96

	அலர் பூந் தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்,
	திரண்டு நீடு தடக்கை, என்னை இளையோற்கு
	இரண்டு எழுந்தனவால், பகையே: ஒன்றே,
	பூப் போல் உண்கண் பசந்து, தோள் நுணுகி,
5	நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று; ஒன்றே,
	'விழவின்றுஆயினும், படு பதம் பிழையாது,
	மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு, துறை நீர்க்
	கைமான் கொள்ளுமோ?' என,
	உறையுள் முனியும், அவன் செல்லும் ஊரே.

102

	'எருதே இளைய; நுகம் உணராவே;
	சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே;
	அவல் இழியினும், மிசை ஏறினும்,
	அவணது அறியுநர் யார்?' என, உமணர்
5	கீழ் மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன,
	இசை விளங்கு கவி கை நெடியோய்! திங்கள்
	நாள் நிறை மதியத்து அனையை; இருள்
	யாவணதோ, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?

392

	மதி ஏர் வெண் குடை அதியர் கோமான்,
	கொடும் பூண் எழினி, நெடுங் கடை நின்று, யான்
	பசலை நிலவின் பனி படு விடியல்,
	பொரு களிற்று அடி வழி அன்ன, என் கை
5	ஒரு கண் மாக் கிணை ஒற்றுபு கொடாஅ,
	'உரு கெழு மன்னர் ஆர் எயில் கடந்து,
	நிணம் படு குருதிப் பெரும் பாட்டு ஈரத்து
	அணங்குடை மரபின் இருங் களந்தோறும்,
	வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி,
10	வெள்ளை வரகும் கொள்ளும் வித்தும்
	வைகல் உழவ! வாழிய பெரிது!' எனச்
	சென்று யான் நின்றனெனாக, அன்றே,
	ஊர் உண் கேணிப் பகட்டு இலைப் பாசி
	வேர் புரை சிதாஅர் நீக்கி, நேர் கரை
15	நுண் நூல் கலிங்கம் உடீஇ, 'உண்' எனத்
	தேள் கடுப்பு அன்ன நாட்படு தேறல்
	கோள்மீன் அன்ன பொலங் கலத்து அளைஇ,
	ஊண் முறை ஈத்தல் அன்றியும், கோள் முறை
	விருந்து இறை நல்கியோனே அந்தரத்து
20	அரும் பெறல் அமிழ்தம் அன்ன
	கரும்பு இவண் தந்தோன் பெரும் பிறங்கடையே.