முகப்பு

2

	மண் திணிந்த நிலனும்,
	நிலன் ஏந்திய விசும்பும்,
	விசும்பு தைவரு வளியும்,
	வளித் தலைஇய தீயும்,
5	தீ முரணிய நீரும், என்றாங்கு
	ஐம் பெரும் பூதத்து இயற்கை போல
	போற்றார்ப் பொறுத்தலும், சூழ்ச்சியது அகலமும்,
	வலியும், தெறலும், அளியும், உடையோய்!
	நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு பெயர்த்தும் நின்
10	வெண் தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும்,
	யாணர் வைப்பின், நல் நாட்டுப் பொருந!
	வான வரம்பனை! நீயோ, பெரும!
	அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரொடு சினைஇ,
	நிலம் தலைக்கொண்ட பொலம் பூந் தும்பை
15	ஈர் ஐம்பதின்மரும் பொருது, களத்து ஒழிய,
	பெருஞ் சோற்று மிகு பதம் வரையாது கொடுத்தோய்!
	பாஅல் புளிப்பினும், பகல் இருளினும்,
	நாஅல் வேத நெறி திரியினும்,
	திரியாச் சுற்றமொடு முழுது சேண் விளங்கி,
20	நடுக்கின்றி நிலியரோ அத்தை அடுக்கத்து,
	சிறு தலை நவ்விப் பெருங் கண் மாப் பிணை,
	அந்தி அந்தணர் அருங் கடன் இறுக்கும்
	முத் தீ விளக்கின், துஞ்சும்
	பொற் கோட்டு இமயமும், பொதியமும், போன்றே!

3

	உவவு மதி உருவின் ஓங்கல் வெண் குடை
	நிலவுக் கடல் வரைப்பின் மண்ணகம் நிழற்ற,
	ஏம முரசம் இழுமென முழங்க,
	நேமி உய்த்த நேஎ நெஞ்சின்,
5	தவிரா ஈகை, கவுரியர் மருக!
	செயிர் தீர் கற்பின் சேயிழை கணவ!
	பொன் ஓடைப் புகர் அணி நுதல்,
	துன் அருந் திறல், கமழ் கடாஅத்து,
	எயிறு படையாக எயிற் கதவு இடாஅ,
10	கயிறு பிணிக்கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கின்,
	பெருங் கை, யானை இரும் பிடர்த் தலை இருந்து,
	மருந்து இல் கூற்றத்து அருந் தொழில் சாயாக்
	கருங் கை ஒள் வாட் பெரும்பெயர் வழுதி!
	நிலம் பெயரினும், நின் சொல் பெயரல்;
15	பொலங் கழற் கால், புலர் சாந்தின்
	விலங்கு அகன்ற வியல் மார்ப!
	ஊர் இல்ல, உயவு அரிய,
	நீர் இல்ல, நீள் இடைய,
	பார்வல் இருக்கை, கவி கண் நோக்கின்,
20	செந் தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர்
	அம்பு விட, வீழ்ந்தோர் வம்பப் பதுக்கை,
	திருந்து சிறை வளை வாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும்
	உன்ன மரத்த துன் அருங் கவலை,
	நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் அது
25	முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து, அவர்
	இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே.

5

	எருமை அன்ன கருங் கல் இடை தோறு,
	ஆனின் பரக்கும் யானைய, முன்பின்,
	கானக நாடனை! நீயோ, பெரும!
	நீ ஓர் ஆகலின், நின் ஒன்று மொழிவல்:
5	அருளும் அன்பும் நீக்கி, நீங்கா
	நிரயம் கொள்பவரொடு ஒன்றாது, காவல்,
	குழவி கொள்பவரின், ஓம்புமதி!
	அளிதோ தானே; அது பெறல் அருங் குரைத்தே.

6

	வடாஅது பனி படு நெடு வரை வடக்கும்,
	தெனாஅது உரு கெழு குமரியின் தெற்கும்,
	குணாஅது கரை பொரு தொடு கடற் குணக்கும்,
	குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்,
5	கீழது முப் புணர் அடுக்கிய முறை முதற் கட்டின்
	நீர் நிலை நிவப்பின் கீழும், மேலது
	ஆனிலை உலகத்தானும், ஆனாது,
	உருவும் புகழும் ஆகி, விரி சீர்த்
	தெரி கோல் ஞமன் போல, ஒரு திறம்
10	பற்றல் இலியரோ! நின் திறம் சிறக்க!
	செய் வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்து,
	கடல் படை குளிப்ப மண்டி, அடர் புகர்ச்
	சிறு கண் யானை செவ்விதின் ஏவி,
	பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து,
15	அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன் கலம்
	பரிசில் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கி,
	பணியியர் அத்தை, நின் குடையே முனிவர்
	முக் கட் செல்வர் நகர் வலம் செயற்கே!
	இறைஞ்சுக, பெரும! நின் சென்னி சிறந்த
20	நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே!
	வாடுக, இறைவ! நின் கண்ணி ஒன்னார்
	நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே!
	செலியர் அத்தை, நின் வெகுளி வால் இழை
	மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே!
25	ஆங்க, வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய
	தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி!
	தண் கதிர் மதியம் போலவும், தெறு சுடர்
	ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும்,
	மன்னிய, பெரும! நீ நிலமிசையானே!

8

	வையம் காவலர் வழிமொழிந்து ஒழுக,
	போகம் வேண்டி, பொதுச் சொல் பொறாஅது,
	இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப,
	ஒடுங்கா உள்ளத்து, ஓம்பா ஈகை,
5	கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை
	யாங்கனம் ஒத்தியோ? வீங்கு செலல் மண்டிலம்!
	பொழுது என வரைதி; புறக்கொடுத்து இறத்தி;
	மாறி வருதி; மலை மறைந்து ஒளித்தி;
	அகல் இரு விசும்பினானும்
10	பகல் விளங்குதியால், பல் கதிர் விரித்தே.

9

	'ஆவும், ஆன் இயற் பார்ப்பன மாக்களும்,
	பெண்டிரும், பிணியுடையீரும், பேணித்
	தென் புல வாழ்நர்க்கு அருங் கடன் இறுக்கும்
	பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும்,
5	எம் அம்பு கடி விடுதும், நும் அரண் சேர்மின்' என,
	அறத்து ஆறு நுவலும் பூட்கை, மறத்தின்
	கொல் களிற்று மீமிசைக் கொடி விசும்பு நிழற்றும்
	எம் கோ, வாழிய, குடுமி தம் கோச்
	செந் நீர்ப் பசும் பொன் வயிரியர்க்கு ஈத்த,
10	முந்நீர் விழவின், நெடியோன்
	நல் நீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே!

10

	வழிபடுவோரை வல் அறிதீயே;
	பிறர் பழி கூறுவோர் மொழி தேறலையே;
	நீ மெய் கண்ட தீமை காணின்;
	ஒப்ப நாடி, அத் தக ஒறுத்தி;
5	வந்து, அடி பொருந்தி, முந்தை நிற்பின்,
	தண்டமும் தணிதி, நீ பண்டையின் பெரிதே
	அமிழ்து அட்டு ஆனாக் கமழ் குய் அடிசில்
	வருநர்க்கு வரையா வசை இல் வாழ்க்கை
	மகளிர் மலைத்தல் அல்லது, மள்ளர்
10	மலைத்தல் போகிய, சிலைத் தார் மார்ப!
	செய்து இரங்கா வினை, சேண் விளங்கும் புகழ்,
	நெய்தலங்கானல் நெடியோய்!
	எய்த வந்தனம் யாம்; ஏத்துகம் பலவே!

11

	அரி மயிர்த் திரள் முன்கை,
	வால் இழை, மட மங்கையர்
	வரி மணல் புனை பாவைக்குக்
	குலவுச் சினைப் பூக் கொய்து,
5	தண் பொருநைப் புனல் பாயும்,
	விண் பொரு புகழ், விறல் வஞ்சி,
	பாடல் சான்ற விறல் வேந்தனும்மே,
	வெப்பு உடைய அரண் கடந்து,
	துப்பு உறுவர் புறம் பெற்றிசினே;
10	புறம் பெற்ற வய வேந்தன்
	மறம் பாடிய பாடினியும்மே,
	ஏர் உடைய விழுக் கழஞ்சின்,
	சீர் உடைய இழை பெற்றிசினே;
	இழை பெற்ற பாடினிக்குக்
15	குரல் புணர் சீர்க் கொளை வல் பாண் மகனும்மே,
	என ஆங்கு,
	ஒள் அழல் புரிந்த தாமரை
	வெள்ளி நாரால் பூ பெற்றிசினே.

12

	பாணர் தாமரை மலையவும், புலவர்
	பூ நுதல் யானையொடு புனை தேர் பண்ணவும்,
	அறனோ மற்று இது விறல் மாண் குடுமி!
	இன்னா ஆகப் பிறர் மண் கொண்டு,
5	இனிய செய்தி, நின் ஆர்வலர் முகத்தே?

13

	'இவன் யார்?' என்குவை ஆயின், இவனே
	புலி நிறக் கவசம் பூம் பொறி சிதைய,
	எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் மார்பின்,
	மறலி அன்ன களிற்று மிசையோனே;
5	களிறே, முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்,
	பல் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும்,
	சுறவினத்து அன்ன வாளோர் மொய்ப்ப,
	மரீஇயோர் அறியாது, மைந்து பட்டன்றே;
	நோய் இலன் ஆகிப் பெயர்கதில் அம்ம!
10	பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி
	கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்,
	கொழு மீன், விளைந்த கள்ளின்,
	விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே.

14

	கடுங் கண்ண கொல் களிற்றால்
	காப்பு உடைய எழு முருக்கி,
	பொன் இயல் புனை தோட்டியால்
	முன்பு துரந்து, சமம் தாங்கவும்;
5	பார் உடைத்த குண்டு அகழி
	நீர் அழுவ நிவப்புக் குறித்து,
	நிமிர் பரிய மா தாங்கவும்;
	ஆவம் சேர்ந்த புறத்தை தேர் மிசைச்
	சாப நோன் ஞாண் வடுக் கொள வழங்கவும்;
10	பரிசிலர்க்கு அருங் கலம் நல்கவும்; குரிசில்!
	வலிய ஆகும், நின் தாள் தோய் தடக் கை.
	புலவு நாற்றத்த பைந் தடி
	பூ நாற்றத்த புகை கொளீஇ, ஊன் துவை
	கறி சோறு உண்டு வருந்து தொழில் அல்லது,
15	பிறிது தொழில் அறியா ஆகலின், நன்றும்
	மெல்லிய பெரும! தாமே. நல்லவர்க்கு
	ஆர் அணங்கு ஆகிய மார்பின், பொருநர்க்கு
	இரு நிலத்து அன்ன நோன்மை,
	செரு மிகு சேஎய்! நிற் பாடுநர் கையே.

15

	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
	வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி,
	பாழ் செய்தனை, அவர் நனந் தலை நல் எயில்;
	புள்ளினம் இமிழும் புகழ்சால் விளை வயல்,
5	வெள் உளைக் கலி மான் கவி குளம்பு உகளத்
	தேர் வழங்கினை, நின் தெவ்வர் தேஎத்து;
	துளங்கு இயலான், பணை எருத்தின்,
	பாவு அடியான், செறல் நோக்கின்,
	ஒளிறு மருப்பின் களிறு அவர
10	காப்பு உடைய கயம் படியினை;
	அன்ன சீற்றத்து அனையை; ஆகலின்,
	விளங்கு பொன் எறிந்த நலம் கிளர் பலகையொடு
	நிழல் படு நெடு வேல் ஏந்தி, ஒன்னார்
	ஒண் படைக் கடுந் தார் முன்பு தலைக் கொண்மார்,
15	நசை தர வந்தோர் நசை பிறக்கு ஒழிய,
	வசை பட வாழ்ந்தோர் பலர்கொல்? புரை இல்
	நல் பனுவல், நால் வேதத்து,
	அருஞ் சீர்த்திப் பெருங் கண்ணுறை
	நெய்ம் மலி ஆவுதி பொங்க, பல் மாண்
20	வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி,
	யூபம் நட்ட வியன் களம் பலகொல்?
	யா பலகொல்லோ? பெரும! வார் உற்று
	விசி பிணிக்கொண்ட மண் கனை முழவின்
	பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு
25	நாடல் சான்ற மைந்தினோய்! நினக்கே.

30

	செஞ் ஞாயிற்றுச் செலவும்,
	அஞ் ஞாயிற்றுப் பரிப்பும்,
	பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
	வளி திரிதரு திசையும்,
5	வறிது நிலைஇய காயமும், என்று இவை
	சென்று அளந்து அறிந்தோர் போல, என்றும்
	இனைத்து என்போரும் உளரே; அனைத்தும்
	அறி அறிவு ஆகாச் செறிவினை ஆகி,
	களிறு கவுள் அடுத்த எறிகல் போல
10	ஒளித்த துப்பினைஆதலின், வெளிப்பட
	யாங்ஙனம் பாடுவர், புலவர்? கூம்பொடு
	மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது
	புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங் கலம் தகாஅர்
	இடைப் புலப் பெரு வழிச் சொரியும்
15	கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே!

32

	கடும்பின் அடுகலம் நிறையாக, நெடுங் கொடிப்
	பூவா வஞ்சியும் தருகுவன்; ஒன்றோ?
	'வண்ணம் நீவிய வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	ஒள் நுதல், விறலியர் பூவிலை பெறுக!' என,
5	மாட மதுரையும் தருகுவன்; எல்லாம்
	பாடுகம் வம்மினோ, பரிசில் மாக்கள்!
	தொல் நிலக் கிழமை சுட்டின், நல் மதி
	வேட்கோச் சிறாஅர் தேர்க் கால் வைத்த
	பசு மண் குரூஉத் திரள் போல, அவன்
10	கொண்ட குடுமித்து, இத் தண் பணை நாடே.

34

	'ஆன் முலை அறுத்த அறனிலோர்க்கும்,
	மாண் இழை மகளிர் கருச் சிதைத்தோர்க்கும்,
	பார்ப்பார்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்,
	வழுவாய் மருங்கில் கழுவாயும் உள' என,
5	'நிலம் புடைபெயர்வது ஆயினும், ஒருவன்
	செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல்' என,
	அறம் பாடின்றே ஆயிழை கணவ!
	'காலை அந்தியும், மாலை அந்தியும்,
	புறவுக் கரு அன்ன புன் புல வரகின்
10	பால் பெய் புன்கம் தேனொடு மயக்கி,
	குறு முயல் கொழுஞ் சூடு கிழித்த ஒக்கலொடு,
	இரத்தி நீடிய அகன் தலை மன்றத்து,
	கரப்பு இல் உள்ளமொடு வேண்டு மொழி பயிற்றி,
	அமலைக் கொழுஞ் சோறு ஆர்ந்த பாணர்க்கு
15	அகலாச் செல்வம் முழுவதும் செய்தோன்,
	எம் கோன், வளவன் வாழ்க!' என்று, நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடேன் ஆயின்,
	படுபு அறியலனே, பல் கதிர்ச் செல்வன்;
	யானோ தஞ்சம்; பெரும! இவ் உலகத்து,
20	சான்றோர் செய்த நன்று உண்டாயின்,
	இமயத்து ஈண்டி, இன் குரல் பயிற்றி,
	கொண்டல் மா மழை பொழிந்த
	நுண் பல் துளியினும் வாழிய, பலவே!

35

	நளி இரு முந்நீர் ஏணி ஆக,
	வளி இடை வழங்கா வானம் சூடிய
	மண் திணி கிடக்கைத் தண் தமிழ்க் கிழவர்,
	முரசு முழங்கு தானை மூவருள்ளும்,
5	அரசு எனப்படுவது நினதே, பெரும!
	அலங்குகதிர்க் கனலி நால்வயின் தோன்றினும்,
	இலங்குகதிர் வெள்ளி தென் புலம் படரினும்,
	அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்ட,
	தோடு கொள் வேலின் தோற்றம் போல,
10	ஆடு கண் கரும்பின் வெண் பூ நுடங்கும்
	நாடு எனப்படுவது நினதே அத்தை; ஆங்க
	நாடு கெழு செல்வத்துப் பீடு கெழு வேந்தே!
	நினவ கூறுவல்; எனவ கேண்மதி!
	அறம் புரிந்தன்ன செங்கோல் நாட்டத்து
15	முறை வேண்டு பொழுதில் பதன் எளியோர் ஈண்டு
	உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோரே;
	ஞாயிறு சுமந்த கோடு திரள் கொண்மூ
	மாக விசும்பின் நடுவு நின்றாங்கு,
	கண் பொர விளங்கு நின் விண் பொரு வியன்குடை
20	வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ? அன்றே; வருந்திய
	குடி மறைப்பதுவே; கூர்வேல் வளவ!
	வெளிற்றுப் பனந் துணியின் வீற்றுவீற்றுக் கிடப்ப,
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	வருபடை தாங்கி, பெயர் புறத்து ஆர்த்து,
25	பொருபடை தரூஉம் கொற்றமும் உழுபடை
	ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே;
	மாரி பொய்ப்பினும், வாரி குன்றினும்,
	இயற்கை அல்லன செயற்கையில் தோன்றினும்,
	காவலர்ப் பழிக்கும், இக் கண் அகல் ஞாலம்;
30	அது நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீயும்
	நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது,
	பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பி,
	குடி புறந்தருகுவை ஆயின், நின்
	அடி புறந்தருகுவர், அடங்காதோரே.

38

	வரை புரையும் மழ களிற்றின் மிசை,
	வான் துடைக்கும் வகைய போல,
	விரவு உருவின கொடி நுடங்கும்
	வியன் தானை விறல் வேந்தே!
5	நீ, உடன்று நோக்கும்வாய் எரி தவழ,
	நீ, நயந்து நோக்கும்வாய் பொன் பூப்ப,
	செஞ் ஞாயிற்று நிலவு வேண்டினும்,
	வெண் திங்களுள் வெயில் வேண்டினும்,
	வேண்டியது விளைக்கும் ஆற்றலைஆகலின்,
10	நின் நிழல் பிறந்து, நின் நிழல் வளர்ந்த,
	எம் அளவு எவனோ மற்றே? 'இன் நிலைப்
	பொலம் பூங் காவின் நல் நாட்டோரும்
	செய் வினை மருங்கின் எய்தல் அல்லதை,
	உடையோர் ஈதலும் இல்லோர் இரத்தலும்
15	கடவது அன்மையின், கையறவு உடைத்து' என,
	ஆண்டுச் செய் நுகர்ச்சி ஈண்டும் கூடலின்,
	நின் நாடு உள்ளுவர், பரிசிலர்
	ஒன்னார் தேஎத்தும், நின்னுடைத்து எனவே.

39

	புறவின் அல்லல் சொல்லிய, கறை அடி
	யானை வால் மருப்பு எறிந்த வெண் கடைக்
	கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக!
	ஈதல் நின் புகழும் அன்றே; சார்தல்
5	ஒன்னார் உட்கும் துன் அருங் கடுந் திறல்
	தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்,
	அடுதல் நின் புகழும் அன்றே; கெடு இன்று,
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின், அதனால்
10	முறைமை நின் புகழும் அன்றே; மறம் மிக்கு
	எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்,
	கண் ஆர் கண்ணி, கலி மான், வளவ!
	யாங்கனம் மொழிகோ யானே ஓங்கிய
	வரை அளந்து அறியாப் பொன் படு நெடுங் கோட்டு
15	இமயம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி,
	மாண் வினை நெடுந் தேர், வானவன் தொலைய,
	வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே?

40

	நீயே, பிறர் ஓம்புறு மற மன் எயில்
	ஓம்பாது கடந்து அட்டு, அவர்
	முடி புனைந்த பசும் பொன் நின்
	அடி பொலியக் கழல் தைஇய
5	வல்லாளனை; வய வேந்தே!
	யாமே, நின், இகழ் பாடுவோர் எருத்து அடங்க,
	புகழ் பாடுவோர் பொலிவு தோன்ற,
	இன்று கண்டாங்குக் காண்குவம் என்றும்
	இன்சொல் எண் பதத்தை ஆகுமதி பெரும!
10	ஒரு பிடி படியும் சீறிடம்
	எழு களிறு புரக்கும் நாடு கிழவோயே!

48

	கோதை மார்பின் கோதையானும்,
	கோதையைப் புணர்ந்தோர் கோதையானும்,
	மாக் கழி மலர்ந்த நெய்தலானும்,
	கள் நாறும்மே, கானலம் தொண்டி;
5	அஃது எம் ஊரே; அவன் எம் இறைவன்;
	அன்னோற் படர்தியாயின், நீயும்
	எம்மும் உள்ளுமோ முது வாய் இரவல!
	'அமர் மேம்படூஉம் காலை, நின்
	புகழ் மேம்படுநனைக் கண்டனம்' எனவே.

49

	நாடன் என்கோ? ஊரன் என்கோ?
	பாடு இமிழ் பனிக் கடல் சேர்ப்பன் என்கோ?
	யாங்கனம் மொழிகோ, ஓங்கு வாள் கோதையை?
	புனவர் தட்டை புடைப்பின், அயலது
5	இறங்கு கதிர் அலமரு கழனியும்,
	பிறங்கு நீர்ச் சேர்ப்பினும், புள் ஒருங்கு எழுமே!

50

	மாசு அற விசித்த வார்புறு வள்பின்
	மை படு மருங்குல் பொலிய, மஞ்ஞை
	ஒலி நெடும் பீலி ஒண் பொறி மணித் தார்,
	பொலங் குழை உழிஞையொடு, பொலியச் சூட்டி,
5	குருதி வேட்கை உரு கெழு முரசம்
	மண்ணி வாரா அளவை, எண்ணெய்
	நுரை முகந்தன்ன மென் பூஞ் சேக்கை
	அறியாது ஏறிய என்னைத் தெறுவர,
	இரு பாற்படுக்கும் நின் வாள் வாய் ஒழித்ததை
10	அதூஉம் சாலும், நல் தமிழ் முழுது அறிதல்;
	அதனொடும் அமையாது, அணுக வந்து, நின்
	மதனுடை முழவுத்தோள் ஓச்சி, தண்ணென
	வீசியோயே; வியலிடம் கமழ,
	இவண் இசை உடையோர்க்கு அல்லது, அவணது
15	உயர் நிலை உலகத்து உறையுள் இன்மை
	விளங்கக் கேட்ட மாறுகொல்
	வலம் படு குருசில்! நீ ஈங்கு இது செயலே?

55

	ஓங்கு மலைப் பெரு வில் பாம்பு ஞாண் கொளீஇ,
	ஒரு கணை கொண்டு மூஎயில் உடற்றி,
	பெரு விறல் அமரர்க்கு வென்றி தந்த
	கறை மிடற்று அண்ணல் காமர் சென்னிப்
5	பிறை நுதல் விளங்கும் ஒரு கண் போல,
	வேந்து மேம்பட்ட பூந் தார் மாற!
	கடுஞ் சினத்த கொல் களிறும்; கதழ் பரிய கலி மாவும்,
	நெடுங் கொடிய நிமிர் தேரும், நெஞ்சு உடைய புகல் மறவரும், என
	நான்குடன் மாண்டதுஆயினும், மாண்ட
10	அற நெறி முதற்றே, அரசின் கொற்றம்;
	அதனால், 'நமர்' எனக் கோல் கோடாது,
	'பிறர்' எனக் குணம் கொல்லாது,
	ஞாயிற்று அன்ன வெந் திறல் ஆண்மையும்,
	திங்கள் அன்ன தண் பெருஞ் சாயலும்,
15	வானத்து அன்ன வண்மையும், மூன்றும்,
	உடையை ஆகி, இல்லோர் கையற,
	நீ நீடு வாழிய நெடுந்தகை! தாழ் நீர்
	வெண் தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில்
	நெடு வேள் நிலைஇய காமர் வியன் துறை,
20	கடு வளி தொகுப்ப ஈண்டிய
	வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே!

56

	ஏற்று வலன் உயரிய எரி மருள் அவிர் சடை,
	மாற்று அருங் கணிச்சி, மணி மிடற்றோனும்;
	கடல் வளர் புரி வளை புரையும் மேனி,
	அடல் வெந் நாஞ்சில், பனைக் கொடியோனும்;
5	மண்ணுறு திரு மணி புரையும் மேனி,
	விண் உயர் புள் கொடி, விறல் வெய்யோனும்,
	மணி மயில் உயரிய மாறா வென்றி,
	பிணிமுக ஊர்தி, ஒண் செய்யோனும் என
	ஞாலம் காக்கும் கால முன்பின்,
10	தோலா நல் இசை, நால்வருள்ளும்,
	கூற்று ஒத்தீயே, மாற்று அருஞ் சீற்றம்;
	வலி ஒத்தீயே, வாலியோனை;
	புகழ் ஒத்தீயே, இகழுநர் அடுநனை;
	முருகு ஒத்தீயே, முன்னியது முடித்தலின்;
15	ஆங்கு ஆங்கு அவர் அவர் ஒத்தலின், யாங்கும்
	அரியவும் உளவோ, நினக்கே? அதனால்,
	இரவலர்க்கு அருங் கலம் அருகாது ஈயா,
	யவனர் நன் கலம் தந்த தண் கமழ் தேறல்
	பொன் செய் புனை கலத்து ஏந்தி, நாளும்
20	ஒண் தொடி மகளிர் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,
	ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி! ஓங்கு வாள் மாற!
	அம் கண் விசும்பின் ஆர் இருள் அகற்றும்
	வெங் கதிர்ச் செல்வன் போலவும், குட திசைத்
	தண் கதிர் மதியம் போலவும்,
25	நின்று நிலைஇயர், உலகமோடு உடனே!

58

	நீயே, தண் புனல் காவிரிக் கிழவனை; இவனே,
	முழு முதல் தொலைந்த கோளி ஆலத்துக்
	கொழு நிழல் நெடுஞ் சினை வீழ் பொறுத்தாங்கு,
	தொல்லோர் மாய்ந்தெனத் துளங்கல் செல்லாது,
5	நல் இசை முது குடி நடுக்கு அறத் தழீஇ,
	இளையது ஆயினும் கிளை அரா எறியும்
	அருநரை உருமின், பொருநரைப் பொறாஅச்
	செரு மாண் பஞ்சவர் ஏறே; நீயே,
	அறம் துஞ்சு உறந்தைப் பொருநனை; இவனே,
10	நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளிய என,
	வரைய சாந்தமும், திரைய முத்தமும்,
	இமிழ் குரல் முரசம் மூன்றுடன் ஆளும்
	தமிழ் கெழு கூடல் தண் கோல் வேந்தே;
	பால் நிற உருவின் பனைக் கொடியோனும்,
15	நீல் நிற உருவின் நேமியோனும், என்று
	இரு பெருந் தெய்வமும் உடன் நின்றாஅங்கு,
	உரு கெழு தோற்றமொடு உட்குவர விளங்கி,
	இன்னீர் ஆகலின், இனியவும் உளவோ?
	இன்னும் கேண்மின்: நும் இசை வாழியவே;
20	ஒருவீர் ஒருவீர்க்கு ஆற்றுதிர்; இருவீரும்
	உடன் நிலை திரியீர்ஆயின், இமிழ்திரைப்
	பௌவம் உடுத்த இப் பயம் கெழு மா நிலம்
	கையகப்படுவது பொய் ஆகாதே;
	அதனால், நல்ல போலவும், நயவ போலவும்,
25	தொல்லோர் சென்ற நெறிய போலவும்,
	காதல் நெஞ்சின் நும் இடை புகற்கு அலமரும்
	ஏதில் மாக்கள் பொதுமொழி கொள்ளாது,
	இன்றே போல்க, நும் புணர்ச்சி; வென்று வென்று
	அடு களத்து உயர்க, நும் வேலே; கொடுவரிக்
30	கோள்மாக் குயின்ற சேண் விளங்கு தொடு பொறி
	நெடு நீர்க் கெண்டையொடு பொறித்த
	குடுமிய ஆக, பிறர் குன்று கெழு நாடே.

59

	ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர் மார்பின்,
	தாள் தோய் தடக் கை, தகை மாண் வழுதி!
	வல்லை மன்ற, நீ நயந்து அளித்தல்;
	தேற்றாய், பெரும! பொய்யே; என்றும்
5	காய் சினம் தவிராது கடல் ஊர்பு எழுதரும்
	ஞாயிறு அனையை, நின் பகைவர்க்கு;
	திங்கள் அனையை, எம்மனோர்க்கே.

60

	முந்நீர் நாப்பண் திமில் சுடர் போல,
	செம்மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
	உச்சி நின்ற உவவு மதி கண்டு,
	கட்சி மஞ்ஞையின் சுரமுதல் சேர்ந்த,
5	சில் வளை விறலியும், யானும், வல் விரைந்து,
	தொழுதனெம் அல்லமோ, பலவே கானல்
	கழி உப்பு முகந்து கல் நாடு மடுக்கும்
	ஆரைச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி போக்கும்
	உரனுடை நோன் பகட்டு அன்ன எம் கோன்,
10	வலன் இரங்கு முரசின் வாய் வாள் வளவன்,
	வெயில் மறைக் கொண்ட உரு கெழு சிறப்பின்
	மாலை வெண் குடை ஒக்குமால் எனவே?

64

	நல் யாழ், ஆகுளி, பதலையொடு சுருக்கி,
	செல்லாமோதில் சில் வளை விறலி!
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	விசும்பு ஆடு எருவை பசுந் தடி தடுப்ப,
5	பகைப் புலம் மரீஇய தகைப் பெருஞ் சிறப்பின்
	குடுமிக் கோமாற் கண்டு,
	நெடு நீர்ப் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே?

67

	அன்னச் சேவல்! அன்னச் சேவல்!
	ஆடு கொள் வென்றி அடு போர் அண்ணல்
	நாடு தலை அளிக்கும் ஒள் முகம் போல,
	கோடு கூடு மதியம் முகிழ் நிலா விளங்கும்
5	மையல் மாலை, யாம் கையறுபு இனைய,
	குமரிஅம் பெருந் துறை அயிரை மாந்தி,
	வடமலைப் பெயர்குவைஆயின், இடையது
	சோழ நல் நாட்டுப் படினே, கோழி
	உயர் நிலை மாடத்து, குறும்பறை அசைஇ,
10	வாயில் விடாது கோயில் புக்கு, எம்
	பெருங் கோக் கிள்ளி கேட்க, 'இரும் பிசிர்
	ஆந்தை அடியுறை' எனினே, மாண்ட நின்
	இன்புறு பேடை அணிய, தன்
	அன்புறு நன் கலம் நல்குவன் நினக்கே.

68

	உடும்பு உரித்தன்ன என்பு எழு மருங்கின்
	கடும்பின் கடும் பசி களையுநர்க் காணாது,
	சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி நொந்து நொந்து,
	ஈங்கு எவன் செய்தியோ? பாண! 'பூண் சுமந்து,
5	அம் பகட்டு எழிலிய செம் பொறி ஆகத்து
	மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி, வன்மையின்
	ஆடவர்ப் பிணிக்கும் பீடு கெழு நெடுந் தகை,
	புனிறு தீர் குழவிக்கு இலிற்று முலை போலச்
	சுரந்த காவிரி மரம் கொல் மலி நீர்
10	மன்பதை புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்,
	உட்பகை ஒரு திறம் பட்டென, புட் பகைக்கு
	ஏவான் ஆகலின், சாவேம் யாம்' என,
	நீங்கா மறவர் வீங்கு தோள் புடைப்ப,
	தணி பறை அறையும் அணி கொள் தேர் வழி,
15	கடுங் கள் பருகுநர் நடுங்கு கை உகுத்த
	நறுஞ் சேறு ஆடிய வறுந் தலை யானை
	நெடு நகர் வரைப்பில் படு முழா ஓர்க்கும்
	உறந்தையோனே குருசில்;
	பிறன் கடை மறப்ப, நல்குவன், செலினே.

69

	கையது, கடன் நிறை யாழே; மெய்யது,
	புரவலர் இன்மையின் பசியே; அரையது,
	வேற்று இழை நுழைந்த வேர் நனை சிதாஅர்
	ஓம்பி உடுத்த உயவல் பாண!
5	பூட்கை இல்லோன் யாக்கை போலப்
	பெரும் புல்லென்ற இரும் பேர் ஒக்கலை;
	வையகம் முழுதுடன் வளைஇ, பையென
	என்னை வினவுதி ஆயின், மன்னர்
	அடு களிறு உயவும் கொடி கொள் பாசறை,
10	குருதிப் பரப்பின் கோட்டு மா தொலைச்சி,
	புலாக் களம் செய்த கலாஅத் தானையன்
	பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தையோனே;
	பொருநர்க்கு ஓக்கிய வேலன், ஒரு நிலைப்
	பகைப் புலம் படர்தலும் உரியன்; தகைத் தார்
15	ஒள் எரி புரையும் உரு கெழு பசும் பூண்
	கிள்ளி வளவற் படர்குவை ஆயின்,
	நெடுங் கடை நிற்றலும் இலையே; கடும் பகல்
	தேர் வீசு இருக்கை ஆர நோக்கி,
	நீ அவற் கண்ட பின்றை, பூவின்
20	ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை
	சூடாயாதல் அதனினும் இலையே.

70

	தேஎம் தீம் தொடைச் சீறியாழ்ப் பாண!
	'கயத்து வாழ் யாமை காழ் கோத்தன்ன
	நுண் கோல் தகைத்த தெண் கண் மாக் கிணை
	இனிய காண்க; இவண் தணிக' எனக் கூறி;
5	வினவல் ஆனா முது வாய் இரவல!
	தைஇத் திங்கள் தண் கயம் போல,
	கொளக்கொளக் குறைபடாக் கூழுடை வியல் நகர்,
	அடுதீ அல்லது சுடுதீ அறியாது;
	இரு மருந்து விளைக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்,
10	கிள்ளி வளவன் நல் இசை உள்ளி,
	நாற்ற நாட்டத்து அறு கால் பறவை
	சிறு வெள் ஆம்பல் ஞாங்கர் ஊதும்
	கை வள் ஈகைப் பண்ணன் சிறுகுடிப்
	பாதிரி கமழும் ஓதி, ஒள் நுதல்,
15	இன் நகை விறலியொடு மென்மெல இயலிச்
	செல்வைஆயின், செல்வை ஆகுவை;
	விறகு ஒய் மாக்கள் பொன் பெற்றன்னதோர்
	தலைப்பாடு அன்று, அவன் ஈகை;
	நினைக்க வேண்டா; வாழ்க, அவன் தாளே!

91

	வலம் படு வாய்வாள் ஏந்தி, ஒன்னார்
	களம் படக் கடந்த கழல் தொடித் தடக் கை,
	ஆர் கலி நறவின், அதியர் கோமான்!
	போர் அடு திருவின் பொலந் தார் அஞ்சி!
5	பால் புரை பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி
	நீலமணி மிடற்று ஒருவன் போல
	மன்னுக பெரும! நீயே, தொல் நிலைப்
	பெரு மலை விடரகத்து அரு மிசைக் கொண்ட
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் கனி குறியாது,
10	ஆதல் நின் அகத்து அடக்கி,
	சாதல் நீங்க, எமக்கு ஈத்தனையே!

92

	யாழொடும் கொள்ளா; பொழுதொடும் புணரா;
	பொருள் அறிவாரா; ஆயினும், தந்தையர்க்கு
	அருள் வந்தனவால், புதல்வர்தம் மழலை;
	என் வாய்ச் சொல்லும் அன்ன ஒன்னார்
5	கடி மதில் அரண் பல கடந்த
	நெடுமான் அஞ்சி! நீ அருளல்மாறே.

95

	இவ்வே, பீலி அணிந்து, மாலை சூட்டி,
	கண் திரள் நோன் காழ் திருத்தி, நெய் அணிந்து,
	கடியுடை வியல் நகரவ்வே; அவ்வே,
	பகைவர்க் குத்தி, கோடு, நுதி, சிதைந்து,
5	கொல் துறைக் குற்றில மாதோ என்றும்
	உண்டாயின் பதம் கொடுத்து,
	இல்லாயின் உடன் உண்ணும்,
	இல்லோர் ஒக்கல் தலைவன்,
	அண்ணல் எம் கோமான், வைந் நுதி வேலே.

96

	அலர் பூந் தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்,
	திரண்டு நீடு தடக்கை, என்னை இளையோற்கு
	இரண்டு எழுந்தனவால், பகையே: ஒன்றே,
	பூப் போல் உண்கண் பசந்து, தோள் நுணுகி,
5	நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று; ஒன்றே,
	'விழவின்றுஆயினும், படு பதம் பிழையாது,
	மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு, துறை நீர்க்
	கைமான் கொள்ளுமோ?' என,
	உறையுள் முனியும், அவன் செல்லும் ஊரே.

97

	போர்க்கு உரைஇப் புகன்று கழித்த வாள்,
	உடன்றவர் காப்புடை மதில் அழித்தலின்,
	ஊன் உற மூழ்கி, உரு இழந்தனவே;
	வேலே, குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்து, அவர்
5	நறுங் கள்ளின் நாடு நைத்தலின்,
	சுரை தழீஇய இருங் காழொடு
	மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே;
	களிறே, எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து, அவர்
	குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின்,
10	பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே;
	மாவே, பரந்து ஒருங்கு மலைந்த மறவர்
	பொலம் பைந் தார் கெடப் பரிதலின்,
	களன் உழந்து அசைஇய மறுக் குளம்பினவே;
	அவன் தானும், நிலம் திரைக்கும் கடல் தானைப்
15	பொலந் தும்பைக் கழல் பாண்டில்
	கணை பொருத துளைத் தோலன்னே.
	ஆயிடை, உடன்றோர் உய்தல் யாவது? 'தடந் தாள்,
	பிணிக் கதிர், நெல்லின் செம்மல் மூதூர்
	நுமக்கு உரித்தாகல் வேண்டின், சென்று அவற்கு
20	இறுக்கல் வேண்டும், திறையே; மறுப்பின்,
	ஒல்வான் அல்லன், வெல்போரான்' எனச்
	சொல்லவும் தேறீராயின், மெல் இயல்,
	கழல் கனி வகுத்த துணைச் சில் ஓதி,
	குறுந் தொடி மகளிர் தோள் விடல்
25	இறும்பூது அன்று; அஃது அறிந்து ஆடுமினே.

101

	ஒரு நாள் செல்லலம்; இரு நாள் செல்லலம்;
	பல நாள் பயின்று, பலரொடு செல்லினும்,
	தலை நாள் போன்ற விருப்பினன்மாதோ
	இழை அணி யானை இயல் தேர் அஞ்சி
5	அதியமான்; பரிசில் பெறூஉம் காலம்
	நீட்டினும், நீட்டாதுஆயினும், களிறு தன்
	கோட்டு இடை வைத்த கவளம் போலக்
	கையகத்தது; அது பொய் ஆகாதே;
	அருந்த ஏமாந்த நெஞ்சம்!
10	வருந்த வேண்டா; வாழ்க, அவன் தாளே!

102

	'எருதே இளைய; நுகம் உணராவே;
	சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே;
	அவல் இழியினும், மிசை ஏறினும்,
	அவணது அறியுநர் யார்?' என, உமணர்
5	கீழ் மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன,
	இசை விளங்கு கவி கை நெடியோய்! திங்கள்
	நாள் நிறை மதியத்து அனையை; இருள்
	யாவணதோ, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?

103

	ஒரு தலைப் பதலை தூங்க, ஒரு தலைத்
	தூம்பு அகச் சிறு முழாத் தூங்கத் தூக்கி,
	'கவிழ்ந்த மண்டை மலர்க்குநர் யார்?' எனச்
	சுரன்முதல் இருந்த சில் வளை விறலி!
5	செல்வைஆயின், சேணோன் அல்லன்;
	முனை சுட எழுந்த மங்குல் மாப் புகை
	மலை சூழ் மஞ்சின், மழ களிறு அணியும்
	பகைப் புலத்தோனே, பல் வேல் அஞ்சி;
	பொழுது இடைப்படாஅப் புலரா மண்டை
10	மெழுகு மெல் அடையின் கொழு நிணம் பெருப்ப,
	அலத்தற் காலை ஆயினும்,
	புரத்தல் வல்லன்; வாழ்க, அவன் தாளே!

105

	சேயிழை பெறுகுவை வாள் நுதல் விறலி!
	தடவு வாய்க் கலித்த மா இதழ்க் குவளை
	வண்டு படு புது மலர்த் தண் சிதர் கலாவப்
	பெய்யினும், பெய்யாது ஆயினும், அருவி
5	கொள் உழு வியன் புலத்துழை கால் ஆக,
	மால்புடை நெடு வரைக் கோடுதோறு இழிதரும்
	நீரினும் இனிய சாயல்
	பாரி வேள்பால் பாடினை செலினே.

106

	நல்லவும் தீயவும் அல்ல குவி இணர்ப்
	புல் இலை எருக்கம் ஆயினும், உடையவை
	கடவுள் பேணேம் என்னா; ஆங்கு,
	மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்,
5	கடவன், பாரி கை வண்மையே.

107

	'பாரி பாரி' என்று பல ஏத்தி,
	ஒருவற் புகழ்வர், செந் நாப் புலவர்;
	பாரி ஒருவனும் அல்லன்;
	மாரியும் உண்டு, ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே.

108

	குறத்தி மாட்டிய வறல் கடைக் கொள்ளி
	ஆரம் ஆதலின், அம் புகை அயலது
	சாரல் வேங்கைப் பூஞ் சினைத் தவழும்
	பறம்பு பாடினரதுவே; அறம் பூண்டு,
5	பாரியும், பரிசிலர் இரப்பின்,
	'வாரேன்' என்னான், அவர் வரையன்னே.

122

	கடல் கொளப்படாஅது, உடலுநர் ஊக்கார்,
	கழல் புனை திருந்து அடிக் காரி! நின் நாடே;
	அழல் புறந்தரூஉம் அந்தணரதுவே;
	வீயாத் திருவின் விறல் கெழு தானை
5	மூவருள் ஒருவன், 'துப்பு ஆகியர்' என,
	ஏத்தினர் தரூஉம் கூழே, நும் குடி
	வாழ்த்தினர் வரூஉம் இரவலரதுவே;
	வடமீன் புரையும் கற்பின், மட மொழி,
	அரிவை தோள் அளவு அல்லதை,
10	நினது என இலை நீ பெருமிதத்தையே.

123

	நாள் கள் உண்டு, நாள் மகிழ் மகிழின்,
	யார்க்கும் எளிதே, தேர் ஈதல்லே;
	தொலையா நல் இசை விளங்கு மலையன்
	மகிழாது ஈத்த இழை அணி நெடுந் தேர்
5	பயன் கெழு முள்ளூர் மீமிசைப்
	பட்ட மாரி உறையினும் பலவே.

124

	நாள் அன்று போகி, புள் இடை தட்ப,
	பதன் அன்று புக்கு, திறன் அன்று மொழியினும்,
	வறிது பெயர்குநர்அல்லர் நெறி கொளப்
	பாடு ஆன்று, இரங்கும் அருவிப்
5	பீடு கெழு மலையன் பாடியோரே.

126

	ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு,
	பாணர் சென்னி பொலியத் தைஇ,
	வாடாத் தாமரை சூட்டிய விழுச் சீர்
	ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக!
5	வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும், வல்லே
	நின்வயின் கிளக்குவமாயின், கங்குல்
	துயில் மடிந்தன்ன தூங்கு இருள் இறும்பின்,
	பறை இசை அருவி, முள்ளூர்ப் பொருந!
	தெறல் அரு மரபின் நின் கிளையொடும் பொலிய,
10	நிலமிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம்
	புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன்,
	இரந்து செல் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றி,
	பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன்; அதற்கொண்டு
	சினம் மிகு தானை வானவன் குட கடல்,
15	பொலம் தரு நாவாய் ஓட்டிய அவ் வழி,
	பிற கலம் செல்கலாது அனையேம் அத்தை,
	இன்மை துரப்ப, இசை தர வந்து, நின்
	வண்மையின் தொடுத்தனம், யாமே முள் எயிற்று
	அரவு எறி உருமின் முரசு எழுந்து இயம்ப,
20	அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய,
	அருஞ் சமம் ததையத் தாக்கி, நன்றும்
	நண்ணாத் தெவ்வர்த் தாங்கும்
	பெண்ணை அம் படப்பை நாடு கிழவோயே!

127

	'களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்தென,
	களிறு இலவாகிய புல் அரை நெடு வெளில்,
	கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப,
5	ஈகை அரிய இழை அணி மகளிரொடு
	சாயின்று' என்ப, ஆஅய் கோயில்;
	சுவைக்கு இனிது ஆகிய குய்யுடை அடிசில்
	பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி,
	உரைசால் ஓங்கு புகழ் ஒரீஇய
10	முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே.

128

	மன்றப் பலவின் மாச் சினை மந்தி
	இரவலர் நாற்றிய விசி கூடு முழவின்
	பாடு இன் தெண் கண், கனி செத்து, அடிப்பின்,
	அன்னச் சேவல் மாறு எழுந்து ஆலும்,
5	கழல் தொடி ஆஅய் மழை தவழ் பொதியில்
	ஆடுமகள் குறுகின் அல்லது,
	பீடு கெழு மன்னர் குறுகலோ அரிதே.

129

	குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
	வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து,
	வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின், மா மலைக் கிழவன்
5	ஆஅய் அண்டிரன், அடு போர் அண்ணல்
	இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின், கரவு இன்று,
	வானம் மீன் பல பூப்பின், ஆனாது
	ஒரு வழிக் கரு வழி இன்றிப்
	பெரு வெள்ளென்னின், பிழையாது மன்னே.

130

	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய்! நின் நாட்டு
	இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ?
	நின்னும் நின்மலையும் பாடி வருநர்க்கு,
	இன் முகம் கரவாது, உவந்து நீ அளித்த
5	அண்ணல் யானை எண்ணின், கொங்கர்க்
	குட கடல் ஓட்டிய ஞான்றைத்
	தலைப்பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே!

131

	மழைக் கணம் சேக்கும் மா மலைக் கிழவன்,
	வழைப் பூங் கண்ணி வாய் வாள் அண்டிரன்,
	குன்றம் பாடினகொல்லோ
	களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே?

132

	முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே!
	ஆழ்க, என் உள்ளம்! போழ்க, என் நாவே!
	பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க, என் செவியே!
	நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி
5	குவளைப் பைஞ் சுனை பருகி, அயல
	தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும்
	வட திசையதுவே வான் தோய் இமயம்.
	தென் திசை ஆஅய் குடி இன்றாயின்,
	பிறழ்வது மன்னோ, இம் மலர் தலை உலகே.

133

	மெல் இயல் விறலி! நீ நல் இசை செவியின்
	கேட்பின் அல்லது, காண்பு அறியலையே;
	காண்டல் வேண்டினைஆயின் மாண்ட நின்
	விரை வளர் கூந்தல் வரை வளி உளர,
5	கலவ மஞ்ஞையின் காண்வர இயலி,
	மாரி அன்ன வண்மைத்
	தேர் வேள் ஆயைக் காணிய சென்மே!

134

	'இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு ஆம்' எனும்
	அற விலை வணிகன் ஆஅய் அல்லன்;
	பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறி என,
	ஆங்குப் பட்டன்று, அவன் கைவண்மையே.

135

	கொடுவரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	அரு விடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின், வருந்தி,
	தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதுக்கின்,
	வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆக,
5	பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்
	வரி நவில் பனுவல் புலம் பெயர்ந்து இசைப்ப,
	படுமலை நின்ற பயம் கெழு சீறியாழ்
	ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇ,
	புகழ்சால் சிறப்பின் நின் நல் இசை உள்ளி,
10	வந்தனென் எந்தை! யானே: என்றும்,
	மன்று படு பரிசிலர்க் காணின், கன்றொடு
	கறை அடி யானை இரியல் போக்கும்
	மலை கெழு நாடன்! மா வேள் ஆஅய்!
	களிறும் அன்றே; மாவும் அன்றே;
15	ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே;
	பாணர், பாடுநர், பரிசிலர், ஆங்கு அவர்,
	தமது எனத் தொடுக்குவராயின், 'எமது' எனப்
	பற்றல் தேற்றாப் பயங் கெழு தாயமொடு,
	அன்ன ஆக, நின் ஊழி; நின்னைக்
20	காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்
	உறு முரண் கடந்த ஆற்றல்
	பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே!

136

	யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப
	இழை வலந்த பல் துன்னத்து
	இடைப் புரை பற்றி, பிணி விடாஅ
	ஈர்க் குழாத்தோடு இறை கூர்ந்த
5	பேஎன் பகை என ஒன்று என்கோ?
	உண்ணாமையின் ஊன் வாடி,
	தெண் நீரின் கண் மல்கி,
	கசிவுற்ற என் பல் கிளையொடு
	பசி அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
10	அன்ன தன்மையும் அறிந்து ஈயார்,
	'நின்னது தா' என, நிலை தளர,
	மரம் பிறங்கிய நளிச் சிலம்பில்,
	குரங்கு அன்ன புன் குறுங் கூளியர்
	பரந்து அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
15	'ஆஅங்கு, எனைப் பகையும் அறியுநன் ஆய்'
	எனக் கருதி, பெயர் ஏத்தி,
	வாய் ஆர நின் இசை நம்பி,
	சுடர் சுட்ட சுரத்து ஏறி,
	இவண் வந்த பெரு நசையேம்;
20	'எமக்கு ஈவோர் பிறர்க்கு ஈவோர்;
	பிறர்க்கு ஈவோர் தமக்கு ஈப' என,
	அனைத்து உரைத்தனன் யான் ஆக,
	நினக்கு ஒத்தது நீ நாடி,
	நல்கினை விடுமதி, பரிசில்! அல்கலும்,
25	தண் புனல் வாயில் துறையூர் முன்துறை
	நுண் பல மணலினும் ஏத்தி,
	உண்குவம், பெரும! நீ நல்கிய வளனே.

137

	இரங்கு முரசின், இனம்சால் யானை,
	முந்நீர் ஏணி விறல் கெழு மூவரை
	இன்னும் ஓர் யான் அவா அறியேனே;
	நீயே, முன் யான் அறியுமோனே துவன்றிய
5	கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது,
	கழைக் கரும்பின் ஒலிக்குந்து,
	கொண்டல் கொண்ட நீர் கோடை காயினும்,
	கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து,
	கருங் கால் வேங்கை மலரின், நாளும்
10	பொன் அன்ன வீ சுமந்து,
	மணி அன்ன நீர் கடல் படரும்;
	செவ் வரைப் படப்பை நாஞ்சில் பொருந!
	சிறு வெள் அருவிப் பெருங் கல் நாடனை!
	நீ வாழியர்! நின் தந்தை
15	தாய் வாழியர், நிற் பயந்திசினோரே!

138

5

	ஆனினம் கலித்த அதர் பல கடந்து,
	மானினம் கலித்த மலை பின் ஒழிய,
	மீனினம் கலித்த துறை பல நீந்தி,
5	உள்ளி வந்த, வள் உயிர்ச் சீறியாழ், சிதாஅர் உடுக்கை, முதாஅரிப் பாண!
	நீயே, பேர் எண்ணலையே; நின் இறை,
	'மாறி வா' என மொழியலன் மாதோ;
	ஒலி இருங் கதுப்பின் ஆயிழை கணவன்
	கிளி மரீஇய வியன் புனத்து
10	மரன் அணி பெருங் குரல் அனையன் ஆதலின்,
	நின்னை வருதல் அறிந்தனர் யாரே?

139

	சுவல் அழுந்தப் பல காய
	சில் ஓதிப் பல் இளைஞருமே,
	அடி வருந்த நெடிது ஏறிய
	கொடி மருங்குல் விறலியருமே,
5	வாழ்தல் வேண்டிப்
	பொய் கூறேன்; மெய் கூறுவல்;
	ஓடாப் பூட்கை உரவோர் மருக!
	உயர் சிமைய உழாஅ நாஞ்சில் பொருந!
	மாயா உள்ளமொடு பரிசில் துன்னி,
10	கனி பதம் பார்க்கும் காலை அன்றே;
	ஈதல் ஆனான், வேந்தே; வேந்தற்குச்
	சாதல் அஞ்சாய், நீயே; ஆயிடை,
	இரு நிலம் மிளிர்ந்திசினாஅங்கு, ஒரு நாள்,
	அருஞ் சமம் வருகுவதுஆயின்,
15	வருந்தலும் உண்டு, என் பைதல் அம் கடும்பே.

140

	தடவு நிலைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
	மடவன், மன்ற; செந் நாப் புலவீர்!
	வளைக் கை விறலியர் படப்பைக் கொய்த
	அடகின் கண்ணுறைஆக யாம் சில
5	அரிசி வேண்டினேமாக, தான் பிற
	வரிசை அறிதலின், தன்னும் தூக்கி,
	இருங் கடறு வளைஇய குன்றத்து அன்னது ஓர்
	பெருங் களிறு நல்கியோனே; அன்னது ஓர்
	தேற்றா ஈகையும் உளதுகொல்?
10	போற்றார் அம்ம, பெரியோர் தம் கடனே?

141

	'பாணன் சூடிய பசும் பொன் தாமரை
	மாண் இழை விறலி மாலையொடு விளங்க,
	கடும் பரி நெடுந் தேர் பூட்டு விட்டு அசைஇ,
	ஊரீர் போலச் சுரத்திடை இருந்தனிர்!
5	யாரீரோ?' என, வினவல் ஆனா,
	காரென் ஒக்கல், கடும் பசி, இரவல!
	வென் வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே,
	நின்னினும் புல்லியேம் மன்னே; இனியே,
	இன்னேம் ஆயினேம் மன்னே; என்றும்
10	உடாஅ, போரா ஆகுதல் அறிந்தும்,
	படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேகன்,
	'எத் துணை ஆயினும் ஈத்தல் நன்று' என,
	மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே,
15	பிறர், வறுமை நோக்கின்று, அவன் கை வண்மையே.

142

	அறு குளத்து உகுத்தும், அகல் வயல் பொழிந்தும்,
	உறும் இடத்து உதவாது உவர் நிலம் ஊட்டியும்,
	வரையா மரபின் மாரிபோல,
	கடாஅ யானைக் கழல் கால் பேகன்
5	கொடைமடம் படுதல் அல்லது,
	படைமடம் படான், பிறர் படை மயக்குறினே.

148

	கறங்கு மிசை அருவிய பிறங்கு மலை நள்ளி! நின்
	அசைவு இல் நோன் தாள் நசை வளன் ஏத்தி,
	நாள்தொறும் நன் கலம் களிற்றொடு கொணர்ந்து,
	கூடு விளங்கு வியல் நகர், பரிசில் முற்று அளிப்ப;
5	பீடு இல் மன்னர்ப் புகழ்ச்சி வேண்டி,
	செய்யா கூறிக் கிளத்தல்
	எய்யாதாகின்று, எம் சிறு செந் நாவே.

149

	நள்ளி! வாழியோ; நள்ளி! நள்ளென்
	மாலை மருதம் பண்ணி, காலை
	கைவழி மருங்கின் செவ்வழி பண்ணி,
	வரவு எமர் மறந்தனர் அது நீ
5	புரவுக் கடன் பூண்ட வண்மையானே.

150

	கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
	பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தி,
	தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
	உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
5	மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்,
	வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னி,
	செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
	தொழுதனென் எழுவேற் கை கவித்து இரீஇ,
	இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங் குறை,
10	கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே
	தாம் வந்து எய்தாஅளவை, ஒய்யெனத்
	தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, 'நின்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்' எனத் தருதலின்,
	அமிழ்தின் மிசைந்து, காய்பசி நீங்கி,
15	நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்,
	கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
	விடுத்தல் தொடங்கினேனாக, வல்லே,
	'பெறுதற்கு அரிய வீறுசால் நன் கலம்
	பிறிது ஒன்று இல்லை; காட்டு நாட்டேம்' என,
20	மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்
	மடை செறி முன்கைக் கடகமொடு ஈத்தனன்;
	'எந் நாடோ?' என, நாடும் சொல்லான்;
	'யாரீரோ?' என, பேரும் சொல்லான்;
	பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
25	'இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி
	அம் மலை காக்கும் அணி நெடுங் குன்றின்,
	பளிங்கு வகுத்தன்ன தீம் நீர்,
	நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்' எனவே.

151

	பண்டும் பண்டும் பாடுநர் உவப்ப,
	விண் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,
	கிழவன் சேட் புலம் படரின், இழை அணிந்து,
	புன் தலை மடப் பிடி பரிசிலாக,
5	பெண்டிரும் தம் பதம் கொடுக்கும் வண் புகழ்க்
	கண்டீரக்கோன்ஆகலின், நன்றும்
	முயங்கல் ஆன்றிசின், யானே; பொலந் தேர்
	நன்னன் மருகன் அன்றியும், நீயும்
	முயங்கற்கு ஒத்தனை மன்னே; வயங்கு மொழிப்
10	பாடுநர்க்கு அடைத்த கதவின், ஆடு மழை
	அணங்கு சால் அடுக்கம் பொழியும் நும்
	மணம் கமழ் மால் வரை வரைந்தனர், எமரே.

152

	'வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப் பகழி
	பேழ் வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇ,
	புழல் தலைப் புகர்க் கலை உருட்டி, உரல் தலைக்
	கேழற் பன்றி வீழ, அயலது
5	ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும்,
	வல் வில் வேட்டம் வலம் படுத்து இருந்தோன்,
	புகழ்சால் சிறப்பின் அம்பு மிகத் திளைக்கும்
	கொலைவன் யார்கொலோ? கொலைவன் மற்று இவன்
	விலைவன் போலான்; வெறுக்கை நன்கு உடையன்;
10	ஆரம் தாழ்ந்த அம் பகட்டு மார்பின்,
	சாரல் அருவிப் பய மலைக் கிழவன்,
	ஓரி கொலோ? அல்லன்கொல்லோ?
	பாடுவல், விறலி! ஓர் வண்ணம்; நீரும்
	மண் முழா அமைமின்; பண் யாழ் நிறுமின்;
15	கண் விடு தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடுமின்;
	எல்லரி தொடுமின்; ஆகுளி தொடுமின்;
	பதலை ஒரு கண் பையென இயக்குமின்;
	மதலை மாக் கோல் கைவலம் தமின்' என்று,
	இறைவன் ஆகலின், சொல்லுபு குறுகி,
20	மூ ஏழ் துறையும் முறையுளிக் கழிப்பி,
	'கோ' எனப் பெயரிய காலை, ஆங்கு அது
	தன் பெயர் ஆகலின் நாணி, மற்று, 'யாம்
	நாட்டிடன் நாட்டிடன் வருதும்; ஈங்கு ஓர்
	வேட்டுவர் இல்லை, நின் ஒப்போர்' என,
25	வேட்டது மொழியவும் விடாஅன், வேட்டத்தில்
	தான் உயிர் செகுத்த மான் நிணப் புழுக்கோடு,
	ஆன் உருக்கு அன்ன வேரியை நல்கி,
	தன் மலைப் பிறந்த தா இல் நன் பொன்,
	பல் மணிக் குவையொடும் விரைஇ, 'கொண்ம்' என,
30	சுரத்திடை நல்கியோனே விடர்ச் சிமை
	ஓங்கு இருங் கொல்லிப் பொருநன்,
	ஓம்பா ஈகை விறல் வெய்யோனே!

153

	இழை அணி யானை இரப்போர்க்கு ஈயும்,
	சுடர் விடு பசும் பூண், சூர்ப்பு அமை முன் கை,
	அடு போர் ஆனா, ஆதன் ஓரி
5	மாரி வண் கொடை காணிய, நன்றும்
	சென்றதுமன், எம் கண்ணுளங் கடும்பே;
	பனி நீர்ப் பூவா மணி மிடை குவளை
	வால் நார்த் தொடுத்த கண்ணியும், கலனும்,
	யானை இனத்தொடு பெற்றனர், நீங்கி,
10	பசியாராகல் மாறுகொல் விசி பிணிக்
	கூடு கொள் இன் இயம் கறங்க,
	ஆடலும் ஒல்லார், தம் பாடலும் மறந்தே?