60. நெய்தல்

	பெருங் கடற் பரப்பில் சேயிறா நடுங்க,
	கொடுந் தொழில் முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	நெடுந் திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு,
	உப்பு நொடை நெல்லின் மூரல் வெண் சோறு
5	அயிலை துழந்த அம் புளிச் சொரிந்து,
	கொழுமீன் தடியொடு குறுமகள் கொடுக்கும்
	திண் தேர்ப் பொறையன் தொண்டி அன்ன எம்
	ஒண் தொடி ஞெமுக்காதீமோ தெய்ய;
	'ஊதை ஈட்டிய உயர் மணல் அடைகரை,
10	கோதை ஆயமொடு வண்டல் தைஇ,
	ஓரை ஆடினும் உயங்கும் நின் ஒளி' எனக்
	கொன்னும் சிவப்போள் காணின், வென் வேற்
	கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த
	நாடு தரு நிதியினும் செறிய
15	அருங் கடிப் படுக்குவள், அறன் இல் யாயே.

96. மருதம்

	நறவு உண் மண்டை நுடக்கலின், இறவுக் கலித்து,
	பூட்டு அறு வில்லின் கூட்டுமுதல் தெறிக்கும்
	பழனப் பொய்கை அடைகரைப் பிரம்பின்
	அர வாய் அன்ன அம் முள் நெடுங் கொடி
5	அருவி ஆம்பல் அகல் அடை துடக்கி,
	அசைவரல் வாடை தூக்கலின், ஊதுஉலை
	விசை வாங்கு தோலின், வீங்குபு ஞெகிழும்
	கழனிஅம் படப்பைக் காஞ்சி ஊர!
	'ஒண் தொடி ஆயத்துள்ளும் நீ நயந்து
10	கொண்டனை' என்ப 'ஓர் குறுமகள்' அதுவே
	செம்பொற் சிலம்பின், செறிந்த குறங்கின்,
	அம் கலுழ் மாமை, அஃதை தந்தை,
	அண்ணல் யானை அடு போர்ச் சோழர்,
	வெண்ணெல் வைப்பின் பருவூர்ப் பறந்தலை,
15	இரு பெரு வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிய,
	ஒளிறு வாள் நல் அமர்க் கடந்த ஞான்றை,
	களிறு கவர் கம்பலை போல,
	அலர் ஆகின்றது, பலர் வாய்ப் பட்டே.

123. பாலை

	உண்ணாமையின் உயங்கிய மருங்கின்
	ஆடாப் படிவத்து ஆன்றோர் போல,
	வரை செறி சிறு நெறி நிரைபுடன் செல்லும்
	கான யானை கவின் அழி குன்றம்
5	இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்; சிறந்த
	சில் ஐங் கூந்தல் நல் அகம் பொருந்தி
	ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு
	உடைமதி வாழிய, நெஞ்சே! நிலவு என
	நெய் கனி நெடு வேல் எஃகின் இமைக்கும்
10	மழை மருள் பல் தோல் மா வண் சோழர்
	கழை மாய் காவிரிக் கடல் மண்டு பெருந் துறை,
	இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும்
	பெருங் கடல் ஓதம் போல,
	ஒன்றில் கொள்ளாய், சென்று தரு பொருட்கே.

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

170. நெய்தல்

	கானலும் கழறாது; கழியும் கூறாது;
	தேன் இமிர் நறு மலர்ப் புன்னையும் மொழியாது;
	ஒரு நின் அல்லது பிறிது யாதும் இலனே;
	இருங் கழி மலர்ந்த கண் போல் நெய்தல்
5	கமழ் இதழ் நாற்றம் அமிழ்து என நசைஇ,
	தண் தாது ஊதிய வண்டினம் களி சிறந்து,
	பறைஇ தளரும் துறைவனை, நீயே,
	சொல்லல் வேண்டுமால் அலவ! பல்கால்
	கைதைஅம் படுசினை எவ்வமொடு அசாஅம்
10	கடற் சிறு காக்கை காமர் பெடையொடு
	கோட்டுமீன் வழங்கும் வேட்டம் மடி பரப்பின்
	வெள் இறாக் கனவும் நள்ளென் யாமத்து,
	'நின் உறு விழுமம் களைந்தோள்
	தன் உறு விழுமம் நீந்துமோ!' எனவே.

220. நெய்தல்

	ஊரும் சேரியும் உடன் இயைந்து அலர் எழ,
	தேரொடு மறுகியும், பணி மொழி பயிற்றியும்,
	கெடாஅத் தீயின் உரு கெழு செல்லூர்,
	கடாஅ யானைக் குழூஉச் சமம் ததைய,
5	மன் மருங்கு அறுத்த மழு வாள் நெடியோன்
	முன் முயன்று அரிதினின் முடித்த வேள்வி,
	கயிறு அரை யாத்த காண் தகு வனப்பின்,
	அருங் கடி நெடுந் தூண் போல, யாவரும்
	காணலாகா மாண் எழில் ஆகம்
10	உள்ளுதொறும் பனிக்கும் நெஞ்சினை, நீயே
	நெடும் புற நிலையினை, வருந்தினைஆயின்,
	முழங்கு கடல் ஓதம் காலைக் கொட்கும்,
	பழம் பல் நெல்லின் ஊணூர் ஆங்கண்,
	நோலா இரும் புள் போல, நெஞ்சு அமர்ந்து,
15	காதல் மாறாக் காமர் புணர்ச்சியின்,
	இருங் கழி முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	முடங்கு புற இறவொடு இன மீன் செறிக்கும்
	நெடுங் கதிர்க் கழனித் தண் சாய்க்கானத்து,
	யாணர்த் தண் பணை உறும் என, கானல்
20	ஆயம் ஆய்ந்த சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	நல் எழில் சிதையா ஏமம்
	சொல் இனித் தெய்ய, யாம் தெளியுமாறே.

270. நெய்தல்

	இருங் கழி மலர்ந்த வள் இதழ் நீலம்,
	புலாஅல் மறுகின் சிறுகுடிப் பாக்கத்து
	இன மீன் வேட்டுவர், ஞாழலொடு மிலையும்
	மெல் அம் புலம்ப! நெகிழ்ந்தன, தோளே;
5	சேயிறாத் துழந்த நுரை பிதிர்ப் படு திரை
	பராஅரைப் புன்னை வாங்கு சினைத் தோயும்
	கானல்அம் பெருந் துறை நோக்கி, இவளே,
	கொய் சுவற் புரவிக் கை வண் கோமான்
	நல் தேர்க் குட்டுவன் கழுமலத்து அன்ன,
10	அம் மா மேனி தொல் நலம் தொலைய,
	துஞ்சாக் கண்ணள் அலமரும்; நீயே,
	கடவுள் மரத்த முள் மிடை குடம்பைச்
	சேவலொடு புணராச் சிறு கரும் பேடை
	இன்னாது உயங்கும் கங்குலும்,
15	நும் ஊர் உள்ளுவை; நோகோ, யானே.

348. குறிஞ்சி

	என் ஆவதுகொல் தானே முன்றில்,
	தேன் தேர் சுவைய, திரள் அரை, மாஅத்து,
	கோடைக்கு ஊழ்த்த, கமழ் நறுந் தீம் கனி,
	பயிர்ப்புறப் பலவின் எதிர்ச் சுளை அளைஇ,
5	இறாலொடு கலந்த, வண்டு மூசு, அரியல்
	நெடுங் கண் ஆடு அமைப் பழுநி, கடுந் திறல்
	பாப்புக் கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான் கோட்டுக்
	கடவுள் ஓங்கு வரைக்கு ஓக்கி, குறவர்,
	முறித் தழை மகளிர் மடுப்ப, மாந்தி,
10	அடுக்கல் ஏனல் இரும் புனம் மறந்துழி,
	'யானை வவ்வின தினை' என, நோனாது,
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇ,
	சிலை ஆய்ந்து திரிதரும் நாடன்
	நிலையா நல் மொழி தேறிய நெஞ்சே?

376. மருதம்

	செல்லல், மகிழ்ந! நிற் செய் கடன் உடையென்மன்
	கல்லா யானை கடி புனல் கற்றென,
	மலி புனல் பொருத மருது ஓங்கு படப்பை,
	ஒலி கதிர்க் கழனி, கழாஅர் முன்துறை,
5	கலி கொள் சுற்றமொடு கரிகால் காண,
	தண் பதம் கொண்டு, தவிர்ந்த இன் இசை
	ஒண் பொறிப் புனை கழல் சேவடிப் புரள,
	கருங் கச்சு யாத்த காண்பின் அவ் வயிற்று,
	இரும் பொலம் பாண்டில், மணியொடு தெளிர்ப்ப,
10	புனல் நயந்து ஆடும் அத்தி அணி நயந்து,
	காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கும் அன்னோ!
	நும்வயின் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின்
	பசந்தன்று, காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின்
	அம் தூம்பு வள்ளை அழற் கொடி மயக்கி,
15	வண் தோட்டு நெல்லின் வாங்கு பீள் விரிய,
	துய்த் தலை முடங்கு இறாத் தெறிக்கும், பொற்புடைக்
	குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன்
	மரந்தை அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!