105

	சேயிழை பெறுகுவை வாள் நுதல் விறலி!
	தடவு வாய்க் கலித்த மா இதழ்க் குவளை
	வண்டு படு புது மலர்த் தண் சிதர் கலாவப்
	பெய்யினும், பெய்யாது ஆயினும், அருவி
5	கொள் உழு வியன் புலத்துழை கால் ஆக,
	மால்புடை நெடு வரைக் கோடுதோறு இழிதரும்
	நீரினும் இனிய சாயல்
	பாரி வேள்பால் பாடினை செலினே.

106

	நல்லவும் தீயவும் அல்ல குவி இணர்ப்
	புல் இலை எருக்கம் ஆயினும், உடையவை
	கடவுள் பேணேம் என்னா; ஆங்கு,
	மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்,
5	கடவன், பாரி கை வண்மையே.

107

	'பாரி பாரி' என்று பல ஏத்தி,
	ஒருவற் புகழ்வர், செந் நாப் புலவர்;
	பாரி ஒருவனும் அல்லன்;
	மாரியும் உண்டு, ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே.

108

	குறத்தி மாட்டிய வறல் கடைக் கொள்ளி
	ஆரம் ஆதலின், அம் புகை அயலது
	சாரல் வேங்கைப் பூஞ் சினைத் தவழும்
	பறம்பு பாடினரதுவே; அறம் பூண்டு,
5	பாரியும், பரிசிலர் இரப்பின்,
	'வாரேன்' என்னான், அவர் வரையன்னே.

109

	அளிதோதானே, பாரியது பறம்பே!
	நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
	உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே:
	ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே;
5	இரண்டே, தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே;
	மூன்றே, கொழுங் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே;
	நான்கே, அணி நிற ஓரி பாய்தலின், மீது அழிந்து,
	திணி நெடுங் குன்றம் தேன் சொரியும்மே.
	வான் கண் அற்று, அவன் மலையே; வானத்து,
10	மீன் கண் அற்று, அதன் சுனையே; ஆங்கு,
	மரம்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
	புலம்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
	தாளின் கொள்ளலிர்; வாளின் தாரலன்;
	யான் அறிகுவென், அது கொள்ளும் ஆறே:
15	சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,
	விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
	ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
	நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

110

	கடந்து அடு தானை மூவிரும் கூடி
	உடன்றனிர் ஆயினும், பறம்பு கொளற்கு அரிதே;
	முந்நூறு ஊர்த்தே தண் பறம்பு நல் நாடு;
	முந்நூறு ஊரும் பரிசிலர் பெற்றனர்;
5	யாமும் பாரியும் உளமே;
	குன்றும் உண்டு நீர் பாடினிர் செலினே.

111

	அளிதோ தானே, பேர் இருங் குன்றே!
	வேலின் வேறல் வேந்தர்க்கோ அரிதே;
	நீலத்து, இணை மலர் புரையும் உண்கண்
	கிணை மகட்கு எளிதால், பாடினள் வரினே.

112

	அற்றைத் திங்கள் அவ் வெண் நிலவின்,
	எந்தையும் உடையேம்; எம் குன்றும் பிறர் கொளார்;
	இற்றைத் திங்கள் இவ் வெண் நிலவின்,
	வென்று எறி முரசின் வேந்தர் எம்
5	குன்றும் கொண்டார்; யாம் எந்தையும் இலமே!

113

	மட்டு வாய் திறப்பவும், மை விடை வீழ்ப்பவும்,
	அட்டு ஆன்று ஆனாக் கொழுந் துவை ஊன் சோறும்
	பெட்டாங்கு ஈயும் பெரு வளம் பழுனி,
	நட்டனை மன்னோ, முன்னே; இனியே,
5	பாரி மாய்ந்தென, கலங்கிக் கையற்று,
	நீர் வார் கண்ணேம் தொழுது நிற் பழிச்சிச்
	சேறும் வாழியோ பெரும் பெயர்ப் பறம்பே!
	கோல் திரள் முன் கைக் குறுந் தொடி மகளிர்
	நாறு இருங் கூந்தல் கிழவரைப் படர்ந்தே.

114

	ஈண்டு நின்றோர்க்கும் தோன்றும்; சிறு வரை
	சென்று நின்றோர்க்கும் தோன்றும், மன்ற
	களிறு மென்று இட்ட கவளம் போல,
	நறவுப் பிழிந்து இட்ட கோதுடைச் சிதறல்
5	வார் அசும்பு ஒழுகும் முன்றில்,
	தேர் வீசு இருக்கை, நெடியோன் குன்றே.

115

	ஒரு சார் அருவி ஆர்ப்ப, ஒரு சார்
	பாணர் மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார்,
	வாக்க உக்க தேக் கள் தேறல்
	கல் அலைத்து ஒழுகும்மன்னே! பல் வேல்,
5	அண்ணல் யானை, வேந்தர்க்கு
	இன்னான் ஆகிய இனியோன் குன்றே.

116

	தீம் நீர்ப் பெருங் குண்டு சுனைப் பூத்த குவளைக்
	கூம்பு அவிழ் முழுநெறி புரள்வரும் அல்குல்,
	ஏந்து எழில் மழைக் கண், இன் நகை, மகளிர்
	புல் மூசு கவலைய முள் மிடை வேலி,
5	பஞ்சி முன்றில், சிற்றில் ஆங்கண்,
	பீரை நாறிய சுரை இவர் மருங்கின்,
	ஈத்து இலைக் குப்பை ஏறி, உமணர்
	உப்பு ஒய் ஒழுகை எண்ணுப மாதோ;
	நோகோ யானே; தேய்கமா, காலை!
10	பயில் பூஞ் சோலை மயில் எழுந்து ஆலவும்,
	பயில் இருஞ் சிலம்பில் கலை பாய்ந்து உகளவும்,
	கலையும் கொள்ளாவாக, பலவும்
	காலம் அன்றியும் மரம் பயம் பகரும்
	யாணர் அறாஅ வியல் மலை அற்றே
15	அண்ணல் நெடு வரை ஏறி, தந்தை
	பெரிய நறவின், கூர் வேல் பாரியது
	அருமை அறியார், போர் எதிர்ந்து வந்த
	வலம் படு தானை வேந்தர்
	பொலம் படைக் கலி மா எண்ணுவோரே.

117

	மைம்மீன் புகையினும், தூமம் தோன்றினும்,
	தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும்,
	வயலகம் நிறைய, புதல் பூ மலர,
	மனைத்தலை மகவை ஈன்ற அமர்க் கண்
5	ஆமா நெடு நிரை நன் புல் ஆர,
	கோஒல் செம்மையின் சான்றோர் பல்கி,
	பெயல் பிழைப்பு அறியாப் புன்புலத்ததுவே
	பிள்ளை வெருகின் முள் எயிறு புரையப்
	பாசிலை முல்லை முகைக்கும்
10	ஆய் தொடி அரிவையர் தந்தை நாடே.

118

	அறையும் பொறையும் மணந்த தலைய,
	எண் நாள் திங்கள் அனைய கொடுங் கரைத்
	தெள் நீர்ச் சிறு குளம் கீள்வது மாதோ
	கூர் வேல் குவைஇய மொய்ம்பின்
5	தேர் வண் பாரி தண் பறம்பு நாடே!

119

	கார்ப் பெயல் தலைஇய காண்பு இன் காலை,
	களிற்று முக வரியின் தெறுழ் வீ பூப்ப,
	செம் புற்று ஈயலின் இன் அளைப் புளித்து;
	மென் தினை யாணர்த்து; நந்தும் கொல்லோ
5	நிழல் இல் நீள் இடைத் தனி மரம் போல,
	பணை கெழு வேந்தரை இறந்தும்
	இரவலர்க்கு ஈயும் வள்ளியோன் நாடே!

120

	வெப்புள் விளைந்த வேங்கைச் செஞ் சுவல்
	கார்ப் பெயல் கலித்த பெரும் பாட்டு ஈரத்து,
	பூழி மயங்கப் பல உழுது, வித்தி,
	பல்லி ஆடிய பல் கிளைச் செவ்விக்
5	களை கால் கழாலின், தோடு ஒலிபு நந்தி,
	மென் மயில் புனிற்றுப் பெடை கடுப்ப நீடி,
	கருந் தாள் போகி, ஒருங்கு பீள் விரிந்து,
	கீழும் மேலும் எஞ்சாமைப் பல காய்த்து,
	வாலிதின் விளைந்த புது வரகு அரிய,
10	தினை கொய்ய, கவ்வை கறுப்ப, அவரைக்
	கொழுங் கொடி விளர்க் காய் கோட் பதம் ஆக,
	நிலம் புதைப் பழுனிய மட்டின் தேறல்
	புல் வேய்க் குரம்பைக் குடிதொறும் பகர்ந்து,
	நறு நெய்க் கடலை விசைப்ப, சோறு அட்டு,
15	பெருந்தோள் தாலம் பூசல் மேவர,
	வருந்தா யாணர்த்து; நந்தும்கொல்லோ
	இரும் பல் கூந்தல் மடந்தையர் தந்தை
	ஆடு கழை நரலும் சேட் சிமை, புலவர்
	பாடி ஆனாப் பண்பின் பகைவர்
20	ஓடு கழல் கம்பலை கண்ட
	செரு வெஞ் சேஎய் பெரு விறல் நாடே!

158

	முரசு கடிப்பு இகுப்பவும், வால் வளை துவைப்பவும்,
	அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரை,
	கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
	பறம்பின் கோமான் பாரியும்; பிறங்கு மிசைக்
5	கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்;
	காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த,
	மாரி ஈகை, மறப் போர் மலையனும்;
	ஊராது ஏந்திய குதிரை, கூர் வேல்,
	கூவிளங் கண்ணி, கொடும் பூண், எழினியும்;
10	ஈர்ந் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கு நளி முழை,
	அருந் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமை,
	பெருங் கல் நாடன் பேகனும்; திருந்து மொழி
	மோசி பாடிய ஆயும்; ஆர்வம் உற்று
	உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீர,
15	தள்ளாது ஈயும் தகைசால் வண்மை,
	கொள்ளார் ஓட்டிய, நள்ளியும் என ஆங்கு
	எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, 'அழிவரப்
	பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
	இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு' என, விரைந்து, இவண்
20	உள்ளி வந்தனென், யானே; விசும்புறக்
	கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
	ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
	முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
	துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
25	அதிரா யாணர், முதிரத்துக் கிழவ!
	இவண் விளங்கு சிறப்பின், இயல் தேர்க் குமண!
	இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு,
	பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே!

176

	ஓரை ஆயத்து ஒண் தொடி மகளிர்
	கேழல் உழுத இருஞ் சேறு கிளைப்பின்,
	யாமை ஈன்ற புலவு நாறு முட்டையைத்
	தேன் நாறு ஆம்பல் கிழங்கொடு பெறூஉம்,
5	இழுமென ஒலிக்கும் புனல் அம் புதவின்,
	பெரு மாவிலங்கைத் தலைவன், சீறியாழ்
	இல்லோர் சொல் மலை நல்லியக்கோடனை
	உடையை வாழி, எற் புணர்ந்த பாலே!
	பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண் நீர்
10	ஓர் ஊர் உண்மையின் இகழ்ந்தோர் போல,
	காணாது கழிந்த வைகல், காணா
	வழி நாட்கு இரங்கும், என் நெஞ்சம் அவன்
	கழி மென் சாயல் காண்தொறும் நினைந்தே.

200

	பனி வரை நிவந்த பாசிலைப் பலவின்
	கனி கவர்ந்து உண்ட கரு விரல் கடுவன்
	செம் முக மந்தியொடு சிறந்து, சேண் விளங்கி,
	மழை மிசை அறியா மால் வரை அடுக்கத்து,
5	கழை மிசைத் துஞ்சும் கல்லக வெற்ப!
	நிணம் தின்று செருக்கிய நெருப்புத் தலை நெடு வேல்,
	களம் கொண்டு கனலும் கடுங்கண் யானை,
	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண், விச்சிக்கோவே!
	இவரே, பூத் தலை அறாஅப் புனை கொடி முல்லை
10	நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாதுஆயினும்,
	'கறங்கு மணி நெடுந் தேர் கொள்க!' எனக் கொடுத்த
	பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர்;
	யானே, பரிசிலன், மன்னும் அந்தணன்; நீயே,
	வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன்;
15	நினக்கு யான் கொடுப்பக் கொண்மதி சினப் போர்
	அடங்கா மன்னரை அடக்கும்
	மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே!

201

	'இவர் யார்?' என்குவைஆயின், இவரே,
	ஊருடன் இரவலர்க்கு அருளி, தேருடன்
	முல்லைக்கு ஈத்த செல்லா நல் இசை,
	படு மணி யானை, பறம்பின் கோமான்
5	நெடு மாப் பாரி மகளிர்; யானே
	தந்தை தோழன்; இவர் என் மகளிர்;
	அந்தணன், புலவன், கொண்டு வந்தனனே.
	நீயே, வடபால் முனிவன் தடவினுள் தோன்றி,
	செம்பு புனைந்து இயற்றிய சேண் நெடும் புரிசை,
10	உவரா ஈகை, துவரை ஆண்டு,
	நாற்பத்தொன்பது வழிமுறை வந்த
	வேளிருள் வேளே! விறல் போர் அண்ணல்!
	தார் அணி யானைச் சேட்டு இருங் கோவே!
	ஆண் கடன் உடைமையின், பாண் கடன் ஆற்றிய
15	ஒலியற் கண்ணிப் புலிகடி மாஅல்!
	யான் தர, இவரைக் கொண்மதி! வான் கவித்து
	இருங் கடல் உடுத்த இவ் வையகத்து, அருந் திறல்
	பொன் படு மால் வரைக் கிழவ! வென் வேல்
	உடலுநர் உட்கும் தானை,
20	கெடல் அருங்குரைய நாடு கிழவோயே!

202

	வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர் ஆட்ட,
	கட்சி காணாக் கடமா நல் ஏறு
	கடறு மணி கிளர, சிதறு பொன் மிளிர,
	கடிய கதழும் நெடு வரைப் படப்பை
5	வென்றி நிலைஇய விழுப் புகழ் ஒன்றி,
	இரு பால் பெயரிய உரு கெழு மூதூர்,
	கோடி பல அடுக்கிய பொருள் நுமக்கு உதவிய
	நீடு நிலை அரையத்துக் கேடும் கேள், இனி:
	நுந்தை தாயம் நிறைவுற எய்திய
10	ஒலியல் கண்ணிப் புலிகடி மாஅல்!
	நும் போல் அறிவின் நுமருள் ஒருவன்
	புகழ்ந்த செய்யுள் கழாஅத்தலையை
	இகழ்ந்ததன் பயனே; இயல் தேர் அண்ணல்!
	எவ்வி தொல் குடிப் படீஇயர், மற்று, 'இவர்
15	கை வண் பாரி மகளிர்' என்ற என்
	தேற்றாப் புன்சொல் நோற்றிசின்; பெரும!
	விடுத்தனென்; வெலீஇயர், நின் வேலே! அடுக்கத்து,
	அரும்பு அற மலர்ந்த கருங் கால் வேங்கை
	மாத் தகட்டு ஒள் வீ தாய துறுகல்
20	இரும் புலி வரிப் புறம் கடுக்கும்
	பெருங் கல் வைப்பின் நாடு கிழவோயே!

236

	கலை உணக் கிழிந்த, முழவு மருள், பெரும் பழம்
	சிலை கெழு குறவர்க்கு அல்கு மிசைவு ஆகும்
	மலை கெழு நாட! மா வண் பாரி!
	கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய், நீ; எற்
5	புலந்தனை ஆகுவை புரந்த ஆண்டே
	பெருந் தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது,
	ஒருங்கு வரல் விடாது, 'ஒழிக' எனக் கூறி,
	இனையைஆதலின் நினக்கு மற்று யான்
	மேயினேன் அன்மையானே; ஆயினும்,
10	இம்மை போலக் காட்டி, உம்மை
	இடை இல் காட்சி நின்னோடு
	உடன் உறைவு ஆக்குக, உயர்ந்த பாலே!

337

	ஆர்கலி யினனே, சோணாட்டு அண்ணல்;
	கவி கை மண் ஆள் செல்வர் ஆயினும்,
	வாள் வலத்து ஒழியப் பாடிச் சென்றாஅர்,
	வரல்தோறு அகம் மலர,
5	ஈதல் ஆனா விலங்கு தொடித் தடக் கைப்
	பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை போல,
	காண்டற்கு அரியள் ஆகி, மாண்ட
	பெண்மை நிறைந்த பொலிவொடு, மண்ணிய
	துகில் விரி கடுப்ப நுடங்கி, தண்ணென
10	அகில் ஆர் நறும் புகை ஐது சென்று அடங்கிய
	கபில நெடு நகர்க் கமழும் நாற்றமொடு,
	மனைச் செறிந்தனளே, வாணுதல்; இனியே,
	காய் நெல் கவளம் தீற்றி, காவுதொறும்
15	கடுங்கண் யானை காப்பனர் அன்றி,
	வருதல் ஆனார் வேந்தர்; தன்னையர்
	பொரு சமம் கடந்த உரு கெழு நெடு வேல்
	குருதி பற்றிய வெருவரு தலையர்;
	மற்று இவர் மறனும் இற்றால்; தெற்றென
20	யார் ஆகுவர்கொல் தாமே நேரிழை
	உருத்த பல சுணங்கு அணிந்த
	மருப்பு இள வன முலை ஞெமுக்குவோரே?