109

	அளிதோதானே, பாரியது பறம்பே!
	நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
	உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே:
	ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே;
5	இரண்டே, தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே;
	மூன்றே, கொழுங் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே;
	நான்கே, அணி நிற ஓரி பாய்தலின், மீது அழிந்து,
	திணி நெடுங் குன்றம் தேன் சொரியும்மே.
	வான் கண் அற்று, அவன் மலையே; வானத்து,
10	மீன் கண் அற்று, அதன் சுனையே; ஆங்கு,
	மரம்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
	புலம்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
	தாளின் கொள்ளலிர்; வாளின் தாரலன்;
	யான் அறிகுவென், அது கொள்ளும் ஆறே:
15	சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,
	விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
	ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
	நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

128

	மன்றப் பலவின் மாச் சினை மந்தி
	இரவலர் நாற்றிய விசி கூடு முழவின்
	பாடு இன் தெண் கண், கனி செத்து, அடிப்பின்,
	அன்னச் சேவல் மாறு எழுந்து ஆலும்,
5	கழல் தொடி ஆஅய் மழை தவழ் பொதியில்
	ஆடுமகள் குறுகின் அல்லது,
	பீடு கெழு மன்னர் குறுகலோ அரிதே.

129

	குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
	வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து,
	வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின், மா மலைக் கிழவன்
5	ஆஅய் அண்டிரன், அடு போர் அண்ணல்
	இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின், கரவு இன்று,
	வானம் மீன் பல பூப்பின், ஆனாது
	ஒரு வழிக் கரு வழி இன்றிப்
	பெரு வெள்ளென்னின், பிழையாது மன்னே.

140

	தடவு நிலைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
	மடவன், மன்ற; செந் நாப் புலவீர்!
	வளைக் கை விறலியர் படப்பைக் கொய்த
	அடகின் கண்ணுறைஆக யாம் சில
5	அரிசி வேண்டினேமாக, தான் பிற
	வரிசை அறிதலின், தன்னும் தூக்கி,
	இருங் கடறு வளைஇய குன்றத்து அன்னது ஓர்
	பெருங் களிறு நல்கியோனே; அன்னது ஓர்
	தேற்றா ஈகையும் உளதுகொல்?
10	போற்றார் அம்ம, பெரியோர் தம் கடனே?

150

	கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
	பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தி,
	தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
	உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
5	மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்,
	வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னி,
	செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
	தொழுதனென் எழுவேற் கை கவித்து இரீஇ,
	இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங் குறை,
10	கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே
	தாம் வந்து எய்தாஅளவை, ஒய்யெனத்
	தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, 'நின்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்' எனத் தருதலின்,
	அமிழ்தின் மிசைந்து, காய்பசி நீங்கி,
15	நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்,
	கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
	விடுத்தல் தொடங்கினேனாக, வல்லே,
	'பெறுதற்கு அரிய வீறுசால் நன் கலம்
	பிறிது ஒன்று இல்லை; காட்டு நாட்டேம்' என,
20	மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்
	மடை செறி முன்கைக் கடகமொடு ஈத்தனன்;
	'எந் நாடோ?' என, நாடும் சொல்லான்;
	'யாரீரோ?' என, பேரும் சொல்லான்;
	பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
25	'இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி
	அம் மலை காக்கும் அணி நெடுங் குன்றின்,
	பளிங்கு வகுத்தன்ன தீம் நீர்,
	நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்' எனவே.

158

	முரசு கடிப்பு இகுப்பவும், வால் வளை துவைப்பவும்,
	அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரை,
	கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
	பறம்பின் கோமான் பாரியும்; பிறங்கு மிசைக்
5	கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்;
	காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த,
	மாரி ஈகை, மறப் போர் மலையனும்;
	ஊராது ஏந்திய குதிரை, கூர் வேல்,
	கூவிளங் கண்ணி, கொடும் பூண், எழினியும்;
10	ஈர்ந் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கு நளி முழை,
	அருந் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமை,
	பெருங் கல் நாடன் பேகனும்; திருந்து மொழி
	மோசி பாடிய ஆயும்; ஆர்வம் உற்று
	உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீர,
15	தள்ளாது ஈயும் தகைசால் வண்மை,
	கொள்ளார் ஓட்டிய, நள்ளியும் என ஆங்கு
	எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, 'அழிவரப்
	பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
	இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு' என, விரைந்து, இவண்
20	உள்ளி வந்தனென், யானே; விசும்புறக்
	கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
	ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
	முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
	துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
25	அதிரா யாணர், முதிரத்துக் கிழவ!
	இவண் விளங்கு சிறப்பின், இயல் தேர்க் குமண!
	இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு,
	பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே!

200

	பனி வரை நிவந்த பாசிலைப் பலவின்
	கனி கவர்ந்து உண்ட கரு விரல் கடுவன்
	செம் முக மந்தியொடு சிறந்து, சேண் விளங்கி,
	மழை மிசை அறியா மால் வரை அடுக்கத்து,
5	கழை மிசைத் துஞ்சும் கல்லக வெற்ப!
	நிணம் தின்று செருக்கிய நெருப்புத் தலை நெடு வேல்,
	களம் கொண்டு கனலும் கடுங்கண் யானை,
	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண், விச்சிக்கோவே!
	இவரே, பூத் தலை அறாஅப் புனை கொடி முல்லை
10	நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாதுஆயினும்,
	'கறங்கு மணி நெடுந் தேர் கொள்க!' எனக் கொடுத்த
	பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர்;
	யானே, பரிசிலன், மன்னும் அந்தணன்; நீயே,
	வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன்;
15	நினக்கு யான் கொடுப்பக் கொண்மதி சினப் போர்
	அடங்கா மன்னரை அடக்கும்
	மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே!

320

	முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பி,
	பந்தர் வேண்டாப் பலா தூங்கு நீழல்,
	கைம்மான் வேட்டுவன் கனை துயில் மடிந்தென,
	பார்வை மடப் பிணை தழீஇ, பிறிது ஓர்
5	தீர் தொழில் தனிக் கலை திளைத்து விளையாட,
	இன்புறு புணர்நிலை கண்ட மனையோள்
	கணவன் எழுதலும் அஞ்சி, கலையே
	பிணைவயின் தீர்தலும் அஞ்சி, யாவதும்,
	இல் வழங்காமையின், கல்லென ஒலித்து,
10	மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி
	கானக் கோழியோடு இதல் கவர்ந்து உண்டென,
	ஆர நெருப்பின், ஆரல் நாற,
	தடிவு ஆர்ந்திட்ட முழு வள்ளூரம்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு ஒருங்கு இனிது அருந்தி,
15	தங்கினை சென்மோ, பாண! தங்காது,
	வேந்து தரு விழுக் கூழ் பரிசிலர்க்கு என்றும்
	அருகாது ஈயும் வண்மை
	உரைசால் நெடுந் தகை ஓம்பும் ஊரே.

374

	கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து அல்கும்
	புல்வாய் இரலை நெற்றி அன்ன,
	பொலம் இலங்கு சென்னிய பாறு மயிர் அவியத்
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
5	மன்றப் பலவின் மால் வரை பொருந்தி, என்
	தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	இருங் கலை ஓர்ப்ப இசைஇ, காண்வர,
	கருங் கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் பாட,
	புலிப் பல் தாலிப் புன் தலைச் சிறாஅர்
10	மான் கண் மகளிர், கான் தேர் அகன்று உவா
	சிலைப்பாற் பட்ட முளவுமான் கொழுங் குறை,
	விடர் முகை அடுக்கத்துச் சினை முதிர் சாந்தம்,
	புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு, மூன்றும்,
	இருங் கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ,
15	விருந்து இறை நல்கும் நாடன், எம் கோன்,
	கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல,
	வண்மையும் உடையையோ? ஞாயிறு!
	கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே!

380

	தென் பவ்வத்து முத்துப் பூண்டு,
	வட குன்றத்துச் சாந்தம் உரீஇ,
	........................................ங் கடல் தானை,
	இன் இசைய விறல் வென்றி,
5	தென்னவர் வய மறவன்;
	மிசைப் பெய்த நீர் கடல் பரந்து முத்து ஆகுந்து,
	நாறு இதழ்க் குளவியொடு கூதளம் குழைய,
	வேறுபெ.....................................................................த்துந்து,
	தீம் சுளைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்;
10	துப்பு எதிர்ந்தோர்க்கே உள்ளாச் சேய்மையன்;
	நட்பு எதிர்ந்தோர்க்கே அங்கை நண்மையன்;
	வல் வேல் கந்தன் நல் இசை அல்ல,
	.....................த்தார்ப் பிள்ளை அம் சிறாஅர்;
	அன்னன் ஆகன்மாறே, இந் நிலம்
15	இலம்படு காலை ஆயினும்,
	புலம்பல் போயின்று, பூத்த என் கடும்பே.