முலை,
	மெல் இயல் ஒலிவரும் கதுப்பொடு,
15	பல் கால் நோக்கும் அறன் இல் யாயே.

304. முல்லை

	இரு விசும்பு இவர்ந்த கருவி மா மழை,
	நீர் செறி நுங்கின் கண் சிதர்ந்தவை போல்,
	சூர் பனிப்பன்ன தண் வரல் ஆலியொடு
	பரூஉப் பெயல் அழி துளி தலைஇ, வான் நவின்று,
5	குரூஉத் துளி பொழிந்த பெரும் புலர் வைகறை,
	செய்து விட்டன்ன செந் நில மருங்கில்,
	செறித்து நிறுத்தன்ன தெள் அறல் பருகி,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை,
	வலம் திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலையொடு,
10	அலங்கு சினைக் குருந்தின் அல்கு நிழல் வதிய,
	சுரும்பு இமிர்பு ஊத, பிடவுத் தளை அவிழ,
	அரும் பொறி மஞ்ஞை ஆல, வரி மணல்
	மணி மிடை பவளம் போல, அணி மிகக்
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
15	ஈயல் மூதாய் ஈர்ம் புறம் வரிப்ப,
	புலன் அணி கொண்ட கார் எதிர் காலை,
	'ஏந்து கோட்டு யானை வேந்தன் பாசறை
	வினையொடு வேறு புலத்து அல்கி, நன்றும்
	அறவர்அல்லர், நம் அருளாதோர்' என,
20	நம் நோய் தன்வயின் அறியாள்,
	எம் நொந்து புலக்கும்கொல், மாஅயோளே?

317. பாலை

	' "மாக விசும்பின் மழை தொழில் உலந்தென,
	பாஅய் அன்ன பகல் இருள் பரப்பி,
	புகை நிற உருவின் அற்சிரம் நீங்க,
	குவிமுகை முருக்கின் கூர் நுனை வை எயிற்று
5	நகை முக மகளிர் ஊட்டு உகிர் கடுக்கும்
	முதிராப் பல் இதழ் உதிரப் பாய்ந்து, உடன்
	மலர் உண் வேட்கையின் சிதர் சிதர்ந்து உகுப்ப,
	பொன் செய் கன்னம் பொலிய, வெள்ளி
	நுண் கோல் அறை குறைந்து உதிர்வன போல,
10	அரவ வண்டினம் ஊதுதொறும் குரவத்து
	ஓங்கு சினை நறு வீ கோங்கு அலர் உறைப்ப,
	துவைத்து எழு தும்பி, தவிர் இசை விளரி
	புதைத்து விடு நரம்பின், இம்மென இமிரும்
	ஆன் ஏமுற்ற காமர் வேனில்,
	வெயில் அவிர் புரையும் வீ ததை மராஅத்துக்
	குயில் இடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப
	வருவேம்" என்ற பருவம் ஆண்டை
	இல்லைகொல்?' என மெல்ல நோக்கி,
	நினைந்தனம் இருந்தனமாக, நயந்து ஆங்கு
20	உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல,
	வந்து நின்றனரே காதலர்; நந் துறந்து
	என்னுழியதுகொல் தானே பல் நாள்
	அன்னையும் அறிவுற அணங்கி,
	நல் நுதல் பாஅய பசலை நோயே?

319. பாலை

	மணி வாய்க் காக்கை மா நிறப் பெருங் கிளை
	பிணி வீழ் ஆலத்து அலங்கு சினை ஏறி,
	கொடு வில் எயினர் குறும்பிற்கு ஊக்கும்
	கடு வினை மறவர் வில்லிடத் தொலைந்தோர்
5	படு பிணம் கவரும் பாழ் படு நனந்தலை,
	அணங்கு என உருத்த நோக்கின், ஐயென
	நுணங்கிய நுசுப்பின், நுண் கேழ் மாமை,
	பொன் வீ வேங்கைப் புது மலர் புரைய
	நல் நிறத்து எழுந்த, சுணங்கு அணி வன முலை,
10	சுரும்பு ஆர் கூந்தல், பெருந் தோள், இவள்வயின்
	பிரிந்தனிர் அகறல் சூழின், அரும் பொருள்
	எய்துகமாதோ நுமக்கே; கொய் தழைத்
	தளிர் ஏர் அன்ன, தாங்கு அரு மதுகையள்,
	மெல்லியள், இளையள், நனி பேர் அன்பினள்,
15	'செல்வேம்' என்னும் நும் எதிர்,
	'ஒழிவேம்' என்னும் ஒண்மையோ இலளே!