7

	களிறு கடைஇய தாள்,
	கழல் உரீஇய திருந்து அடி,
	கணை பொருது கவி வண் கையால்,
	கண் ஒளிர்வரூஉம் கவின் சாபத்து,
5	மா மறுத்த மலர் மார்பின்,
	தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின்,
	எல்லையும் இரவும் எண்ணாய், பகைவர்
	ஊர் சுடு விளக்கத்து அழு விளிக் கம்பலைக்
	கொள்ளை மேவலை; ஆகலின், நல்ல
10	இல்ல ஆகுபவால் இயல் தேர் வளவ!
	தண் புனல் பரந்த பூசல் மண் மறுத்து
	மீனின் செறுக்கும் யாணர்ப்
	பயன் திகழ் வைப்பின் பிறர் அகன் தலை நாடே.

65

	மண் முழா மறப்ப, பண் யாழ் மறப்ப,
	இருங் கண் குழிசி கவிழ்ந்து இழுது மறப்ப,
	சுரும்பு ஆர் தேறல் சுற்றம் மறப்ப,
	உழவர் ஓதை மறப்ப, விழவும்
5	அகலுள் ஆங்கண் சீறூர் மறப்ப,
	உவவுத் தலைவந்த பெரு நாள் அமையத்து,
	இரு சுடர் தம்முள் நோக்கி, ஒரு சுடர்
	புன்கண் மாலை மலை மறைந்தாங்கு,
	தன் போல் வேந்தன் முன்பு குறித்து எறிந்த
10	புறப் புண் நாணி, மறத் தகை மன்னன்
	வாள் வடக்கிருந்தனன்; ஈங்கு,
	நாள் போல் கழியல, ஞாயிற்றுப் பகலே.

66

	நளி இரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி,
	வளி தொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக!
	களி இயல் யானைக் கரிகால்வளவ!
	சென்று, அமர்க் கடந்த நின் ஆற்றல் தோன்ற
5	வென்றோய்! நின்னினும் நல்லன் அன்றே
	கலி கொள் யாணர் வெண்ணிப் பறந்தலை,
	மிகப் புகழ் உலகம் எய்தி,
	புறப் புண் நாணி, வடக்கிருந்தோனே?

224

	அருப்பம் பேணாது அமர் கடந்ததூஉம்;
	துணை புணர் ஆயமொடு தசும்பு உடன் தொலைச்சி,
	இரு பாண் ஒக்கல் கடும்பு புரந்ததூஉம்;
	அறம் அறக் கண்ட நெறி மாண் அவையத்து,
5	முறை நற்கு அறியுநர் முன்னுறப் புகழ்ந்த
	தூ இயல் கொள்கைத் துகள் அறு மகளிரொடு,
	பருதி உருவின் பல் படைப் புரிசை,
	எருவை நுகர்ச்சி, யூப நெடுந் தூண்,
	வேத வேள்வித் தொழில் முடித்ததூஉம்;
10	அறிந்தோன் மன்ற அறிவுடையாளன்:
	இறந்தோன் தானே; அளித்து இவ் உலகம்!
	அருவி மாறி, அஞ்சு வரக் கருகி,
	பெரு வறங் கூர்ந்த வேனில் காலை,
	பசித்த ஆயத்துப் பயன் நிரை தருமார்,
15	பூ வாள் கோவலர் பூவுடன் உதிரக்
	கொய்து கட்டு அழித்த வேங்கையின்,
	மெல் இயல் மகளிரும் இழை களைந்தனரே.