96

	அலர் பூந் தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்,
	திரண்டு நீடு தடக்கை, என்னை இளையோற்கு
	இரண்டு எழுந்தனவால், பகையே: ஒன்றே,
	பூப் போல் உண்கண் பசந்து, தோள் நுணுகி,
5	நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று; ஒன்றே,
	'விழவின்றுஆயினும், படு பதம் பிழையாது,
	மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு, துறை நீர்க்
	கைமான் கொள்ளுமோ?' என,
	உறையுள் முனியும், அவன் செல்லும் ஊரே.

102

	'எருதே இளைய; நுகம் உணராவே;
	சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே;
	அவல் இழியினும், மிசை ஏறினும்,
	அவணது அறியுநர் யார்?' என, உமணர்
5	கீழ் மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன,
	இசை விளங்கு கவி கை நெடியோய்! திங்கள்
	நாள் நிறை மதியத்து அனையை; இருள்
	யாவணதோ, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?