121

	ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி, நால் திசைப்
	பலரும் வருவர், பரிசில் மாக்கள்;
	வரிசை அறிதலோ அரிதே; பெரிதும்
	ஈதல் எளிதே; மா வண் தோன்றல்!
5	அது நற்கு அறிந்தனைஆயின்,
	பொது நோக்கு ஒழிமதி, புலவர் மாட்டே!

158

	முரசு கடிப்பு இகுப்பவும், வால் வளை துவைப்பவும்,
	அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரை,
	கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
	பறம்பின் கோமான் பாரியும்; பிறங்கு மிசைக்
5	கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்;
	காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த,
	மாரி ஈகை, மறப் போர் மலையனும்;
	ஊராது ஏந்திய குதிரை, கூர் வேல்,
	கூவிளங் கண்ணி, கொடும் பூண், எழினியும்;
10	ஈர்ந் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கு நளி முழை,
	அருந் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமை,
	பெருங் கல் நாடன் பேகனும்; திருந்து மொழி
	மோசி பாடிய ஆயும்; ஆர்வம் உற்று
	உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீர,
15	தள்ளாது ஈயும் தகைசால் வண்மை,
	கொள்ளார் ஓட்டிய, நள்ளியும் என ஆங்கு
	எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, 'அழிவரப்
	பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
	இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு' என, விரைந்து, இவண்
20	உள்ளி வந்தனென், யானே; விசும்புறக்
	கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
	ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
	முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
	துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
25	அதிரா யாணர், முதிரத்துக் கிழவ!
	இவண் விளங்கு சிறப்பின், இயல் தேர்க் குமண!
	இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு,
	பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே!

168

	அருவி ஆர்க்கும் கழை பயில் நனந் தலைக்
	கறி வளர் அடுக்கத்து மலர்ந்த காந்தள்
	கொழுங் கிழங்கு மிளிரக் கிண்டி, கிளையொடு,
	கடுங் கண் கேழல் உழுத பூழி,
5	நல் நாள் வரு பதம் நோக்கி, குறவர்
	உழாஅது வித்திய பரூஉக் குரல் சிறு தினை
	முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார்
	மரை ஆன் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால்,
	மான் தடி புழுக்கிய புலவு நாறு குழிசி
10	வான் கேழ் இரும் புடை கழாஅது, ஏற்றி,
	சாந்த விறகின் உவித்த புன்கம்
	கூதளம் கவினிய குளவி முன்றில்,
	செழுங் கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்
	ஊராக் குதிரைக் கிழவ! கூர்வேல்,
15	நறை நார்த் தொடுத்த வேங்கை அம் கண்ணி,
	வடி நவில் அம்பின் வில்லோர் பெரும!
	கை வள் ஈகைக் கடு மான் கொற்ற!
	வையக வரைப்பில் தமிழகம் கேட்ப,
	பொய்யாச் செந் நா நெளிய ஏத்திப்
20	பாடுப என்ப பரிசிலர், நாளும்
	ஈயா மன்னர் நாண,
	வீயாது பரந்த நின் வசை இல் வான் புகழே.

200

	பனி வரை நிவந்த பாசிலைப் பலவின்
	கனி கவர்ந்து உண்ட கரு விரல் கடுவன்
	செம் முக மந்தியொடு சிறந்து, சேண் விளங்கி,
	மழை மிசை அறியா மால் வரை அடுக்கத்து,
5	கழை மிசைத் துஞ்சும் கல்லக வெற்ப!
	நிணம் தின்று செருக்கிய நெருப்புத் தலை நெடு வேல்,
	களம் கொண்டு கனலும் கடுங்கண் யானை,
	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண், விச்சிக்கோவே!
	இவரே, பூத் தலை அறாஅப் புனை கொடி முல்லை
10	நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாதுஆயினும்,
	'கறங்கு மணி நெடுந் தேர் கொள்க!' எனக் கொடுத்த
	பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர்;
	யானே, பரிசிலன், மன்னும் அந்தணன்; நீயே,
	வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன்;
15	நினக்கு யான் கொடுப்பக் கொண்மதி சினப் போர்
	அடங்கா மன்னரை அடக்கும்
	மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே!

251

	ஓவத்து அன்ன இடனுடை வரைப்பில்,
	பாவை அன்ன குறுந் தொடி மகளிர்
	இழை நிலை நெகிழ்த்த மள்ளன் கண்டிகும்
	கழைக் கண் நெடு வரை அருவி ஆடி,
5	கான யானை தந்த விறகின்
	கடுந் தெறல் செந் தீ வேட்டு,
	புறம் தாழ் புரி சடை புலர்த்துவோனே!

253

	என் திறத்து அவலம் கொள்ளல், இனியே;
	வல ஆர் கண்ணி இளையர் திளைப்ப,
	'நகாஅல்' என வந்த மாறே, எழா நெல்
	பைங் கழை பொதி களைந்தன்ன விளர்ப்பின்,
5	வளை இல், வறுங் கை ஓச்சி,
	கிளையுள் ஒய்வலோ? கூறு நின் உரையே!

277

	'மீன் உண் கொக்கின் தூவி அன்ன
	வால் நரைக் கூந்தல் முதியோள் சிறுவன்
	களிறு எறிந்து பட்டனன்' என்னும் உவகை
	ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிதே; கண்ணீர்
5	நோன் கழை துயல்வரும் வெதிரத்து
	வான் பெயத் தூங்கிய சிதரினும் பலவே.

302

	வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடி,
	தாவுபு உகளும், மாவே; பூவே,
	விளங்குஇழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட;
	நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை சுற்றிய
5	ஐது அமை பாணி வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்க்
	கை வார் நரம்பின் பாணர்க்கு ஓக்கிய,
	நிரம்பா இயல்பின் கரம்பைச் சீறூர்;
	நோக்கினர்ச் செகுக்கும் காளை ஊக்கி,
	வேலின் அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின்,
10	விண் இவர் விசும்பின் மீனும்,
	தண் பெயல் உறையும், உறை ஆற்றாவே.

370

	...............................................................................................................ளி,
	நாரும் போழும் செய்து உண்டு, ஒராங்குப்
	பசி தினத் திரங்கிய இரு பேர் ஒக்கற்கு
	ஆர் பதம் கண்ணென மாதிரம் துழைஇ,
5	வேர் உழந்து உலறி, மருங்கு செத்து ஒழிய வந்து,
	அத்தக் குடிஞைத் துடி மருள் தீம் குரல்,
	உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த பருந்தின்
	பெடை பயிர் குரலோடு, இசைக்கும் ஆங்கண்,
	கழை காய்ந்து உலறிய வறம் கூர் நீள் இடை,
10	வரி மரல் திரங்கிய கானம் பிற்பட,
	பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல,
	ஒண் படை மாரி வீழ் கனி பெய்தென,
	துவைத்து எழு குருதி நிலமிசைப் பரப்ப,
	விளைந்த செழுங் குரல் அரிந்து, கால் குவித்து,
15	படு பிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி,
	எருது களிறு ஆக, வாள் மடல் ஓச்சி,
	அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்,
	அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	'வெந் திறல் வியன் களம் பொலிக!' என்று ஏத்தி,
20	இருப்பு முகம் செறித்த ஏந்து மருப்பின்
	வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென்; பெரும!
	வடி நவில் எஃகம் பாய்ந்தென, கிடந்த
	தொடியுடைத் தடக் கை ஓச்சி, வெருவார்
	இனத் தடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி,
25	அழு குரல் பேய்மகள் அயர, கழுகொடு
	செஞ் செவி எருவை திரிதரும்,
	அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே!

383

	ஒண்பொறிச் சேவல் எடுப்ப, ஏற்றெழுந்து,
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
	நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி,
	நெடுங் கடை நின்று, பகடு பல வாழ்த்தி,
5	தன் புகழ் ஏத்தினெனாக, ஊன் புலந்து,
	அருங் கடி வியல் நகர்க் குறுகல் வேண்டி,
	கூம்பு விடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
	தேம் பாய் உள்ள தம் கமழ் மடர் உள,
	பாம்பு உரி அன்ன வடிவின, காம்பின்
10	கழை படு சொலியின் இழை அணி வாரா,
	ஒண் பூங் கலிங்கம் உடீஇ, நுண் பூண்
	வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின், அவ் வாங்கு உந்தி,
	கற்புடை மடந்தை தன் புறம் புல்ல,
	எற் பெயர்ந்த நோக்கி.....................................
15	.................................................கல் கொண்டு,
	அழித்துப் பிறந்தனெனாகி, அவ் வழி,
	பிறர், பாடு புகழ் பாடிப் படர்பு அறியேனே;
	குறு முலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண் மறி,
	நரை முக ஊகமொடு, உகளும், சென................
20	.......................கன்று பல கெழீஇய
	கான் கெழு நாடன், கடுந் தேர் அவியன், என
	ஒருவனை உடையேன்மன்னே, யானே;
	அறான்; எவன் பரிகோ, வெள்ளியது நிலையே?

399

	அடு மகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
	தொடி மாண் உலக்கைப் பரூஉக் குற்று அரிசி
	காடி வெள் உலைக் கொளீஇ, நீழல்
	ஓங்கு சினை மாவின் தீம் கனி நறும் புளி,
5	மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு மீன் கொழுங் குறை,
	செறுவின் வள்ளை, சிறு கொடிப் பாகல்,
	பாதிரி ஊழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன
	மெய் களைந்து, இனனொடு விரைஇ,
	மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்,
10	அழிகளின் படுநர் களி அட வைகின்,
	பழஞ்சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
	காவிரிக் கிழவன், மாயா நல் இசைக்
	கிள்ளிவளவன் உள்ளி, அவற் படர்தும்;
	செல்லேன் செல்லேன், பிறர் முகம் நோக்கேன்;
15	நெடுங் கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்து,
	கிணைமகள் அட்ட பாவல் புளிங்கூழ்
	பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன், அழிவு கொண்டு,
	ஒரு சிறை இருந்தேன்; என்னே! 'இனியே,
	அறவர் அறவன், மறவர் மறவன்,
20	மள்ளர் மள்ளன், தொல்லோர் மருகன்,
	இசையின் கொண்டான், நசை அமுது உண்க' என,
	மீப் படர்ந்து இறந்து, வன் கோல் மண்ணி,
	வள் பரிந்து கிடந்த.......................மணக்க
	விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை,
25	அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்து,
	கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்,
	'கடுந் தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
	பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது' என,
	ஒன்று யான் பெட்டாஅளவை, அன்றே
30	ஆன்று விட்டனன் அத்தை, விசும்பின்
	மீன் பூத்தன்ன உருவப் பல் நிரை
	ஊர்தியொடு நல்கியோனே; சீர் கொள
	இழுமென இழிதரும் அருவி,
	வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே.