125

	பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன,
	நெருப்புச் சினம் தணிந்த நிணம் தயங்கு கொழுங் குறை,
	பரூஉக் கள் மண்டையொடு, ஊழ் மாறு பெயர
	உண்கும், எந்தை! நிற் காண்கு வந்திசினே,
5	நள்ளாதார் மிடல் சாய்த்த
	வல்லாள! நின் மகிழ் இருக்கையே.
	உழுத நோன் பகடு அழி தின்றாங்கு
	நல் அமிழ்து ஆக, நீ நயந்து உண்ணும் நறவே;
	குன்றத்து அன்ன களிறு பெயர,
10	கடந்து அட்டு வென்றோனும், நிற் கூறும்மே;
	'வெலீஇயோன் இவன்' என,
	'கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி நிலம் கவர்பு
	விரைந்து வந்து, சமம் தாங்கிய,
	வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின்,
15	நல் அமர் கடத்தல் எளிதுமன், நமக்கு' எனத்
	தோற்றோன்தானும், நிற் கூறும்மே,
	'தொலைஇயோன் இவன்' என,
	ஒரு நீ ஆயினை பெரும! பெரு மழைக்கு
	இருக்கை சான்ற உயர் மலைத்
20	திருத் தகு சேஎய்! நிற் பெற்றிசினோர்க்கே.

299

	பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
	உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி,
	கடல் மண்டு தோணியின், படை முகம் போழ
	நெய்மிதி அருந்திய, கொய் சுவல் எருத்தின்,
5	தண்ணடை மன்னர், தாருடைப் புரவி,
	அணங்குடை முருகன் கோட்டத்துக்
	கலம் தொடா மகளிரின், இகந்து நின்றவ்வே.

324

	வெருக்கு விடை அன்ன வெகுள் நோக்குக் கயந் தலை,
	புள் ஊன் தின்ற புலவு நாறு கய வாய்,
	வெள் வாய் வேட்டுவர் வீழ் துணை மகாஅர்
	சிறியிலை உடையின் சுரையுடை வால் முள்
5	ஊக நுண் கோல் செறித்த அம்பின்,
	வலாஅர் வல்வில் குலாவரக் கோலி,
	பருத்தி வேலிக் கருப்பை பார்க்கும்
	புன் புலம் தழீஇய அம் குடிச் சீறூர்,
	குமிழ் உண் வெள்ளை பகு வாய் பெயர்த்த
10	வெண் காழ் தாய வண் கால் பந்தர்,
	இடையன் பொத்திய சிறு தீ விளக்கத்து,
	பாணரொடு இருந்த நாணுடை நெடுந்தகை
	வலம் படு தானை வேந்தர்க்கு
	உலந்துழி உலக்கும் நெஞ்சு அறி துணையே.

326

	ஊர் முது வேலிப் பார் நடை வெருகின்
	இருள் பகை வெரீஇய நாகு இளம் பேடை
	உயிர் நடுக்குற்றுப் புலா விட்டு அரற்ற,
	சிறையும் செற்றையும் புடையுநள் எழுந்த
5	பருத்திப் பெண்டின் சிறு தீ விளக்கத்து,
	கவிர்ப் பூ நெற்றிச் சேவலின் தணியும்
	அரு மிளை இருக்கையதுவே மனைவியும்,
	வேட்டச் சிறாஅர் சேண் புலம் படராது,
	படப்பைக் கொண்ட குறுந் தாள் உடும்பின்
10	விழுக்கு நிணம் பெய்த தயிர்க் கண் விதவை,
	யாணர் நல்லவை பாணரொடு, ஒராங்கு
	வரு விருந்து அயரும் விருப்பினள்; கிழவனும்,
	அருஞ் சமம் ததையத் தாக்கி, பெருஞ் சமத்து
	அண்ணல் யானை அணிந்த
15	பொன் செய் ஓடைப் பெரும் பரிசிலனே.