154

	திரை பொரு முந்நீர்க் கரை நணிச் செலினும்,
	அறியுநர்க் காணின், வேட்கை நீக்கும்
	சில் நீர் வினவுவர், மாந்தர்; அது போல்,
	அரசர் உழையராகவும், புரை தபு
5	வள்ளியோர்ப் படர்குவர், புலவர்: அதனால்,
	யானும், 'பெற்றது ஊதியம்; பேறு யாது?' என்னேன்;
	உற்றனென் ஆதலின் உள்ளி வந்தனனே;
	'ஈ' என இரத்தலோ அரிதே; நீ அது
	நல்கினும், நல்காய் ஆயினும், வெல் போர்
10	எறி படைக்கு ஓடா ஆண்மை, அறுவைத்
	தூ விரி கடுப்பத் துவன்றி மீமிசைத்
	தண் பல இழிதரும் அருவி நின்
	கொண் பெருங் கானம், பாடல் எனக்கு எளிதே.

155

	வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் வாடுபுடைத் தழீஇ,
	'உணர்வோர் யார், என் இடும்பை தீர்க்க?' என,
	கிளக்கும், பாண! கேள், இனி நயத்தின்,
	பாழ் ஊர் நெருஞ்சிப் பசலை வான் பூ
5	ஏர்தரு சுடரின் எதிர்கொண்டாஅங்கு,
	இலம்படு புலவர் மண்டை விளங்கு புகழ்க்
	கொண் பெருங் கானத்துக் கிழவன்
	தண் தார் அகலம் நோக்கின, மலர்ந்தே.

156

	ஒன்று நன்கு உடைய பிறர் குன்றம்; என்றும்
	இரண்டு நன்கு உடைத்தே கொண் பெருங் கானம்;
	நச்சிச் சென்ற இரவலர்ச் சுட்டித்
	தொடுத்து உணக் கிடப்பினும் கிடக்கும்; அஃதான்று
5	நிறை அருந் தானை வேந்தரைத்
	திறை கொண்டு பெயர்க்கும் செம்மலும் உடைத்தே.