271

	நீர் அறவு அறியா நிலமுதல் கலந்த
	கருங் குரல் நொச்சிக் கண் ஆர் குரூஉத் தழை,
	மெல் இழை மகளிர் ஐது அகல் அல்குல்,
	தொடலை ஆகவும் கண்டனம்; இனியே,
5	வெருவரு குருதியொடு மயங்கி, உருவு கரந்து,
	ஒறுவாய்ப் பட்ட தெரியல் ஊன் செத்து,
	பருந்து கொண்டு உகப்ப யாம் கண்டனம்
	மறம் புகல் மைந்தன் மலைந்தமாறே!

272

	மணி துணர்ந்தன்ன மாக் குரல் நொச்சி!
	போது விரி பல் மரனுள்ளும் சிறந்த
	காதல் நல் மரம் நீ; நிழற்றிசினே!
	கடியுடை வியல் நகர்க் காண்வரப் பொலிந்த
5	தொடியுடை மகளிர் அல்குலும் கிடத்தி;
	காப்புடைப் புரிசை புக்கு மாறு அழித்தலின்,
	ஊர்ப் புறங்கொடாஅ நெடுந்தகை
	பீடு கெழு சென்னிக் கிழமையும் நினதே.