360

	பெரிது ஆராச் சிறு சினத்தர்,
	சில சொல்லான் பல கேள்வியர்,
	நுண் உணர்வினான் பெருங் கொடையர்,
	கலுழ் நனையான் தண் தேறலர்,
5	கனி குய்யான் கொழுந் துவையர்,
	தாழ் உவந்து தழூஉ மொழியர்,
	பயன் உறுப்பப் பலர்க்கு ஆற்றி,
	ஏமம் ஆக இந் நிலம் ஆண்டோர்
	சிலரே; பெரும! கேள், இனி: நாளும்,
10	பலரே, தகையஃது அறியாதோரே;
	அன்னோர் செல்வமும் மன்னி நில்லாது;
	இன்னும் அற்று, அதன் பண்பே; அதனால்,
	நிச்சமும் ஒழுக்கம் முட்டிலை; பரிசில்
	நச்சுவர் கையின் நிரப்பல் ஓம்புமதி; அச்சு வரப்
15	பாறு இறை கொண்ட பறந்தலை, மா கத
	கள்ளி போகிய களரி மருங்கின்,
	வெள்ளில் நிறுத்த பின்றை, கள்ளொடு
	புல்லகத்து இட்ட சில் அவிழ் வல்சி,
	புலையன் ஏவ, புல் மேல் அமர்ந்து உண்டு,
20	அழல் வாய்ப் புக்க பின்னும்,
	பலர் வாய்த்து இராஅர், பருத்து உண்டோரே.

361

	கார் எதிர் உருமின் உரறி, கல்லென,
	ஆர் உயிர்க்கு அலமரும் ஆராக் கூற்றம்!
	நின் வரவு அஞ்சலன் மாதோ; நன் பல
	கேள்வி முற்றிய வேள்வி அந்தணர்க்கு,
5	அருங் கலம் நீரொடு சிதறி, பெருந்தகைத்
	தாயின் நன்று பலர்க்கு ஈத்து,
	தெருள் நடை மா களிறொடு தன்
	அருள் பாடுநர்க்கு நன்கு அருளியும்,
	உருள் நடை ........................ான்றதன்
10	தாள் சேருநர்க்கு இனிது ஈத்தும்,
	புரி மாலையர் பாடினிக்குப்
	பொலந் தாமரைப் பூம் பாணரொடு
	கலந்து அளைஇய நீள் இருக்கையால்
	பொறையொ............ மான் நோக்கின்,
15	வில் என விலங்கிய புருவத்து, வல்லென
	நல்கின் நா அஞ்சும் முள் எயிற்று, மகளிர்
	அல்குல் தாங்கா அசைஇ, மெல்லென
	............................................பொலங்கலத்து ஏந்தி,
	அமிழ்து என மடுப்ப மாந்தி, இகழ்விலன்,
20	நில்லா உலகத்து............... மை நீ
	சொல்ல வேண்டா................. முந்தறிந்த

362

	ஞாயிற்று அன்ன ஆய் மணி மிடைந்த
	மதி உறழ் ஆரம் மார்பில் புரள,
	பலி பெறு முரசம் பாசறைச் சிலைப்ப,
	பொழிலகம் பரந்த பெ.................
5	.......................கும விசய வெண் கொடி
	அணங்கு உருத்தன்ன கணம் கொள் தானை,
	கூற்றத்து அன்ன மாற்று அரு முன்பின்,
	ஆக் குரல் காண்பின் அந்தணாளர்
	நான்மறைக் குறி .......................... யின்
10	அறம் குறித்தன்று; பொருள் ஆகுதலின்
	மருள் தீர்ந்து, மயக்கு ஒரீஇ,
	கை பெய்த நீர் கடற் பரப்ப,
	ஆம் இருந்த அடை நல்கி,
	சோறு கொடுத்து, மிகப் பெரிதும்
15	வீறு சான......................... நன்றும்
	சிறு வெள் என்பின் நெடு வெண் களரின்,
	வாய் வன் காக்கை கூகையொடு கூடிப்
	பகலும் கூவும் அகலுள் ஆங்கண்,
	காடு கண் மறைத்த கல்லென் சுற்றமொடு,
20	இல் என்று இல்வயின் பெயர, மெல்ல
	இடம் சிறிது ஒதுங்கல் அஞ்சி,
	உடம்பொடும் சென்மார், உயர்ந்தோர் நாட்டே.

363

	இருங் கடல் உடுத்த இப் பெருங் கண் மா நிலம்
	உடையிலை நடுவணது இடை பிறர்க்கு இன்றி,
	தாமே ஆண்ட ஏமம் காவலர்
	இடு திரை மணலினும் பலரே; சுடு பிணக்
5	காடு பதி ஆகப் போகி, தம்தம்
	நாடு பிறர் கொளச் சென்று மாய்ந்தனரே;
	அதனால், நீயும் கேண்மதி அத்தை! வீயாது
	உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை;
	மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே;
10	கள்ளி வேய்ந்த முள்ளிஅம் புறங்காட்டு,
	வெள்ளில் போகிய வியலுள் ஆங்கண்,
	உப்பு இலாஅ அவிப் புழுக்கல்
	கைக்கொண்டு, பிறக்கு நோக்காது,
	இழி பிறப்பினோன் ஈயப் பெற்று,
15	நிலம் கலனாக, இலங்கு பலி மிசையும்
	இன்னா வைகல் வாராமுன்னே,
	செய் நீ முன்னிய வினையே,
	முந்நீர் வரைப்பகம் முழுது உடன் துறந்தே.

364

	வாடா மாலை பாடினி அணிய,
	பாணன் சென்னிக் கேணி பூவா
	எரி மருள் தாமரைப் பெரு மலர் தயங்க,
	மை விடை இரும் போத்துச் செந் தீச் சேர்த்தி,
5	காயம் கனிந்த கண் அகன் கொழுங் குறை
	நறவு உண் செவ் வாய் நாத் திறம் பெயர்ப்ப,
	உண்டும், தின்றும், இரப்போர்க்கு ஈய்ந்தும்,
	மகிழ்கம் வம்மோ, மறப் போரோயே!
	அரியஆகலும் உரிய, பெரும!
10	நிலம் பக வீழ்ந்த அலங்கல் பல் வேர்
	முது மரப் பொத்தின் கதுமென இயம்பும்
	கூகைக் கோழி ஆனாத்
	தாழிய பெருங் காடு எய்திய ஞான்றே.