51

	நீர் மிகின், சிறையும் இல்லை; தீ மிகின்,
	மன் உயிர் நிழற்றும் நிழலும் இல்லை;
	வளி மிகின், வலியும் இல்லை; ஒளி மிக்கு
	அவற்று ஓர் அன்ன சினப் போர் வழுதி,
5	'தண் தமிழ் பொது' எனப் பொறாஅன், போர் எதிர்ந்து,
	கொண்டி வேண்டுவன் ஆயின், 'கொள்க' எனக்
	கொடுத்த மன்னர் நடுக்கு அற்றனரே;
	அளியரோ அளியர், அவன் அளி இழந்தோரே
	நுண் பல சிதலை அரிது முயன்று எடுத்த
10	செம் புற்று ஈயல் போல,
	ஒரு பகல் வாழ்க்கைக்கு உலமருவோரே!

228

	கலம் செய் கோவே! கலம் செய் கோவே!
	இருள் திணிந்தன்ன குரூஉத் திரள் பரூஉப் புகை
	அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றும் சூளை,
	நனந் தலை மூதூர்க் கலம் செய் கோவே!
5	அளியை நீயே; யாங்கு ஆகுவைகொல்?
	நிலவரை சூட்டிய நீள் நெடுந் தானைப்
	புலவர் புகழ்ந்த பொய்யா நல் இசை,
	விரி கதிர் ஞாயிறு விசும்பு இவர்ந்தன்ன
	சேண் விளங்கு சிறப்பின், செம்பியர் மருகன்
10	கொடி நுடங்கு யானை நெடுமா வளவன்
	தேவர் உலகம் எய்தினன்ஆதலின்,
	அன்னோற் கவிக்கும் கண் அகன் தாழி
	வனைதல் வேட்டனைஆயின், எனையதூஉம்
	இரு நிலம் திகிரியா, பெரு மலை
15	மண்ணா, வனைதல் ஒல்லுமோ, நினக்கே?

314

	மனைக்கு விளக்கு ஆகிய வாணுதல் கணவன்,
	முனைக்கு வரம்பு ஆகிய வென் வேல் நெடுந் தகை,
	நடுகல் பிறங்கிய உவல் இடு பறந்தலை,
	புன் காழ் நெல்லி வன் புலச் சீறூர்க்
5	குடியும் மன்னும் தானே; கொடி எடுத்து
	நிறை அழிந்து எழுதரு தானைக்குச்
	சிறையும் தானே தன் இறை விழுமுறினே.

399

	அடு மகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
	தொடி மாண் உலக்கைப் பரூஉக் குற்று அரிசி
	காடி வெள் உலைக் கொளீஇ, நீழல்
	ஓங்கு சினை மாவின் தீம் கனி நறும் புளி,
5	மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு மீன் கொழுங் குறை,
	செறுவின் வள்ளை, சிறு கொடிப் பாகல்,
	பாதிரி ஊழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன
	மெய் களைந்து, இனனொடு விரைஇ,
	மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்,
10	அழிகளின் படுநர் களி அட வைகின்,
	பழஞ்சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
	காவிரிக் கிழவன், மாயா நல் இசைக்
	கிள்ளிவளவன் உள்ளி, அவற் படர்தும்;
	செல்லேன் செல்லேன், பிறர் முகம் நோக்கேன்;
15	நெடுங் கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்து,
	கிணைமகள் அட்ட பாவல் புளிங்கூழ்
	பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன், அழிவு கொண்டு,
	ஒரு சிறை இருந்தேன்; என்னே! 'இனியே,
	அறவர் அறவன், மறவர் மறவன்,
20	மள்ளர் மள்ளன், தொல்லோர் மருகன்,
	இசையின் கொண்டான், நசை அமுது உண்க' என,
	மீப் படர்ந்து இறந்து, வன் கோல் மண்ணி,
	வள் பரிந்து கிடந்த.......................மணக்க
	விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை,
25	அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்து,
	கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்,
	'கடுந் தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
	பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது' என,
	ஒன்று யான் பெட்டாஅளவை, அன்றே
30	ஆன்று விட்டனன் அத்தை, விசும்பின்
	மீன் பூத்தன்ன உருவப் பல் நிரை
	ஊர்தியொடு நல்கியோனே; சீர் கொள
	இழுமென இழிதரும் அருவி,
	வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே.