246. மருதம்

	பிணர் மோட்டு நந்தின் பேழ் வாய் ஏற்றை
	கதிர் மூக்கு ஆரல் களவன் ஆக,
	நெடு நீர்ப் பொய்கைத் துணையொடு புணரும்
	மலி நீர் அகல் வயல் யாணர் ஊர!
5	போது ஆர் கூந்தல் நீ வெய்யோளொடு
	தாது ஆர் காஞ்சித் தண் பொழில் அகல் யாறு
	ஆடினை என்ப, நெருநை; அலரே
	காய் சின மொய்ம்பின் பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	ஆர்கலி நறவின் வெண்ணிவாயில்,
10	சீர் கெழு மன்னர் மறலிய ஞாட்பின்
	இமிழ் இசை முரசம் பொரு களத்து ஒழிய,
	பதினொரு வேளிரொடு வேந்தர் சாய,
	மொய் வலி அறுத்த ஞான்றை,
	தொய்யா அழுந்தூர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே.