தொடக்கம்

146

	அன்ன ஆக: நின் அருங் கல வெறுக்கை
	அவை பெறல் வேண்டேம்; அடு போர்ப் பேக!
	சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி, நின் வன் புல
	நல் நாடு பாட, என்னை நயந்து
5	பரிசில் நல்குவைஆயின், குரிசில்! நீ
	நல்காமையின் நைவரச் சாஅய்,
	அருந் துயர் உழக்கும் நின் திருந்துஇழை அரிவை
	கலி மயில் கலாவம் கால் குவித்தன்ன,
	ஒலி மென் கூந்தல் கமழ் புகை கொளீஇ,
10	தண் கமழ் கோதை புனைய,
	வண் பரி நெடுந் தேர் பூண்க, நின் மாவே!

230

	கன்று அமர் ஆயம் கானத்து அல்கவும்,
	வெங் கால் வம்பலர் வேண்டு புலத்து உறையவும்,
	களம் மலி குப்பை காப்பு இல வைகவும்,
	விலங்கு பகை கடிந்த கலங்காச் செங்கோல்,
5	வையகம் புகழ்ந்த வயங்கு வினை ஒள் வாள்,
	பொய்யா எழினி பொருது களம் சேர
	ஈன்றோள் நீத்த குழவி போல,
	தன் அமர் சுற்றம் தலைத்தலை இனைய,
	கடும் பசி கலக்கிய இடும்பை கூர் நெஞ்சமொடு
10	நோய் உழந்து வைகிய உலகினும், மிக நனி
	நீ இழந்தனையே, அறன் இல் கூற்றம்!
	வாழ்தலின் வரூஉம் வயல் வளன் அறியான்,
	வீழ் குடி உழவன் வித்து உண்டாஅங்கு
	ஒருவன் ஆர் உயிர் உண்ணாய் ஆயின்,
15	நேரார் பல் உயிர் பருகி,
	ஆர்குவை மன்னோ, அவன் அமர் அடு களத்தே.

281

	தீம் கனி இரவமொடு வேம்பு மனைச் செரீஇ,
	வாங்கு மருப்பு யாழொடு பல் இயம் கறங்க,
	கை பயப் பெயர்த்து மை இழுது இழுகி,
	ஐயவி சிதறி, ஆம்பல் ஊதி,
5	இசை மணி எறிந்து, காஞ்சி பாடி,
	நெடு நகர் வரைப்பில் கடி நறை புகைஇ,
	காக்கம் வம்மோ காதலம் தோழி!
	வேந்துறு விழுமம் தாங்கிய
	பூம் பொறிக் கழல் கால் நெடுந்தகை புண்ணே.

285

	பாசறையீரே! பாசறையீரே!
	துடியன் கையது வேலே; அடி புணர்
	வாங்கு இரு மருப்பின் தீம் தொடைச் சீறியாழ்ப்
	பாணன் கையது தோலே; காண்வரக்
5	கடுந் தெற்று மூடையின்......................
	வாடிய மாலை மலைந்த சென்னியன்;
	வேந்து தொழில் அயரும் அருந் தலைச் சுற்றமொடு
	நெடு நகர் வந்தென, விடு கணை மொசித்த
	மூரி வெண் தோல்
10	சேறுபடு குருதிச் செம்மல் உக்குஓஒ!
	மாறு செறு நெடு வேல் மார்பு உளம் போக,
	நிணம் பொதி கழலொடு நிலம் சேர்ந்தனனே;
	அது கண்டு, பரந்தோர் எல்லாம் புகழத் தலை பணிந்து
	இறைஞ்சியோனே, குருசில்! பிணங்கு கதிர்
15	அலமருங் கழனித் தண்ணடை ஒழிய,
	இலம்பாடு ஒக்கல் தலைவற்கு ஓர்
	கரம்பைச் சீறூர் நல்கினன் எனவே.

300

	'தோல் தா; தோல் தா' என்றி; தோலொடு
	துறுகல் மறையினும் உய்குவை போலாய்;
	நெருநல் எல்லை நீ எறிந்தோன் தம்பி,
	அகல் பெய் குன்றியின் சுழலும் கண்ணன்,
5	பேர் ஊர் அட்ட கள்ளிற்கு
	ஓர் இல் கோயில் தேருமால் நின்னே.

304

	கொடுங் குழை மகளிர் கோதை சூட்டி,
	நடுங்கு பனிக் களைஇயர் நார் அரி பருகி,
	வளி தொழில் ஒழிக்கும் வண் பரிப் புரவி
	பண்ணற்கு விரைதி, நீயே; 'நெருநை,
5	எம்முன் தப்பியோன் தம்பியொடு, ஒராங்கு
	நாளைச் செய்குவென் அமர்' எனக் கூறி,
	புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான், வன் மான்
	கடவும் என்ப, பெரிதே; அது கேட்டு,
	வலம் படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன்
10	இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று
	'இரண்டு ஆகாது அவன் கூறியது' எனவே.

342

	'கானக் காக்கைக் கலிச் சிறகு ஏய்க்கும்
	மயிலைக் கண்ணி, பெருந் தோள் குறுமகள்,
	ஏனோர் மகள்கொல் இவள்?' என விதுப்புற்று,
	என்னொடு வினவும் வென் வேல் நெடுந்தகை!
5	திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே
	பொருநர்க்கு அல்லது, பிறர்க்கு ஆகாதே;
	பைங் கால் கொக்கின் பகு வாய்ப் பிள்ளை
	மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்டதற்பின்,
	ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை,
10	கூர் நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம்,
	தண் பணைக் கிழவன் இவள் தந்தையும்; வேந்தரும்
	பெறாஅமையின் பேர் அமர் செய்தலின்,
	கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா,
	வாள் தக வைகலும் உழக்கும்
15	மாட்சியவர், இவள் தன்னைமாரே.